Η πρώτη φορά που μεταδόθηκε έγχρωμο πρόγραμμα στην Ελλάδα, ήταν τον Ιούνιο του 1978 με την προβολή του Παγκόσμιου Κυπέλλου Ποδοσφαίρου στην Αργεντινή. Η ΕΡΤ, που προετοιμαζόταν εκείνη την εποχή, έδειξε πειραματικά τους αγώνες σε έγχρωμο, καλώντας όσους ελάχιστους ακόμα είχαν ήδη έγχρωμους δέκτες, σε μεγάλες πόλεις, να συντονιστούν στις κατάλληλες συχνότητες. Από τις 6 Ιανουαρίου του 1979 η ελληνική τηλεόραση πέρασε σταδιακά από την ασπρόμαυρη στην έγχρωμη μετάδοση.
Το Σάββατο 9 Ιανουαρίου 1979, στις 20:10 από την ΕΡΤ, προβλήθηκε το πρώτο έγχρωμο ελληνικό σίριαλ που ολοκληρώθηκε σε 13 επεισόδια των 45 λεπτών. Πρόκειται για τη σειρά Εκάτη, βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Κοσμά Πολίτη. Η εμφάνιση του Κοσμά Πολίτη στην νεοελληνική πεζογραφία ήταν αιφνίδια και εντυπωσιακή: το πρώτο του μυθιστόρημα, το Λεμονοδάσος, (1930), έγινε δεκτό ενθουσιωδώς από την κριτική. Ακολούθησε η Εκάτη (θεά της μαγικής τέχνης στον κάτω κόσμο) που γράφτηκε το 1933 και δύο χρόνια μετά, το 1935, έγραψε την Εroïca. Τα τρία αυτά πρώτα μυθιστορήματα του Κοσμά Πολίτη — Λεμονοδάσος, Εκάτη και Εroïca — έχουν χαρακτήρα κοσμοπολίτικο και ασχολούνται μέσα από τις ερωτικές περιπέτειες των ηρώων τους για την αναζήτηση της «αυθεντικής ζωής». Βασικός ήρωας ο Παύλος, παντρεμένος σε έναν άχαρο γάμο, που ούτε η παράλληλη σχέση με την ερωμένη του είναι αυτό που ζητάει στη ζωή του. Όταν θα συναντήσει την Έρση, θα φτάσει στο τέλος του ταξιδιού μέσα από τη γνωριμία του μαζί της.
Τι καλύτερο λοιπόν, να γίνει έγχρωμο σίριαλ ένα κοσμοπολίτικο μυθιστόρημα της δεκαετίας του ’30, σε μοντέρνα διασκευή για το τέλος της δεκαετίας του ΄70 και την αρχή της επόμενης δεκαετίας. Ο Κωστής Λειβαδέας ανέλαβε τη διασκευή για το σενάριο, όπως είχε κάνει και πριν ένα χρόνο με το Λεμονόδασος, πάλι για την ΕΡΤ και τη σκηνοθεσία ο Παύλος Φιλίππου, σκηνοθέτης πολλών φιλμ του ελληνικού σινεμά για τριάντα χρόνια (1959-1989), ο οποίος είχε κάνει και τηλεοπτικό σουξέ με την αστυνομική σειρά Υποψίες με ήρωα τον αστυνόμο Λέκκα (ρόλο που ερμήνευσε ο Γιώργος Σίσκος).
Παραγωγή στο Λεμονόδασος είχε κάνει ο ηθοποιός Γιώργος Μούτσιος με την εταιρία Ρώμη T.V. Art Productions που είχε μαζί με την σύζυγό του, την επίσης ηθοποιό, Δέσποινα Νικολαϊδου. Η εταιρία είχε μπει στην τηλεόραση από το 1976 με το σίριαλ Η ωραία Ελένη των γαϊδάρων. Ακολούθησαν Οι Θεοί στον Ολύμπου (1978) ενώ η Εκάτη έβαλε τέλος στις παραγωγές της Ρώμη T.V. Art Productions. Εκτός από το Λεμονόδασος που είχαν μόνο την ευθύνη της παραγωγής, στα υπόλοιπα πρωταγωνιστές ήταν ο Γιώργος Μούτσιος και η Δέσποινα Νικολαϊδου.
Όπως ήταν αναμενόμενο λοιπόν, για την πρώτη έγχρωμη παραγωγής τους που αποτελεί ταυτόχρονα και το πρώτο έγχρωμο σίριαλ από καταβολής ελληνικής τηλεόρασης, κράτησαν οι ίδιοι τους πρωταγωνιστικούς ρόλους. Τους πλαισίωσαν οι Αφροδίτη Γρηγοριάδου, Κατερίνα Μαραγκού, Βάσος Ανδρονίδης, Τζόλυ Γαρμπή, Γιώργος Βελέντζας, Πάνος Μιχαλόπουλος, Μάρα Θρασυβουλίδου κ.α.
Η σειρά ξεκινάει με υψηλές φιλοδοξίες και όλους αυτούς τους σημαντικούς συντελεστές, όμως δεν καταφέρνει να κερδίσει το ενδιαφέρον των τηλεθεατών, παρόλο που προβάλλεται και καλή μέρα και καλή ώρα και ξεχνιέται γρήγορα. Ο κύριος λόγος που δεν αρέσει στον κόσμο είναι ότι πρόκειται για μεταφορά του μυθιστορήματος στη σύγχρονη εποχή, γεγονός που δεν επιτρέπει να φανεί ο λυρισμός και η ποιητικότητα του συγγραφέα (όπως είχε συμβεί με το Λεμονόδασος).
Τρεις μήνες μετά, θα προβληθεί το δεύτερο έγχρωμο ελληνικό σίριαλ, Η δασκάλα με τα χρυσά μάτια, που κρατάει το ύφος και την εποχή του Μυριβήλη και ακριβώς ένα χρόνο μετά, θα ακολουθήσει η Αστροφεγγιά του Ι.Μ. Παναγιωτόπουλου, που λόγω της επιτυχίας και της συχνής προβολής του από την τηλεόραση, θεωρείται λανθασμένα ότι είναι η πρώτη έγχρωμη ελληνική σειρά. Όμως τα πρωτεία ανήκουν στην Εκάτη, που ενώ σώζεται στο αρχείο της ΕΡΤ, δεν έχει μεταδοθεί ξανά ούτε έχει ανέβει στο ψηφιακό της κανάλι.
Το μοναδικό απόσπασμα μπορείτε να το δείτε εδώ:
Δημοσίευμα από τηλεοπτικό περιοδικό της εποχής
Η Δέσποινα Νικολαϊδου (την θυμάστε ως συμμαθήτρια Ρούλα στα “Χτυποκάρδια στο θρανίο”;) έζησε δίπλα στον Γιώργο Μούτσιο για περισσότερα από 40 χρόνια μέχρι το θάνατό του το 2012. Τον ακολούθησε στις 16 Φεβρουαρίου 2023…
Σχόλια για αυτό το άρθρο