ΤΩΡΑ |
Είπαμε πολλά αλλά να σου πω κάτι, όχι πολιτικό. Λοιπόν εγώ θα τους κάνω μήνυση, ως άτομο, ως Μιμή Ντενίση. Πραγματικά στο λέω είμαι μέχρι εδώ. Αυτός είναι ο καημός μου εμένα αυτή τη στιγμή, βλέπω την Αθήνα και καταστεναχωριέμαι…Η Μιμή Ντενίση μίλησε για όλα στη Χριστίνα Πολίτη με αφορμή τη συνέντευξη στο Mega Mε Μία. Πού οφείλεται η επιτυχία της παράστασης Σμύρνη μου αγαπημένη, πάθη και έρωτες από το παρελθόν, γιατί δεν έγινε πολιτικός, τα θεατρικά και τηλεοπτικά σχέδιά της, ποια Αγγλική σειρά έχει σαν πρότυπο και τέλος, η κατάντια της Αθήνας και σε ποιους θα κάνει μήνυση αν δεν φτιάξει η κατάσταση. Απολαύστε Μιμή αγαπημένη σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση!
Μιμή, έχεις κάνει φέτος την επιτυχία της χρονιάς.
Είναι αλήθεια, ναι. Και νομίζω όχι μόνο της χρονιάς, νομίζω ότι είναι μια επιτυχία που δύσκολα θα ξεπεραστεί. Δεν το λέω με έπαρση σε σχέση με την παράσταση, το λέω και σε σχέση με το θέμα. Είναι ένα θέμα που δεν ξέρω γιατί δεν το’ χε σκεφτεί κανείς να το κάνει. Παρθένο. Πολύ δυνατό, πολύ καυτό πάντα, για όλους μας. Γιατί είναι στο dna μας και πιστεύω ότι η επιτυχία του καταρχήν ξεκινάει από το θέμα και μετά από το πώς έγινε. Δύσκολα θα ξεπεραστεί αυτό που γίνεται.
Δεν είναι όμως μόνο το θέμα γιατί είναι και πολύ ωραία δοσμένο και βλέπεις ότι σε μια εποχή που πολλές παραστάσεις κατεβαίνουν γιατί είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα γενικά , εσύ παίρνεις παράταση.
Παίρνω παράταση, πάει μέχρι τις 26 Απριλίου και ποιος ξέρει μετά για πόσο και που γιατί έχουμε πολλά σχέδια. Δηλαδή να πάει και Αμερική, Καναδά, Αυστραλία και Θεσσαλονική φυσικά. Δεν ξέρω και για την Ευρώπη αν θα οργανωθεί η τουρνέ γιατί είναι ένα θέμα που μπορεί να παίξει έξω. Βέβαια κι εγώ λίγο πονηρά είχα κάνει το 3D ώστε να είναι εύκολο να μετακινηθεί γιατί στην ουσία δεν έχει σκηνικά. Το 3d καλύπτει την ανάγκη όλων των σκηνικών. Μέχρι παραγωγός είχε έρθει και λέει πόσα σκηνικά αλλάζετε; Δεν το’ χε καταλάβει ότι δεν υπάρχει σκηνικό γιατί είναι τόσο ζωντανό το 3d.
Το’ χεις ξαναζήσει αυτό; Να πηγαίνει έτσι;
Ναι , το’χω ξαναζήσει. Στη Θεοδώρα κυρίως. Και στη Λασκαρίνα, στην Καρένινα, και στο Βασιλιάς κι εγώ. Έχω κάνει παραστάσεις που είχαν πολύ κόσμο όμως θεωρώ ότι ήταν τελείως διαφορετική η εποχή, δηλαδή τότε το θεωρούσα πολύ πιο εύκολο και τώρα είναι μέσα στη κρίση. Γιατί τώρα στις μέρες μας το να έχεις 1000 εισιτήρια μέσο όρο καθημερινά, είναι και για μένα φαινόμενο. Είναι το μόνο θέατρο που δεν έχει καμία έκπτωση σε τίποτα, έχει διαφόρων τιμών εισητήρια και είναι πάντα φουλ. Για μένα πιο πολύ απ’ τα εισιτήρια το εντυπωσιακό που δεν μου έχει ξανασυμβεί στη καριέρα μου είναι ότι ένα τέταρτο πριν τελειώσει το έργο, το ελληνικό κοινό που είναι λίγο τεμπέλικο, είναι όρθιοι.
Είναι συγκλονιστικές οι αντιδράσεις του κοινού. Φέτος είναι η χρονιά που έχω κοιμηθεί λιγότερο. Η χρονιά της αυπνίας. Είναι τόσο δυνατά τα vibes που παίρνω απ’ τον κόσμο, δεν τα’ χω ξαναπάρει απ’ το θέατρο. Και κανείς μας. Μου το λέει κι ο Βουτσάς που είναι 67 χρόνια στο θέατρο, εγώ είμαι 33 χρόνια. Επειδή αυτό είναι μια φανταστική ιστορία μιας οικογένειας αλλά είναι και ντοκιμαντερ ταυτόχρονα, με την έννοια ότι είναι όλα αληθινά. Τα ιστορικάγεγονότα, οι εικόνες που βλέπουν είναι οι αληθινές της πόλης, τα καράβια , το ένα το άλλο, δημιουργεί μια μεγάλη συγκινησιακή φόρτιση στο κοινό .
Και ξέρεις τι παθαίνει ο κόσμος όταν το βλέπει; Προσπαθεί να ταυτιστεί με τη Σμύρνη, επειδή μπαίνει σε αυτή την οικογένεια όπως μπαίνουμε σε αυτές τις αγγλικές σειρές, σαν το Downton Abbey.
Μου’ χεις γραψει το πιο πιο εύστοχο σχόλιο. Το Downton Abbey που εμένα είναι η αγαπημένη μου σειρά χωρίς να το έχω στο μυαλό μου όταν το έγραφα που ήθελα να βάλω αυτές τις τάξεις, τους έλληνες υπηρέτες, τους τούρκους υπηρέτες, τους τούρκους μορφωμένους, τους λεβαντινούς και τους έλληνες αστούς, αφού το έγραψα λέω κοίταξε να δεις που έχει αντιστοιχία η Σμύρνη με την κοινωνία την αγγλική. Και τώρα που το συζητάω για σειρά με το Μάρτιν Σέρμαν, αυτή τη σειρά έχω σαν πρότυπο.
Βέβαια, γιατί αυτοί όταν τους βλέπεις εκεί πέρα που τους αφήνεις θέλεις να συνεχίσουν. Εγώ θέλω να τους δω και στην Αθήνα του πολέμου.
Ναι θα το γράψω. Κι αυτό ξεκίνησε ξέρεις από τη συζήτησή μας . Και λέω: θα γράψω τη συνέχεια. Τι γίνανε αυτοί οι άνθρωποι; από εκεί μέχρι το δεύτερο διχασμό, προς τον εμφύλιο.
Πολύ καλό αυτό που έχεις κάνει είναι αυτή η αντικειμενικότητα. Δεν υπάρχει καλός, κακός, τούρκος, έλληνας, είναι όλα ισορροπημένα.
Δεν θα το’ γραφα αλλιώς Χριστίνα. Για μένα όταν πιάνεις ένα τέτοιο θέμα, το να σε πιάνει μια πατριωτική έξαρση και να λες οι έλληνες, οι καλύτεροι που δεν κάνουν κανένα λάθος κ.τ.λ.π είναι γελοίο. Καλύτερα να μη το πιάσεις να το κάνεις. Αυτή είναι μια ιστορία που έμεινε θαμένη και γι’αυτό είχα και πάθος να τη γράψω και γι’ αυτό θέλω να τη πάω κι εκτός Ελλάδας, όχι ότι θα κάνω εγώ καριέρα εκτός Ελλάδας, αλλά το έργο αυτό πρέπει να βγει έξω. Γράφοντάς το, άρχισα σιγά σιγά να ανακαλύπτω πάρα πολλές προδοσίες. Είδα ότι και οι δυο ελληνικές κυβερνήσεις, γιατί εμείς το Βενιζέλο μετά τον θεοποιήσαμε, και ο Βενιζέλος είχε κάνει πάρα πολλά λάθη και οι βασιλικοί είχαν κάνει τραγικά λάθη γιατί ήταν κι οι τελευταίοι που έγινε η καταστροφη και οι Ευρωπαίοι τους είχαν προδώσει, άρα όλο ήταν ένας αχταρμάς που όλους τους βόλευε να εξαφανιστεί ως θέμα. Γιατί το ’22 ήταν πρωτοσέλιδο στους Times, ήταν καταστροφή μιας πόλης και μετά σιγή, σαν να μην έγινε .
Η καταστροφή έγινε όπως ακριβώς είναι στο έργο. Μέχρι το 15 Αυγουστο ήταν στις εξοχές τραγουδούσαν, έπιναν και χόρευαν. Την επόμενη άρχισε η καταστροφή και δεν το πίστευαν ότι συμβαίνει. Αυτό είναι λίγο και μέσα στη νοοτροπία του Έλληνα. Δηλαδή μπορεί να’ ρθει ειδοποίηση και να λέει αύριο η Ελλάδα χρεοκοπεί. Εμάς το μυαλό μας -που’ ναι και καλό από μια μεριά- είναι ότι αι μωρε τώρα που θα γίνει αυτό στην Ελλάδα.
Εσύ αυτά που μας λένε τώρα τα φοβάσαι; Ότι η Ελλάδα χρεοκοπεί, ότι θα σας κλείσουν οι τράπεζες τα λέφτα σας, πως τα βλέπεις;
-Ότι οι τράπεζες για λίγο μπορεί να κλείσουν, ναι το πιστεύω. Ότι μπορεί να μας κάνουν ένα μπραφ. Ότι θα μας αφήσουν έτσι στο έλεος του Θεού κι ότι η Ελλάδα θα εξαφανιστεί απ’ την Ευρώπη δεν το πιστευω. Δεν είναι μόνο για λόγους οικονομικούς, δεν συμφέρει την Ευρώπη να λέγεται Ευρώπη και να’ χει την Ελλάδα εκτός.
Νομίζεις ότι μας υπολογίζουν όμως;
Πολιτιστικά ναι. Δεν υπάρχει μουσείο στην Ευρώπη χωρίς την Ελλάδα. Πως μπορεί η Ελλάδα να είναι εκτός Ευρώπης κι όλα τα μουσεία να ζουν απ’ αυτό; Αν ήμουν υπουργός θα τους έβαζα έναν άλλο όρο. Τα χρήματα που βγάζει το Λούβρο, το μουσείο του Βερολίνου και το Αγγλικό μουσείο κάθε χρόνο απ’ τους τουρίστες, είναι ασύλληπτα. Θα τους έλεγα θέλετε να μας δίνετε τα έσοδα από τη νίκη της Σαμοθράκης, από την Αφροδίτη της Μήλου, από τους επισκέπτες που πηγαίνουν εκεί κι εμείς να τα δίνουμε στο δάνειο; Αυτό θα τους έλεγα. Ούτε τις αποζημιώσεις ούτε τίποτα.
Έπρεπε να γίνεις πολιτικός, δεν έγινες.
-Θα ήθελα. Δεν μπορώ να ανακατευτώ με όλο αυτό το χάλι. Πιστεύω Χριστίνα μου, ότι αυτή τη στιγμή στη Βουλή μέσα στους 300 που θα έπρεπε να είναι ο ανθός της Ελλάδας, υπάρχουν αμόρφωτοι, ευκαιριακοί τύποι, άνθρωποι που δεν δούλεψαν ποτέ και δεν έχουν αποδείξει τίποτα, άνθρωποι που πάνε για τα λεφτά. Εάν στη Βουλή ήταν άνθρωποι μορφωμένοι που αγαπάνε την Ελλάδα μ’ ένα μίνιμουμ μισθού για να καλύπτει τα έξοδά τους , που να έχουν κάνει καριέρα και να μην περιμένουν να τα βγάλουν δεν θα υπήρχε όλο αυτό το χάλι.
Άνθρωποι σαν τον Τρίτση.
– Σαν τον Τρίτση και σαν τους παλιούς παλιούς πολιτικούς. Όσο και να λέμε αστοί και καρααστοί δεν πήγαινε να κλέψει ο Ράλλης, ο Έβερτ, ούτε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ας πούμε, δεν πήγαν στην πολιτική για να κλέψουν. Μετά μπήκαν κι άνθρωποι οι οποίοι ήτανε λιμασμένοι. Ε, τώρα εγώ μέσα σε τέτοιο συνοθύλευμα και απλώς για να κάνω το κομμάτι μου ως πολιτικός δεν μενδιαφέρει να πάω. Θα’ θελα να πάω, θα μπορούσα να προσφέρω γιατί έχω πολλές ιδέες γύρω απ’ την Ελλάδα.
