Η Μελίνα Μποτέλλη από το Α ως το Ω: “Το θέατρο είναι ένα κομμάτι, όχι όλη η ζωή μου”

Είναι μια από τις κυρίες του θεάτρου, έχει πρωταγωνιστήσει, όμως, και σε πολλές επιτυχημένες τηλεοπτικές σειρές , αφήνοντας ανεξίτηλο το αποτύπωμά της. Ξεχωρίζει, μεταξύ άλλων, για το ήθος, την ευγένεια, την παιδεία , την ακεραιότητα του χαρακτήρα της και την αξιοπρέπειά της! Όσον αφορά τις ερμηνείες της στο θέατρο είναι φωτεινά παραδείγματα προς μίμηση για τη νέα γενιά των ηθοποιών. Λαμπρύνει και κοσμεί την ελληνική σκηνή με την αδιαφιλονίκητη καλλιτεχνική της αξία! Η πολυτάλαντη και εξέχουσα καλλιτέχνις, Μελίνα Μποτέλλη παρουσιάζει στις 9 Σεπτεμβρίου στο Φουαγιέ του θεάτρου της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών, το μονόλογο της ”Δύο γυμνά άσπρα χέρια” που έγραψε, σκηνοθέτησε και ερμηνεύει η ίδια. Η παράσταση ανέβηκε για πρώτη φορά τον Ιούνιο του 2018 με αφορμή τη συμπλήρωση 40 χρόνων της επιτυχημένης παρουσίας της στο θεατρικό σανίδι. Χαιρόμαστε που έρχεται και στη Θεσσαλονίκη για να θαυμάσει το φιλοθεάμον κοινό και όχι μόνο αυτή την παράσταση, την οποία, μάλιστα, προσφέρει αφιλοκερδώς. Η εκλεκτή καλλιτέχνις, Μελίνα Μποτέλλη από το Α ως το Ω!

ΣχετικάΆρθρα

Αγένεια: Είναι κάτι που απεχθάνομαι, όπως θαυμάζω αντίθετα και θέλω να ζω, την ευγένεια. Η ευγένεια πηγάζει από εμάς τους ίδιους προς τους άλλους, ανεξάρτητα από το ποιος είναι απέναντί μας. Θέλω να είμαι ευγενής προς κάθε κατεύθυνση και κάθε άνθρωπο και το ίδιο θέλω εγώ να εισπράττω από εκείνους. Πρέπει να σου πω Βασίλη, πως όποτε πηγαίνω σε δημόσια υπηρεσία ή βρίσκομαι σε κατάστημα εμπορικό, όποτε συναντώ ανθρώπους που εργάζονται στον ιδιωτικό ή το δημόσιο τομέα και είναι ευγενικοί, στο τέλος τους ”ευχαριστώ για την ευγένεια’’ τους.

Βούληση: Είναι ένα μεγάλο δώρο που μας έδωσε ο Θεός. Η ελεύθερη βούληση είναι το ότι εμείς μπορούμε να επιλέξουμε αυτό που θέλουμε. Επαναλαμβάνω, είναι ένα πολύ μεγάλο δώρο στον ‘’ελεύθερο’’ άνθρωπο.

Γυναικοκτονίες: Τραγικό. Δυστυχώς υπάρχει πολύ συχνά στην εποχή μας. Πιθανόν να υπήρχε και παλαιότερα και να μην το μαθαίναμε. Ομολογώ ότι δεν διαχωρίζω τη γυναικοκτονία από την ανθρωποκτονία, γιατί και ‘’οι γυναίκες είναι άνθρωποι’’.

Δύο γυμνά άσπρα χέρια: Τα ”Δύο γυμνά άσπρα χέρια” είναι η πολύ σημαντική παράσταση της μέχρι τώρα θεατρικής μου ζωής! Αυτή που μου δίνει , ίσως, τώρα τις μεγαλύτερες χαρές και όταν εννοώ χαρές είναι αυτό που παίρνω από τον κόσμο όχι μόνο ως χειροκρότημα. Η δικαίωση είναι τα βουρκωμένα και κόκκινα μάτια τους από κλάμα λύτρωσης, όταν έρχονται να με συγχαρούν μετά την παράσταση… Κλείνω 51 συναπτά έτη επί σκηνής φέτος, αφού ξεκίνησα τα πρώτα μου βήματα ως χορεύτρια στην Εθνική Λυρική Σκηνή. Είναι η γνώση που μαζεύτηκε με τα χρόνια από τις τρεις Τέχνες που σπούδασα και ασκώ: το χορό, το θέατρο και το τραγούδι. Και είναι επίσης και η γνώση ζωής που απέκτησα στα 66 μου χρόνια, τα οποία κλείνω φέτος τον Οκτώβριο.

