ΤΩΡΑ |
Όταν όλοι, φίλοι και γνωστοί μου έλεγαν ότι πρέπει να επισκεφθώ την Sedona διότι ειναι τόπος με πολύ “δυνατούς κραδασμούς,” μέρος μαγικό, θεραπευτικό και ιδιαίτερο, εγώ από μέσα μου σκεφτόμουνα: τι μου λέτε εσείς τώρα! Ξέρετε από που έρχομαι εγώ; Από την χώρα που έχει Δελφούς και ναό του Ποσειδώνα. Τι σεντόνια και πράσινα άλογα μου λέτε; Αποφάσισα όμως να κάνω το ταξίδι διότι σαν αληθινή απόγονος του Socrates «εν οίδα ότι ουδέν οίδα»!
Φτάσαμε στο Phoenix αεροπορικώς με την φίλη μου την Κατερίνα και από εκεί νοικιάσαμε αυτοκίνητο για να φτάσουμε στη Sedona. Το αυτοκίνητο έμοιαζε με αμερικανικό περιπολικό και ήδη αυτό και μόνο μας έκανε να νιώθουμε περιπετειώδεις. :):) Παντού γύρω μας τεράστιοι κάκτοι που μάλιστα έμαθα ότι προστατεύονται με ευλάβεια από το νόμο. Καθώς φεύγουμε από Phoenix προς Sedona, το τοπίο αρχίζει να γίνεται πολυ ιδιαίτερο, δύσκολο να το παρομοιάσειs με κάτι που ήδη ξέρεις. Καθώς πλησιάζουμε περισσότερο και ήδη βλέπουμε από κάποια απόσταση το μέρος, λέω στην Κατερίνα: «Πάντως εγώ δεν βλέπω ούτε νιώθω κάτι το ιδιαίτερο.» Ωστόσο, στο δρόμο άρχισα να τραγουδάω έπειτα από κάποια στιγμή τραγούδια από τα παιδικά μου χρόνια από τότε που πήγαινα στο χωριό του παππού μου. Με ρώτησε η Κατερίνα: «Τι σε έχει πιάσει και τραγουδάς αυτά τα τραγούδια σήμερα;» «Δεν ξέρω γιατί, αλλά κάτι μου θυμίζει το χωριό στην Πελοπόννησο.» Περίεργο,» απάντησε η Κατερίνα, «και εμένα κάτι μου θυμίζει από το μέρος που έμενα μικρή.»
Όταν φτάνειs στην Sedona το περιβάλλον είναι μαγικό. Δεν μπορείς να το εξηγήσεις με λόγια, είναι κάτι που πρέπει να το ζήσεις, κάτι που το αισθάνεσαι. Δεν ξέρω εάν είναι τα χρώματα του ήλιου που αντανακλούν πανω στο βαθύ σκούρο κόκκινο των λόφων, ή η μυρωδιά της στείρας και όμως ταυτόχρονα έντονης παρουσίας της φύσης. Κόσμος με φωτογραφικές μηχανές στέκεται ώρες προσπαθώντας να αποτυπώσει την περιεργη ομορφιά του τοπίου. Φτάνοντας στην πόλη βλέπουμε πολλά μαγαζιά με τουριστικά είδη και τέχνη που περιλαμβάνει νεράιδες και ξωτικά, ινδιάνους και καουμπόιδες, αγγέλους, ενεργειακέs θεραπείες, και πινακίδες με μέντιουμ και κάθε είδους fortune tellers. Εστιατόρια με κάθε είδος φαγητού. Όλα όμως αυτά με σεβασμό προs το περιβάλλον. Όλα μοιάζουν να συνεργούν με την μαγεία του περιβάλλοντος: Τα κτήρια, οι galleries τέχνης, ακόμα και οι άνθρωποι που εργάζονται εκεί είναι εναρμοσμένοι με το περιβάλλον. Πιάνεις την κουβέντα μαζί τους και σου λένε πως έγιναν καλά κάνοντας “distance healing.” Οι σερβιτόρεs μοιάζουν λες έχουν ξεπηδήσει από τον Χάρι Πότερ και οι υπάλληλοι στα καταστήματα από τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών. «Περίεργο.» ψυθιρίζω στην φίλη μoυ, η οποία συμφωνεί.
