Από την/τον Τάσος Κατρής Θεοδωρόπουλος (TAZ) | 30 Απριλίου 2019
Ο ΤΑΖ προσπαθεί να εκδικηθεί τους «Εκδικητές» αλλά τρώει σφαλιάρα που πάει σύννεφο.
Kινηματογραφικά όλα ξεκίνησαν το 2008 με τον πρώτο «Iron Man». Aπό τότε χρειάστηκαν 22 ολόκληρες ταινίες – επιτυχίες που τις περισσότερες πρέπει να προσπαθήσεις να τις δεις για να καταλάβεις τι στο διάολο συμβαίνει στο φετινό, «Εκδικητές, η Τελευταία Πράξη». Η Marvel από εκδοτική εταιρεία έγινε μεγάλο κινηματογραφικό στούντιο που στη συνέχεια την αγόρασε η Disney με ένα διαβολικά κεντημένο υφαντό δημιουργίας ενός ολόκληρου σύμπαντος το οποίο επεκτείνεται και στην τηλεόραση. Στους τελευταίους «Εκδικητές» γίνεται κακός χαμός με την καλή έννοια. Δεν υπάρχει σχεδόν ούτε ένας σούπερ ήρωας με τη δική του ταινία που να μη συμμετέχει στον πόλεμο εναντίον του Θάνος και την ανάκτηση των πετραδιών της αιωνιότητας. Απλά καλό θα ήταν να ξέρεις τα βιογραφικά τους γιατί θα βρεθείς άσχημα μπλεγμένος με την κβαντοφυσική, τις παράλληλες πραγματικότητες και τις πύλες του χρόνου σε μια περιπέτεια που έχει δομηθεί σαν όπερα και στο δεύτερο μισό σου παίρνει τα μάτια και τα αυτιά και τα στέλνει σε άλλο γαλαξία. Η αλήθεια είναι πως υπάρχουν τρύπες που κι εγώ ακόμα δεν τις κατάλαβα αλλά τι να το κάνεις αυτό όταν έχεις όλους σου τους αγαπημένους ήρωες, ανσάμπλ, μια απερίγραπτη μάχη στο φινάλε και μερικούς απρόβλεπτους αλλά πολύ συγκινητικούς αποχαιρετισμούς από κορυφαία ονόματα σούπερ ηρώων.
Μιλάμε για πραγματικό τρίωρο έπος, ίσως την πιο απολαυστική και θεαματική σαν πυροτέχνημα ταινία της Marvel μέχρι σήμερα που σε καθηλώνει (απαραίτητη προϋπόθεση να έχεις δει τουλάχιστον τους προηγούμενους «Εκδικητές»). Η τελική μάχη για την επαναφορά της ισορροπίας στο σύμπαν εναντίον του Θάνος έχει ξεκινήσει και παρ’ όλο την πληθώρα ηθοποιών (μερικοί όπως η Μισέλ Πφάιφερ, ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ και ο Μάικλ Ντάγκλας εμφανίζονται για 20 το πολύ δευτερόλεπτα) η πρόθεση των δημιουργών είναι τα θέλουμε όλα, περισσότερα και μεγαλύτερα. Όχι όμως έτσι απλοϊκά. Οι ατάκες του Iron Man παραμένουν, ο Ant Man ψηφίζει τα οπίσθια του Κάπτεν Αμέρικα ως τα καλύτερα της Αμερικής, ο Χουλκ φοράει γυαλιά μυωπίας, ο Θορ έχει αποσυρθεί ως αλκοολικός και έχει μπτυροκοιλιά, o Ρόκετ πετάει τις πιο αστεία άκυρες ατάκες, ο Σπάιντερμαν βάζει τα κλάματα κι ίσως τελικά εκεί να βρίσκεται το μυστικό της επιτυχίας: στο ότι ενώνει το γκραντιόζο και το φανταστικό με την απενοχοποιημένη διασκέδαση.
Οι αριθμοί μιλάνε από μόνοι τους. Πριν καν κλείσει εβδομάδα έχει μαζέψει 1,2 δισεκατομμύρια δολάρια παγκοσμίως απειλώντας ακόμα και το θρόνο του «Avatar». Λογικό αν σκεφτείς ότι μόνο εγώ έχω πληρώσει τέσσερις φορές εισιτήριο για να τη δω κι ακόμα δεν την έχω χορτάσει (παρακαλάω την μάνα μου να μου δώσει άλλο ένα δεκάρικο, κι όταν με ρωτάει τι το θέλω και της απαντώ για τους «Εκδικητές» με μουντζώνει). Στο Ιmdb έχει βαθμολογηθεί με 9,1 από 227.000 χρήστες ενώ ο μέσος όρος βαθμολογίας των κριτικών στο metacritic είναι 77/100 με πολλά κατοστάρια κι ενενηντάρια για ταινία του είδους. Η Marvel έκλεισε μια εποχή με τον πιο θεαματικό τρόπο και όλοι μας περιμένουμε με αγωνία πώς θα ξαναστήσει το οικοδόμημά της που χωρίς αμφιβολία θα πρόκειται για κάτι εντυπωσιακό. Προσωπικά, το σημαντικότερο για μένα είναι πως άκουσα στην αίθουσα θεατές να χειροκροτούν μακριά από τη δυσκοιλιότητα των Ελλήνων κριτικών που αναζητούν τον Μπέργκμαν σε ένα κόμικ. Κι αυτό είναι μεγάλη νίκη. Σας αφήνω τώρα γιατί πρέπει να βρω τρόπο να κλέψω το δεκαρικάκι από την μαμά Σοφία.
Υ.Γ: Το 3D στην V Max του Village τα σπάει.
Υ.Γ.2: Για να τονίσει η εταιρεία το τέλος μιας εποχής, δεν υπάρχει after end credit scene.