Ερμηνεία: Είναι μια λέξη στην οποία μπορεί κανείς να δώσει πολλές απαντήσεις. Εγώ θα μιλήσω για τη θεατρική και μουσική ερμηνεία, δηλαδή την ερμηνεία ενός συγκεκριμένου ρόλου αλλά και την ερμηνεία τραγουδιών. Μέσα στην ερμηνεία ενός ρόλου ή ενός τραγουδιού περνά πάλι η προσωπικότητα και τα βιώματα του κάθε καλλιτέχνη, αλλά επίσης και το τάλαντο ή τα τάλαντα που του έχει δώσει ο Θεός.

Ζωή: Η ζωή είναι το μέγιστο δώρο. Γι αυτό έχει μείνει ως τίτλος το : ”Ζήσε για τη ζωή”.

Ηθοποιός: Ποιώ ήθος! Είναι τόσο σύνθετη η έννοια του ηθοποιού και, δυστυχώς, παρεξηγημένη στην εποχή μας. Η δική μου η γενιά , όμως, πρόλαβε να δει επί σκηνής και να διδαχθεί θέατρο από ανθρώπους που τιμούσαν τον τίτλο ηθοποιός.

Θέατρο: Ένα κομμάτι της ζωής μου, όχι όλη η ζωή μου. Η ζωή μου είναι ο άντρας μου, τα παιδιά μου και ο εγγονός μου!

Ισότητα: Το μεγάλο ζητούμενο. Η ισότητα των φύλων και η ισότητα στα δικαιώματα ζωής των ανθρώπων. Και όταν λέμε ”ίσος” δεν εννοούμε ”ίδιος”.

Καλλιέργεια: Ήταν μια λέξη την οποία χρησιμοποιούσε ο κόσμος στην προηγούμενη γενιά και έφτασε μέχρι το ’60- ’70. Δεν είχε σχέση με τον αριθμό των πτυχίων, αλλά με την συστηματική ανάγνωση έργων μεγάλων πεζογράφων και ποιητών. Και οπωσδήποτε με τη συμπεριφορά. Στη σημερινή εποχή υπάρχει ακόμη, αλλά κάπου στο βάθος…

Λόγος: Εν αρχή ην ο λόγος! Είναι πολύ βασικό στοιχείο στη δική μου Τέχνη, την Τέχνη που υπηρετούν οι ηθοποιοί. Ο λόγος , δηλαδή το κείμενο, είναι το ένα θεμέλιο και το άλλο είναι ο ηθοποιός.

Μητρότητα: Η μεγάλη στιγμή μιας γυναίκας! Η μεγάλη προσφορά της γυναίκας στην ανθρωπότητα και το μεγάλο κίνητρο που με οδήγησε να γράψω αυτόν το μονόλογο μου.

Νέα γενιά ηθοποιών: Έχει να επιδείξει κάποιους καλούς ηθοποιούς. Έχει να επιδείξει, όμως, και παιδιά που δεν έχουν καταλάβει γιατί έγιναν ηθοποιοί. Πάντως, είναι πολύ αισιόδοξο ότι υπάρχουν καλοί νέοι ηθοποιοί!

Ξένοι: Είναι πολύ δύσκολο πράγμα αυτό και για τους ίδιους, αλλά και για τους πολίτες των χωρών που τους δέχονται. Δεν ξέρεις τους λόγους για τους οποίους έρχονται και τι μπορεί να κρύβουν. Κρύβουν πόλεμο και φτώχεια, αλλά και κάποιες επικινδυνότητες που μπορεί να υπάρχουν. Κατά τα άλλα, η Ελλάδα είναι ο Ξένιος Ζευς των Αρχαίων! Η ευχή μου: ’’Ειρήνη, Υγεία και Ευημερία για κάθε άνθρωπο στην Πατρίδα του.’’

