76 καλλιτέχνες θυμούνται το αγαπημένο τους Πάσχα (Α΄μέρος)

Αγαπημένοι καλλιτέχνες από το χώρο του θεάτρου, της μουσικής, της τηλεόρασης, του βιβλίου και της μόδας, θυμούνται και μοιράζονται μαζί μας το Πάσχα που τους έχει μείνει αξέχαστο, το αγαπημένο τους Πάσχα, εκείνο που για κάποιο λόγο έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά τους. Ιστορίες οικογενειακές, ιστορίες με φίλους, με παραδοσιακά ήθη και έθιμα, άλλες αστείες, κάποιες πιο μελαγχολικές, όλες όμως ενδιαφέρουσες από αξιόλογους ανθρώπους που υπηρετούν πιστά την τέχνη τους και μας θυμίζουν μέσα στην καραντίνα του φετινού Πάσχα, πόσο σημαντική είναι η πασχαλινή περίοδος για όλη την ανθρωπότητα. Εκτός από τις νοσταλγικές ιστορίες τους, κάποιοι μας μίλησαν για το φετινό εγκλεισμό μας, ενώ άλλοι δίνουν τις ευχές τους για να ξεπεράσουμε γρήγορα την πανδημία που ζούμε. Τους ευχαριστούμε όλους πάρα πολύ για όλα όσα μοιράστηκαν με το Cosmopoliti και ελάτε να ξεκινήσουμε το ταξίδι των αναμνήσεων μαζί τους…

(H παρουσίαση γίνεται με αλφαβητική σειρά)

‘Aννα Αδριανού

Γενικά το Πάσχα είναι μια περίοδος που αγαπώ γιατί σηματοδοτεί τον ερχομό της άνοιξης που είναι η αγαπημένη μου εποχή. Και μοιάζει λες και η Ανάσταση συμβολίζει και την ανάσταση της γης, των λουλουδιών, των δέντρων, του ήλιου που έρχεται ξανά να μας ζεστάνει και να μας χαϊδέψει μετά τις σκοτεινές μέρες του χειμώνα. Έτσι σχεδόν πάντα απολαμβάνω τη Μεγάλη Εβδομάδα, όπου κι αν βρίσκομαι, με εξαίρεση βέβαια την Κυριακή όπου η μαζική σφαγή και κατανάλωση των αρνιών με φρικάρει τελείως. Ευτυχώς εγώ και οι δικοί μου γιορτάζουμε με φυτικά φαγητά. Αν όμως πρέπει να διαλέξω ένα Πάσχα σαν το πιο μαγικό και αξέχαστο της ζωής μου, αυτό είναι το Πάσχα που πέρασα στην Κέρκυρα, μέσα στα υπέροχα καντούνια της παλιάς πόλης, όπου αντηχούσαν από παντού οι μουσικές μπάντες με τους ήχους των εκπληκτικών προκλασικών κομματιών για τους επιτάφιους και με τις χαρούμενες αναστάσιμες μουσικές του Μεγάλου Σαββάτου. Γοητεύτηκα με τα τόσο ιδιαίτερα έθιμα, μαγεύτηκα με την πόλη και να μνημεία της αλλά και τις εκδρομές στην εξοχή και στη θάλασσα, τα έζησα όλα στο έπακρο έχοντας κοντά μου αγαπημένους φίλους και τον άντρα μου, γέμισα με χαρά, αγάπη και φως που θα με ακολουθούν για πάντα.

Ιωάννης Αθανασόπουλος

Ημερομηνία λήψης φωτογραφίας: 30 Απριλίου 2019

Τόπος: Βερολίνο

Φόντο: Καθεδρικός Ναός

Διάθεση: Πετάω από χαρά και δεν με νοιάζει τίποτα…..

Αγαπημένο και ξεχωριστό Πάσχα για πολλούς λόγους. Ήταν μια πόλη που πάντα ήθελα να επισκεφθώ και κατέληξε να γίνει ένα από τα πιο αξέχαστα ταξίδια του Πάσχα. Εκείνες οι διακοπές ήταν βάλσαμο στη βαρετή ρουτίνα της Αθήνας. Για πέντες ημέρες σταμάτησα να σκέφτομαι, να αγχώνομαι, διασκέδασα, προβληματίστηκα όσο έπρεπε, γνώρισα σπουδαίους ανθρώπους, είδα παραστάσεις, περπάτησα ώρες ατελείωτες… Το αντίο στο Βερολίνο ήταν σίγουρα προσωρινό….

Χριστίνα Αλεξανιάν

Αξέχαστο Πάσχα στη Μύκονο. Απροσδιόριστο πότε! Με την αδελφική μου φίλη Ισμήνη και πολλούς ξεχωριστούς συναδέλφους μου, όπως τον Πρόδρομο Τοσουνίδη (μαζί στη φωτογραφία), τον Βλαδίμηρο Κυριακίδη και την Έφη Μουρίκη. Με την Ισμήνη φορούσαμε πάντα το ίδιο. Τότε, ήταν το κολιέ. Μετά το Πάσχα, θέλαμε να μείνουμε κι άλλες μέρες και μας φιλοξένησαν η Έφη με τον Βλαδίμηρο, όπου κοιμηθήκαμε στρωματσάδα. Αγαπημένες πασχαλινές αναμνήσεις!

Μπέσσυ Αργυράκη

Τα καλύτερα Πάσχα της ζωής μου, τα ‘χω περάσει στην Παλιά Επίδαυρο για τριάντα σχεδόν χρόνια. Μαζί με την οικογένειά μου, στο γραφικό μας εκκλησάκι για την Ανάσταση και μετά στο σπίτι για την υπέροχη μαγειρίτσα και τα πασχαλινά εδέσματα που ετοίμαζε ο χρυσοχέρης ο άντρας μου με εμένα για βοηθό. Μυρωδιές από το τσουρέκι, το βάψιμο των αβγών, τα κουλουράκια και μέσα από τα μάτια των παιδιών μου κάθε φορά ξαναζούσα της ημέρες του Πάσχα. Το απωθημένο μου είναι να κάνω Πάσχα στην Κέρκυρα. Αυτό δεν το έχω καταφέρει ακόμα. Ελπίζω να είναι μπροστά!

Ιωάννα Ασημακοπούλου

Το Πάσχα για μένα είναι πάντα συνδεδεμένο με τον τόπο καταγωγής μου, τη Ναύπακτο. Ένας τόπος, όπου τη συγκεκριμένη περίοδο όλα μεγεθύνονται, γίνονται μυσταγωγικά! Μεγάλη Εβδομάδα, μεγάλη σιωπή, τα πάντα ηρεμούν. Μεγάλη Παρασκευή, οι επιτάφιοι του Αγίου Δημητρίου και της Αγίας Παρασκευής καταλήγουν στο λιμάνι, η φιλαρμονική παίζει πένθιμα και πλήθος κόσμου ακολουθεί. Περιμένουμε όλοι να δούμε τις πολεμίστρες του λιμανιού στολισμένες με τις αναμμένες δάδες και τα αναρίθμητα φαναράκια που είναι διασκορπισμένα μέσα στο λιμάνι. Έρχεται η μεγάλη στιγμή. Ο φλεγόμενος σταυρός ανάμεσα στο φάρο του λιμανιού και στον Ανεμογιάννη. Αμέσως μετά τα πυροτεχνήματα, ο ουρανός φωτίζεται! Παντού ομορφιά! Όλοι μαζί, οικογένειες, φίλοι, ζευγάρια, ηλικιωμένοι που βγαίνουν στα μπαλκόνια ή έχουν πιάσει την πρώτη θέση στα γύρω τραπεζάκια. Μετά, επιστροφή στο σπίτι περιμένουμε τη μεγάλη μέρα, το Μεγάλο Σάββατο. Η μητέρα μου ετοιμάζει από το πρωί τα πάντα για το βραδινό τραπέζι. Το εκκλησάκι δίπλα από το σπίτι καλεί τον κόσμο να πάει. Βάζουμε τα καλά μας, παίρνουμε τις λαμπάδες μας και πάμε. Η στιγμή της ανάστασης, φτάνει! Αγκαλιές, φιλιά και άντε και του χρόνου πάλι όλοι μαζί είναι η πρώτη φράση που βγαίνει από το στόμα όλων! Σήμερα σκέφτομαι πολύ αυτές τις μέρες. Αναπολώ ίσως πιο πολύ την αγκαλιά των αγαπημένων μου ανθρώπων που λόγω συγκυρίας θα κάνουν Πάσχα μόνοι τους, μου λείπει αυτό το «μαζί». Από την άλλη όμως, σκέφτομαι ότι το πιο σημαντικό είναι να είμαστε όλοι μαζί του χρόνου, αγκαλιασμένοι και χαμογελαστοί και να περάσουμε, ελπίζω καλύτερες μέρες! Καλό Πάσχα σε όλους και καλή δύναμη!

Kώστας Βενετσάνος

Το Πάσχα που μου έχει μείνει αξέχαστο, είναι εκείνο που έζησα το 1970, όπου μετά την Ανάσταση, κάναμε ζωντανό σόου με την εκπομπή που παρουσίαζα στην τηλεόραση και κράτησε μέχρι το πρωί με πολλούς καλεσμένους, ηθοποιούς και τραγουδιστές. Μόλις τέλειωσε η Ανάσταση, βγήκαμε ζωντανά  από την πλατεία Βικτορίας, μαζί με τον Τόλη Βοσκόπουλο και την Δούκισσα, τσουγκρίσαμε αβγά, ήρθε και η αστυνομία γιατί έγινε το αδιαχώρητο από τον κόσμο και στη συνέχεια πήγαμε το Άγιο Φως στο στούντιο για να συνεχίσει η εκπομπή από εκεί. Η πρώτη φράση που είπα ξεκινώντας την εκπομπή από το στούντιο με το κερί στο χέρι ήταν “Χριστός Ανέστη μαμά” που ήταν μόνη της στο σπίτι και πρώτη φορά δεν είχαμε πάει μαζί στην Ανάσταση. Ήταν πολύ συγκινητικό και είχε πάρει μεγάλη δημοσιότητα τότε…

Μαίρη Βιδάλη

Έχω δυο λατρεμένα Πάσχα. Το πρώτο είναι του 1975, στη Γένοβα, στο πλοίο που ήταν καπετάνιος ο πατέρας μου. Πρώτη φορά Πάσχα μαζί του με το πλήρωμα να σουβλίζει πάνω από τα αμπάρια. Εκεί του αποκάλυψα ότι εκτός από το Πανεπιστήμιο, πήγαινα κρυφά και σε Δραματική Σχολή. Μόλις μπήκε στο γραφείο του η μητέρα μου και το άκουσε, ξαναγυρίσαμε σε Μεγάλη Παρασκευή! Αλησμόνητο επίσης, το Πάσχα του 1978, γιατί εκείνη τη Μεγάλη Τρίτη είχα φέρει στον κόσμο το πρώτο μου μωρό…

Δημήτρης Γιώτης

Δεν μπορώ να ξεχωρίσω πιο είναι το αγαπημένο μου, οπότε θα σας πω και τα τρία. Σε όλα είναι πρωταγωνιστής ο γιος μου ο Γιάννης. Το Πάσχα του 2008, είχε μόλις σαραντίσει και πήγαμε στο εξοχικό μας στη Μεσσηνία παρέα με φίλους. Ήταν το πρώτο παραδοσιακό Πάσχα που έχω να θυμάμαι με αβγά, τσουρέκια, κουλούρια, αρνί στη σούβλα και χορούς στον κήπο. Το Πάσχα του 2011 πήγαμε στο Παρίσι στην Disneyland. Μπορεί να μην είχαμε παραδοσιακά κόκκινα αβγά, κουλούρια κλπ, πήγαμε όμως σε μια υπέροχη καθολική εκκλησία και πήραμε το Άγιο Φως. Δεν ξεχνώ  τη χαρά του Γιάννη αντικρίζοντας τον Μίκι, τον Γκούφη και την Mίνι. Η χαρά στα μάτια του η ευτυχία μου όλη! Το Πάσχα του 2017 πήγαμε στο Λονδίνο. Ο Γιάννης πιο μεγάλος πια, εξοικειωμένος με τα ταξίδια και στόχος μας να δούμε θεατρικές παραστάσεις, να νοιώθει πολίτης του κόσμου και να γνωρίζει κουλτούρες, ήθη και έθιμα διαφορετικών πολιτισμών. Κάναμε Ανάσταση στον Καθεδρικό ναό της Αγίας Σοφίας. Ήταν πολύ ξεχωριστά και ιδιαίτερα καθώς ο Γιάννης είναι καταπληκτική παρέα!

Νέλλη Γκίνη

Πιτσιρίκα στο νησί μου στην Κέρκυρα. Το πιο όμορφο Πάσχα! Μεγάλη Παρασκευή στη περιφορά του Επιταφίου, αδέλφια, ξαδέλφια, φίλοι, συγγενείς και η φωνή του πατέρα μου να ψάλλει Αι γενεαί πάσαι… Η ηρεμία της νύχτας, η κατάνυξη, οι ψαλμοί ακούγοντας τη φωνή του, ένας ήχος που δεν θα σβήσει από τη μνήμη μου. Η πιο σημαντική γεμάτη νοσταλγία, ανάμνηση του Πάσχα για μένα. Εύχομαι αυτό το αλλιώτικο για όλους μας Πάσχα να μας κάνει καλύτερους. Υγεία, αγάπη, αλληλεγγύη γιατί τ΄αξίζουμε!

Πολύνα Γκιωνάκη

Προσπαθώ να σκεφτώ Πάσχα  σε κάποιο χωριό ή νησί … Στο σπίτι το πατρικό …. Τόσα πέρασαν, άλλα ευχάριστα, άλλα λιγότερο χαρούμενα. Το καλύτερο όμως Πάσχα πιστεύω ότι θα είναι αυτό που θα ζήσω/ζήσουμε μετά τον κορωνοϊό. Η μοναξιά, η ανασφάλεια, ο φόβος και η απομάκρυνση θα μας ενώσουν με τους δικούς μας, με τους φίλους μας, με τους εχθρούς  μας και θα νιώσουμε τη μεγαλύτερη γιορτή της Χριστιανοσύνης όπου και να βρισκόμαστε. Καλό Πάσχα σε όλους!

Χάρης Γρηγορόπουλος & Φωτεινή Ντεμίρη

Όταν τα παιδιά μας, η Μαρίνα και ο Τίτος ήταν μικρά, συνηθίζαμε κάθε χρόνο, μόλις έκλειναν τα θέατρα Κυριακή των Βαϊων, να ταξιδεύουμε στην Ελλάδα, σε κάποιο ορεινό χωριό ώστε να χαρούμε την άνοιξη. Στο βουνό καταλαβαίνει κανείς την άνοιξη, όπου ανθίζουν τα πάντα, τα δέντρα είναι καταπράσινα και βλέπεις τον οργασμό της φύσης. Ένα από αυτά τα Πάσχα λοιπόν, βρεθήκαμε στη Λαμπεία, στο βουνό Δίρφη στο νομό Ηλείας όπου κοντά υπάρχει το δάσος της Φολόης και ο ποταμός Λάδωνας στον οποίο εξορμήσαμε όλοι οικογενειακώς και κάναμε ράφτινγκ. Αξέχαστη εμπειρία! Ήταν το 2005, τότε που μπορούσαμε να βγαίνουμε από το σπίτι μας και να χαιρόμαστε τη φύση…

 

Μάκης Δελαπόρτας

Όλα τα Πάσχα της ζωής μου ήταν γλυκά κι αγαπημένα. Πάσχα που έζησα και πέρασα με αγαπημένα πρόσωπα, με συγγενείς, με φίλους, με τους πιο δικούς μου ανθρώπους. Αξέχαστα τα Πάσχα με αγαπημένες πρωταγωνίστριες  αλλά και Πάσχα με καθημερινά αγαπημένα πρόσωπα, σε αυλές, σε γειτονιές και κήπους. Κι ενώ έχω να θυμάμαι και να κρατώ υπέροχες αναμνήσεις και από Πάσχα στη Νέα Υόρκη, στο Παρίσι, στο Λονδίνο, στην Πράγα, τελικά τα πιο γλυκά κι αξέχαστα, ήταν εκείνα που πέρασα σε κάποιο ελληνικό χωριό. Όπως έλεγαν κι οι παλιοί, το Πάσχα είναι για το χωριό και τα Χριστούγεννα για την πόλη. Εκεί μόνο έχω να θυμάμαι πως έζησα με κατάνυξη τις άγιες μέρες,  με το πασχαλινό τραπέζι, τις όμορφες μυρωδιές, τους ψαλμούς στα μικρά ξωκλήσια, το στολισμό του επιτάφιου και την Ανάσταση με τις τόσο διαφορετικές εντυπωσιακές εκδηλώσεις, συνδυάζοντας παράδοση και συναίσθημα. Φέτος το Πάσχα είναι τόσο διαφορετικό, όμως οι θύμισες είναι τόσο έντονες, που με γεμίζουν με ελπίδα και πίστη πως τα επόμενα θα είναι τα καλύτερα της ζωής μας!

Γιώργος Δεπάστας

Το ωραιότερο Πάσχα της ζωής μου δεν είναι ένα. Είναι δεκαοκτώ. Από τότε που γεννήθηκα μέχρι τη στιγμή που έφυγα στα 18 μου από το νησί μου τη Σίφνο, κάθε Πάσχα ήταν μαγευτικό. Ίσως η νοσταλγία να με κάνει να τα εξιδανικεύω όμως έχω έντονες, ζωντανές αναμνήσεις από την ανθισμένη και φρεσκοβαμμένη πασχαλιάτικη Σίφνο των παιδικών μου χρόνων. Θυμάμαι την κατάνυξη στην εκκλησία με τη θέα στο μπλε του Αιγαίου, τον παπά και τους ψάλτες τυλιγμένους από το άρωμα των μύρων, του λιβανιού και των κεριών κι εμένα ντυμένο παπαδάκι να προσπαθώ να σταθώ στο ύψος των περιστάσεων. Θυμάμαι τον επιτάφιο να περνάει μπροστά από τα σπίτια, και να γεμίζει τις γειτονιές με τα αρώματα των λουλουδιών και την κολόνια “Μυρτώ” που ακόμα και σήμερα όποτε τη μυρίσω μου θυμίζει τις γυναίκες που έραιναν τον επιτάφιο και συναγωνίζεται σε ένταση τη μυρωδιά των αυτοσχέδιων βαρελότων της Ανάστασης. Η εμπειρία σφραγιζόταν με μια ακόμα κυρίαρχη μυρωδιά: το μαστέλο αρνάκι σε πήλινο δοχείο με κρασί και άνηθο που μύριζε όλη η Σίφνος. Και όλη αυτή η μεθυστική και κατανυκτική ατμόσφαιρα κορυφωνόταν στη γιορτή μου, του Αγίου Γεωργίου που με έκανε να νιώθω λες και κάθε Πάσχα της παιδικής μου ηλικίας ήταν δικό μου, προσωπικό, όπως δικό μου ένιωθα στο παιδικό μου μυαλό και το νησί μου. Τη Σίφνο μου…

Χρήστος Ευθυμίου

Τα αγαπημένα μου Πάσχα είναι παραπάνω από ένα. Το 1998 στο Παρίσι για πρώτη φορά. Για δώδεκα μαγικές μέρες Λούβρο, Βερσαλίες, Disneyland. Το 1999 στην Αίγινα πέρασα τόσο καλά που μετά από δύο χρόνια ξανάρχισα το τσιγάρο. Υπέροχο Πάσχα στα Κύθηρα αρκετές φορές μέχρι το 2010 που  γεννήθηκε η κόρη μου και ήταν λίγο δύσκολο να πηγαίνουμε μετά. Από το 2011 και μετά, αγαπημένος και μοναδικός πασχαλινός προορισμός στο Άργος Ορεστικό Καστοριάς που περιμένουμε κάθε χρόνο να πάμε με ανυπομονησία.

Κωνσταντίνος Ζαμπάρας

Λευκωσία, έρωτας, άνοιξη, ακόμη σε νιότη! Πρώτη Ανάσταση, Άγιος Κασσιανός ο μίσος σχεδόν στα κατεχόμενα. Μεγάλο Σάββατο είναι εκεί που λες και τώρα να φύγω, είμαι καλά, σηκώνω τα μάτια ψηλά και ένας Τούρκος στρατιώτης με παρακολουθεί βλοσυρός. Παγώνω! Αβεβαιότητα… Δεν μπορείς όταν όλα είναι του χαμού να αισθάνεσαι και να είσαι κάτι περισσότερο.  Μαζί μου σε αυτό το ταξίδι η Αφροδίτη Κουτσουδάκη απούσα πλέον από τη ζωή.  Ναι, ζω! Καλό Πάσχα!

Αρετή Ζαχαριάδου

Το Πάσχα για μένα όπως και τα Χριστούγεννα είναι γιορτές οικογενειακές. Αγαπησιάρικες… Που ανταμώνει όλη η οικογένεια, που κάθεσαι στο τραπέζι νωρίς το μεσημέρι μέχρι το βράδυ. Που περνάει για μεζέ όλη η γειτονιά. Μιας και δεν έχω χωριό, οι περισσότερες γιορτές του Πάσχα, ήταν στο εξοχικό μας. Κουλουράκια, αβγά, τσουρέκια, εκκλησία, περιφορά, κατάνυξη… Έπειτα με φίλους, ψησίματα, γέλια, τραγούδια κλπ… Δύο Πάσχα μου έχουν μείνει αξέχαστα. Ένα με την κολλητή μου την Εβελίνα στην Πάρο. Ήμασταν μικρές και τρελές! Συνδυάζαμε νηστεία, με ξενύχτια και εκκλησιασμό με μπαράκια, με αποκορύφωμα ξημέρωμα Μεγάλης Πέμπτης, γυρνώντας από διασκέδαση, μαθαίνουμε ότι στην εκκλησία κοινωνούσε ο πάτερ. Χωρίς δεύτερη σκέψη πιανόμαστε αγκαζέ και με τις τακούνες ανεβαίνουμε τα πλακόστρωτα να πάμε στην εκκλησία. Τι γέλιο θυμάμαι ρίξαμε όταν συνειδητοποιήσαμε ότι έπρεπε να βγάλουμε το κραγιόν απ’ τα χείλη μας! Τελικά κοινωνίσαμε και την επόμενη έζησα την ωραιότερη Μεγάλη Παρασκευή με την αναπαράσταση των Παθών του Κυρίου. Το δεύτερο ωραιότερο Πάσχα, ήταν με τον άντρα μου και την κόρη μου στην Αίγινα, όπου την πατήσαμε σχετικά με το ξενοδοχείο. Άλλο είδαμε στο site και εντελώς άλλο ήταν τελικά! Πισίνα με μπαρ έλεγε, όμως δεν ήταν σε λειτουργία. Δωμάτιο με “θέα” αλλά έπρεπε να γίνεις σίγμα τελικό για να τη δεις. Γήπεδο τένις; Δυστυχώς σε επισκευή! Για γέλια και για κλάματα. Όμως εκτός από αυτό, περάσαμε υπέροχα, στολίσαμε τον επιτάφιο με την κόρη μου που είχε κυριολεκτικά ξετρελαθεί, φάγαμε υπέροχα και ήταν μοναδικά! Για το φετινό “διαφορετικό” Πάσχα που καλούμαστε να “γιορτάσουμε” μένοντας σπίτι, εύχομαι ολόψυχα ανάσταση ψυχής! Καλό Πάσχα!

Βασίλης Ζούκας

Ήταν το 2006 όταν αποφασίσαμε να πάμε με τον αδελφό μου στο χωριό του πατέρα μου την Παναγία Τρικάλων. Από την κατανυκτική ατμόσφαιρα του Επιτάφιου που στολίζουν οι γυναίκες του χωριού και την περιφορά με τα «Κύριε ελέησον» που τραγουδούν ανά ομάδες ανάμεσα σε πνιχτές φωνές «πρόσεξε μην μου κάψεις το μαλλί» μέχρι και τη Δευτέρα το πρωί που όλοι συναντιούνται στην εκκλησία για να ευχηθούν, να ξανανάψουν τις λαμπάδες, να τσουγκρίσουν αβγά, να δουν τη χορευτική ομάδα του χωριού και να πάρουν το δρόμο του γυρισμού για τα αστικά κέντρα, ήταν από τις φορές που όλα γίνονται τέλεια στη σωστή στιγμή. Και τα χαρήκαμε όλα. Ο άλλος μας όμως νταλκάς (από την Αθήνα κιόλας) ήταν ότι αφού είμαστε που είμαστε στο χωριό δεν γίνεται να μην πάμε στην αγαπημένη μας ταβέρνα που βρίσκεται σε κοντινό χωριό και φτιάχνει και τέλειο κοντοσούβλι. Οι μέρες όμως ήταν λίγες και η μοναδική ώρα που θα μπορούσαμε να πάμε ήταν το Μεγάλο Σάββατο το μεσημέρι. Φτάνουμε λοιπόν μαζί με τρεις φίλες, ευτυχώς είναι ανοιχτά, καθόμαστε και περιμένουμε όλο χαρά να παραγγείλουμε. Έρχεται ο κύριος Νίκος λοιπόν και του λέμε «κοντοσούβλι θα πάρουμε» και μας απαντά με τεράστια απορία «Δεν νυστεύετε;». Ο χρόνος σταματά. Σιωπή και από τις δυο πλευρές. Εμείς σκεφτόμαστε ότι αυτό που περιμέναμε πάνω από μια εβδομάδα χλομιάζει επικίνδυνα. Εμείς κοιτάμε τον κύριο Νίκο κι αυτός εμάς. Η σιωπή συνεχίζεται. Εκείνος σκέφτεται μάλλον ότι θα χάσει τους πελάτες και τελικά λέει «έγινε βέβαια η πρώτη Ανάσταση». «Μα ναι, βέβαια, γι’ αυτό κι εμείς είπαμε να πάρουμε κρέας αλλιώς ούτε που θα το σκεφτόμασταν» απαντάμε. Τέλος καλό, όλα καλά. Και οι «αμαρτωλοί» ευχαριστήθηκαν και ο κύριος Νίκος είχε ήσυχη τη συνείδηση του.

Σπύρος Θεοδόσης

Το Πάσχα είναι η λαμπρότερη και η μεγαλύτερη γιορτή της χριστιανοσύνης. Είναι ίσως η μοναδική γιορτή που κλείνει μέσα της όλα τα συναισθήματα από τον πόνο και τη θλίψη των παθών και της σταύρωσης ως την αγαλλίαση, την ελπίδα και τη χαρά το βράδυ της Ανάστασης. Στην καρδιά μου υπάρχουν πάντα οι αναμνήσεις από το Πάσχα στη Ζάκυνθο. Όλη η Μεγάλη Εβδομάδα στη Ζάκυνθο έχει το δικό της χρώμα γιατί διατηρεί τις θρησκευτικές τελετές και τα πανάρχαια έθιμα που οι κάτοικοι τα τηρούν με ευλάβεια. Αποκορύφωμα η Μεγάλη Παρασκευή που η περιφορά του Επιταφίου γίνεται ξημερώματα Μεγάλου Σαββάτου στις 4:00 περίπου το πρωί. Και επιστρέφει στο ναό γύρω στις 5:30 όπου συνεχίζεται η ακολουθία.  Άλλο ένα αξέχαστο Πάσχα ήταν στα Καμίνια της Ύδρας που έκανα τη δεκαετία του ’90 με το έθιμο που αναβιώνει εδώ και 100 χρόνια, τον Επιτάφιο που περιφέρεται μέσα στη θάλασσα από τους νέους. Η Ακολουθία του Επιτάφιου διαβάζεται στη θάλασσα εντός των υδάτων . Εύχομαι σε όλους ο θείος λόγος και η θυσία της σταύρωσης να καθοδηγούν τη σκέψη μας και να βλέπουμε πίσω με κατανόηση, μπροστά με ελπίδα και γύρω μας με αγάπη! Καλό Πάσχα!

