ΤΩΡΑ |
H Θεοδώρα Σιάρκου, ηθοποιός με σημαντική θεατρική διαδρομή, σε μια αποκλειστική συνέντευξη με αφορμή τη συμμετοχή της στην Πνιγμονή, τη νέα σκηνοθετική δουλειά του Δημήτρη Καρατζιά στο θέατρο Vault, κάθε Παρασκευή και Σάββατο στις 21:00 και Κυριακές στις 18:00… Μάθετε λοιπόν, όσα δεν γνωρίζατε για τη Θεοδώρα, μια ταλαντούχα ηθοποιό με ευγενική και δυναμική προσωπικότητα.
-Πώς ξεκίνησε η καριέρα σου;
Τελειώνοντας τη Δραματική Σχόλη του Εθνικού θεάτρου το 1995, συνεργάστηκα με τον αείμνηστο Μιχάλη Κακογιάννη στις Τρωάδες του Ευριπίδη στη Επίδαυρο. Αισθανόμουν πολύ τυχερή που σαν ηθοποιός πάτησα για πρώτη φορά το πόδι μου (το ένα), σε αυτό το ιερό σανίδι, αν και η Επίδαυρος δεν έχει σανίδι!
-Είχες είδωλα μικρη;
Αγαπούσα πολύ τη Τζένη Καρέζη. Ακόμη την αγαπώ
Το 2005 στην Όπερα της πεντάρας με τον Ταξιάρχη Χάνο
Κατά φαντασίαν ασθενής, 2005
-Η πιο ευτυχισμένη σου συνεργασία;
Από όλες έχω κρατήσει ευτυχισμένες στιγμές.
-Μπορείς να ξεχωρίσεις όταν κάποιος σε πλησιάζει, τον αληθινό του σκοπό.
Δε νομίζω, είμαι σχεδόν πάντα καλοπροαίρετη.
-Πώς συνδυάζεις οικογένεια, παιδιά, κρίση και αγωνία στα επαγγελματικά;
Είμαι παντρεμένη με ένα “αγριάνθρωπο” και έχουμε δυο παιδιά. Ένα γιο 6 ετών και μια κόρη 2 ετών. Κάνω διάφορες ασκήσεις θάρρους, υπομονής και ψυχραιμίας!
-Πότε είσαι πραγματικά ευτυχισμένη;
Όταν τρώω όσο θέλω χωρίς να παχαίνω, όταν έχω δουλειά αλλά δε δουλεύω πολύ και όταν τα παιδιά μου είναι φρόνιμα!
-Λειτουργείς περισσότερο με το ένστικτο ή με τη λογική;
Μπα, δε νομίζω. Λειτουργώ με το ένστικτο κυρίως, αν και ο “αγριάνθρωπος” πολλές φόρες φωνάζει πως πρέπει να λειτουργώ με τη λογική. Αλλά, θα κρατήσω το ένστικτο.
Ο…αγριάνθρωπος εν ώρα εργασίας
-Σου αρέσει το διάβασμα;
Ναι, όταν δε με παίρνει ο ύπνος…
-Κάνεις συλλογή από κάτι;
Προσπαθώ να συλλέξω… χρήματα!
-Έχεις μετανιώσει για κάτι μέχρι τώρα;
Μετανιώνω μόνο, για το ό,τι δεν κάνω.
-Σ΄ αρέσει η μοναξιά;
Όχι.
-Δίνεις σημασία στην ομορφιά και στη μόδα;
Στην ομορφιά λέμε ΝΑΙ!!! ΟΧΙ, λέμε στη μόδα…
-Ο έρωτας παίζει μεγάλο ρόλο στη ζωή σου;
Ε… βέβαια. Πρωταγωνιστικό!
Αφή Ολυμπιακής Φλόγας, 2006 στο Τορίνο
-Έχεις κάποιο αγαπημένο ρόλο που θες να παίξεις κάποια στιγμή;
Με ενδιαφέρει να αναμετρηθώ με ρόλους αρχαίας τραγωδίας.
-Τι μουσική ακούς;
Κυρίως ελληνική, έντεχνη.
-Ένα μόττο που σε εκφράζει;
“Θαρσείν Χρεί” (θάρρος χρειάζεται)
-Αγαπημένο χρώμα και φαγητό;
Πορτοκαλί, που διώχνει και τα μικρόβια! Φαγητό… σοκολάτες!!!
-Μαγειρεύεις;
Αναγκάζομαι.
-Πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν να προσεγγίσεις το ρόλο σου στην Πνιγμονή, και πόσο βοήθησε σ’αυτό ο Δημήτρης Καρατζιάς, ο σκηνοθέτης;
Ο ρόλος της Ουλβιγιέ (Πόνθια), είναι ένας ρόλος πολυεπίπεδος και απαιτητικός. Ήταν μεγάλη πρόκληση για μένα. Ο Δημήτρης Καρατζιάς, είναι ένας σκηνοθέτης που γνωρίζει με θαυμαστό τρόπο να οδηγεί τον ηθοποιό στο ρόλο, χωρίς να τον “οδηγεί”! Δίνει χώρο, ανάσα και με την υπομονή του αφήνει τον ηθοποιό να ξεδιπλώσει τις υποκριτικές του ικανότητες. Τέλος, του αναγνωρίζω κάτι πάρα πολύ σημαντικό, το γεγονός πως είναι πολύ ευγενής όχι μόνο με τους ηθοποιούς αλλά και με όλους τους συνεργάτες του.
Με τον Δημήτρη Καρατζιά σε επίσημη πρεμιέρα
Σχόλια για αυτό το άρθρο