Ον: Έχει άμεση σχέση με τη ζωή. Το ον είναι η ζωή. Απλώς, το ον έχει πάρα πολλές μορφές…

Πολεμική ρευστή κατάσταση: Πιστεύω ότι ο πόλεμος είναι η μεγάλη κατάρα της ανθρωπότητας. Πόλεμος σημαίνει καταστροφή, σημαίνει θάνατο. Σε απόλυτη αντίθεση με την ειρήνη πού είναι η ευημερία, η δημιουργία , η ίδια η ζωή!

Ρόλοι: Με ενδιαφέρουν όλοι οι ρόλοι και οι δραματικοί και οι κωμικοί και οι φωτεινοί και οι σκοτεινοί. Η ζωή κρύβει εκπλήξεις. Κρύβει ρόλους, που δεν γνωρίζω ακόμα. Πάντως θα ήθελα πολύ κάποια στιγμή να ερμηνεύσω την Εκάβη.

Συγγραφή: Η συγγραφή είναι ένα πολύ ξεχωριστό ταλέντο, ένας χώρος που θέλει ιδιαίτερη μελέτη και γνώση του λόγου! Ένας χώρος που απαιτεί ο συγγραφέας να έχει διαβάσει αιώνων συγγραφείς Έλληνες και ξένους. Θα ήθελα πω ότι δεν δηλώνω συγγραφέας.

Τέχνη: Η τέχνη είναι η χαρά της ζωής! Τέχνη είναι η σωτηρία της ψυχής, γι’ αυτό και το έργο που έγραψα ασχολείται με την τέχνη και τους καλλιτέχνες.

Υπόκλιση: Είναι η κορύφωση της παράστασης. Εγώ ως κοινό, υποκλίνομαι στους μεγάλους καλλιτέχνες όλων των ειδών της Τέχνης, αλλά και μπροστά σε μεγάλους επιστήμονες και παράλληλα, σε κάθε άνθρωπο που κάνει τη δουλειά του με πάθος.

Φαντασία: Είναι το ήμισυ της δημιουργίας! Η φαντασία ήταν αυτή στην οποία πάτησα για να γράψω το μονόλογο μου. Η φαντασία ήταν αυτή που δημιούργησε πρόσωπα και εικόνες, όταν μικρά παιδιά, ο αδελφός μου κι εγώ ακούγαμε θεατρικά έργα στο ραδιόφωνο.

Χειμερινής σεζόν σχέδια καλλιτεχνικά: Θα συνεχίσω το ”Δύο γυμνά άσπρα χέρια”

Ψυχή: Είναι μια πεταλούδα! Είναι αυτή που δημιουργεί την αγάπη, είναι αυτή που περνά πέρα από το χρόνο, που περνά μέσα στο σύμπαν… Ψυχή είναι η αιωνιότητα!..

Ωραίες παραστάσεις: Δεν είναι μόνον αυτές που μπορεί να έχει τύχει να παίξω εγώ, αλλά και αυτές που να έχω δει… Είναι αυτές που με διαμόρφωσαν ως άνθρωπο και ως καλλιτέχνιδα. Οι ωραίες παραστάσεις είναι το ζητούμενο. Και όταν βρίσκεσαι επί σκηνής αλλά και εκτός σκηνής ως θεατής. Γιατί θεωρώ εξίσου σημαντική τη θέση του ανθρώπου που είναι επάνω στη σκηνή αλλά και του ανθρώπου που είναι κάτω από τη σκηνή.

Έναν ύμνο στη μητρότητα και την τέχνη της μουσικής αποτελεί η παράσταση «Δυο γυμνά άσπρα χέρια» με την Μελίνα Μποτέλλη η οποία εκτός από την ερμηνεία υπογράφει τα κείμενα και τη σκηνοθεσία της παράστασης.

Έρχεται την Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου στο φουαγιέ της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών στο πλαίσιο της πρωτοβουλίας του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, «ΚΘΒΕ plus», που περιλαμβάνει συνεργασίες με διαφορετικούς Καλλιτεχνικούς φορείς και Οργανισμούς.

Η Μελίνα Μποτέλλη προσφέρει αφιλοκερδώς την παράσταση για αυτό και η είσοδος είναι ελεύθερη. Απαραίτητη προϋπόθεση η κράτηση θέσης καθώς αυτές είναι περιορισμένες.

Η παράσταση ανέβηκε, για πρώτη φορά τον Ιούνιο του 2018, με αφορμή τη συμπλήρωση 40 χρόνων πετυχημένης παρουσίας της Μελίνας Μποτέλλη στο θεατρικό σανίδι.

