Εύη Κολιούλη: «Αγαπώ το χρόνο που περνά, με μαθαίνω καλύτερα»

ΣχετικάΆρθρα

Ξεχώρισε και την αγαπήσαμε στο “Καφέ της Χαράς”. Το πληθωρικό της ταλέντο, η κωμική της στόφα και το υπέροχο χαμόγελό της, έβαλαν την Εύη Κολιούλη στις καρδιές μας. Το θεατρόφιλο κοινό, την γνωρίζει από τις πολλές και αξιόλογες παραστάσεις που έχει πρωταγωνιστήσει, δίπλα σε έμπειρους ηθοποιούς και σημαντικούς σκηνοθέτες. Τη φετινή σεζόν, την απολαμβάνουμε στο Θέατρο Φούρνος, κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στην παράσταση Nosferatu που έγραψε και σκηνοθέτησε ο Johnny O. Η χαρισματική, ταλαντούχα και ένα από τα καλύτερα παιδιά στον καλλιτεχνικό χώρο Εύη Κολιούλη σε αποκλειστική συνέντευξη από το Α ως το Ω.

Αγαπώ: Πολύ το λούνα παρκ . Και ιδιαίτερα την μπαλαρίνα. Και γιατί μου θυμίζει τα παιδικά μου χρόνια αλλά κυρίως γιατί πάντα μου άφηνε αυτή την υπέροχη αίσθηση που αδειάζει το στομάχι σαν να πετάς ψηλά στον ουρανό .

Βαριέμαι πολύ όταν: Δεν έχω τι να κάνω. Δεν μπορώ να χαλαρώσω και να απολαύσω μια ήσυχη μέρα. Προτιμώ μια γεμάτη μέρα από μια άδεια.

Γιάννης-Johnny O: Είναι ένας υπέροχος ηθοποιός και μοναδικός παντομίμος Γνωριστήκαμε πριν δεκαεπτά χρόνια στην ακρόαση του πρώτου “ScarMface” και έκτοτε έχουμε συνεργαστεί σε άλλες έξι παραστάσεις. Η καθοδήγησή του τόσο η σκηνοθετική όσο και η κινησιολογική με έχει βοηθήσει όχι μόνο στις δικές μας παραστάσεις αλλά και γενικώς στην πορεία μου. Με βοήθησε να ελέγξω τα εκφραστικά μου μέσα και να τα αξιοποιήσω.

Διάβασμα: Δυστυχώς ο χρόνος μου είναι τόσο περιορισμένος που διαβάζω ελάχιστα. Επειδή όταν ξεκινώ να διαβάζω, μου αρέσει να το τελειώνω κατευθείαν. Ευτυχώς όμως στις καλοκαιρινές κυρίως περιοδείες έχουμε αρκετά χιλιόμετρα να διανύουμε καθημερινά κι έτσι βρίσκω την ευκαιρία. Το τελευταίο βιβλίο που διάβασα είναι “Τα ψηλά βουνά” του Παπαδιαμάντη. Είχα να το διαβάσω από τότε που ήμουν μικρή και ήταν συγκινητικό πώς θυμάσαι και αντιλαμβάνεσαι κάτι ως παιδί και πόσο διαφορετικά το βλέπεις όντας ενήλικας.

Ελευθερία: Είναι θλιβερό ότι η ελευθερία δεν είναι αυτονόητη για όλους. Ότι υπάρχουν γυναίκες και παιδιά και γενικώς άνθρωποι που δεν μπορούν να ζήσουν όπως θα ήθελαν αλλά αναγκάζονται να υπακούσουν σε νόμους βάναυσους και οπισθοδρομικούς. Σίγουρα όμως και μια ελεύθερη κοινωνία σαφώς χρειάζεται νόμους και όρια.

Ζορίζομαι: Όταν βλέπω να γίνεται κάποια αδικία μπροστά στα μάτια μου και να μην μπορώ να αντιδράσω υπέρ του δικαίου. Συνήθως τελικά αντιδρώ.

Ήθος: Το θεωρώ μεγάλη αρετή . Είναι σπουδαίο πράγμα να μπορείς να κάνεις ό,τι θες, όπως θες χωρίς να το διατυμπανίζεις και χωρίς να ενοχλείς το διπλανό σου. Το να προσπαθείς να είσαι δίκαιος και με τον εαυτό σου και με τους γύρω σου και να είσαι αξιοπρεπής είναι τόσο ωραίο.

