Στις 16 Δεκεμβρίου 1970 βγαίνει στα σινεμά η ταινία Love Story, με τεράστια επιτυχία που τη φέρνει πρώτη στις εισπράξεις της σεζόν. Παράλληλα, αποτελεί ένα κινηματογραφικό φαινόμενο και σημείο αναφοράς για όλες τις ρομαντικές ψυχές που αναζητούν τον αγνό έρωτα, σκηνοθετημένη από τον Άρθουρ Χίλερ. Πρωταγωνιστές η ιταλοαμερικανίδα Άλι Μακ Γκρο και ο Ράιαν Ο’ Νηλ, οι οποίοι γίνονται αμέσως σούπερ σταρς. Η ταινία -με την υπέροχη μουσική- θα αποτελέσει επίσης αντιγραφή καθαρόαιμου μελό, (ανάμεσά τους και το δικό μας Εκείνο το καλοκαίρι) ενώ θα υπάρξει και συνέχεια, χωρίς την Άλι Μακ Γκρο και χωρίς την επιτυχία του Love Story.
45 χρόνια μετά το Love Story, το πρωταγωνιστικό ζευγάρι είναι πάλι μαζί, για να παίξουν το κλασσικό πια έργο του Α.Ρ. Γκέρνευ Love Letters, ένα έργο που πρωτοανέβηκε το 1988 και μεταξύ άλλων έχουν ερμηνεύσει η Κάντις Μπέργκεν με τον Άλαν Άλντα, ενώ στη χώρα μας παίχτηκε από την Κάρμεν Ρουγγέρη και τον Νίκο Δαφνή (δείτε αναλυτικά εδώ)
Πρόκειται για να έργο που δεν χρειάζεται απομνημόνευση καθώς οι δύο ηθοποιοί διαβάζουν παλιά γράμματα, κάρτες και σημειώματα, αλλά η θεατρικότητα της ανάγνωσης, οι παύσεις και η εκφορά του λόγου παίζουν σπουδαίο ρόλο. Η Άλι Μακ Γκρο και ο Ράιαν Ο’ Νηλ, και οι δύο ακόμη όμορφοι παρά την ηλικία τους (αυτή 76, με γκρίζα τα άλλοτε κατάμαυρα μαλλιά της, αυτός 74 και περπατώντας με μπαστούνι λόγω ρήξης Αχιλλείου τένοντα) ξανασυναντιούνται σε ένα θεατρικό που μοιάζει σαν συνέχεια της εμβληματικής ταινίας του 1970 και κάνει πρεμιέρα στις 13 Οκτωβρίου στο Μπέβερλυ Χιλς και το οποίο μάλιστα θα κάνει εθνική περιοδεία στις ΗΠΑ. Μεταξύ τους ξέρουν (ή ήξεραν) τους πάντες, ανθρώπους-σύμβολα που στιγμάτισαν τις διαδρομές τους: Φάραχ Φώσετ, Στηβ ΜακΚουήν, Κάρυ Γκραντ, Τσαρλς Μπρόνσον, Μύρνα Λόι, Μπέτυ Ντέηβις και ακόμη Γουίλιαμ Χόλντεν και Φρανκ Σινάτρα.
Μεταξύ τους υπάρχει ακόμη χημεία. Αυτός αστειεύεται λέγοντας ότι “η Άλι είναι από τις λίγες γυναίκες που ακόμη μου μιλάνε” και αυτή γελάει τρανταχτά. Το έργο καλύπτει την αλληλογραφία δύο προικισμένων από τη μοίρα παιδιών, γεννημένων στο Κονέκτικατ (“τη χώρα του Οζ”), αυτός στωικός και συμβατικός, αυτή με συναισθηματικές εκρήξεις και ‘μαύρο πρόβατο’ και τις συναισθηματικές αποσκευές 50 χρόνων της μεταξύ τους αλληλογραφίας, γεμάτες από τύψεις και χαμένες ευκαιρίες. Αξιοσημείωτιο είναι ότι για τον Ο’ Νηλ, αυτό είναι το θεατρικό του ντεμπούτο. Το έργο είχε προταθεί και παλιότερα σε αυτόν και την Φώσετ, αλλά δεν το είχε καν διαβάσει μέχρι τέλους, ενώ τώρα οι συνθήκες και η ηλικία είναι καταλληλότερες. Και η Μα Γκρόο το έχει παίξει ξανά πριν από 25 χρόνια, αλλά αισθάνεται ότι τώρα το κατανοεί καλύτερα.
Σχόλια για αυτό το άρθρο