Αυτοί τώρα που βγήκαν, ο Τσίπρας που είναι ένα νέο παιδί,ωραίο, συμπαθητικό, ο Βαρουφάκης που αρέσει κι έχει κάνει με τη γυναίκα του όλο αυτό το χαμό;
Καλά το αρέσει ναι , δεν ξέρω τι έχει κάνει όμως. Με ρώτησαν κάπου είναι σταρ ο Βαρουφάκης; Εγώ τους σταρ, αυτό το χαζό τίτλο ξέρεις του σταρ, τον βάζω σε κάποιον μετά από πολλά χρόνια αποδοχής κι αποτελέσματος και στους χώρους μας που λέμε. Λέω: η Βίσση είναι σταρ στο χώρο της, είναι. Είναι πολλά τα χρόνια που έχει κοινό, που προσπαθεί άλλοτε καλύτερα άλλοτε χειρότερα .
Εγώ προσπαθώ στο δικό μου τον τομέα κι άλλοτε με μια απλή επιτυχία άλλοτε γίνεται μια επυτυχιάρα αλλά έχει ένα στόχο αυτό που κάνω. Τώρα αν στην πολιτική ο Βαρουφάκης μιλάει ωραία αγγλικά, είναι γοητευτικός, αρέσει σε κάποιους ανθρώπους. Μ’αρέσει που έχει ένα τσαμπουκά όταν δεν το παρακάνει. Δεν έχω δει αποτέλεσμα.
Σαν άντρας σ΄ αρέσει;
Δεν μπορώ να σου πω αν δεν τον δω από κοντά.
Σε ρωτάω , γιατί είσαι σαν εμένα. έχεις μια τρομερά μεγάλη γκάμα άσχετων ανθρώπων.
Ναι, έχω πολύ μεγάλη γκάμα, πιάνει από το τέλειο μέχρι το χάλι. Πρέπει να τον δω από κοντά.
Δεν μπορώ να μη σε ρωτήσω τώρα για σχέσεις. Δίνεις τις καλύτερες συμβουλές για τα αισθηματικά κι έχεις μια πορεία πολύ ροκ με τους άντρες.
-Βεβαίως αλλά τηΝ ξέρουν οι φίλοι μου δεν τη ξέρουν οι άλλοι.
Έχεις προκαλέσει και μεγάλα πάθη…
Πάθη, φασαρίες, ιστορίες, έρωτες, χωρισμούς, διαζύγια, γάμους απ’ όλα. Έτσι δεν είναι μια γεμάτη ζωή; Γι’ αυτό και δεν εχω και καθόλου προκαταλήψεις, ούτε σεξουαλικές , δεν έχω καθόλου ρατσισμό σε τέτοια πράγματα.
Έχεις μετανιώσει για κάτι , κάποιον που χώρισες, που δεν παντρεύτηκες;
– Να’ χω μετανιώσει για σχέση που’ χω κάνει, όχι. Γιατί έχω κάνει και βλακείες αλλά κι οι βλακείες εκείνη την ώρα είχαν λόγο. Μ’έναν ας πούμε που δεν μου ταίριαζε καθόλου και μου’ χε πει ο Βολανάκης ‘’μ’ αυτόν τα’ φτιαξες γιατί είσαι σε βουκολική περίοδο και θέλεις να δεις πως είναι η ζωή στο χωριό για να παίξεις τη Μπουμπουλίνα’’. Είχα ξεραθεί με αυτό που μου είχε πει ο Μίνως που έκανε κι αυτός τέτοια βέβαια. Θέλω να πω είναι ωραία αυτή η γκάμα στη ζωή.
Δεν έχεις τσακωθεί με κανένα ποτέ. Είχες πάντα πολύ καλές σχέσεις;
Ναι, όπως και με το Σωτήρη που είμαστε οικογένεια. Μ’ αρέσει αυτό το ολοκληρωμένο όταν υπάρχει μια αγάπη, μια σχέση είτε έντονη ερωτική είτε έντονη όπως είναι αυτή που είχα με το Σωτήρη, μ’ αρέσει να ολοκληρώνεται. Και τον Τρίτση θα τον παντρευόμουνα αν είχε ζήσει. Ήταν ο μεγάλος μου έρωτας γιατί να μην τον παντρευτώ;
Μετά σου άφησε κενό όταν τον έχασες;
Πάντα το έχω αυτό το κενό. Θεωρώ ότι ήταν το πιο καλό και το πιο κακό στη ζωή μου. Είμαι δύσκολη γενικά, δεν ερωτεύομαι εύκολα κι επίσης δεν κάθομαι αν δεν ερωτευτώ. Δεν είμαι του συμβιβασμού, ότι κάπου σκυλοβαριέμαι και εντάξει μωρέ τώρα ωραίο είναι να γράφουν ότι είμαι με κάποιον. Δεν μπορώ γιατί ξέρω ότι θα γίνω πολύ στριμμένη με τον άνθρωπο. Οπότε το διαλύω. Από κει που είμαι άγγελος γίνομαι στριμμένη όταν δεν μπορώ, μου φταίνε όλα, οπότε λέω ας τον χωρίσω τον άνθρωπο.
Βρίσκεις μικρά κομμάτια σε ανθρώπους;
Ναι , βρίσκω μικρά κομάτια κι αλοίμονο η ζωή πρέπει να συνεχίζεται. Και να το ψάχνεις και θα ζήσεις και με τα μικρά κομμάτια . Πάντα έχεις την ελπίδα. Γιατί στην Αμερική βρίσκουν στα γεραμάτα και 80-85. Έχω ακόμα πολύ χρόνο.
Πάντως είσαι πιο ωραία από ποτέ. Παλιά ήσουν μια πολύ ωραία γυναίκα αλλά ήσουν πιο ντάμα και τώρα είναι σα να ΄έχεις έρθει σε μια ηλικία που έχεις δημιουργήσει εσύ κι ήσουν πάντα σε αυτή την ηλικία.
Γιατί εγώ αυτή την ηλικία την είχα από είκοσι που ήταν κάτι φορετό και ψεύτικο. Επειδή είχα τη μανία της ντάμας. Τώρα είμαι στην κανονική ηλικία και αυτών που παίζω και ντύνομαι πιο νεανικά μπορώ να σου πω από τότε. Κι αυτός είναι ο λόγος που είμαι και καλύτερη ηθοποιός. Παίζω τους ρόλους που είναι της Μιμής και της ηλικίας μου. Γιατί εγώ έπαιζα τη ντάμα κι ήμουνα 25 ετών. Τι ψυχολογία της ντάμας να’ χω που δεν ήξερα που πάνε τα τέσσερα;
Πάντως τώρα νομίζω ότι ζεις στην καλύτερη εποχή κι έχεις πολλά να κάνεις ακόμα. Νομίζω ότι τώρα ξεκινάς ουσιαστικά ώστε να μην έχεις και τις παραφωνίες που παίζουνε ρόλο, ξέρεις και η κακή κριτική καμιά φορά, πας να κάνεις κάτι εσύ, ακούς κάτι, τώρα έχεις αυτή την κοινή αποδοχή.
Έχω πετύχει στην Ελλάδα κάτι που είναι πάρα πολύ σπάνιο. Από το να με βρίζουνε δέκα μέτα πάω στο πενήντα κριτικές μαζεμένες που είναι όλα σούπερ. Δεν επηρεάζομαι ούτε απ΄τα καλά ούτε απ’ τα κακά. Δεν ήρθε ξαφνικά η επιφοίτηση.
Τι στυλ άντρα θα ήθελες τώρα;
Θέλω έναν πολύ έξυπνο. Μορφωμένο. Να’ χει ένα ωραίο επίπεδο βρε παιδί μου.
Είπαμε πολλά αλλά να σου πω κάτι, όχι πολιτικό. Αυτή τη στιγμή θεωρώ ότι η Αθήνα είναι στα χειροτερά της. Τόσο άσχημη δεν ήταν ποτέ η Αθήνα. Παθαίνω θλίψη. Ξέρεις ότι εγώ μένω στο κέντρο και είμαι φανατική του κέντρου που θα μπορούσα να μένω σ ’ένα βόρειο προάστιο. Αν και το πατρικό μου είναι στου Παπάγου.Το λατρεύω το κέντρο της Αθήνας και λατρεύω και το σπίτι μου γιατί βλέπω όλη την Αθήνα σαν να είναι πολύ όμορφη επειδή είναι το πάρκο μπροστά. Αυτό το πάρκο εάν δεν το κάνουν όλη η γειτονιά μαζί, εγώ θα κάνω αγωγή στην περιφέρεια. Δεν μπορεί να είναι ένα τόσο όμορφο πάρκο το οποίο έχει ακόμα την ταμπέλα , δώσανε 9 εκατομμύρια για την ανάπλαση του πάρκου. Αυτή τη στιγμή δεν κλείνουν οι πόρτες, είναι γεμάτο ναρκομανείς που δεν έχω τίποτα κατά των ανθρώπων, θέλω να τους βοηθήσουμε, δεν μπορεί να’ναι εδώ και να τρυπιούνται όλη νύχτα. Και διάφορα άλλα που γίνονται μέσα στο πάρκο. Το παιδί μου δεν μπορεί να κυκλοφορήσει μόνο του να πάει ούτε απέναντι στο περίπτερο κι εμείς κλειδώνουμε την πόρτα του κήπου.
Μιλάμε για το Πεδίο του Άρεως..
– Ναι, που είναι ένα απ’ τα δυο μεγάλα πάρκα που θα έρεπε να έχει σεζ λόνγκ , συντριβάνια, παιδικές χαρές, καφέ να πηγαίνει τζάμπα ο κόσμος και να κάθεται. Είναι τραγική η καταστασή του κι ο κάθε ένας που πάει στην περιφέρεια λέει ότι θα το φτιάξει. Λοιπόν εγώ θα τους κάνω μήνυση, ως άτομο, ως Μιμή Ντενίση. Πραγματικά στο λέω είμαι μέχρι εδώ.
Μετά ήρθαν αυτοί οι άνθρωποι που είναι πιο προχωρημένοι υποτίθεται, αυτή η κυβέρνηση. Τι κάνει στα πανεπιστήμια; Αυτό δηλαδή είναι δημοκρατία τώρα; Ναι, ναι εμείς δεν αφήνουμε να πάει η αστυνομία. Πηγαίνουν οι φοιτητές και παρακαλάνε να πάει η αστυνομία.Μπορεί να αποκεφαλίζουν τα αγάλματα; Να βάφουν τον Παλαμά; Γιατί ρε παιδί μου; Σε ποια χώρα γίνεται αυτό; Έχουμε κόμπλεξ μήπως και δεν μας θεωρήσουν δημοκράτες; Μα είμαστε δημοκράτες, κάτι κόμπλεξ υπάρχει εδώ με τη δημοκρατία. Δηλαδή έχεις δει στην Αγγλία, στη Γαλλία, στη Γερμανία που τα πανεπιστήμια είναι ο ναός της πόλης να υπάρχει αυτό το χάλι. Είναι λες και έχουμε κόμπλεξ αν μπει η αστυνομία θα πουν ότι δεν είμαστε δημοκράτες. Γιατί δεν είμαστε δημοκράτες; Αυτός είναι ο καημός μου εμένα αυτή τη στιγμή, βλέπω την Αθήνα και καταστεναχωριέμαι..
Γιατί ξέρεις πολύ ωραία και χαίρομαι με αυτή την επιτυχία τη τεράστια που έχω αλλά κανείς δεν μπορεί να είναι ευτυχισμένος πια σε αυτή την πόλη. Χάσαμε αυτή την αθωότητα που είχαμε, που ευτυχώς εμείς την έχουμε ζήσει και την έχουμε προλάβει. Δηλαδή κυκλοφορούσαμε στην Αθήνα γυρνάγαμε στις 4 το πρωι, εγώ έφευγα απ’ το θέατρο μιάμιση η ώρα μόνη μου, δεν σκεφτόμουνα ποτέ, ποτέ οι έλληνες δεν ήταν επιθετικοί, ότι θα μου συμβεί κάτι , γλεντάγαμε με το κέφι μας και με όλα. Εδώ δεν τολμάμε πια να κυκλοφορήσουμε.
Δεν είναι δυνατόν να είναι έτσι αυτό το πάρκο. Αυτά πρέπει να φτιαχτούν. Απ’ τα πρωτα πράγματα που πρέπει να κάνουνε είναι το εντός της πόλης της Αθήνας. Τι να δουν αυτοί οι τουρίστες; Τους βλέπω καμιά φορά με τα πούλμαν και τους λυπάμαι. Λέω καλέ που τους πάνε αυτούς; Τους παίρνουν και τους περνάνε απ’ τη Μαυροματαίων και την Ομόνοια; Να δουν τι; Πρέπει αυτή η κυβέρνηση να δραστηριοποιηθεί και ν’ αφήσει την αναμονή. Τους βλέπω λίγο λάου λάου, είναι ακόμα στις ονομασίες. Πως θα ονομαστεί το κάθε πράγμα, εδώ βουλιάζουμε.
Ακούστε το απόσπασμα εδώ:
Σχόλια για αυτό το άρθρο