Θεατρική παράσταση που θα θυμάμαι πάντα: Την πρώτη μου επαγγελματική παράσταση. Ήταν μια παιδική παράσταση οι “Κόκκινες μύτες κατακόκκινες” το 2008 -2009 στο Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Καβάλας σε σκηνοθεσία Ελένης Δημοπούλου. Εμπνευσμένο από το Λε κοκ και τη σχολή αυτή όπου ο κλόουν μιλάει όσο το δυνατόν λιγότερο και είναι ενθουσιασμένος γιατί ανακαλύπτει τον κόσμο αλλά όχι ανόητος.

Ισότητα: Εννοείται ότι ακόμη διαχωρίζονται οι γυναίκες από τους άντρες. Ακόμη π.χ. ένας άντρας σε διευθύνουσα θέση αμείβεται περισσότερο από μια γυναίκα. Ακόμη, μια γυναίκα που έχει πολλές σχέσεις στη ζωή της είναι ελευθέρων ηθών ενώ ένας άντρας μάγκας, δυστυχώς. Όπως φαίνεται όμως το ποσοστό αυτό όλο και μειώνεται γιατί οι άνθρωποι αντιδρούν πια συγκριτικά με το παρελθόν και με διαρκείς μάχες μειώνεται αυτή η ανισότητα και σύντομα ελπίζω να επέλθει ουσιαστικά ισότητα των δύο φύλων.

Καριέρα: Για μένα καριέρα είναι να κάνω αυτό που αγαπώ με σεβασμό και αξιοπρέπεια.

Λογική: Η λογική δεν είναι το πιο δυνατό χαρακτηριστικό μου γιατί ως ηθοποιός λειτουργώ πιο πολύ συναισθηματικά αλλά σίγουρα όσο πιο λογικά αντιμετωπίζεις τη ζωή, τόσο πιο βατά τη βιώνεις.

Μητρότητα: Ως μαμά δύο παιδιών θεωρώ ότι είναι μια πολύ προσωπική υπόθεση, όμορφη μεν αλλά πάρα πολύ δύσκολη δε. Υπάρχει μια τάση να την ωραιοποιούμε με αποτέλεσμα να νιώθουν άλλες μαμάδες ανεπαρκείς. Είναι μια τεράστια ευθύνη για την οποία δεν υπάρχει και εγχειρίδιο. Υπάρχει πίεση για την τέλεια μαμά που προκαλεί και μια ενοχή και μια ανεπάρκεια. Λατρεύω και τις δυο μου κόρες και προσπαθώ καθημερινά να τις κάνω χαρούμενες και ευτυχισμένες αλλά είναι πάαααρα πολύ δύσκολο.

Nosferatu: Αυτή η παράσταση είναι ένα υπέροχο παράδειγμα για το πώς εξελίσσεται ο χώρος μας. Η παράσταση είχε παιχτεί πριν από περίπου δεκαεπτά χρόνια. Ο ακαταλαβίστικος λόγος που είχε τότε αντικαταστάθηκε από τον αφηγητή μας. Τα σκηνικά που ήταν αρκετά, αντικαταστάθηκαν από ένα λυτό τραπέζι, τέσσερις καρέκλες και υπέροχες βιντεοπροβολές από το Γιάννη Καραπιπερίδη. Ενώ τα κοστούμια που και τότε και τώρα τα έκανε η Μαρία Γεωργάτου, δείχνουν την εξέλιξη και την ωριμότητα που απέκτησε σε αυτό το διάστημα.

Όνειρα: Όταν ήμουν μικρή για να μη βλέπω εφιάλτες, όταν ξάπλωνα στο κρεββάτι μου, έκλεινα τα μάτια μου και σκεφτόμουν, τι θα ήθελα να κάνω , τι θα ήθελα να είμαι, αν μπορούσα να ξαναζήσω μια στιγμή πώς θα λειτουργούσα και τι θα άλλαζα. Έφτιαχνα λοιπόν ιδανικές συνθήκες και ρόλους. Κάπως έτσι αποκοιμιόμουν και ξεκινούσαν τα όνειρα. Κάπως έτσι λοιπόν ονειρεύομαι και σήμερα.

