“Έναν τον έχουμε, πανάθεμά τον”… Ο αξέχαστος Αλέκος Αλεξανδράκης

Ο Μπάμπης Βαλέρης στο Δόλωμα, ο Αλέκος Σαμιωτάκης στο Δεσποινίς Διευθυντής, ο Σωτήρης Καρέλης στην Κόμισσα της Κέρκυρας, ο Νίκος Διαμαντίδης στη Σωφερίνα, ο Θάνος Σωτηρίου στη Ψεύτρα, ο Κίμων στο Ένα κορίτσι για δύο, ο Αντώνης στο Μια Ιταλίδα απ΄την Κυψέλη, όλοι τους αγαπημένοι ρόλοι στο πρόσωπο ενός αγαπημένου ηθοποιού. Κυρίες και κύριοι, ο Αλέκος Αλεξανδράκης…

Γιος δικηγόρου από τη Μάνη, ο Αλέκος Αλεξανδράκης γεννήθηκε στις 27 Νοεμβρίου 1928 στην Αθήνα. Φοίτησε στα καλύτερα σχολεία της εποχής και μεγάλωσε σε ένα σπίτι γεμάτο βιβλία. Αγαπημένο του άθλημα ήταν η ξιφασκία και στα 15 του έγινε μέλος της εθνικής ομάδας. Ένα χρόνο αργότερα μπήκε στη Σχολή Δοκίμων, θέλοντας να γίνει αξιωματικός του Ναυτικού. Μία παράσταση, όμως, του Κάρολου Κουν, με πρωταγωνίστρια την Έλλη Λαμπέτη, του άλλαξε τη ζωή. Αποφάσισε να δώσει εξετάσεις στο Βασιλικό Θέατρο και πέρασε πρώτος. Ο Δημήτρης Χορν ήταν τόσο σίγουρος για το ταλέντο του Αλέκου, που είχε στοιχηματίσει για την επιτυχία του. Τον καιρό εκείνο, η Κατερίνα (Ανδρεάδη) έψαχνε για έναν «ζεν πρεμιέ», για το έργο «Φθινοπωρινή Παλίρροια». Ο νεαρός ηθοποιός την επισκέφτηκε με λουλούδια στο σπίτι της μαζί με την Άννα Συνοδινού και πήρε το ρόλο. Έκανε τα πρώτα του βήματα στο θεατρικό σανίδι στις 9 Ιουλίου 1949 και άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις σε κριτικούς και κοινό.

«Παρουσιάστε όπλα. Επιτέλους, ένας εραστής στο ελληνικό θέατρο», έγραψε χαρακτηριστικά ο Αιμίλιος Χουρμούζιος στην «Καθημερινή». Εντύπωση έκανε και στο Φιλοποίμην Φίνο, ο οποίος του πρότεινε να παίξει στον κινηματογράφο. Την ίδια, κιόλας, χρονιά έκανε το ντεμπούτο του στη μεγάλη οθόνη, με την ταινία «Δύο κόσμοι», σε σκηνοθεσία Γρηγόρη Γρηγορίου. Ακολούθησαν αμέτρητες άλλες, και όλοι συμφωνούσαν πως επρόκειτο για έναν μεγάλο ηθοποιό και τον μεγαλύτερο γόη της εποχής. Η απήχηση του στον γυναικείο πληθυσμό ήταν άνευ προηγουμένου.

Στη γοητεία του είχε υποκύψει πρώτη η Έλλη Λαμπέτη. Ο δεσμός τους, όμως, δεν κράτησε πολύ, καθώς ο Αλεξανδράκης προτίμησε να ακολουθήσει την Κατερίνα σε μία περιοδεία. Στο Σουδάν γνώρισε την πρώτη του γυναίκα, Μαρτζ Βάλβη, με την οποία παντρεύτηκε λίγο αργότερα στην Αθήνα. Ο πρώτος του γάμος έγινε όταν συμπλήρωσε τα 21 του χρόνια.  Αρχικά δεν ήθελε να τη παντρευτεί, αλλά κουβαλήθηκε όλο το σόι από το Σουδάν για να τον πείσει. Και πείστηκε. Ο γάμος έγινε σε κάποιο ξωκλήσι και η δεξίωση τη «Μεγάλη Βρετανία» με πλήθος κόσμου. Ο γάμος τους κράτησε τρία χρόνια, όσο κι αυτός με την Κλοντ Σαμπαντού, μια πανέμορφη Γαλλίδα. Είχαν γνωριστεί με κοινή παρέα, άρχισαν να βγαίνουν και ο έρωτας δεν άργησε να έρθει.  Στα 25 του χρόνια έκανε το δεύτερο του γάμο, πολιτικό. Παντρεύτηκαν στο Παρίσι. Ζουν μαζί στην Αθήνα και είχαν μοναδικές στιγμές. Ο γάμος τους κράτησε τρία χρόνια και μη αντέχοντας άλλο τη πίεση ζητάει διαζύγιο.

