ΤΩΡΑ |
Υπήρξε κάποτε μια σειρά που έγραψε τηλεοπτική ιστορία. Sex and the City — τέσσερις γυναίκες, μια πόλη, άφθονο στιλ, σπιρτόζοι διάλογοι και μια ανεπιτήδευτη ματιά στο τι σημαίνει να ζεις, να φλερτάρεις, να αγαπάς και να πετυχαίνεις και να αποτυγχάνεις στη Νέα Υόρκη. Κι ύστερα ήρθε το And Just Like That… να μας θυμίσει ότι μερικές φορές, είναι καλύτερα να αφήνεις το παρελθόν ήσυχο.
Το φινάλε της τρίτης σεζόν που προβλήθηκε σήμερα ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι. Αντικλιματικό, ασύνδετο, με υπο-πλοκές που δεν οδήγησαν πουθενά και χαρακτήρες που από εμβληματικές προσωπικότητες κατέληξαν να μοιάζουν με καρικατούρες του εαυτού τους. Η Carrie, η Miranda και η Charlotte δεν θυμίζουν τις γυναίκες που ξέραμε — και αγαπήσαμε. Έχουν μετατραπεί σε υπερ-στιλιζαρισμένα, υπερβολικά σοβαρά, συχνά θλιβερά alter egos που δεν έχουν πια καμία επαφή με την πραγματικότητα που κάποτε καθρέφτιζαν.
Και ύστερα… η σκηνή της τουαλέτας. Η Guardian τη χαρακτήρισε «λυπηρή, υπερβολικά βαρύγδουπη και, το χειρότερο, περιττή». Το NY Post ήταν πιο ωμό: «Η Carrie κατέληξε μέσα στα σκατά» — κυριολεκτικά και μεταφορικά. Ένα φινάλε που αντί να κλείσει με χάρη, επέλεξε το συμβολισμό της μιζέριας.
Η διεθνής κριτική ήταν αμείλικτη: από το The Independent που μίλησε για «καταστροφή» και αφηγηματική διάλυση, μέχρι το ScreenRant που σημείωσε την απόλυτη έλλειψη συναισθηματικού αντίκτυπου. Ναι, κάποιοι προσπάθησαν να δουν κάτι «γλυκόπικρο» και «ώριμο» στην επιλογή της Carrie να μείνει μόνη, αλλά η διαδρομή μέχρι εκεί ήταν τόσο χαώδης που λίγοι μπόρεσαν να συγκινηθούν.
Το χειρότερο; Η σειρά είχε την ευκαιρία να ξαναφέρει την αίσθηση της παλιάς μαγείας — φρέσκο, ειλικρινές, τολμηρό storytelling.
Αντ’ αυτού, πνίγηκε σε άστοχα μηνύματα, αμήχανες υποπλοκές και υπερβολικό «woke» σενάριο που αντί να εμπλουτίσει την αφήγηση, την έκανε να μοιάζει σαν κακογραμμένη παρωδία του εαυτού της.
Και just like that… χάθηκε μια ακόμη ευκαιρία να κλείσει ένας τηλεοπτικός θρύλος με το μεγαλείο που του άξιζε.
Σχόλια για αυτό το άρθρο