ΤΩΡΑ |
Λατρεύει την Ελλάδα και η μοίρα τον έφερε να περνάει πολύ χρόνο στην Αθήνα, κάνοντας podcasts από το διαμέρισμα του στο Κουκάκι. Ανέκαθεν αγαπούσε τη χώρα μας. Και σχεδιάζει κάτι ιδιαίτερα εντυπωσιακό που θα ανακοινώσει σύντομα. Για όσους δεν γνωρίζουν και δεν έζησαν τον πυρετό των χρόνων τoυ MTV να πούμε πως ο Steve Blame είναι αυτό που λέμε ένα living legend στο χώρο του.
Βρεθήκαμε για lunch σε εστιατόριο με θέα την Ακρόπολη. Αγαπηθήκαμε αμέσως και φυσικά δεν σταμάτησα να τον ρωτάω για όσα έχει ζήσει μέσα από τη δουλειά του. Ένα από τα πιο εμβληματικά πρόσωπα του ΜΤV για τις δεκαετίες ’80 και ’90, έμπαινε σε περισσότερα από 100 εκατομμύρια σπίτια μας καθημερινά . Σήμερα ο Steve Blame είναι σεναριογράφος, συγγραφέας και podcaster. Το podcast του στο YouTube “POP the History Makers” έχει πάνω από 100 συνεντεύξεις με αστέρες της ποπ και πρόσφατα ξεκίνησε μια σειρά για τους Έλληνες ποπ σταρ, μουσικούς, παραγωγούς, συγγραφείς και διευθυντές. Κατά τη διάρκεια της καριέρας του στο MTV, έχει πάρει τις περισσότερες συνεντεύξεις από σημαντικές προσωπικότητες της γενιάς του, όπως η Madonna, ο Bowie, ο McCartney, ο Zappa, ο Elton John, ακόμα και ο Gorbachev και ο Dalai Lama. Συνολικά έχει κάνει σχεδόν 1.000 συνεντεύξεις. Στο MTV στο Λονδίνο, ήταν συντάκτης ειδήσεων, στο Viva 2 στη Γερμανία ήταν διευθυντής προγράμματος, ήταν υποψήφιος για βραβείο Rose D’Or για ένα τηλεπαιχνίδι, είναι συγγραφέας δύο βιβλίων, έχει BSc στα μαθηματικά και τη φυσική, ένα MA στο σενάριο και ως σεναριογράφος συνέβαλλε στον πιλότο της σειράς «Cape Town» που προβάλλεται στο Νetflix και το Amazon.
Με μεγάλη χαρά αναμεταδίδω απολαυστικές αποκλειστικές και γεμάτες αλήθεια και χιούμορ ιστορίες που μου διηγήθηκε για τεράστιους αστέρες.
David Bowie
Όταν ήμουν νέος, ήθελα να είμαι ο David Bowie, να ζω και να αναπνέω ως Ziggy Stardust. Έκανα ακόμα και το ίδιο χτένισμα με εκείνον, το κοντό, με το πορτοκαλί χρώμα αλλά στο δρόμο για το σχολείο, τη Δευτέρα μετά το κούρεμα, ένα παιδί με κορόιδεψε και μου είπε ότι μοιάζω με την Linda Mc Cartney ! Καταντράπηκα… Το 1995 ο David Bowie, όταν τον συνάντησα, είχε πάντα αυτή τη θεϊκή αύρα που με έλκυε. Αυτή η δύναμή του βασιζόταν στη διαφορετικότητά του. Νομίζω ότι ήταν η κινητήριος δύναμη του για την αφοσίωση που χρειαζόταν για να παραμένει τόσο πετυχημένος. Τότε συνειδητοποίησα ότι δεν αρκεί ένα κούρεμα για να με κάνει David Bowie. Όταν ήμουν νέος ήμουν τόσο αφελής που πίστευα ότι ένα κούρεμα θα μπορούσε να με μεταμορφώσει σε Bowie. Το παιδί όμως στο λεωφορείο τελικά είχε δίκιο: Ήμουν περισσότερο Linda παρά David.
Εlton John
Το 1988, ο Elton είχε παρατήσει το φανταχτερό του στιλ και ξεπουλούσε όλο το βεστιάριό του για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Είχαν ετοιμάσει όλα εκείνα τα κοστούμια για δημοπρασία τη μέρα που θα μου έδινε συνέντευξη. Ήμουν καλεσμένος στο Savoy, για τη δημοπρασία των ρούχων που φορούσε στο εξώφυλλο του άλμπουμ του. Έμεινα έκπληκτος όταν μπήκα στο δωμάτιο και είδα τα ρούχα, τα καπέλα και τα γυαλιά που φορούσε ο Έλτον σε προηγούμενες εμφανίσεις και φωτογραφίσεις, όπως το διάσημο μαύρο πουκάμισο με τα λευκά αστέρια κάτω από τη φόρμα του. Όλα έδειχναν ότι θα ακολουθούσαν τα καυτά σορτς και οι φτερωτές μπότες. Το πιο γελοίο κοστούμι του, ήταν η στολή Ντόναλντ Ντακ που είχε φορέσει σε μια συναυλία στο κεντρικό πάρκο της Νέας Υόρκης. Δεν μπορούσες να ακούσεις το «Your Song» χωρίς να γελάσεις. Όσο ο Έλτον αργούσε για τη συνέντευξη, δοκίμαζα τα περίεργα καπέλα του και τα γυαλιά του. Όταν έφτασε τελικά, με βρήκε να φοράω το κοστούμι-στολή «Ο Elton συναντά την Carmen Miranda» με μπανάνες κι άλλα εξωτικά φρούτα στους ώμους μου και τα διάσημα γυαλιά-αστέρι στα μάτια μου. Ο Έλτον σχολίασε την επιλογή μου και πρότεινε να κρατήσω τη στολή. Άλλες οκτώ φορές έκανα συνέντευξη στον Εlton John αλλά ευτυχώς χωρίς να φοράω πορτοκάλια, μπανάνες κι ανανά!
Kylie Minogue
H Kylie μόλις είχε κλείσει τα 21 της χρόνια, την ημέρα που θα μου έδινε συνέντευξη. Ήταν ντροπαλή, φιλική και ειλικρινής και περισσότερο από όλα, ήταν η θετικότητά της που με εντυπωσίασε. Σε εκείνη τη συνέντευξη το 1988, η Κylie ήταν πιο σωστή από ό,τι ήμουν εγώ ένα χρόνο νωρίτερα, όπου είχα “προβλέψει” σε μια εκπομπή του MTV, ότι η καριέρα της θα τέλειωνε πριν καν αρχίσει. Ήμουν τόσο λάθος. Η Kylie μεταμορφώθηκε βήμα βήμα σε ένα από τα πιο αγαπημένα ποπ είδωλα. Το κορίτσι της διπλανής πόρτας κατέκτησε τον κόσμο κι όπως μου είχε πει τότε: «Όσο ζεις μαθαίνεις».
Βoy George
Η πρώτη συνέντευξη με τον Βοy George έγινε σε μία από τις σουίτες του ξενοδοχείο Halcyon στο Holland Park. Kαθίσαμε σε ένα σιδερένιο τραπέζι ενώ στο κέντρο του δωματίου, ακριβώς μπροστά από το κρεβάτι με ουρανό, ήταν ένα βαθύ τζακούζι. Πολλές συνεντεύξεις γινόντουσαν σε βαρετά δωμάτια ξενοδοχείου ή ακόμα χειρότερα στα παρασκήνια. Ο Βoy George φορούσε ένα μαύρο μπερέ με ορειχάλκινες παραμάνες και χρυσή φούντα και ένα μακρύ μαύρο καφτάνι, σχεδιασμένο από την Judy Blame. Με ρώτησε γιατί έκλεψα το επώνυμο της σχεδιάστριάς του. Δεν το είχα κλέψει του είπα, το βρήκα βιαστικά από τον τίτλο μιας εφημερίδας. Όταν το ανέφερε ο Boy George, τότε θυμήθηκα ότι έγραφε σχεδιάστρια, δίπλα στο όνομα Blame. O Boy George ήταν άψογος. Φαινόταν σαν κούκλα από την Κίνα εξωτερικά εύθραυστος αλλά κάτω από αυτή τη μάσκα, ήταν ένα σκληρό μπισκότο. Μέσα από τη συνέντευξη, έδειξε στον κόσμο πόσο εύγλωττος, πνευματώδης και κυρίως ταλαντούχος ήταν. Παρ’ όλη την επιτυχία που είχε ως ο τραγουδιστής του Culture Club, μπόρεσε να είναι εγωκεντρικός και αυτοκαταφρονητικός ταυτόχρονα. Ήταν ο συνδυασμός που έκανε τη συνομιλία μαζί του ακαταμάχητη: «Είχα μερικά αποτυχημένα άλμπουμ, είχα σχέση με τον ντράμερ – ήταν σαν να είμαι στους ABBA», μου είχε πει. Για τις μέρες που ήταν εθισμένος στην ηρωίνη, εκείνο που είχε μετανιώσει ήταν το γεγονός ότι τον είχαν πιάσει. Αργότερα, είπε ότι όλη του τη ζωή αναρωτιέται γιατί έπεσε στα ναρκωτικά. Κάποια χρόνια νωρίτερα, έλεγε ότι προτιμούσε ένα φλιτζάνι τσάι από το σεξ. Τον ρώτησα αν ισχύει ακόμα αυτό και μου απάντησε: «Τώρα απολαμβάνω τον καφέ γιατί είναι πιο διεγερτικός».
Morten Harket των AHA
Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι Morten Harket θα κατέληγε κάποτε ο μηχανικός του αυτοκινήτου μου! Το 1994 μου τηλεφώνησε στα γραφεία του MTV για να τον επισκεφτώ στο σπίτι του την επόμενη μέρα. Ξεκίνησα με το παλιό μου Fiat Panda για το αρχοντικό του 14ου αιώνα, μια ώρα νότια του Λονδίνου στην αγγλική επαρχία. Έφτασα στο ξύλινο σπίτι με τα κόκκινα τούβλα όταν εκείνος φάνηκε στην είσοδο. «Στιβ, πώς είσαι;» με ρώτησε και κοίταξε περιφρονητικά το αυτοκίνητό μου. «Έλα μέσα, θέλω να σου δείξω κάτι», συνέχισε. Ήταν ζεστός και φιλικός, χαρίσματα που είχε τόσο ιδιωτικά όσο και μπροστά στην κάμερα. «Σου ζήτησα να έρθεις για να ακούσεις το νέο μου άλμπουμ, είναι πολύ διαφορετικό από τη μουσική των A-Ηa». Τι να σήμαινε αυτό αναρωτήθηκα. Πήρε μια κιθάρα και με ρώτησε τι ήθελα να ακούσω πρώτα. «Stay on these roads» του απάντησα. Έπαιξε ένα medley από επιτυχίες των A-Ηa, συμπεριλαμβανομένων του «Stay on these roads» και του «Take on me». Τραγουδούσε με την πεντακάθαρη, αγγελική φωνή του και χόρευε. Για τριάντα λεπτά, ήμουν στο δικό μου μικρό παράδεισο. Εκείνο το βράδυ βγήκαμε για δείπνο με την οικογένειά του και ένα στενό φίλο του, που τον βοηθούσε με το σόλο άλμπουμ του. Όταν μπήκα στο αυτοκίνητό μου για να επιστρέψω στο σπίτι μου, το αυτοκίνητο σταμάτησε. Συνέχισα να γυρίζω το κλειδί, χωρίς αποτέλεσμα. Ο Μόρτεν μου είπε να μην το κάνω αυτό αλλά ήταν ήδη αργά. Το αυτοκίνητο έβγαζε καπνούς. Μου ζήτησε να ανοίξω το καπό. Δεν είχα ιδέα πως ανοίγει! Το είχα αγοράσει μεταχειρισμένο πριν επτά χρόνια, δεν είχα κοιτάξει ποτέ τη μηχανή, ούτε είχα τσεκάρει τα λάδια ή το νερό. Ούτε την πινακίδα δεν ήξερα να σου πω. Μόνο ότι ήταν μαύρο ήξερα. Ο Μόρτεν είχε ήδη γυρίσει τα μανίκια του και είχε πέσει με τα μούτρα στη μηχανή. Ήταν όπως τον είχα πρωτοδεί στο βίντεο κλιπ του «Take on Me». Λίγες εβδομάδες αργότερα, ήμουν για δείπνο με τον Μπομπ Γκέλντοφ. Η αείμνηστη σύζυγός του, Paula Yates, ήταν φίλη ενός καλού μου φίλου. Κατά τη διάρκεια του δείπνου, ο Μπομπ είπε ότι το Live Aid κατέστρεψε τη μουσική του καριέρα. «Η καριέρα σου είχε τελειώσει πριν το Live Aid» απάντησα. Εκείνος το αρνήθηκε. «Το Live Aid είναι ο λόγος που είσαι διάσημος, ζωντάνεψε την καριέρα σου», είπα. Όταν έφτασε ο λογαριασμός, ο Μπομπ έβγαλε τη χρυσή πιστωτική του κάρτα. «Θα πληρώσω με την πλατινένια μου κάρτα» είπα. «Σίγουρα είσαι από τους τύπους με κόκκινη πόρσε» μου είπε ειρωνικά. «Έχω ένα παλιό φίατ» του είπα. «Αλλά ο Morten Harket είναι ο μηχανικός μου» τον αποστόμωσα!
Μadonna
Η συνέντευξη έγινε στο Μιλάνο. Δύο ώρες πριν από τη συνέντευξη, μου έδωσαν μια κασέτα του «Erotica» από τη δισκογραφική εταιρεία. Είχα, φυσικά, ακούσει το ομώνυμο κομμάτι και είχα δει το βίντεο κλιπ αλλά το υπόλοιπο άλμπουμ ήταν εντελώς νέο για μένα. Ο τότε Έλληνας γκόμενός μου την άρπαξε κι εγώ για να μου την δώσει πίσω, του είπα ότι θα τον συστήσω στην Μadonna. Η Madonna εκείνη την ημέρα ήταν σε διάθεση «Μαντόνα». Όταν μπήκε στο δωμάτιο, είπε στον φωτιστή ότι θέλει ένα προβολέα ακριβώς από πάνω της. Πάντα μου άρεσε το γεγονός ότι ήξερε τι ήθελε και πώς να το απαιτήσει. Όταν τέλειωσε η συνέντευξη –που θα τη χαρακτήριζα ως μάχη- την ρώτησα αν ήθελε να χαιρετήσει τον φίλο μου που περίμενε έξω από το δωμάτιο. «Βέβαια» μου είπε, με ρώτησε το όνομά του, βγήκε από το δωμάτιο, τον κοίταξε μουτρωμένη και του έριξε ένα φιλί. Εκείνος σχεδόν λιποθύμησε και μετά έκανα το καλύτερο σεξ της ζωής μου. Σε ευχαριστώ Μadonna!
Stevie Wonder
Όταν ο Stevie έφτασε στις Κάνες, περπάτησε στο δρόμο μπροστά μας προς στην αντίθετη κατεύθυνση. «Από εδώ Stevie» αστειεύτηκα φωνάζοντας. Ο Stevie γύρισε, επέστρεψε με τη βοήθεια της συνοδείας του και με αγκάλιασε. Για είκοσι χρόνια πίστευα ότι το τράβηξα το αστείο και δεν ήταν σωστό για εκείνον. Αργότερα όμως ανακάλυψα πως όταν ήταν στη Motown, ήταν ο μάστερ της “απενοχοποιημένης” πλάκας. Έκανε κομπλιμέντα στις γυναίκες καλλιτέχνες για το φόρεμά τους, αφού του έλεγαν τι φορούσαν. Προσποιούνταν κιόλας ότι διάβαζε εφημερίδα μπροστά τους. Πίσω στο 1991, στις Κάνες, ο Stevie τελικά μου είχε κάνει κανονική πλάκα. Το να περπατήσει στη λάθος κατεύθυνση ήταν απλώς μέρος του αγαπημένου του ρεπερτορίου!
Kurt Cobain
Καθόμουν σε ένα καφέ στη Λιουμπλιάνα και περίμενα νέα για τη συνέντευξή μου με τον Kurt Cobain όταν με ειδοποίησε η δισκογραφική του εταιρία ότι δεν θα ερχόταν. Είχε πόνο στο στομάχι. Για αντικατάσταση μου έστειλαν τον Krist Novoselic. Ένα χρόνο νωρίτερα, είχα περάσει ένα λεπτό με τον Kurt στα παρασκήνια των MTV Video Music Awards στο Λος Άντζελες. Μετά από τρεις ώρες συνεντεύξεων, είχα συνομιλήσει με την αφρόκρεμα της ροκ, της ποπ και του Χόλιγουντ. Ανάμεσά τους ήταν και οι Νirvana. Ο Dave Grohl μίλησε, ο Krist κοιτούσε από κάτω προς τα πάνω και ο Kurt απλά μουρμούρισε. Εκείνο το ένα λεπτό μαζί τους ήταν απογοητευτικό. Σκέφτηκα ότι θα έχω την ευκαιρία να κάνω μια συνέντευξη μαζί του κι αυτό θα ήταν στην Λιουμπλάνα. Ένα μήνα μετά ήταν νεκρός. Εκείνο το λεπτό για μένα ήταν συμβολικό. Όλοι θα περνούσαμε ένα λεπτό μαζί του, που είναι και αρκετό για να εκτιμήσουμε πόσο μεγάλο ταλέντο ήταν αλλά πολύ λίγο για να μάθουμε πόσα είχε ακόμα να δώσει.
Whitney Houston
Έκανα συνέντευξη την Whitney μαζί με τον Βobby Brown, λίγους μήνες μετά το γάμο τους το 1992. Η ντίβα Whitney σταμάτησε να με αγνοεί όταν άνοιξαν οι κάμερες και με αγνόησε ξανά επιδεικτικά όταν έκλεισαν. Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης με περιγελούσαν. Σκέφτηκα ότι η Whitney μισούσε τις συνεντεύξεις ή ήταν «φτιαγμένη». Το 1992, ναρκωτικά και Whitney δεν ταυτίζονταν. Ήταν η πεμπτουσία της αμερικάνας σούπερ σταρ. Μπορούσε να τραγουδήσει οποιοδήποτε τραγούδι, ακόμα και το «Ι will always love you» της Dolly Parton και να το κάνει δικό της. Ήταν στην κορυφή του κόσμου. Δυστυχώς, το πρόβλημα της με τα ναρκωτικά ήταν αληθινό και η παρακμή της τόσο δραματική όσο η άνοδός της. Είναι τραγικό ότι μετά το θάνατό της -20 χρόνια σχεδόν μετά τη συνέντευξή μου– το ταλέντο της στο τραγούδι είναι κάτι τόσο σπάνιο που ακόμη κι άλλες μεγάλες ντίβες που ήρθαν αργότερα, δεν μπορούν να συγκριθούν.
Dalai Lama
Το 1994 πήγα στην Ινδία για να πάρω συνέντευξη από τον Dalai Lama στη Dharamshala. Άργησε να έρθει και απολογήθηκε για την αργοπορία του. Σκάλιζε τη μύτη του που μάτωνε και με ρώτησε αν μπορώ να δω το αίμα. Δεν μπορούσα. Μετά τη συνέντευξη κάναμε μια βόλτα στον κήπο. Τον ρώτησα για την αγάπη σε όλες τις μορφές. Μου είπε ότι το σημαντικό στην αγάπη είναι η ποιότητα, όχι ο τύπος ή η ποσότητα κι ότι ο βασικός κανόνας σε κάθε σχέση είναι ο σεβασμός προς τους άλλους και στον εαυτό σου. Αργότερα κατάλαβα ότι η εκπλήρωση δεν αφορά καριέρα, θέση ή χρήματα αλλά απλές απολαύσεις, στοιχειώδη πάθη και την ικανότητα σεβασμού και φροντίδας για τον εαυτό μας και τους άλλους.
Brian Wilson
Η συνέντευξη έγινε στην Ίμπιζα, στο Ku Club. Καθόταν απέναντί μου με σκυφτό κεφάλι και σώμα σαν ρομπότ. Ο γιατρός του, ο Dr. Eugene Landy που ήταν παρών, με διαβεβαίωσε ότι είναι σε θέση να μου δώσει συνέντευξη. «Λοιπόν, κύριε Wilson, πώς είναι να είσαι στη σκηνή πάλι;» τον ρώτησα. Και ο Landy είχε δίκιο. Ο Brian σήκωσε το κεφάλι του, ίσιωσε το σώμα του και με ομιλία αργή, σκόπιμη και λίγο μπερδεμένη, μου απάντησε. Ο Landy, ο αμφιλεγόμενος ψυχολόγος του, όχι μόνο τον είχε βοηθήσει να αναρρώσει αλλά είχε πάρει και τη ζωή του στα χέρια του. Χρόνια αργότερα, έχασε την άδεια του ψυχολόγου εξαιτίας του υπερβολικού ελέγχου του στους ασθενείς. Όταν η συνέντευξη τελείωσε, τον ευχαρίστησα. Και όσο γρήγορα ζωντάνεψε με τη συνέντευξη, τόσο γρήγορα έπεσε με το κεφάλι σκυφτό πάλι, όταν τέλειωσε.
