Χρήστος Λιακόπουλος: «Ο πρώτος δυνάστης μας είναι ο εαυτός μας»

Δεν είναι εύκολο για έναν ηθοποιό να παρουσιάζει ένα μονόλογο, θεωρώ ότι είναι ένα απαιτητικό θεατρικό είδος. Κι όμως ο Χρήστος Λιακόπουλος έχει καταφέρει να αναδείξει το έργο του «Προμηθέας Εσταυρωμένος» σε μία από τις must see παραστάσεις και μάλιστα για τρίτη χρονιά! Ο ίδιος ερμηνεύει και εξελίσσει, μέσα στη διάρκεια των χρόνων, το ρόλο του Προμηθέα, και έχει αποκτήσει φανατικό κοινό που επιλέγουν να δουν την παράσταση πάνω από μία φορά στο Θέατρο Αλκμήνη κάθε Κυριακή. Αν δεν την έχετε δει ακόμα, προγραμματίστε να την παρακολουθήσετε άμεσα. Ο Χρήστος Λιακόπουλος είναι ένας καλλιτέχνης ανήσυχος πνευματικά, που ψάχνεται διαρκώς και δημιουργεί καλό και φωτισμένο θέατρο με τα έργα που ανεβάζει. Γι΄αυτό έχει και την επιμέλεια ο ίδιος, από το κείμενο μέχρι το ρούχο που θα φορέσει. Και ως άνθρωπος που υπηρετεί πιστά την τέχνη του, δεν έχει όρια. Ή όπως λέει χαρακτηριστικά ο ίδιος στο σημείωμά του στην παράσταση: “Το όριο μου είναι ο ουρανός, φανταστείτε πού θα προσπαθήσω να φτάσει ο “Προμηθέας Εσταυρωμένος” φέτος!” Με αφορμή την επιτυχία της παράστασης και το ανέβασμά της για τρίτη χρονιά, κουβεντιάσαμε για το συγκεκριμένο έργο αλλά και για πολλά άλλα, στην παρακάτω αποκλειστική συνέντευξη.

ΣχετικάΆρθρα

-Πώς ξεκίνησε αρχικά η σκέψη να γράψεις το συγκεκριμένο έργο;

Μετά την επιτυχία της πρώτης μου παράστασης «Αυτοκράτωρ Αδριανός», που παίχτηκε για τέσσερις συνεχείς θεατρικές περιόδους, επιθυμούσα το δεύτερό μου έργο να είναι ακόμα καλύτερο και ενδιαφέρον. Στην προσπάθειά μου να ανακαλύψω ποιος θα είναι ο ήρωας με τον οποίο θα καταπιαστώ, ήρθε στον νου μου ο μύθος του Προμηθέα, διάβασα διάφορα σε σχέση με αυτόν –και όχι μόνο– εμπνεύστηκα και πυροδοτήθηκε μέσα μου η διάθεση να γράψω ένα θεατρικό μονόλογο σε σχέση με τον συγκεκριμένο ήρωα.

-Πού νομίζεις ότι οφείλεται η επιτυχία της παράστασης «Προμηθέας Εσταυρωμένος» και συνεχίζει για τρίτη χρονιά;

Θεωρώ πως ο μύθος αυτός εκφράζει όλη την ανθρωπότητα. Καθένας μας, κάθε μέρα που περνάει, αντιμετωπίζει προκλήσεις, εμπόδια και δυσκολίες. Για να τα υπερβεί πρέπει να βάλει σε δράση δυνάμεις και ικανότητες που έχει και πιθανόν δεν το γνωρίζει. Για να μπορέσει όμως να λειτουργήσει ορθά, θα πρέπει να έχει το δικαίωμα να επιλέγει το πώς πραγματικά επιθυμεί να λειτουργήσει. Πρέπει, δηλαδή, να είναι ελεύθερος. Ο πρώτος δυνάστης μας είναι ο ίδιος μας ο εαυτός και μετέπειτα όλες οι μορφές αυταρχικής εξουσίας. Ο αγώνας για την κατάκτηση πρώτα της προσωπικής μας απελευθέρωσης από τις αρνητικές πλευρές του εαυτού μας και μετέπειτα από όλες τις εξωγενείς πηγές αυταρχικής καταπίεσης είναι συνεχής κι ατελεύτητος… Αυτό που συνεπικουρεί στην πορεία μας αυτή προς το καλύτερο είναι η συνεργασία, η αλληλοβοήθεια, η αλληλοστήριξη… να αγαπάμε ο ένας τον άλλον και να το κάνουμε πράξη. Όπως επίσης και το να συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε για αυτά που θέλουμε, για τους στόχους μας, χωρίς να μας πτοούν οι αναπόφευκτες αποτυχίες οι οποίες είναι μέρος της όλης διαδικασίας.

