3 Κουίζ, 3 Τραγουδιστές, 3 Γενιές!

Tρεις παιδικές φωτογραφίες, τρεις τραγουδιστές, τρεις γενιές. Είναι αγαπημένοι όλοι τους, έχουν πει μεγάλες επιτυχίες και συνεχίζουν απτόητοι, για να δούμε θα τους βρείτε; Για βοήθεια σας δίνω στίχους από τραγούδι τους. Το πάνω σχεδόν μωρό αγοράκι, έχει ζηλευτή καριέρα, έγινε γνωστός μόνο με το μικρό του όνομα, κι αυτό κομμένο, γιατί αν άφηνε το πραγματικό του, θα ήταν δύσκολο να μείνει διαχρονικός. Παρθένος στο ζώδιο. Στα μέσα της δεκαετίας του ΄70 τραγούδησε και το:

Πουλάω μάσκες για όλες τις φάτσες
για δημοκράτες κι αριστοκράτες
πουλάω λόγια κι όμορφες λέξεις
χιλιάδες ρόλους για να διαλέξεις

ΣχετικάΆρθρα

Μα δεν πουλάω ομορφιά
δεν έχω του Χριστού τα μάτια
και της θυσίας τα καρφιά
μένουν απούλητη πραμάτεια. Ποιός είναι;

Κουίζ νούμερο 2: Αυτό το παιδάκι προέρχεται από μουσική οικογένεια, ξεκίνησε σαν δίδυμο, έχει απασχολήσει και με τα προσωπικά του, είναι Λέων, τα τραγούδια του έχουν αγαπηθεί πολύ και κάποτε τραγούδησε και αυτό:

Μη μασάς το παραμύθι, άλλο είναι και άλλο δείχνει
Μη φοβάσαι τα θηρία, τη φωτιά την τρικυμία
Βάλε στόχο και προχώρα, της αλήθειας ήρθε η ώρα
Το καλύτερο θα τύχει, μη μασάς το παραμύθι

Μη χάνεις την μπάλα, οι σχέσεις τραμπάλα
Μια πάνω, μια κάτω ξανά και ξανά
Και εσύ στα χαμένα, να ψάχνεις εμένα
Και εγώ να μαι δίπλα, κοιτώντας αλλού
Κοιτάς μα δε βλέπεις, ακούς δεν προσέχεις
Εγώ είμαι δίπλα, μα ψάχνεις αλλού. Τον βρήκατε;

Κουίζ νούμερο 3: Το αγοράκι της φωτογραφίας, οφείλει τη δισκογραφική του καριέρα στο Μάνο Χατζιδάκι. Είναι σπουδαίος τραγουδοποιός και ανήκει στον αστερισμό του Ζυγού. Η φωτογραφία αυτή είναι από τις αγαπημένες του και ανάμεσα σε άλλα, έχει τραγουδήσει και το :

Αν εσείς τη βρίσκετε με βουτιές μες στο ρετρό,
χάνεστε και βρίσκεστε σε ταξί και σε μετρό,
αν πετάτε τον έρωτα στης ζωής τ’ ασιδέρωτα,
τότε `γώ δεν είμαι εδώ.
Ο Θεός μ’ αδίκησε και με γέννησε λαπά,
γράφω τραγουδάκια και δε γυρεύω ποσοστά,
δεν ορίζω κανένανε
κι όμως χάρη σ’ εμένανε
κελαηδούν και τα μπετά.

Πονεμένη μου καρδιά
ντύσου ακόμα πιο ζεστά,
κάνει παγωνιά…

Πού `ναι εκείνη η χώρα που μου υποσχόσουνα παλιά,
τότε που μου έδινες σημασία και φιλιά,
πού `ναι εκείνη η πατρίδα,
τα γαλανά της τα ύδατα
δεν τα βλέπω πουθενά.
Χρόνια την προσμένω κι ωστόσο δεν ανησυχώ,
με τ’ αυτί στημένο προς της ψυχής μου την ηχώ,
την ακούω να σφυρίζει
και να σιγοψιθυρίζει την τελευταία επωδό: