ΤΩΡΑ |
Πώς θυμούνται τον μεγάλο καλλιτέχνη η κόρη του Υακίνθη, η εγγονή του Χριστίνα Πολίτη και η ανιψιά του Μαρία Πορίχη – Καραβίτη
Ένας από τους πρωτομάστορες της κρητικής μουσικής και σίγουρα ο πρώτος που έβγαλε την Κρητική μουσική έξω από την Κρήτη και έξω από την Ελλάδα τιμήθηκε πριν λίγες μέρες στο χωριό του, στα Ακτούντα του δήμου Λάμπης. Ένα ωραίο χωριό με ωραία θέα προς του Κισσού το Κάμπο και το βουνό Κέντρος. Ο Αλέκος Καραβίτης ήταν ένας από τους Πρωτομάστορες της Κρητικής Μουσικής. Ταξίδεψε στην Αμερική, Ευρώπη και Αίγυπτο που διαβιούσαν τότε πολλοί Κρήτες απόδημοι και μαζί με τους τότε πρωτοχορευτές της Κρήτης, έδειξαν το μεγαλείο της Κρητικής παράδοσης..jpg)
Ο Αλέκος Καραβίτης τιμήθηκε σε εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο χωριό του, από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Ακτούντων ‘‘Ευγορείτης’’ με συντονίστρια τη δημοσιογράφο Εύα Λαδιά. Για τον μεγάλο καλλιτέχνη μίλησε ο γνωστός συνθέτης Μπάμπης Πραματευτάκης, ενώ χαιρέτισαν ο Δήμαρχος Αγίου Βασιλείου Γιάννης Ταταράκης, η Φέφη Βαλαρή, ο Σωκράτης Τσουρδαλάκης, ο Μανόλης Παπυράκης, ο Νίκος Παπαδάκης ο Μανόλης Δημητρακάκης και στο τέλος τα εγγόνια Χριστίνα Πολίτη και Αλέξανδρος Καραβίτης. Το μουσικό μέρος της εκδήλωσης πλαισίωσαν οι Αλέξανδρος Παπαδάκης και Μιχάλης Αλεφαντινός με τα συγκροτήματα τους. Χόρεψε ο Χορευτικός Όμιλος ‘‘Πυρρίχια Δρώμενα’’.
.jpg)
Ήταν μια τέλεια και σωστά οργανωμένη εκδήλωση, στην οποία παρέστησαν τα εγγόνια του, η εγγονή του, η γνωστή δημοσιογράφος Χριστίνα Πολίτη, παιδί του μοντέλου Υακίνθης Καραβίτη, που το 1959 είχε ανακηρυχθεί Μις Ελλάς, καθώς και ο εγγονός του Αλέξανδρος Καραβίτης, του γιου του μεγάλου καλλιτέχνη Γιώργου.
Πλην του Πολιτιστικού Συλλόγου Ακτούντων, ενεργότατο ρόλο στη διοργάνωση της εκδήλωσης είχε και η ανιψιά του αείμνηστου καλλιτέχνη, Μαρία Πορίχη Καραβίτη, που ικανοποιημένη την είδε να στέφεται με απόλυτη επιτυχία. Η εκδήλωση έγινε υπό την αιγίδα της Περιφερειακής Ενότητας Ρεθύμνου και του Δήμου Αγίου Βασιλείου.
.jpg)
Ποιος ήταν ο Αλέκος Καραβίτης
Ο Αλέκος Καραβίτης γεννήθηκε το 1904 στο γραφικό και ορεινό χωριό Ακτούντα Ρεθύμνης. Ήταν το τρίτο παιδί μιας πολυμελούς οικογένειας (οκτώ αδέλφια) και ακολουθώντας την οικογενειακή παράδοση ασχολήθηκε από πολύ μικρός με την μουσική. Ο πατέρας του Ευστράτιος Καραβίτης έπαιζε και αυτός λύρα. Δική του λύρα απέκτησε σε ηλικία 15 χρονών το 1919.
“Ο Αλέκος, πρωτόμαθε λύρα στις ψηλές και απόκρημνες βουνοκορφές του χωριού μας. Από παιδί είχε μεγάλο πάθος και μεράκι γι αυτό το όργανο”, έλεγε με καμάρι ο μεγαλύτερος αδελφός του.
Ο Kαραβίτης πήγε για πρώτη φορά στην Αθήνα το 1921 Αργότερα, εξελίχθηκε σε πρωτομάστορα της κρητικής μουσικής ενώ έγινε και καλλιτεχνικός διευθυντής της Δώρας Στράτου. Εκτός από μουσικός υπήρξε και ιδιοκτήτης του πρώτου Κρητικού καφενείου στην Αθήνα. Λυράρης με ορεινά ακούσματα έκανε γνωστή την λύρα και στην Αθήνα και συσπείρωσε τους Κρήτες των Αθηνών με την λύρα του στο καφενεδάκι που διατηρούσε εκεί από το 1927. Πέθανε το 1975 σε ηλικία μόλις 71 ετών.
Γλυκές αναμνήσεις της οικογένειας του
Ένας άνθρωπος δοτικός, που αγαπούσε τους ανθρώπους και την κρητική μουσική, που αν και ζούσε στην Αθήνα, φρόντισε να δημιουργήσει εκεί …συνθήκες Κρήτης. Ως τέτοιον περιγράφουν οι άνθρωποι του τον Αλέκο Καραβίτη, τον πατέρα, παππού και θείο στην Κρητική Επιθεώρηση.
Μιλήσαμε με την κόρη του, που το 1959 αναδείχθηκε Μις Ελλάς, σε μία εποχή που η παρουσία μίας νέας κοπέλας στα καλλιστεία δεν ήταν και εύκολη υπόθεση.
Η Υακίνθη Καραβίτη, όμως, με συγκίνηση θυμάται ότι ο πατέρας της ήταν εκείνος που τη συνόδευσε στα καλλιστεία και την θαύμασε για την επιτυχία της. «Ήταν ένας άνθρωπος που αγαπούσε την παράδοση, ήταν όμως και ιδιαίτερα προοδευτικός. Ήταν υποστηρικτικός στην απόφαση μου. Ήταν ο πατέρας που μας αγαπούσε και τα τρία του παιδιά, και τον Γιώργο και την Μαρία και εμένα, πάρα πολύ και ήταν πάντα δίπλα μας και τον θυμάμαι πάντα με πολλή αγάπη».
«Είμαι περήφανη για τον πατέρα μου, ήταν σπουδαίος άνθρωπος, θα τον θυμάμαι πάντα. Θυμάμαι που κάθε χρόνο όταν τελειώναμε το σχολείο μας έπαιρνε και πηγαίναμε στην Κρήτη και στα Ακτούντα. Θυμάμαι τα γλέντια στο χωριό, θυμάμαι τα παιδιά με τα οποία έπαιζα.
Ήταν πάντα πρώτος στα γλέντια, αλλά και πρώτος να βοηθήσει τους συνανθρώπους τους και τους συγχωριανούς του», συμπληρώνει η αγαπημένη του κόρη.
Η δημοσιογράφος και εγγονή του Χριστίνα Πολίτη θυμάται με αγάπη και νοσταλγία τον παππού της. «Του είχα μεγάλη αδυναμία, γιατί έμενε από κάτω μας, και όταν έλειπαν οι γονείς μου, με φρόντιζε και με πήγαινε στο Ζάππειο, μου έλεγε παραμύθια, είχε πολλή φαντασία.
Με κρατούσε στα πόδια του και μου έπαιζε λύρα και μου έγραφε μαντινάδες. Νόμιζα τότε ότι είναι φυσιολογικό όλα τα παιδιά να έχουν έναν παππού που τους λέει μαντινάδες! Ήταν ένας άνθρωπος που φρόντιζε και βοηθούσε όλο τον κόσμο, τους συγγενείς του, τα παιδιά του.