Άνδρη Θεοδότου

Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, με μεγάλη χαρά αφήναμε πίσω μας την πρωτεύουσα, παίρναμε το πλοία της γραμμής, με ένα και μοναδικό προορισμό, την Άνδρο. Μου είναι δύσκολο πραγματικά να ξεχωρίσω ποια από όλες αυτές τις φορές  που γιορτάσαμε τις άγιες μέρες του Πάσχα ήταν πιο όμορφη από κάποια άλλη. Κάθε μία ήταν μοναδική, κάθε μια είχε τηνδικιά της ζεστή ατμόσφαιρα, κάθε χρόνο  ακόμα πιο πολλοί φίλοι… Φέτος νομίζω ότι είναι  το πιο χουχουλιάρικο Πάσχα για όλους μας. Θα είναι το Πάσχα της καρδιάς μας. Μένουμε σπίτι μας και εύχομαστε  σύντομα έξω με αγκαλιές και φιλιά. Καλό Πάσχα!

Ιωσήφ Ιωσηφίδης

Το Πάσχα είναι η μοναδική περίοδος που έχει μια παύση εργασιών για μένα, συνήθως από τη Μεγάλη Τετάρτη και μετά. Από εκεί και πέρα, αρχίζει μια συγκεκριμένη ιεροτελεστία όπως την ονομάζω εγώ. Ανεβαίνω οικογενειακώς στη Νάουσα, την γενέτειρά μου. Μεγάλη Πέμπτη μετά τη λειτουργία στη Νάουσα έχουμε ένα έθιμο. Γυρίζουμε σε όλες τις εκκλησίες, ανάβουμε κερί και προσκυνάμε όλους τους σταυρούς. Ακολουθώ από μικρός αυτό το έθιμο. Παρασκευή πρωί είναι η αγαπημένη μου λειτουργία, η Αποκαθήλωση. Στον Άγιο Δημήτρη όπου ψάλτης είναι ο πατέρας μου, παρακολουθώ όλη τη λειτουργία ψάλλοντας και συμμετέχοντας. Την Παρασκευή το μεσημέρι μαζευόμαστε η παρέα μου από τη Νάουσα, και πηγαίνουμε σε ένα συγκεκριμένο ταβερνάκι πίνοντας πολύ και λέγοντας όλα όσα δεν λέμε όλο το χρόνο. Το βράδυ βρίσκομαι στον Επιτάφιο ψάλλοντας τους εκπληκτικούς ύμνους της Ταφής. Την επόμενη μέρα η Ανάσταση και τις δύο επόμενες ψήσιμο  και πιοτό  στα κτήματα και στο υπέροχα βουνό της Νάουσας με οικογένεια και παρέες. Όλο αυτό το τελετουργικό φέτος δεν θα γίνει. Οπότε θεωρώ ότι το φετινό Πάσχα, όσα χρόνια ζήσω από εδώ και πέρα δεν θα το ξεχάσω ποτέ!

Στέλιος Καλαθάς

Το σπίτι που μεγάλωσα, ήταν απέναντι από ένα λόφο που στην κορυφή του υπήρχε η Εκκλησία της Ζωοδόχου Πηγής. Πολλές οι μνήμες από αυτά τα αθώα χρόνια, που περίμενα με λαχτάρα να έρθει το Πάσχα και να ντυθώ παπαδάκι στο Ιερό του ναού. Ίσως αυτός να ήταν ο πρώτος μου ρόλος. Ήταν δε, τόσο μεγάλη η προσφορά από τα παιδιά, που ο ιερέας έβγαινε στην πόρτα του Ιερού και επέλεγε, τους «τυχερούς», που θα ντυνόντουσαν με την στολή και  θα κρατούσαν τα εξαπτέρυγα. Αυτό νομίζω ήταν και το πρώτο μου κάστινγκ. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις  ολονυχτίες, για το στόλισμα του επιταφίου, με το άρωμα βιολέτας να με συντροφεύει για μέρες, αφού όλη νύχτα φτιάχναμε τις ανθισμένες γιρλάντες και μοσχοβολούσε το σύμπαν. Ούτε φυσικά που παίρναμε από το ιερό, μπουκάλια κρασί και πρόσφορα και ανεβαίναμε με άλλα αγόρια στο καμπαναριό και τρώγαμε, πίναμε, ατενίζοντας από ψηλά την Αθήνα, τα βράδια της Μεγάλης Εβδομάδας. Αισθάνομαι τόσο τυχερός που βίωσα αυτές τις όμορφες στιγμές, με όλο το τελετουργικό, τη συγκίνηση και την προσμονή της Ανάστασης. Φέτος γυρίζω με μια γλυκιά νοσταλγία σε αυτά τα χρόνια  και εύχομαι σε όλους μας η φετινή Ανάσταση να  φέρει στο κάθε σπίτι, την ελπίδα και το φως που τόσο έχουμε ανάγκη όλοι. Σας εύχομαι του χρόνου να μπορέσουμε και πάλι να δώσουμε το φιλί της Αγάπης σε όλους!

Αθανασία Καλογιάννη

Το Πάσχα αποτελεί για τους περισσότερους ανθρώπους, τη μεγαλύτερη θρησκευτική γιορτή της πίστης μας, αλλά και την πιο όμορφη περίοδο του χρόνου μιας και είναι συνδεδεμένο με την κυριαρχία της ανθοφορίας και της καλοκαιρίας του ανοιξιάτικου καιρού που ευνοεί την ανάγκη μας για επαφή με τη φύση. Κέρκυρα, αυτό το ξεχωριστό Ελληνικό νησί του πολιτισμού και της μουσικής, με την κοσμοπολίτικη γοητεία, τη βενετσιάνικη αύρα και το σπάνιο φυσιολατρικό και ιστορικό ενδιαφέρον. Η Κέρκυρα υπήρξε ο ιδανικός προορισμός για ένα αξέχαστο Πάσχα με αγαπημένους φίλους λίγα χρόνια πριν. Κόσμος παντού μέσα στα καντούνια, γέλια, αγκαλιές, μελωδίες, μυρωδιές παραδοσιακού φαγητού και η βιωματική εμπειρία τοπικών εθίμων είναι οι πιο έντονες αναμνήσεις μου από εκείνο το υπέροχο ταξίδι. Η Κέρκυρα είναι απλόχερος τόπος και σου ανοίγει πάντα την καρδιά της!