Ηλιαχτίδες ξεπηδούν πρόσχαρες μέσα απο την μαγευτική συννεφιά και παντού γύρω, σαν χιόνι, πέταλα από μικρά άσπρα πουπουλένια λουλουδάκια αιωρούνται στον αέρα. Είναι τόσο παράξενο, νιώθω σαν να είμαι σε ένα κινηματογραφικό στούντιο που ο σκηνοθέτης εχει συνθέσει ενα σκηνικό για να γυρίσει μια ταινία φαντασίας. Τόσο τέλεια έχουν ολα εναρμονιστεί, που έχω αρχίσει να αναρωτιέμαι εάν αυτό συμβαίνει συμπτωματικά σε μένα ή αν είναι έτσι πάντα το συγκεκριμένο μέρος.
Μιλάω συνεπαρμένη στο τηλέφωνο με τον πρώην σύζυγο μου και μου εξομολογείται ότι όταν είχε και αυτός επισκεφθεί την Sedona είχε νιώσει οτι γύριζε στο σπίτι του… Εκείνη την στιγμή συνειδητοποιώ ότι και εμένα μου θυμίζει το χωριό και στην Κατερίνα την ιδιαίτερη πατρίδα της. Όχι γιατί μοιάζει οπτικά το φυσικό περιβάλλον με τις πατρίδες μας. Αλλά γιατί νιώθεις ότι ανήκεις εκεί, ότι είσαι άνετα εκεί, ότι θες οπωσδήποτε να ξαναγυρίσεις. Ανατριχιάζουμε ταυτόχρονα με την Κατερίνα καθώς το συνειδητοποιούμε. Γι’αυτό λοιπόν τραγουδούσα στο δρόμο τα τραγούδια από τα παιδικά μου χρόνια! Διαισθητικοί, fortune tellers, shaman doctors, lucky charms, κάκτοι και πάλι τεράστιοι κάκτοι, τέχνη, τέχνη, τέχνη, πολλοί καλλιτέχνες με κάθε είδους έργα. Από την παρουσιαση των φαγητών μέχρι και την τουαλέτα του εστιατορίου είναι όλα τέχνη, με έμφαση στο μαγικό, στο μύθο, την περιπέτεια. Μαγαζιά με χριστουγεννιάτικα παντου.Τώρα το γιατί δεν έχω προλάβει να το ψάξω! Μάλλον επειδή και τα Χριστούγεννα έχουν μαγεία.
Οι βραδιές είναι πλημυρισμένες με μυρωδιές από γιασεμιά και μια παροδική ομίχλη που σκεπάζει το φεγγάρι και μας αφήνει μια περίεργη αίσθηση ανάμεσα από το μεσαιωνικου τυπου τεράστιο ρολόι στην μέση του μικρού χωριού και στα περίεργα δρομάκια του. Ξεχωρίσεις αργά τις σιλουέτες που έρχονται από την άλλη πλευρά και αναρωτιέσαι εάν ειναι τουρίστες, ή εάν έχεις βρεθεί σε άλλη διάσταση. Η ορειβασία την επόμενη μέρα είναι ονειρική, με θέα λόφων χρωματισμένων με απίθανες αποχρώσεις καθώς το φως από το ηλιοβασίλεμα πέφτει πάνω τους. Η χαρά του κάθε ορειβάτη: η τέλεια άσκηση περιτριγυρισμένη με το τέλειο σκηνικό. Απέραντο μέρος που σε κάνει να θυμηθείς τις ταινίες western που έβλεπες μικρός και να περιμένεις να ξεπηδήσει άσπρομαυρος ο John Wayne σε κάποια στροφή των λόφων. Άσε που φοβάσαι μην στην πέσει και κανένας ερυθρόδερμος! Άλλωστε πολλά από τα γνωστά φιλμ western έχουν γυριστεί εδώ. Περίεργοι ήχοι από πουλιά που δεν έχουμε ξανακούσει και μυρωδιές από κάποιο ρέμα πιό κάτω.