-Υπάρχουν στοιχεία που ανανεώνεις στο κείμενο κάθε σεζόν;

Όχι. Το κείμενο δουλεύτηκε πολύ μέχρι να ξεκινήσει η παράσταση. Από ‘κει και πέρα παραμένει ίδιο. Αυτό που προσπαθώ να βελτιώνω και να εξελίσσω συνεχώς είναι η ερμηνεία μου.

-Στην παράσταση έχεις γράψει το κείμενο, σκηνοθετείς, παίζεις ενώ το κοστούμι, τα φώτα, τα αντικείμενα σκηνής και η μουσική επιμέλεια έχουν τη δική σου υπογραφή. Πόσο δύσκολο ήταν –αν ήταν– να τα διαχειριστείς όλα αυτά;

Υπάρχουν και ευκολίες και δυσκολίες. Κατά τη διάρκεια της συγγραφής, κείμενο, σκηνοθεσία και υποκριτική αλληλοδιαπλέκονται και αλληλοβοηθιούνται. Σε κάθε μέρος του έργου, που έγραφα, έφερνα στο μυαλό μου το πώς πρέπει να σκηνοθετηθεί ή πώς θα ερμηνεύσω το συγκεκριμένο σημείο, όπως επίσης και τι μουσική υπόκρουση θα υπάρχει. Όλα αυτά, λοιπόν, με ενέπνεαν, το καθένα με τον τρόπο του κάθε φορά, και με βοηθούσαν στο να πραγματώσω τον σκοπό μου.

Το δύσκολο είναι όταν, κατά την παραστασιοποίηση, σκηνοθετείς τον εαυτό σου… Δεν μπορείς να δεις απέξω –ως θεατής– τι ακριβώς κάνεις, πράγμα που μπορεί ν’ αποβεί ολέθριο. Όπως και ότι μπορεί να οδηγηθεί ο σκηνοθέτης να μην «πιέσει» τον ηθοποιό για το καλύτερο και να του επιτρέψει να ακολουθήσει τις ευκολίες του. Το καλό, βέβαια, είναι πως ο σκηνοθέτης που είναι και ηθοποιός παρακολουθεί από κοντά κάθε στιγμή της παράστασης και μπορεί να τροποποιεί και να βελτιώνει συνεχώς το αποτέλεσμα αυτής.

-Το έργο μιλάει για την αυτοθυσία. Πιστεύεις στην εποχή μας, χωράει στη ζωή μας η αυτοθυσία;

Σε όλες τις εποχές, όσο λιγότερο εξελιγμένη είναι μία ψυχή, τόσο περισσότερο εγωιστικά και πλεονεκτικά λειτουργεί. Όταν φτάσει όμως σε ένα υψηλό επίπεδο εξέλιξης οδηγείται στο να μη σκέφτεται πια τον εαυτό της και να δρα για το κοινό καλό. Και πολλές φορές η ανιδιοτελής αυτή έκφραση της αγάπης μπορεί να οδηγήσει στην αυτοθυσία.

-Θυμάσαι ποια ήταν η πρώτη παράσταση που είδες και πώς ένιωσες;

Δεν θυμάμαι ποια ήταν η πρώτη παράσταση που είδα, θυμάμαι όμως μία σκηνή από μία παράσταση που έχει χαραχτεί στη μνήμη μου. Ήμουν παιδάκι και μ’ είχε πάρει η μητέρα μου να δούμε μία επιθεώρηση –απ’ ότι θυμάμαι γιατί ήμουν πολύ μικρός– στην οποία συμμετείχε και ο Γιώργος Κωνσταντίνου. Κάποια στιγμή άρχισε να παίζει τη θρυλική (απ’ ότι έμαθα αργότερα) σκηνή με το προφιτερόλ κι εγώ ξέσπασα σε γέλια τα οποία με κατέκλυσαν πλήρως και δεν μπορούσα να συγκρατήσω τον εαυτό μου. Ήταν κάτι τόσο έντονο και ιδιαίτερο που μέχρι σήμερα –νομίζω– δεν μου έχει ξανασυμβεί.

-Είχες είδωλα όταν ήσουν μικρός;

Δεν είχα ποτέ στη ζωή μου είδωλα. Κατά καιρούς, όμως, έχουν υπάρξει άνθρωποι, που κάτι μου άρεσε σε αυτούς, στον τρόπο που λειτουργούσαν, το οποίο με ενέπνευσε και με πυροδότησε να προσπαθήσω να ενεργήσω κι εγώ έτσι –κρατώντας πάντα την αυθεντικότητά μου– με αποτέλεσμα να εξελιχθώ και να γίνω καλύτερος.