Ο μονόλογος είναι εμπνευσμένος από το καλλιτεχνικό περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσε η Μελίνα Μποτέλλη, τα εφηβικά της χρόνια, τις ακροάσεις, τον κόσμο της όπερας, το θέατρο, την τηλεόραση, το χορό και τη μουσική….

Η παράσταση «Δυο γυμνά άσπρα χέρια» μιλάει για τη μητρότητα και την τέχνη που δεν γνωρίζει σύνορα… Αποτελεί αφιέρωμα στους δασκάλους της όλων των τεχνών, αλλά κυρίως στους ηθοποιούς του Εθνικού Θεάτρου και του Θεάτρου Τέχνης, που έφεραν με τις ξεχωριστές φωνές τους στα σπίτια των Ελλήνων το μεγάλο διεθνές θεατρικό ρεπερτόριο, μέσω του ραδιοφώνου του ΕΙΡ και Ελληνικής Ραδιοφωνίας, πριν από την εισβολή της τηλεόρασης και της εικόνας. Του ραδιοφώνου, που έκανε τη φαντασία των ακροατών να ταξιδεύει , να δημιουργεί εικόνες και πρόσωπα.

Βιογραφικό Μελίνας Μποτέλλη

Γεννήθηκε στα Εξάρχεια της Αθήνας. Ο πατέρας της Τριαντάφυλλος Μποτέλλης, Έλληνας της Ρουμανίας με καταγωγή από τη Μυτιλήνη, ήρθε στην Ελλάδα στις 29 Οκτωβρίου 1940 και πολέμησε στο Ελληνοαλβανικό Μέτωπο. Η μητέρα της Φοίβη Νικολαίδου, γεννήθηκε στη Λεμεσό της Κύπρου και ήρθε στην Αθήνα με την οικογένειά της στις αρχές της δεκαετίας του 1920. Και οι δύο ήταν φανατικοί φιλότεχνοι. Μαζί με τον αδερφό της Εμμανουήλ ακολουθούσαν τους γονείς τους σε θεατρικές παραστάσεις, λογοτεχνικές βραδιές και εικαστικές εκθέσεις. Η Μελίνα Μποτέλλη είχε την πλήρη στήριξη της οικογένειάς της στην καλλιτεχνική της πορεία. Λόγω οικονομικών προβλημάτων, άρχισε να εργάζεται από τα πρώτα εφηβικά της χρόνια και επαγγελματικά από τα 14 της στο μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Έχασε πρόωρα τον πατέρα της και έτσι δεν μπόρεσε να φύγει για σπουδές στη Γαλλία, ούτε να αρχίσει τη χορευτική της καριέρα στην Όπερα της Βόννης, όπου της είχε δοθεί θέση στο μπαλέτο. 1974 Απολυτήριο Λυκείου Τοσιτσείου – Αρσακείου με άριστα. Εισαγωγή και εγγραφή στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Πολιτικών Επιστημών. Σπούδασε θέατρο στην ∆ραματική Σχολή του Εθνικού θεάτρου. Αριστούχος απόφοιτος (1978). Εργάστηκε στο Εθνικό θέατρο, Θέατρο Τέχνης, Αμφιθέατρο, Σκηνή κ.α. σε σκηνοθεσία των αείμνηστων μεγάλων: Κάρολου Κουν, Ζυλ Ντασέν, Γιώργου Λαζάνη, Μίμη Κουγιουμτζή, Σπύρου Ευαγγελάτου, Γιώργου Θεοδοσιάδη, ∆ιαγόρα Χρονόπουλου, Λευτέρη Βογιατζή , ∆ημήτρη Έξαρχου, Βασίλη Νικολαίδη. Και των εξ ίσου σπουδαίων σκηνοθετών Κώστα Καζάκου, Λεωνίδα Τριβιζά, Γιώργου Μιχαλακόπουλου, Σταμάτη Φασουλή, Γιάννη Μαργαρίτη, Σωτήρη Χατζάκη και ξένων σκηνοθετών, όπως ο John Sharpe και η Jane Howell. Έπαιξε δίπλα σε πρωταγωνιστές όλων των θεατρικών γενεών. Ερμήνευσε πρωταγωνιστικούς ρόλους, δραματικούς ή κωμικούς σε εντελώς διαφορετικά είδη θεάτρου. Έγινε ευρύτατα γνωστή στην Ελλάδα, με την επιτυχία των τηλεοπτικών σειρών, στις οποίες πρωταγωνίστησε, όπως: «Απών» της Μιρέλλας Παπαοικονόμου-Γιώργου Κορδέλλα, «Ψίθυροι Καρδιάς» του Μανούσου Μανουσάκη, «Της αγάπης μαχαιριά» του Στράτου Μακρίδη κ.α.. Σπούδασε κλασσικό και σύγχρονο χορό. Επαγγελματίας χορεύτρια από τα 14 της χρόνια στο μπαλέτο της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, στο Κέντρο Κλασσικού Μπαλέτου του Λεό Ντε Πιαν και στο Πειραματικό Μπαλέτο του Γιάννη Μέτση. Διπλωματούχος καθηγήτρια χορού (1975). Δίδαξε σε σχολές Μπαλέτου και στη ∆ραματική Σχολή του θεάτρου Τέχνης (1980-1990), όπου και επιμελήθηκε χορογραφίες παραστάσεων. Έχει κάνει μαθήματα τραγουδιού με τους καθηγητές Κική Μορφονιού, Έλλη Νικολαϊδη, Φραγκίσκο Βουτσίνο και θεωρητικών στο Athenaeum και έχει πάρει μέρος σε συναυλίες, ρεσιτάλ τραγουδιού και σε δεκάδες ραδιοφωνικές εκπομπές. Ήταν η πρώτη που δημιούργησε μουσικές– θεατρικές παραστάσεις (συγγραφή, επιλογή κειμένων και τραγουδιών) και ένα πολύ προσωπικό στυλ ερμηνείας: «Ή Γυναίκα και το Πιάνο», σε σκηνοθεσία Μίμη Κουγιουμτζή, με τον μαέστρο ∆ιαμαντή ∆ιαμαντόπουλο, «Στων Κεριών το Φως» με τον κιθαρίστα Μιχάλη Σουρβίνο. «Πάμε μια Βόλτα στο Φεγγάρι», αφιέρωμα στο Μάνο Χατζιδάκι, «Ο ουρανός θα γίνει πιο γαλανός», αφιέρωμα στο Σταύρο Ξαρχάκο, «Φωνή Ελληνίδας», αφιέρωμα στη Σοφία Βέμπο με την πιανίστρια Γιάννα Λύκοβα, τρεις παραστάσεις με πολύ μεγάλη επιτυχία στην πόλη της Θεσσαλονίκης.