Το 1956, παντρεύτηκε την ηθοποιό Αλίκη Γεωργούλη. Μαζί ανέβασαν στο θέατρο «Γκλόρια» της Πλατείας Αμερικής, το «Πικνίκ», ενώ συμμετείχαν σε πορείες ειρήνης και δημοκρατικά συλλαλητήρια. Όμως, ύστερα από τέσσερα χρόνια χώρισαν.

Ο τέταρτος γάμος του ήταν με την Ελβετίδα Βερένα Γκάουερ. Αυτός ο γάμος προέκυψε στην ταινία «Το δόλωμα» το 1964, όπου συμπρωταγωνιστούσε με την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Η Βερένα Γκάουερ ήταν η ανιψιά του ιδιοκτήτη του ξενοδοχείου «Miramare», το οποίο έμειναν οι συντελεστές της ταινίας, δούλευε στη ρεσεψιόν όπου είδε τον όμορφο πρωταγωνιστή και τον  φλέρταρε. Άρχισαν να βγαίνουν και να διασκεδάζουν. Η συνέχεια δόθηκε στην εκκλησία..  «Την αγάπησα πραγματικά. Ήταν και είναι σπουδαία γυναίκα. Όταν ήρθαν στη ζωή μου τα δυο παιδιά μου, πρώτα ο γιος μου Βάσιας, και τέσσερα χρόνια αργότερα η κόρη μου, η Γιοχάνα, ήμουν πανευτυχής» δήλωσε.  Πέντε χρόνια  κράτησε ο γάμος τους.

 

Εκτός από την ιδιότητα του θιασάρχη, που ξεκίνησε το 1956 και κράτησε τουλάχιστον 35 χρόνια, ο Αλέκος Αλεξανδράκης σκηνοθέτησε θεατρικά έργα, αλλά και ταινίες, όπως ο «Θρίαμβος» (1960) με τον Καρύδη-Φουκς και η «Συνοικία το όνειρο» (1961), που βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, αλλά η προβολή της απαγορεύτηκε από τη λογοκρισία της εποχής. Συνεργάστηκε με λαμπερές πρωταγωνίστριες, όπως τη Μελίνα Μερκούρη, την Αλίκη Βουγιουκλάκη, τη Τζένη Καρέζη, τη Μάρω Κοντού και τη Ζωή Λάσκαρη. Συνολικά, πρωταγωνίστησε σε περισσότερες από 75 κινηματογραφικές ταινίες, όπως: «Ο βαφτιστικός» , «Στέλλα», «Το νησί των γενναίων», «Ραντεβού στην Κέρκυρα», «Δεσποινίς Διευθυντής», «Δάκρυα για την Ηλέκτρα», “Μια τρελή τρελή οικογένεια”, “Εχθροί”«Όμορφες μέρες», «Η κόμισσα της Κέρκυρας», ‘Μια Ιταλίδα απ΄την Κυψέλη”, “Σωφερίνα”, “Ψεύτρα”, “Ιλιγγος”, “Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο”, «Η Μαρία της σιωπής», «Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο», «Τα παιδιά της Χελιδόνας» και πολλές ακόμα.

Στο θέατρο ερμήνευσε τους σημαντικότερους ρόλους. Μεταξύ των παραστάσεων στις οποίες πρωταγωνίστησε και άφησαν εποχή, είναι: «Παράξενο Ιντερμέτζο», «Ταξίδι της μέρας μέσα στην νύχτα», «Ήταν όλοι τους παιδιά μου», «Μαντάμ Μπάτερφλαΐ»,«Η γυναίκα με τα μαύρα», «Τέσσερα δωμάτια με κήπο», «Έγκλημα και τιμωρία», «Τα μεγάλα χρόνια», «Ο γλάρος». Τα τελευταία χρόνια της ζωής του δίδασκε υποκριτική στο Εργαστήρι του Διαμαντόπουλου, ενώ το 2001 ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος, του απένειμε τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος της Τιμής για την προσφορά του στην τέχνη.

Ο Αλέκος Αλεξανδράκης (27 Νοεμβρίου 1928 – 8 Νοεμβρίου 2005) ήταν ένας μεγάλος Έλληνας ηθοποιός, που διακρίθηκε εξίσου στη μεγάλη και στη μικρή οθόνη. Με τη νεορεαλιστική ταινία Συνοικία το όνειρο (1961) άφησε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στον ελληνικό κινηματογράφο και κέρδισε και βραβείο στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Στην τηλεόραση εμφανίστηκε στην πετυχημένη σειρά Ο παράξενος ταξιδιώτης, στη μεγάλη επιτυχία Γιούγκερμαν, στο αξεπέραστο σίριαλ Μυστικοί Αρραβώνες, ενώ έπαιξε και σε επιτυχημένα σίριαλ της ιδιωτικής τηλεόρασης. Θα μείνει για πάντα στις καρδιές μας ως ο απόλυτος παρτενέρ για όλες τις πρωταγωνίστριες του θεάτρου και κινηματογράφου. Όπως έλεγε και η Τζένη Καρέζη στην ταινία Δις Διευθυντής: Έναν τον έχουμε πανάθεμά τον.