Γιατί δεν μπορείς να βρεις εισιτήριο στο “Άνθρωποι και Ποντίκια”

Aγαπώ το θέατρο αλλά πλέον κάτω από ειδικές συνθήκες. Έχω κουραστεί να βλέπω προχειρότητες, παραστάσεις που μοιάζουν με σχολικές, οριακά ερασιτέχνες ηθοποιούς που χρόνια προσπαθούν να καταξιωθούν ως κάτι ιδιαίτερο, μανιέρες και χιλιοπαιγμένα έργα με θιάσους αχταρμά, λίγο ποτ πουρί από τηλεοπτικούς, λίγο από πιο ξεπεσμένους εξαιρετικούς κλπ κλπ. Στην Ελλάδα, γιατί έξω τα ταλανίζουν τα έργα. Είτε να τα φέρουν στο σήμερα, είτε να τα κάνουν all inclusive με ιδιαιτερότητες στο cast, πάντα όμως με καλές σκηνοθεσίες και πολλές άλλες λεπτομέρειες που παίζουν σημαντικό ρόλο για θεατή. Γνώμη μου..
Μέσα στη χλιαρή σούπα των θεατρικών δρώμενων έχουν υπάρξει παραστάσεις που έχουν μείνει αξέχαστες. Για παράδειγμα το “Στέλλα Κοιμήσου” του Γιάννη Οικονομίδη. Της ίδιας σχολής σχεδόν, είναι και το “Άνθρωποι και Ποντίκια” του Βασίλη Μπισμπίκη. Ο Βασίλης, που αγαπάει τον Οικονομίδη, είναι ένας καλλιτέχνης που δρα ενστικτωδώς.
Late bloomer, μεσουρανεί και σαν πρωταγωνιστής και σαν σκηνοθέτης αφήνοντας τον εαυτό του ελεύθερο σε όλα τα πεδία. Δεν είναι τυχαία η επιλογή του, να ανεβάσει τα “Κόκκινα Φανάρια” σε ανατρεπτική βερσιόν με πρωταγωνίστρια μεταξύ άλλων την εξαιρετική Μπέτυ Βακαλίδου.
Ο τεχνοχώρος Cartel είναι ιδανικός για τέτοιες παραστάσεις. Στο αρχικό πρώτο μέρος του “Ανθρωποι και Ποντίκια” το έργο ξεκινάει σε μία σκοτεινή υγρή αίθουσα με ηχώ. Εκεί αυτόματα μπαίνεις στη “μαυρίλα” της ζωής των γνωστών πρωταγωνιστών του θρυλικού έργου του John Steinbeck, Τζορτζ και Λένι. Ο Τζόρτζ γίνεται Βασίλης και ο Λένι, Λένος. Η τοποθεσία δεν είναι η Αμερική του Κραχ του 1937, αλλά η περιοχή του Ελαιώνα, σήμερα, όπου μεταφέρεσαι για τη συνέχεια του έργου .
Η εξαιρετική αυτή προσαρμογή του “Άνθρωποι και ποντίκια” παραμένει η σκληρή και βαθιά ανθρώπινη ιστορία διαψευσμένων ονείρων των δύο ηρώων. Τα μηνύματα περνάνε ατόφια μέσα από αυτήν την ευρηματική, ασυνήθιστη και γοητευτικά υπέρ-ρεαλιστική παράσταση.
Eπί δύο σχεδόν ώρες παρακολουθείς την εκρηκτική αυτή παρέα, τους συγκινητικούς ήρωες, με τα λάθη τους και τα πάθη τους, σαν να βρίσκεσαι μέσα στο μηχανουργείο τους, δίπλα τους, αόρατος. Ένα “μπανιστήρι” στον μικρόκοσμο αυτών των παραπεταμένων της κοινωνίας που ξεχειλίζουν από τεστοστερόνη. Που έχουν το θάρρος να ονειρεύονται ένα καλύτερο αύριο. Έναν κόσμο που μοιάζει όμως και τόσο οικείος και αληθινός.
Δεν είναι τυχαίο που η παράσταση αυτή κάνει απόλυτη επιτυχία όποτε και αν παιχτεί. Που θα ακούσεις θετικά έως και αποθεωτικά σχόλια από διαφορετικούς ανθρώπους.
Ο Βασίλης Μπισμπίκης έχει κεντήσει αυτή την επιτυχία στην οποία συμμετέχει με πάθος μαζί με έναν αφοπλιστικά δεμένο θίασο που σκίζει:
Εκπληκτικός Δημήτρης Δρόσος στον απαιτητικό ρόλο του Λένου, πραγματικά υπέροχη Μαίρη Μηνά, ο Στέλιος Τυριακίδης ως αφεντικό, Μάνος Καζαμίας, Γιώργος Σιδέρης, Γιανμάζ Ερντάλ, Λευτέρης Αγουρίδας, Αγγέλα Πατσέλη, Μάρα Ζαλόνη και Ερατώ Αγγουράκη.

No Result