Με τον Δημήτρη Ουγγαρέζο πιστεύω είχα την καλύτερη τηλεοπτική χημεία που βασιζόταν στην αντιχημεία. Επειδή έχει πολλές πλευρές αν του βγάλεις το σουρεαλιστικό χαβαλέ είναι ό,τι καλύτερο. Επίσης έχει και γνώσεις. Από πέρυσι αγαπώ το εντελώς καμένο OuggaChallenge που φέτος μετέφερε στο Spata Live. Και σαν ιδέα και τον τρόπο με τον οποίο το χειρίζεται. Πριν καιρό επιτέλους με κάλεσε να κουνάω μία τεράστια βεντάλια, με ρώτησε κάτι καμμένα στα όρια του φυσιολογικού και το έπαιξε χθες. Όταν το βλέπω γελάω γιατί όντως πέρυσι γελάσαμε συγκλονιστικά πολύ, με διάφορα αντίστοιχα με αυτά που γελάνε οι συμμαθητές. Ασταμάτητα τα inside jokes #ελάφι #τέρμιναλ #ντοντομπερντ #στρουθοκάμηλος #παλμαρέ #μιλφ #γκιλφ #γκράνις. Πάντα τον ενοχλούσα όταν έγραφε ερωτήσεις και μου έλεγε “Σταμάτα, άσε με να δουλέψω και μετά θα παίξουμε”. Είναι ανεξέλεγκτος αλλά άμα κάνει ψυχογράφημα το κάνει με απόλυτη βιρτουοζιτέ. Πάντα πιστεύει πως αηδόνια μου φέρνουν πρωί πετώντας τα δαντελένια νυχτικά μου. Κανείς ποτέ στη ζωή μου από κανένα χώρο δεν μου έχει περιγράψει τον εαυτό μου με δύο προτάσεις καλύτερα.
Γελάω βέβαια με τα σχόλια από κάτω και τη φάτσα του πάντα..
Nομίζω πως είμασταν “εκπληκτικοί” και στα σκετσάκια του Μάρκου..
Σχόλια για αυτό το άρθρο