Αλέξανδρος Καλπακίδης

Πριν δύο χρόνια, μαζί με την σύζυγό μου Εύη Τσιαβαλιάρη πήγαμε σε ένα υπέροχο χωριό, στα Ζαγοροχώρια. Εκεί, ζήσαμε την πιο …αστεία προσμονή της Ανάστασης. Το Μεγάλο Σάββατο πήγαμε στην εκκλησία του χωριού από νωρίς κιόλας, ώστε να βιώσουμε παραδοσιακά την Ανάσταση. Ήταν όλο το χωριό μαζεμένο στο προαύλιο της εκκλησίας, αλλά κανείς δεν μπορούσε να μπει μέσα, διότι έλειπε ο παππάς, ο οποίος ήταν σε άλλο χωριό και λειτουργούσε. Λόγω της απουσίας παπάδων στα χωριά, ήταν ο μοναδικός και πήγαινε σε όλα, έκανε την Ανάσταση και έφευγε για το επόμενο. Αναλόγως σε ποιο χωριό ήταν, η Ανάσταση έρχονταν νωρίτερα και σε άλλα αργότερα! Περιμέναμε λοιπόν να έρθει από το διπλανό χωριό ώστε να ευχηθούμε κι εμείς το Χριστός Ανέστη!

Όλγα Καραβερβέρη

Το περσινό Πάσχα ήταν από τα αγαπημένα μου. Μαζευτήκαμε όλη μου η οικογένεια και είχα πολύ χαρά γιατί ήρθαν οι δίδυμοι γιοι μου, ο ένας από την Αγγλία και ο άλλος από τη Θεσσαλονίκη όπου σπουδάζουν! Μαζί με την Ιωάννα μου και το σκυλάκι μας, την Άιρα, φωτογραφηθήκαμε την ημέρα του Πάσχα, από τον μπαμπά μας Αργύρη Καραβερβέρη. Ας προσευχηθούμε ταπεινά για όλο τον κόσμο, να είμαστε όλοι υγιείς και γεροί, γεμάτοι αισιοδοξία και δύναμη και θα έρθει η λύτρωση μαζί με την Ανάσταση. Καλό Πάσχα για όλο τον κόσμο, ας αναλογιστούμε πόσοι άνθρωποι υποφέρουν αυτές τις μέρες… Εύχομαι πνευματική αφύπνιση, ευλογία, και να θυμόμαστε πάντα ότι ο γλυκός μας Χριστός, ο Κύριος και Θεός ημών, είναι πάντα δίπλα μας και μέσα μας.

Ελένη Καρακάση

Πάσχα για μένα, πάντα σήμαινε και σημαίνει Αίγινα. Κι αν πέσει και Πρωτομαγιά είναι ο ιδανικός συνδυασμός. Το αγαπημένο μου Πάσχα ήταν πριν από πολλά πολλά χρόνια, μη ρωτήσετε πόσα ειλικρινά δεν θυμάμαι, με την παιδική μου φίλη και παντοτινή Λία Λεούση, τον αδελφό μου Γιάννη και φυσικά την μαμά μου Βαρβάρα (πια ακούει στο Barbie). Καλό Πάσχα σε όλους!

Θανάσης Κουρλαμπάς

Αξέχαστο ήταν το Πάσχα του 2006, το πρώτο Πάσχα της κόρης μου της Ιόλης. Μαζί με την σύζυγό μου την Αθηνά και την Ιόλη, πήγαμε στην Αρχαία Ολυμπία και περάσαμε πέντε υπέροχες μέρες. Δεν είχαμε κάποιον γνωστό εκεί, απλά το επιλέξαμε τυχαία. Ήταν από τα πιο ωραία Πάσχα της ζωής μου! Ακόμα θυμάμαι τα κλάματα της 8μηνης Ιόλης με τα βεγγαλικά της Ανάστασης!

Άννα Κουτσαφτίκη

Αγαπώ βαθιά το Πάσχα. Το Θείο Δράμα με καθηλώνει και με συνταράσσει από μικρή. Εικόνες ανάμεικτες. Ανθισμένες πασχαλινές, βαμμένα αβγά, η σταύρωση, η περιφορά του Επιταφίου, το περίφημο Χριστός Ανέστη και μετά η Κυριακή του Πάσχα με αυτό το ατελείωτο φαγοπότι. Θα επιλέξω ένα Πάσχα, που με γυρνάει πίσω στα παιδικά μου χρόνια, χρόνια ελεύθερα, ξέγνοιαστα, γεμάτα μνήμες καθοριστικές, όταν είχα όλη μου την οικογένεια παρούσα. Τότε που είχα αναλάβει το δύσκολο έργο του σουβλίσματος! Θα περιμένω υπομονετικά, να μου ξαναδοθεί αυτή η ευκαιρία! Καλό Πάσχα και καλή δύναμη σε όλους!

Αστέρης Κρικώνης

Το δικό μου αξέχαστο Πάσχα όσο και αν φαίνεται περίεργο, ήταν στην Αθήνα. Παιδί από επαρχία, κάθε χρόνο έφευγα για να κάνω Πάσχα στο χωριό μου, το ξακουστό Συκούριο στη Λάρισα. Κάποια στιγμή είπα “Φέτος θα κάνω Πάσχα στην Αθήνα” και ήταν φανταστικά! Δεν την είχα ξανά δει τόσο όμορφη και τόσο άδεια. Έκανα Ανάσταση στον Άγιο Γεώργιο του Λυκαβηττού. Ήταν μαγικά! Κόσμος, βεγγαλικά, τα φώτα της Αθήνας, όλα υπέροχα, και στη συνέχεια  η καθιερωμένη μαγειρίτσα σε σπίτι φίλων.

Ανδρέας Κωνσταντινίδης

Ένα ιδιαίτερο και ξεχωριστό Πάσχα για μένα ήταν το περσινό, που γιόρτασα με φίλους στην Κωσταντινούπολη. Αρχικά η επίσκεψη μου στην Αγία Σοφία  μου προκάλεσε δέος, συγκίνηση, αλλά και θλίψη όταν αντίκρισα εμβόλιμα στοιχεία Μουσουλμανικών επιγραφών στο εσωτερικό της. Τη Μεγάλη Παρασκευή βρεθήκαμε στον Ελληνορθόδοξο ναό του Αγίου Γεωργίου για την περιφορά του Επιταφίου που έγινε στον προαύλιο χώρο του ναού με διακριτικότητα και μια αίσθηση μυστικότητας, όντας σε μουσουλμανικό κράτος. Το Μεγάλο Σάββατο η Ανάσταση έγινε το ίδιο διακριτικά χωρίς βεγγαλικά και κρότους, ακούγοντας για πρώτη φορά να ψέλνεται  το «Χριστός Ανέστη» και σε Ρωσσόφωνες γλώσσες! Την  Κυριακή του Πάσχα, παρακολουθήσαμε τη Θεία  Λειτουργία στο ναό του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο Φανάρι, όπου είχαν τοποθετήσει καλάθια με ψωμιά και χρωματιστά αβγά στον πρόναο για να τα ευλογήσει ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος που είχα την τιμή να τον γνωρίσω και προσωπικά στην Αίθουσα του Θρόνου όπου μας δεξιώθηκε. Αναμφισβήτητα και το φετινό Πάσχα θα μου μείνει αξέχαστο, δυστυχώς για εντελώς διαφορετικούς λόγους… Εύχομαι να μη χρειαστεί η ανθρωπότητα να ξαναδοκιμαστεί σε κάτι ανάλογο, γι’ αυτό φέτος μένουμε σπίτι… Καλό Πάσχα!