Περιστέρι: Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Περιστέρι. Έφυγα στα εικοσιεννιά μου από μια γειτονιά του Ατρομήτου και μετακόμισα στο κέντρο του Περιστερίου. Είναι ο τόπος μου, εδώ διασκέδαζα, εδώ ερωτεύθηκα, εδώ ζω.

Ρόλος που ονειρεύομαι: Το όμορφο με το θέατρο είναι ότι ακόμη ανακαλύπτω πτυχές του εαυτού μου τόσο στη ζωή όσο και στη σκηνή. Αυτό από μόνο του δημιουργεί διαρκώς μια νέα πρόκληση. Έτσι ονειρεύομαι πολλούς ρόλους που θα ήθελα να παίξω. Δεν είναι μόνο ένας!

Σ(S)ocial media: Τα σόσιαλ τα αντιμετωπίζω με χιούμορ. Ανεβάζω κι εγώ στόρι, κάνω ποστ, αντιδρώ σε φίλους, εκφράζω τη γνώμη και γενικώς το διασκεδάζω.

Το καφέ της Χαράς: Μπορεί να ακούγεται γραφικό αυτό το περνάω ωραία στα γυρίσματα, αλλά έτσι και ήταν. “Το καφέ της Χαράς” το αγαπώ πάρα πολύ. Πέρασα υπέροχα στα γυρίσματα , όλοι ήταν ευγενικοί και με αγκάλιασαν από την πρώτη στιγμή. Ο Χάρης Ρώμας μου έδωσε μια μοναδική εμπειρία.

Υστεροφημία: Είναι κάτι που δεν το σκέφτομαι.

Φως: Θεωρώ πώς όλοι οι άνθρωποι είμαστε αυτόφωτοι αρκεί να το πιστέψουμε

Χρόνος: Τον αγαπώ το χρόνο που περνά. Με βοηθά να ωριμάζω και να με μαθαίνω καλύτερα.

Ψυχή: Πρώτα φεύγει το χούι λένε και μετά η ψυχή. Αυτό πιστεύω κι εγώ. Ότι όλα εξαρτώνται από αυτό. Αν το λέει η ψυχή σου θα πετύχεις, θα είσαι χαρούμενος κι ευτυχισμένος.

Ωραία παράσταση: Από όσο θυμάμαι μέχρι σήμερα δεν έχω δει κακή παράσταση. Ίσως επειδή βλέπω θέατρο σαν θεατής όχι σαν ηθοποιός, οπότε έχω την ανάγκη να ταυτιστώ και να συμπάσχω.

Nosferatu

Ο Johnny O διασκευάζει τον γνωστό μύθο, παρουσιάζοντας τη δική του εκδοχή της ιστορίας. Βασιζόμενος στην αισθητική και το ρυθμό του βωβού κινηματογράφου, τεχνική που υπηρετεί πιστά εδώ και 20 χρόνια, φτιάχνει μια μαύρη κωμωδία, δίνοντας έμφαση στη σωματική κίνηση και την έκφραση. Συνδυάζοντας αρμονικά τις κινηματογραφικές προβολές του Γιάννη Καραπιπερίδη, δημιουργεί μια θεατρική εμπειρία όπου θέατρο και κινηματογράφος συνομιλούν επί σκηνής.

Σκηνοθεσία – Σενάριο: Johnny O

Καλλιτεχνική επιμέλεια: Αλέξης Βιδαλάκης

Σχεδιασμός και δημιουργία προβολών: Γιάννης Καραπιπερίδης

Μουσική επιμέλεια: Johnny O

Φωτισμοί: Αποστολής Τσατσάκος

Φωτογραφίες: Eleftheria IKE/Photography www.photosfaira.gr

Κοστούμια: Μαρία Γεωργάτου

Κατασκευή σκηνικού: Μιχάλης Ράπτης

Υπεύθυνη επικοινωνίας παράστασης: Γιώτα Δημητριάδη

Παραγωγή: Μ productions

Παίζουν: Γιώργος Ντούσης, Μαρία Μπαλούτσου, Εύη Κολιούλη, Χριστίνα Δενδρινού, Αλέξης Βιδαλάκης και Johnny O

Παραστάσεις: Τετάρτη & Πέμπτη στις 21:00