Eυτυχείτε: φαντασμαγορικό αφιέρωμα στο θρυλικό Φεστιβάλ τραγουδιού Θεσσαλονίκης

“Ευτυχείτε”! Ένας μεγάλος θεσμός! Ένα Φεστιβάλ με μεγάλη ιστορία, που στιγμάτισε τη Θεσσαλονίκη και μεγάλωσε γενιές και γενιές Ελλήνων, σε ένα δίωρο φαντασμαγορικό αφιέρωμα στο θέατρο «Βεργίνα» του Regency Casino Thessaloniki μέχρι τις 21 Νοεμβρίου, παρουσιάζεται με μεγάλη επιτυχία, sold out από τις πρώτες μέρες και συνεχίζει έτσι και για τις επόμενες παραστάσεις.

ΣχετικάΆρθρα

Μια μουσική αναδρομή στα 20 καλύτερα χρόνια του Φεστιβάλ, που ανέδειξε νέα ταλέντα, σπουδαίους συνθέτες, σημαντικούς στιχουργούς αλλά και εξαιρετικούς ερμηνευτές. Η ιστορία ξεκινά από την Αθήνα το 1959 όταν το ΕΙΡ διοργάνωσε για πρώτη φορά το πρώτο φεστιβάλ, το οποίο κράτησε μόνο για τρία χρόνια.

Το 1962, όμως η Ελληνική μουσική εταιρεία (Ε.Μ.Ε), προτείνει στη διεθνή έκθεση Θεσσαλονίκης, τη συνδιοργάνωση του Φεστιβάλ Ελληνικού Τραγουδιού, με σκοπό να ενταχθεί στη δεύτερη βδομάδα της Έκθεσης. Έτσι γεννήθηκε το πρώτο Φεστιβάλ ελαφρού τραγουδιού στη Θεσσαλονίκη, που ξεκινά θριαμβευτικά στις 12 Σεπτεμβρίου του 1962, στο γήπεδο καλαθοσφαίρισης ΧΑΝΘ. Όλο το ενδιαφέρον του καλλιτεχνικού κόσμου στρέφεται στη Θεσσαλονίκη, αφού καταξιωμένοι και μη συνθέτες, στιχουργοί, ενορχηστρωτές, τραγουδιστές, δηλώνουν συμμετοχή στηρίζοντας τον θεσμό που αγαπήθηκε τόσο πολύ από όλο το κοινό της Ελλάδας.

Το 1970, ήταν η χρονιά που το φεστιβάλ ξεκίνησε να προβάλλεται και από την κρατική τηλεόραση. Μέχρι τότε κρατούσε έναν ολόκληρο λαό προσηλωμένο στα ραδιόφωνά του, αφού ήταν το μοναδικό μέσο που μεταδιδόταν. Αν τότε υπήρχαν μηχανάκια μέτρησης τηλεθέασης, είναι σίγουρο πως θα έδειχναν 100%, αφού δεν υπήρχε άνθρωπος που δεν έβλεπε το φεστιβάλ με τεράστιο ενδιαφέρον.

Βέβαια το φεστιβάλ ως θεσμός μπορεί να κράτησε περισσότερο από τριάντα χρόνια, εν τούτοις η χρυσή του εποχή και το μεγάλο του ενδιαφέρον περιορίζεται μέχρι και το 1979. Από το 1964 μέχρι και το 1979 πραγματοποιούταν στο Αλεξάνδρειο Μέλαθρο, με παρουσιαστή φυσικά τον Άλκη Στέα, την ψυχή του φεστιβάλ, τον άνθρωπο που δέθηκε απόλυτα με τον θεσμό, τον κύριο «Ευτυχείτε» όπως τον αποκαλούσαν τότε.

Στις αρχές της δεκαετίας του ΄60, το ελληνικό τραγούδι βρισκόταν στη «κόψη του ξυραφιού». Μια ολόκληρη εποχή έφευγε και μια καινούρια ερχόταν. Το παραδοσιακό ελαφρό ερωτικό τραγούδι, έδινε τη σκυτάλη του στο νέο ανερχόμενο ελαφρό λαϊκό τραγούδι. Επίσης ξεκινούσε το «τραγούδι διαμαρτυρίας», της «μπουάτ», του «νέου κύματος». Είδη που απαγορεύονταν να διαγωνιστούν στο φεστιβάλ. Τα πράγματα άλλαξαν από το 1966, όταν η ΔΕΘ ανέλαβε την αποκλειστική διοργάνωση του φεστιβάλ.

Φυσικά μετά από ένα χρόνο η χώρα μπήκε κάτω από το καθεστώς της δικτατορίας. Καινούριες απαγορεύσεις, νέοι περιορισμοί, λογοκρισία και ούτε λόγος για λαϊκά όργανα (μπουζούκι, μαντολίνο, σαντούρι κλπ) και για μοντέρνα συγκροτήματα. Όλα αυτά επετράπησαν μετά το 1972, που διαγωνίζονταν όλα τα είδη πλέον μουσικής.

Όλη αυτή η ιστορία του φεστιβάλ θα ζωντανεύει λοιπόν επί σκηνής του θεάτρου Βεργίνα, σε ένα νοσταλγικό ταξίδι στο χρόνο, μέσα από υπέροχα τραγούδια αλλά και με την ατμόσφαιρα εκείνης της εποχής, που μας μεταφέρει στη χρυσή περίοδο του φεστιβάλ, με τραγούδια που είτε βραβεύτηκαν, είτε όχι, αλλά έγιναν μεγάλες επιτυχίες και αγαπήθηκαν από όλο το ελληνικό κοινό, όπως: «Πέταξε ένα πουλί», «Κάποιος γιορτάζει», «Καλώς όρισες έρωτα», «Αδέλφια μου, αλήτες, πουλιά», Αν ήμουν πλούσιος», «Άσε με να φύγω», «Ο Μπαρμπαλιάς», «Χωρίς δεκάρα», «Παλιό κανόνι», «Ποιος να ξέρει στο βλέμμα του πίσω τι κρύβει ο θεός για μας», «Σαν ένα όνειρο», «Εσύ», «Ας κάνουμε απόψε μιαν αρχή», «Αν ξανακατεβείς Χριστέ στη γη μας» και άλλα.

Παρουσιαστής και σχολιαστής σε όλο αυτό το μουσικό ταξίδι, ο Μάκης Δελαπόρτας, που είναι και ο εμπνευστής αλλά και ο άνθρωπος που έστησε την παράσταση. Τραγουδούν αλφαβητικά, με τη συνοδεία δεκαπενταμελούς ορχήστρας: Κωνσταντίνα, Μέμος Μπεγνής, Παναγιώτης Πετράκης και Εύη Σιαμαντά.