Tina Turner
Πήρα συνέντευξη από την Tina Turner τουλάχιστον δέκα φορές. Το 1996, σε μια άσχημη περίοδο της ζωής μου, η Τina με κάλεσε στο Ritz στο Παρίσι για τα 60α γενέθλιά της. Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, μου είπε ότι νόμιζε πως η ζωή της τελείωσε τότε, στα δύσκολα χρόνια με τον Άικ. Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι η Τίνα είναι η ενσάρκωση της επιβίωσης αλλά αυτό δεν είναι δίκαιο για την παρακαταθήκη της. Η Τίνα αντιπροσώπευε το θρίαμβο στις δυσκολίες επειδή αποφάσισε να θριαμβεύσει. Κι αυτός ο θρίαμβος είναι που μας εμπνέει όλους μας. Για μένα η παρακαταθήκη της είναι ένα μάθημα ζωής, κάτι που ακόμα και σήμερα μου δίνει τη δύναμη να συνεχίζω.
Janet Jackson
Πήρα συνέντευξη από την Janet Jackson το 1995 στο ΛοςΆντζελες. Ο μάνατζερ της ευρωπαϊκής της περιοδείας, μου είπε ότι καθώς είναι Αμερικανίδα, η καλύτερη μέθοδος για να την κάνω να αφεθεί και να μιλήσει, ήταν να την κολακέψω. Πράγματι, της είπα ότι ήταν μια όμορφη γυναίκα κι εκείνη κοκκίνησε. Μετά φυσικά μου μίλησε για όλα. Ήθελα να μάθω για εκείνη και τον Μάικλ Τζάκσον κι ένα κομπλιμέντο ήταν αρκετό για να την κάνει να ανοιχτεί και να μιλήσει χωρίς φραγμούς ακόμα και για πιο ευαίσθητα θέματα της ζωής της. Όταν η συνέντευξη τέλειωσε, ο μάνατζερ μου έδωσε συγχαρητήρια, ζήτησε αντίγραφα από από τη συνέντευξη και μου είπε ότι αυτή ήταν η καλύτερη συνέντευξη που είχαν κάνει ποτέ στην Τζάνετ. Κοκκίνησα! Αντέδρασα όπως εκείνη στο κομπλιμέντο που της είχα κάνει. Είχα πέσει στο ίδιο κόλπο που είχα χρησιμοποιήσει κι εγώ για την Τζάνετ.
Gorbachev
Πήρα συνέντευξη από τον Michael Gorbachev στο Claridges στο Λονδίνο το 1994. Η συνέντευξη έγινε με μεταφραστή. Ήταν ελκυστικός, στοχαστικός και προειδοποίησε για τους κινδύνους του φονταμενταλισμού. Από το ΜTV μου είχαν ζητήσει να βγάλω μια φωτογραφία μαζί του. Στο τέλος της συνέντευξης κι ενώ ο μεταφραστής συνέχιζε να μεταφράζει την τελευταία του απάντηση, ο Gorbachev που είχε αργήσει να πάει σε ένα δείπνο με την Μargaret Thatcher , σηκώθηκε, βγήκε από το δωμάτιο κι άρχισε να περπατάει βιαστικά στο διάδρομο. Όρμησα κι εγώ έξω κι έτρεξα πίσω του. Τον πλησίασα, άπλωσα το χέρι μου και κάναμε μια γρήγορη χειραψία. Ευτυχώς πίσω μου έτρεξε και ο φωτογράφος που κατάφερε να απαθανατίσει εκείνη τη στιγμή μεταξύ μας.
Σχόλια για αυτό το άρθρο