Απώλεια: Πάρα πολύ δυσάρεστη κατάσταση, που είναι μέσα στη ζωή και έμαθα να τη διαχειρίζομαι με πολύ κόπο.
Βιαιοπραγίες: Δεν τις αντέχει ούτε η ψυχή μου, ούτε ο οργανισμός μου βιολογικά. Είναι κάτι που μου προκαλεί μέσα μου οργή, γιατί πιστεύω μόνο στην αξιοπρέπεια του κάθε ανθρώπου.
Γυναικοκτονίες: Η διαφορά των φύλων δεν σημαίνει και διαφορά μεταχείρισης των ανθρώπων. Οπότε, θεωρώ απαράδεκτο και βαθιά ανήθικο να χρησιμοποιείς βία σε κάποιον που δεν έχει την ανάλογη δύναμη να ανταπεξέλθει.
Δάφνη: Η Δάφνη έγινε το αγαπημένο μου όνομα, μετά από το μονόλογο που μου χάρισαν σαν δώρο ψυχής, ο Μιχάλης Ρέππας και ο Θανάσης Παπαθανασίου! Η Δάφνη μοσχοβολάει καθαρό αέρα, όνειρα, ελπίδα, όπως το κείμενο που παίζω…
Εγκληματικότητα: Δεν ξέρω , αν αυτά τα φαινόμενα υπήρχαν και στο παρελθόν και δεν τα ξέραμε. Είμαι σίγουρη , όμως ότι τα χρόνια που ζούμε είναι ιστορικά, αλλάζει ο πλανήτης όλος και αυτή η εγκληματικότητα είναι το ξέσπασμα, το φανερό πλέον ξέσπασμα ανθρώπων, που δεν κατάφεραν να γνωρίσουν την αγάπη και το αληθινό νόημα της ζωής. Οπότε, ο θυμός τους ξεπερνάει τη λογική και γίνεται έγκλημα. Ίσως, πρέπει να ανατρέξουμε και σε ψυχιατρικές γνώσεις για να μπορέσουμε να το καταλάβουμε, γιατί συμβαίνει σε όλον τον κόσμο, συγχρόνως. Για εμένα παίζει μεγάλο ρόλο το πώς μεγαλώνει ο άνθρωπος και πόση αγάπη έχει εισπράξει από τους γονείς του και πόσο έχει καταφέρει να γνωρίσει τον εαυτό του και να τον αγαπήσει…
Ζωή: Το πιο μεγάλο δώρο που μας έδωσε ο Θεός ή η φύση, όπως το αντιλαμβάνεται ο καθένας. Και κανένας δεν έχει δικαίωμα να το μολύνει…
Ήθος: Μια μεγάλη λέξη! Δεν ξέρω κατά πόσο υπάρχει μέσα μας από τις καταβολές και από την ανατροφή μας, και αν δεν φτάνει αυτό πρέπει να το αποκτήσουμε με τη διαδρομή μας μέσα από τη ζωή. Χρειάζεται πιθανότητα να υπάρχει στο DNA μας αλλά χρειάζεται και πολλή δουλειά για να καλλιεργηθεί και να ανθίσει.
Θέατρο (επίπεδο): Το 2022, το θέατρο βρίσκεται σε μια τεράστια ανακατάταξη. Προσπαθούμε να χτίσουμε την καινούρια ζωή στο θέατρο και την ίδια ώρα γκρεμίζουμε οποιαδήποτε παράδοση υπάρχει. Αυτό είναι και το πιο κομβικό σημείο. Θεωρώ, ότι μετά από 10- 15 χρόνια η ζωή θα βρει το ρυθμό της και στο θέατρο και στην κοινωνία.
Ιατρικό εμβόλιο κορωνοϊού: Είναι μια απολύτως προσωπική υπόθεση από ό,τι έχω καταλάβει. Ο καθένας έχει το απόλυτο δικαίωμα να επιλέξει αυτό που πιστεύει. Κανένας δεν πρέπει να επιβάλλει κάτι σε κανέναν άλλον, αν εκείνος δεν το επιθυμεί. Αυτό λοιπόν για να μην παρεξηγηθεί, σημαίνει ότι, είτε έτσι είτε αλλιώς αναλαμβάνουμε και τις συνέπειες της απόφασής μας.