Έχει συνεργαστεί με πολύ σημαντικούς συνθέτες μας μεταξύ των οποίων ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Βαγγέλης Παπαθανασίου, ο Μάριος Τόκας, η Ελένη Καραϊνδρου κ.α.. Βραβεύθηκε από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Νέας Κρήνης και Καλαμαριάς, Κύριο Ιουστίνο, με τον ”Χρυσό Σταυρό του Αγίου Ευγενίου του Τραπεζουντίου” για την προσφορά της. Κυκλοφορούν δύο προσωπικά της CD «Η αγάπη κάστρα καταλεί» από την Sony, και «Στων Κεριών το Φως» από την Music Box International, αλλά έχει και συμμετοχές, όπως στους δις πλατινένιους «Ψίθυρους Καρδιάς» της Warner. Συμμετείχε σε δύο CD για την ενίσχυση του «Σπιτιού του Ηθοποιού». Είναι η βασική αφηγήτρια στο παιδικό CD «Ίκαρος Ποντίκαρος» της Εύας Ιεροπούλου. Ηταν μέλος του ∆ιοικητικού Συμβουλίου του Πολιτιστικού Οργανισμού Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους ∆ράμας. Είναι παντρεμένη με τον καθηγητή θετικών επιστημών Μαργαριτη Τζίμα και έχουν τρία παιδιά

Πληροφορίες

«Δυο γυμνά άσπρα χέρια»

Συγγραφή- Σκηνοθεσία- Ερμηνεία: Μελίνα Μποτέλλη

Παρασκευή 9 Σεπτεμβρίου, 21.00

Φουγιέ Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών (Εθνικής Αμύνης 2)

Είσοδος Ελεύθερη. Απαραίτητη κράτηση θέσης στο Τ. 2315 200 200, VIVA.GR και στα εκδοτήρια του ΚΘΒΕ:

Ωράριο λειτουργίας:

Βασιλικό Θέατρο (Πλατεία Λευκού Πύργου): Δευτέρα – Παρασκευή, 08: 15- 16.15