Γιώργος Λεμπέσης

Για εμένα το Πάσχα σημαίνει αναγέννηση. Του πνεύματος, της φύσης , των αξιών και των λόγων να συνεχίζεις. Σημαίνει προετοιμασία για “έξοδο” για λύτρωση, για μια ακόμα ευκαιρία να σώσεις την ψυχή. Γι’ αυτό διαλέγω ως ένα από τα πιο όμορφα , εκείνο το Πάσχα στο Άγιο Όρος, που με τη συντροφιά του Καζαντζάκη, ξεμεθούσε η ζωή και ξαναμαζευόταν το μυαλό στα σύνορά του.

Ελένη Λευθεριώτη

Κερκυραία κατά το ήμισυ γαρ και Αιγόκερος – δις γαρ – το αγαπημένο Πάσχα δεν θα μπορούσε να είναι νορμάλ. Και δεν είναι άλλο από το πασχαλινό επεισόδιο του αγαπημένου σίριαλ 7 Θανάσιμες Πεθερές, όπου επί σειρά ετών μετά το 2007 που γυρίστηκε,  δεν άφηνε τον Ιησού να αναστηθεί με την ησυχία του στα απέναντι κανάλια. Η σκηνή της Μεγάλης Παρασκευής στην Πλατεία Λιστόν έγινε με κόσμο που σηκώσαμε από τις καφετέριες και χάρη στο Δήμο Κέρκυρας (επί δημαρχίας κ. Τρεπεκλή η πολύτιμη βοήθεια). Η σκηνή με τους μπότηδες ( η ρίψη των κανατιών που σηματοδοτούν την πρώτη Ανάσταση) έγινε με την παρουσία της Φιλαρμονικής Εταιρίας Μάντζαρου. Τη μαγεία του Κερκυραϊκού Πάσχα συμπλήρωσε το καίριο μοντάζ το οποίο, τυχαία, μου έκανε ένα δώρο: το πλάνο της Φιλαρμονικής  περνάει μπροστά από το κτίριο της Αναγνωστικής εταιρίας Κέρκυρας, το σπίτι της Σιόρας Αγκιολίνας ( Ρένα Βλαχοπούλου στην “Κόμισσα της Κέρκυρας”)… και γιατί είναι δώρο; Γιατί από τότε που είχα ξεκινήσει μικρή να πηγαίνω Πάσχα στην Κέρκυρα, χτυπιόμουν να με πάνε στο σπίτι του ινδάλματος μου, της Ρένας Βλαχοπούλου να κάνω Ανάσταση εκεί ( βρε παιδάκι μου δεν έχει εκκλησία εκεί/να χτίσουν!). Φέτος το Πάσχα στην Κέρκυρα δεν θα είναι το ίδιο όπως και πουθενά αλλού. Ας σκεφτούμε όλους εκείνους που αντικρίζουν σε κάθε γιορτή μια κενή καρέκλα στο οικογενειακό τραπέζι που δεν θα γεμίσει ακόμα και μετά το τέλος της καραντίνας. Ας γιορτάσουμε, έστω και κάτω από αυτές τις συνθήκες, τις ημέρες αυτές (και τις επόμενες που θα έρθουν) πριν “αδειάσουν” οι καρέκλες μας.

Χρήστος Λιακόπουλος

Το Πάσχα που έχει χαραχθεί με ένα ιδιαίτερο τρόπο στη μνήμη μου ήταν εκείνο που πέρασα με την οικογένεια μου στην Αίγινα, όταν ήμουν πολύ μικρός. Μέναμε σε ένα παλιό ξενοδοχείο που λεγόταν “Μιράντα”. Το όνομα, η κατασκευή του αλλά και ο εξαιρετικός – σαν από μόνος του φτιαγμένος- κήπος με μάγευαν! Ανεβοκατέβαινα σε εκείνο τον ιδιαίτερο “πύργο” ψάχνοντας να βρω τα μυστήρια που έκρυβε. Η περιπλάνηση συνεχιζόταν ύστερα στον πολύχρωμο, λουλουδιασμένο, τεράστιο στα μάτια μου κήπο, όπου άγγιξα και μύρισα τα πιο ευωδιαστά και ζωογόνα τριαντάφυλλα της μέχρι τώρα ζωής μου. Η περιπέτεια κατέληγε γύρω-γύρω από τον έξω χώρο του οικοπέδου, με την ακόρεστη περιέργειά μου να με οδηγεί σε ανακαλύψεις καινούργιων κόσμων! Τη Μεγάλη Παρασκευή ο ουρανός ήταν μαύρος και ψιλοβρέχε ενώ μια καμπάνα χτυπούσε πένθιμα όλη μέρα πλακώνοντας το στήθος και την ψυχή μου. Η τελευταία πολύ έντονη ανάμνηση που έχω από εκείνο το Πάσχα είναι ο αρχαίος ναός της Αφαίας δίπλα στη θάλασσα. Με είχε εντυπωσιάσει ιδιαίτερα και μου ασκούσε μεγάλη έλξη, όμως προς μεγάλη μου απογοήτευση, δεν μπόρεσα να τον εξερευνήσω γιατί ήταν κλειστός. Υποσχέθηκα όμως ότι μόλις μεγαλώσω θα επιστρέψω να το κάνω! Καλό Πάσχα σε όλους!

Ορνέλα Λούτη

Αγαπημένο Πάσχα του 2019, στο Πήλιο, στις Μηλιές,  στο φιλόξενο και ζεστό σπίτι της Μαρίας Καβογιάννη. Λατρεμένος προορισμός! Παρέα φίλων, συναδέλφων, γνωστών, καινούργιων φίλων και η παρέα μεγαλώνει! Βόλτες στο ιστορικό τρενάκι του Πηλίου, στο «Μουντζούρη», βόλτες στη θάλασσα, βόλτες στα καλντερίμια, καταπράσινα τοπία, ταβερνούλες με το τσιπουράκι μας, μεζεδάκια και τσιτσίραβλα στην πλατεία.  Η Εκκλησία των Παμμεγίστων Ταξιαρχών, «η Αγία Λαύρα του Πηλίου», υπέροχη , με το ζηλευτό επιτάφιο της. Παιχνίδια, «Παλέρμο», χοροί, τραγούδια, ζωντανή μουσική, ζεστά χαμόγελα. Τι δεν θα ‘δινα να πατούσα το rewind και να έφτανα στο περσινό Πάσχα…  Φέτος ας πούμε πως είναι μια κακογυρισμένη ταινία. Στα επόμενα λοιπόν!