Καριέρα: Υπάρχουν δύο δρόμοι, ο δρόμος του επαγγελματία που πιστεύει στο χτίσιμο της καριέρας του για να φτάσει το όριο που εκείνος βάζει στον εαυτό του, αλλά είναι εξίσου υπαρκτή και η περίπτωση των επαγγελματιών που δεν τους αφορά η διαδρομή μιας καριέρας, όσο το να απολαμβάνουν τη συγκεκριμένη ώρα και στιγμή αυτό που κάνουν. Και για εμένα, είναι και τα δυο σεβαστά.
Λάμψη: Αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί να εκτιμηθεί. Νομίζω, ότι είναι το μέγεθος της ψυχής που βγαίνει προς τα έξω. Δεν ξέρω πως αλλιώς να το χαρακτηρίσω…
Μονόλογος: Ο μονόλογος είναι ένας πολύ μεγάλος διάλογος με την ψυχή μας και με τον φανταστικό θεατή που έχουμε απέναντί μας, είτε υπαρκτό, είτε ανύπαρκτο. Άρα είναι μια εξομολόγηση ψυχής με πολλά πρόσωπα.
Νέα γενιά δημιουργών: Η νέα γενιά δημιουργών είναι πάντα αυτή που προχωράει τα πράγματα. Μπορεί να είναι ακραία ή να μοιάζει ακραία από την παλιότερη γενιά, αλλά σίγουρα είναι αυτή που θα προχωρήσει και προχωράει τον κόσμο.
Ξένοι ή Έλληνες συγγραφείς: Δεν τους διαχωρίζω καθόλου ως προς την αξία! Αν μιλάμε, όμως, για θέατρο, πολλές φορές χρειάζεται ένα πολύ καλό θεατρικό έργο, μια διασκευή, για να έρθει πιο κοντά στη δική μας την ελληνική πραγματικότητα.
Όνειρο καλλιτεχνικό τρελό: Δεν έχω όνειρα ως προς όλους τους ρόλους. Το πιο τρελό μου θεατρικό όνειρο παραμένει αυτό που ήταν, από την πρώτη στιγμή που πρωτοξεκινούσα. Να δουλεύω με αυτούς που αγαπώ και πιστεύω και να δέχονται την πρόταση μου εκείνοι που με αγαπάνε και με πιστεύουν.
Προσδοκίες: Να είμαστε καλά και να περνάμε την απλή, υπέροχη καθημερινότητα με χαρά και αγκαλιά!
Ρέππας- Παπαθανασίου: Αξιολάτρευτα πλάσματα της ψυχής μου. Τους θαυμάζω και τους αγαπώ απεριόριστα!
Σεβασμός: Ό,τι πιο δυσεύρετο, πιο υψηλό, πολύτιμο, ακριβό προτέρημα μπορεί να έχει ο άνθρωπος.
Το καινούργιο παιδί: Το καινούργιο παιδί είναι η καινούργια αρχή της ζωής που μας περιμένει, είναι αυτό που θα φέρει φως στη ζωή μας και που μας ξαναθυμίζει κάτι εξαιρετικά απλό και πολύτιμο. Αυτό σημαίνει αγάπη, δόσιμο και ταπεινότητα.
Υπερφίαλος: Είναι ο άνθρωπος που δεν έχει καταλάβει ακόμη την ουσία και το μεγαλείο της ταπεινότητας.
Φθορά: Αναπόφευκτη. Πολύ πικρή η φθορά του χρόνου και πολύ επικίνδυνη η φθορά της ψυχής. Επειδή, δεν μπορούμε να αναχαιτίσουμε τη φθορά του χρόνου, μπορούμε να κάνουμε πολλά μόνο για να μην φθαρεί η ψυχή μας και αυτό είναι το πιο παρήγορο.
Χάρισμα: Το χάρισμα έχει δοθεί σε όλους μας. Οι τυχεροί είναι αυτοί που δούλεψαν πολύ για να το ανακαλύψουν.
Ψυχή: Η ψυχή είναι η φωλιά όλων των συναισθημάτων που μας δώρισε ο Θεός για να είμαστε μοναδικοί και ανεπανάληπτοι.
Ωραίες δουλειές: Είναι αυτές πού κάνουν τη ζωή μας όλο και πιο φωτεινή, όλο και πιο αγαπησιάρικη, όλο και πιο ταξιδιάρα, όλο και πιο ονειρική…
Σχόλια για αυτό το άρθρο