Γυρνώντας στο ξενοδοχείο το βράδυ νιώθω πως δεν θέλω να φύγω. Ήδη σχεδιάζω πως θα είναι το σπίτι που θα αγοράσω εδώ! Συνειδητοποιώ πως οι στιγμές που ζω τώρα στη Sedona είναι μαγικές. Όλες μου οι αισθήσεις είναι σε αρμονία και διέγερση. Και αναρωτιέμαι, τι είναι η μαγεία και τι είναι αυτό που κάνει τις στιγμές μου εδώ τόσο μαγικές; Είναι κάτι που το δημιουργεί το μέρος και η κατάσταση, ή κάτι που το δημιουργώ εγώ; Ταυτόχρονα νιώθω και μια αγανάκτηση σκεπτόμενη πόσα μέρη έχουμε στην Ελλάδα που είναι απο τη φύση τους μαγικά αλλά δεν έχουμε αφήσει τη μαγεία τους να αναδειχτεί όπως θα τους άξιζε. Βλέποντας τους βράχους της Sedona δεν μπορώ παρά να σκεφτώ τα Μετέωρα που είναι και αυτά τόσο ειδικά και τόσο λίγο γνωστά σε σχεση με το πως θα μπορούσαν να γίνουν με μιά παρόμοια ανάπτυξη του τουρισμού τους. Φαντάζουν εγκαταλελειμένα μεσα στην μεγαλειότητα τους. Η μαγεία τους αρχίζει να ξεθωριάζει απο την έλλειψη φροντίδας και ενδιαφέροντος, το κιτς, το σκουπίδι, την ηχομόλυνση, την έλλειψη τελικά σεβασμού προς την μεγαλοπρέπεια τους. Εμείς οι άνθρωποι δημιουργούμε αυτές τις καταστάσεις και τις μαγείες. Υπάρχει το φυσικό ερέθισμα και εμείς του δίνουμε την πνευματική υπόσταση. Τότε είναι που αρχίζω να σκέφτομαι ότι ναι, η μαγεία υπάρχει.
Η μαγεία ειναι κάτι που στηρίζεται στην πίστη μας και στην ικανότητα να δούμε κάτι με τα ματιά της ψυχής μας. Είναι πάντα εκεί απο την ώρα που υπάρχουμε. Μπορεί να εκδηλωθεί στα Μετέωρα όσο και στη Sedona. Η ίδια η γέννηση είναι μαγεία. Όσο περισσότερο πιστεύεις σε αυτήν, τόσο πιο μαγικά εξελίσσονται τα πράγματα στην ζωη σου. Όσο αφήνεσαι και συντονίζεσαι με αυτήν, τόσο σε ανταμείβει με την ύπαρξη της. Η τάση να έχουμε πάντα τον έλεγχο, να εξηγούμε τα πάντα, να αναλύσουμε και να κριτικάρουμε τους πάντες και τα πάντα, αυτή η ανούσια λογική είναι που κλείνει την πόρτα στην μαγεία. Τα πάντα ρει. Για να ζήσουμε στιγμές μαγικές πρέπει να αφήσουμε τον εαυτό μας να πάει με τη ροή των πραγμάτων.