Η εκδήλωση στα Ακτούντα μου έδειξε πόσο σημαντικός άνθρωπος ήταν και πως ακόμα και αν περνάνε τα χρόνια, αναγνωρίζεται η αξία ενός ανθρώπου που ήταν εθελοντής στο να μεταδώσει την κρητική παράδοση».
Η Xριστίνα Πολίτη θυμάται πως αν και ο παππούς της έμενε στην Αθήνα, «έκανε παρέα κυρίως με κρητικούς, είχε και ένα καφενείο και ήταν σαν να βρισκόταν στην Κρήτη. Μάλιστα, νομίζω ότι σχεδίαζε πια να γυρίσει και να ζήσει στα Ακτούντα, αλλά δυστυχώς δεν πρόλαβε γιατί έφυγε νέος». 
Τον περιγράφει ακόμα ως έναν άνθρωπο που «μάζευε εμπειρίες, αφού για παράδειγμα το 1936 είχε πάει στους Ολυμπιακούς Αγώνες, θέλοντας να τους δει από κοντά», ενώ τον χαρακτηρίζει ως έναν «παραδοσιακό άνθρωπο με ανατρεπτική πλευρά».
«Ήταν ένας άνθρωπος που αγαπούσε πολύ την κρητική μουσική και από πολύ μικρός έπαιζε λύρα πάνω στα βουνά. Αγαπούσε τον τόπο του και γι’ αυτό αγαπήθηκε πολύ», σημείωσε η κα Πορίχη Καραβίτη, στη διάρκεια της εκδήλωσης.
Πρόσφατα τα εγγόνια του η Χριστίνα Πολίτη κόρη της Υακίνθης και ο Αλέξανδρος Καραβίτης, ικανοποιώντας το αίτημα της Μαρίας Πορίχη, αγαπημένης ανιψιάς του Αλέκου, κόρης του αδελφού του, θα δωρίσουν στο πολιτιστικό κέντρο του χωριού τη φορεσιά και τη λύρα του μεγάλου καλλιτέχνη.
Ο Μπάμπης Πραματευτάκης για τον Αλέκο Καραβίτη
Για τον μεγάλο καλλιτέχνη μίλησε ο μουσικός Μπάμπης Πραματευτάκης, ο οποίος τόνισε μεταξύ άλλων: «Τιμούμε μαζί και τον άνθρωπο, γιατί ο Αλέκος, τρίτο παιδί της πολυπληθούς οικογένειάς του Στρατή Καραβίτη, αυτό που υπηρέτησε και προώθησε, το έκανε με πλήρη σεβασμό στην τέχνη που διακόνευε, χαράζοντας το σε δίσκους της εποχής εκείνης, που οι δυσκολίες ήταν μεγάλες.
Η αύρα του γεμίζει τον χώρο αυτό, που τον γέννησε και που οι μούσες, του χάρισαν στις πρώτες δεκαετίες της ζωής του, όλα εκείνα τα εφόδια και ικανότητες που χρειάζεται ένας άνθρωπος, που γεννήθηκε να ξεχωρίσει από τους άλλους, μ’ αυτό που του έταξε η ζωή να υπηρετήσει.
Τι το πιο υπέροχο απ’ αυτό που ζούσε ο Αλέκος, να έχει την τύχη, κάθε μέρα, να χώνει την λύρα του στο βουργιάλι, που η μητέρα του έβαζε την τροφή του – βλέπετε γι’ αυτόν και η λύρα ήταν εξ ίσου τροφή – να πηγαίνει πάνω ψηλά στα βοσκοτόπια, να συναντά τον Πάνα και μαζί του, με τις υποδείξεις του, να κάνει τους πρώτους αυτοσχεδιασμούς στην αγαπημένη του λύρα».
ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΚΑΛΛΕΡΓΗ
Σχόλια για αυτό το άρθρο