Δημήτρης Μαζιώτης

Ο ήρωας ξανά στη γνωστή διαδικασία επιλογής, πού θα πάει το Πάσχα. Κάθε χρόνο, η «Αρχόντισσα» με περιμένει.. η Σύρος (μου) να μου προσφέρει την αληθινά ξεχωριστή , κατανυκτική εμπειρία. Μεγάλη Παρασκευή, περιφορά Επιτάφιων, ορθοδόξων και καθολικών εκκλησιών, στα όμορφα δρομάκια της Ερμούπολης και συνάντηση στην πλατεία, στο Δημαρχείο όπου ψάλλονται τροπάρια. Χριστός Ανέστη, Μεγάλο Σάββατο πρωί. Τα στασίδια χτυπούν εκκωφαντικά στις εκκλησίες και το μήνυμα διαδίδεται. Βόλτες στις γειτονιές, μεσαιωνική, κυκλαδίτικη αρχιτεκτονική, συνοικία Βαπόρια, Άνω Σύρος, μυρωδιές ανοιξιάτικες, πασχαλινές. Βράδυ Ανάστασης, άγιο φως στον Άγιο Νικόλαο και από το λόφο της Αναστάσεως εκτοξεύονται  βεγγαλικά ακτινοβολώντας το αναστάσιμο μήνυμα. Μαγεία! Με περιμένει όμως και η Ύδρα (μου), ο μικρός παράδεισος μου, σε άλλους ρυθμούς. Με την καλύτερη οικοδέσποινα, την  φίλη μου Βάσω, να έχει οργανώσει τα πάντα. Περιφορά του επιταφίου στη θάλασσα, στα Καμίνια, βόλτες στο λιμάνι, ηλιοθεραπεία στη Σπηλιά, ηλιοβασίλεμα στην Υδρονέττα. Κυριακή του Πάσχα, η Βάσω έχει κανονίσει που θα φάμε παραδοσιακά. Νωρίτερα στην προκυμαία του λιμανιού το κάψιμο του Ιούδα με φαντασμαγορικό τρόπο. Φέτος ο ήρωας δεν έχει επιλογές. Είναι όμως ευτυχισμένος, γιατί έχει ανθρώπους που αγαπά και τον αγαπούν. Και αυτό σας εύχεται!

Αγησίλαος Μικελάτος

Παρόλο που το Πάσχα δεν ήταν ποτέ η αγαπημένη μου γιορτή (πάντα με κέρδιζαν τα Χριστούγεννα), θυμάμαι χαρακτηριστικά το Πάσχα που γιόρτασα πριν δύο χρόνια στα Μετέωρα με αγαπημένους φίλους. Περάσαμε τη Μεγάλη Παρασκευή και το Μεγάλο Σάββατο στα Μετέωρα και την Κυριακή μας περίμεναν στην Καλαμπάκα  για να γιορτάσουμε παραδοσιακά σε ένα φιλικό σπίτι. Φτάνοντας στα Μετέωρα, ξεκινήσαμε την επίσκεψη στα μοναστήρια. Είχαμε εξαιρετική θέα και πάθαμε πλάκα με την ομορφιά του τοπίου. Οι επιβλητικοί βράχοι και η αίσθηση απεραντοσύνης που δημιουργεί το τοπίο, μας καθήλωσαν. Η λειτουργία της Μεγάλης Παρασκευής και η περιφορά του Επιταφίου καθώς και η Αναστάσιμη λειτουργία είχαν το δικό τους ιδιαίτερο, μυσταγωγικό χαρακτήρα όπως και το μέρος στο οποίο βρισκόμασταν. Την Κυριακή του Πάσχα την περάσαμε με όμορφους ανθρώπους, πολύ ποτό, πολλά γέλια, πολύ φαγητό και πολύ χορό. Εύχομαι σε όλους υγεία, τύχη και σύντομα να βρεθούμε στην αγκαλιά των ανθρώπων που αγαπάμε και να δώσουμε όρκο πως θα γιορτάζουμε την κάθε μας μέρα!

Δήμητρα Μιχαηλίδου

Το Πάσχα συνήθως σημαίνει και το τέλος των θεατρικών παραστάσεων, έτσι κάθε χρόνο καταφέρνω να βρίσκομαι στο πανέμορφο νησί μου, τη Χίο. Εκεί κάθε Πάσχα είναι ξεχωριστό, αλλά το περσινό ήταν πραγματικά αξέχαστο! Το Μεγάλο Σάββατο το βράδυ, μετά την εκκλησία και το ρουκετοπόλεμο, ήμασταν όλοι μαζεμένοι στην πανσιόν των νονών μου. Αυτή τη χρονιά, είχε έρθει στην πανσιόν και ένα ζευγάρι Αμερικανών, με το παιδάκι τους. Το Μεγάλο Σάββατο το αγοράκι τους, μας ζήτησε σούπα αβγολέμονο, η νονά που έχει αδυναμία στα παιδιά, του έφτιαξε αμέσως. Το παιδί ενθουσιάστηκε και τότε οι γονείς του, μας εξομολογήθηκαν πως πριν χρόνια, είχαν έρθει τυχαία στο νησί και είχαν μείνει πάλι στην πανσιόν των νονών μου. Τότε λοιπόν, τους είχαν πει, πως ήταν χρόνια παντρεμένοι και δεν είχαν καταφέρει να αποκτήσουν παιδί. Οι δικοί μου τους συμβούλεψαν να μασήσουν μαστίχα Χίου, να πιουν από το νερό μας και να ηρεμήσουν. Όταν έφτασαν στην Αμερική, ανακάλυψαν πως η γυναίκα ήταν έγκυος! Όταν απέκτησαν τον μοναχογιό τους, τον ονόμασαν Χίο, -από το νησί που έγινε η σύλληψη του- και υποσχέθηκαν πως μια μέρα, θα επιστρέψουν μαζί του, για να του δείξουν το νησί και την πανσιόν που έγινε η σύλληψη του. Ήταν Μεγάλο Σάββατο, ήταν μια ξεχωριστή Ανάσταση. Όταν έφυγαν, μας περίμενε μια μεγάλη έκπληξη, στο δωμάτιο που έμεναν, υπήρχαν ζωγραφιές που ετοίμασαν και κόλλησαν παντού, γράφοντας λόγια αγάπης για όλους μας! Ήταν ένα πραγματικά ξεχωριστό Πάσχα, που μου χάρισε μια καινούργια οικογένεια, την οικογένεια μου στην Αμερική.

Περισσότερες αναμνήσεις από αγαπημένα Πάσχα καλλιτεχνών στο δεύτερο μέρος

https://cosmopoliti.com/76kallitexnesthimoudaitoagapimenotouspasxa/