In Memoriam..

Xθες ήταν μία περίεργη μέρα που την πέρασα χωρίς να της δώσω πολύ σημασία. Είχε άπνοια και ευχαριστηθήκαμε τις τελευταίες ημέρες του καλοκαιριού. Στο βάθος του μυαλού μου ήταν καρφωμένη η ημερομηνία. 20 χρόνια πριν ακριβώς την ίδια μέρα και τη λιγότερο αγαπημένη ώρα της ημέρας για μένα – 7 το απόγευμα- χάσαμε τον πατέρα μου. Δεν ήταν ξαφνικό γιατί πέρασε τρομερή ταλαιπωρία αλλά ήταν ένα μεγάλο σοκ. Η ζωή φυσικά συνεχίζεται και γι αυτό και τα παιδιά μας είναι πάντα η πιο χαρούμενη νότα για να μας το θυμίζει. Η ταλαιπωρία αυτή ήταν και σημαντικός λόγος για να κάνω παιδί μικρή. Για να επιβιώσω από την απώλεια που ήξερα πως θα έρθει κάποια στιγμή. Πολλοί με κοροιδεύουν αλλά πιστεύω στα “φαντάσματα”.Δηλαδή ο πατέρας μου με κατευθύνει και βρίσκεται πάντα κοντά μου με ένα πολύ έντονο τρόπο.Οπως και οι φίλοι που έχω χάσει. Και δυστυχώς είναι πια αρκετοί. Προχθές ένιωθα πολύ έντονα την παρουσία του αγαπημένου μου Τζόνι Βεκρή περνώντας μία μέρα με τη μικρή του κόρη. Εφυγε πριν ένα χρόνο σχεδόν μαζί με τον Τάκη Μπάσιο – που τον σκέφτομαι συνέχεια και τον ψάχνω στο Αρωμα, στο μπαλκόνι του Ρόχαρη και στον Πάνορμο.

ΣχετικάΆρθρα

Ολους τους χαμένους φίλους τους σκέφτομαι με πολύ αγάπη και όπως έγραψα και για ένα άλλο πολύτιμο φίλο τον Gianfranco όταν χάνονται οι φίλοι σου χάνονται κομμάτια από το puzzle της ζωής σου. Ο Gianfranco Cicogna ήταν καλλονός με ένα οικόσημο τόσο μεγάλο στο δαχτυλίδι του που του είχε στραβώσει το δάχτυλο. Ηταν αδελφός του Carlos Mavroleon που έγινε θρύλος με τον μυστηριώδη θάνατό του πριν ακριβώς 15 χρόνια στο Αφγανιστάν. Τη φωτογραφία αυτή του Carlos ανάρτησε στη σελίδα της στο Facebook η αδελφή του Sasha γράφοντας πως δεν θα τον ξεχάσει ποτέ. Κανείς δεν θα τον ξεχάσει. Ούτε τα γέλια που κάναμε τα καλοκαίρια στο Πόρτο Χέλι και στις Σπέτσες, ούτε το γλυκό και πραγματικά χιπ χαρακτήρα του, τις ατελείωτες συζητήσεις στο σπίτι του στο Earls Court, τη ζεστή φωνή του και τις μαζωχιστικές μας επισκέψεις σε γιαπωνέζικα φεστιβάλ κινηματογράφου στο Λονδίνο. Από τότε που προφανώς δολοφονήθηκε με περίεργο τρόπο ο Carlos έχει γίνει αγαπημένο topic δημοσιογράφων που κάνουν αφιερώματα γράφοντας θεωρίες συνομωσίας και άλλα. Τα περισσότερα γνωρίζει ο αδελφός του Νίκολας αλλά δε μιλάει ποτέ σε κάνεναν – δημοσιογράφο. Αυτά τα λίγα για δύο ανθρώπους που έφυγαν την ίδια μέρα, 27 Αυγούστου.. Τον πατέρα μου Νίκο – κάτω στην παλιά μας γειτονιά Ιασίου και Ιωάννου Γενναδίου – και τον Carlos – πάνω, χαμογελαστό και αγέρωχο αντικονφορμιστή ..