Πως θα επιτρέψουμε όμως στην μαγεία να αγκαλιάσει την ζωή μας; Έστω και μικρά διαλείμματα και αποδράσεις έχουν πολυ θετική επίδραση στην ενέργεια μας. Όταν νιώθουμε πολύ πιεσμένοι, καλό ειναι να αφήσουμε αυτό που κάνουμε και να καταπιαστούμε με κάτι που πραγματικά μας ευχαριστεί και βοηθάει στην ανάταση της ψυχής μας. Έχοντας επανακτήσει έτσι την ισορροπία μας, θα μπορέσουμε να επιστρέψουμε στην δραστηριότητα που μας πίεζε και να την φέρουμε σε πέρας με μεγαλύτερη επιτυχία. Πηγαίνοντας με τη ροή σημαίνει αποδοχή του που βρισκόμαστε και του πως αισθανόμαστε, χωρίs να τα αντιστεκόμαστε. Σημαίνει αλλαγή του πωs βλέπουμε τα πράγματα και εμπιστοσύνη πως ότι γίνεται είναι για το ανώτερο καλό μας (αυτό συνήθως το καταλαβαίνουμε όταν πλέον εχει περάσει καιρός και έχουμε συνθέσει τα κομμάτια του παζλ και τότε λέμε «α τώρα κατάλαβα το γιατί»). Οταν ενθαρρύνουμε τον εαυτο μας να εκφράζει περισσότερη ευγνωμοσύνη, χαρά και αγάπη για αυτά που ήδη έχουμε, γιά ανθρώπους, πράγματα και καταστάσεις στη ζωη μας, μαγικά εμφανίζονται περισσότερα καινούργια πράγματα γιά τα οποία θα είμαστε ευγνώμονες, θα μας δίνουν χαρά, και θα τα αγαπάμε.
Όταν κρίνουμε και συγκρίνουμε τον εαυτό μας με άλλους ανθρώπους και καταστάσεις νομίζοντας ότι είμαστε σε χειρότερη θέση, έτσι μπλοκάρουμε τον εαυτό μας από το να απολαύσει τα καλά που ήδη έχουμε. Αντίθετα, όταν χαλαρώνουμε και αποδεχόμαστε τον τόπο, τον χρόνο, και την κατάσταση, συγχρονιζόμαστε με το σύμπαν και όλα συμβαίνουν και ρέουν θετικά. Όταν αντιστεκόμαστε και παραπονιόμαστε, τότε κλείνουν οι δίοδοι… Δημιουργώ, φρόντιζω τον εαυτο μου και τους άλλους και κρατώ το περιβάλλον μου «καθαρό», αρμονικό και με όμορφα στοιχεία γύρω μου. Καθαρός αέρας, φως, κεριά, όμορφη μουσική, μια αγαπημένη γεύση, κλπ. Η τελετουργία είναι πολύ σημαντική και έχει χαθεί στην εποχή μας. Όλα έχουν γινει “fast food.” Όμως όσο βιάζομαι τόσο σκοντάφτω, μικραίνει με την συμπεριφορά μου ο χρόνος. Φτιάχνω ενα όμορφο στολισμένο τραπέζι, έστω και εάν το φαγητό μου ειναι λιτό. Νιώθω την κάθε μπουκιά που καταπίνω και είμαι ευγνώμων. Δίνω πραγματικό ποιοτικό και ρομαντικό χρόνο στον σύντροφο μου και δημιουργώ στην πραγματικότητα μαγικές στιγμές που έχω σκεφτεί, ή έχω δει, ή έχω διαβάσει.
Ακολούθησε το εσωτερικό ρεύμα το οποίο ξέρει που είναι η πηγή. Και εάν αφήσεις την αμφιβολία να τρυπώσει, πέφτεις απο την σκούπα σου.. 🙂 🙂 Η μαγεία είναι παντού γύρω μας. Χρειάζεται μόνο να ανοίξουμε τα εσωτερικά ματιά για να δούμε τα συνταρακτικά χρώματα της. Τα αυτιά, για να ακούσουμε το ντελικάτο ήχο της. Τη γεύση για να γευτούμε την γλύκα της. Την όσφρηση για να μυρίσουμε τις απόκοσμες συναρπαστικές μυρωδιές της. Την αφή για να αγκίξουμε την εξωτική ομορφιά της. Και την διαίσθηση για να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να την ακολουθήσει. Θέλει όμως και φροντίδα η μαγεία για να υπάρξει. Θέλει πίστη, αγάπη και συχρονικότητα. Και απο την μαγεία γεννιέται το θαύμα. Το θαύμα, η μαγεία, και η αγάπη δεν έχουν λογική. Και όμως, είναι τα τρία πιο συγκλονιστικά συστατικά της ζωής μας.
Σχόλια για αυτό το άρθρο