-Ποια είναι η καθημερινότητά σου; Πώς περνάς τον ελεύθερο χρόνο σου;

Είναι ένα μείγμα σπουδών, μελέτης, γυμναστικής, παραστάσεων, εξάσκησης των εκφραστικών οργάνων του ηθοποιού και παρέας με άτομα με τα οποία έχουμε κάτι γόνιμο να συζητήσουμε.

-Με ποιον τρόπο εκφράζεις την αγάπη σου;

Όταν υπάρχει αγάπη μέσα μας εκπέμπεται με κάθε λόγο, με κάθε βλέμμα, με κάθε έκφραση, με κάθε κίνηση του κάνουμε. Επίσης, έχω μία τάση να βλέπω το καλύτερο που έχουν οι άνθρωποι, που συναναστρέφομαι, μέσα τους και να προσπαθώ να τους βοηθήσω (προτρέποντας, ενθαρρύνοντας, υποστηρίζοντας) αν το επιθυμούν και μου το επιτρέπουν, βέβαια, να το πραγματώσουν.

-Τι σημαίνει ελευθερία για σένα;

Σημαίνει να είμαι ο εαυτός μου και να λειτουργώ όπως επιθυμώ και όπως θα με βοηθήσει να εξελιχθώ και να γίνω καλύτερος. Λαμβάνοντας πάντα υπ’ όψιν και τον αντίκτυπο της δράσης μου στους άλλους. Δηλαδή προσπαθώντας να πραγματώσω ελεύθερα αυτό που εγώ επιθυμώ, ταυτοχρόνως να μην καταπιέζω την ελευθερία κανενός άλλου.

-Έχεις μετανιώσει μέχρι τώρα για κάτι που έκανες ή δεν έκανες;

Ό,τι μας συμβαίνει στη ζωή και ό,τι κάνουμε αποτελεί μέρος της εκπαίδευσής μας. Είναι μέρος μιας διαδικασίας που μας βοηθάει να πάρουμε μαθήματα, να εξελιχθούμε και να γίνουμε καλύτεροι. Άρα, όλα έχουν τη σημασία και τη βαρύτητά τους.

-Κρατάς τις στιγμές μέσα σου, αναπολείς, γυρνάς πίσω σε ό,τι έντονο έζησες;

Το παρελθόν και οι επιλογές που έχουμε κάνει έχουν δομήσει αυτό που είμαστε σήμερα. Οπότε είναι σημαντικό. Σημαντικότερο όμως είναι το να κοιτάζουμε μπροστά, να θέτουμε στόχους που αποτελούν φωτεινές πυξίδες για το πού θέλουμε να πάμε και για το ποιοι θέλουμε να γίνουμε.

-Ποιος είναι ο ορισμός της ευτυχίας για εσένα;

Το να είναι ο άνθρωπος ο εαυτός του κάθε ώρα και στιγμή όπου και να βρίσκεται και να κάνει ό,τι κάνει από αγάπη και μόνο κι επιλέγοντάς το ελεύθερα.

-Τι σε δυσκολεύει στη ζωή;

Η τελειομανία μου. Ειδικότερα όταν τριγύρω μου υπάρχει αδιαφορία, το «δε βαριέσαι» και το «ωχ, βρε αδερφέ».

-Τι είναι αυτό που θέλεις να σου συμβεί πολύ;

Κάθε μέρα που περνάει να πλησιάζω όσο πιο πολύ μπορώ στην ανδρεία, στη σοφία και στη σωφροσύνη.

-Η τηλεόραση σου λείπει;

Η υποκριτική στην κάμερα, είτε για τον κινηματογράφο είτε για την τηλεόραση, μου αρέσει πάρα πολύ. Εκείνο όμως που μου αρέσει πάνω απ’ όλα είναι να συμμετέχω σε πράγματα που με εκφράζουν απολύτως. Και αυτό που με εκφράζει απολύτως αυτή τη στιγμή είναι η παράστασή μου «Προμηθέας Εσταυρωμένος».

-Ποια είναι τα επόμενα καλλιτεχνικά σου σχέδια;

Η φαντασία μου οργιάζει. Συνεπώς, συνεχώς μέσα μου εκκολάπτονται σχέδια. Ακόμα δεν έχει έρθει η κατάλληλη στιγμή για ν’ ανακοινώνω κάτι συγκεκριμένο.

-Μια ευχή για το νέο έτος.

Ψυχική ευδαιμονία και σωματική υγεία για όλους. Είθε η δικαιοσύνη, η αρμονία και η αγάπη να βασιλέψουν στον κόσμο.