Covid-19, πανδημία, καραντίνα, μέτρα, μένουμε ασφαλείς, μάσκες, απολυμαντικά, επιστροφή στην κανονικότητα. Εναλλαγή καταστάσεων και συναισθημάτων, αλλαγή προγράμματος, ματαιώσεις αλλά και αισιοδοξία για το μέλλον. Η Κάτια Σπερελάκη μιλάει για την κατάσταση που βιώνουμε, για την καραντίνα και πώς πέρασε, μας λέει τη γνώμη της για τα κλειστά θέατρα και κάνει σχέδια για το άμεσο μέλλον.
Στην καραντίνα γυμνάστηκα περισσότερο και από την προ κορωνοϊού εποχή. Έκανα κάθε πρωί ζωντανό διαδικτυακό μάθημα μπαλέτου με τους δασκάλους των μεγαλύτερων ομάδων μπαλέτου, αλλά και με τον δικό μου, να είναι καλά το Υοu Tube! Και επίσης περπάτησα χιλιόμετρα κάθε βράδυ με την άδεια του περίφημου Νο 6, καλή συνήθεια που διατηρώ. Όσο για το φαγητό, για να το θέσω κομψά, η κουζίνα δεν είναι το αγαπημένο μου δωμάτιο του σπιτιού. Φυσικά και μαγείρευα όπως πάντα, γιατί ως οικογένεια έπρεπε να φάμε, αλλά δεν επιδόθηκα σε δημιουργικές γαστριμαργικές αναζητήσεις.
-Φοράς μάσκα και τι τύπου (ιατρική, πάνινη, χάρτινη ή την ολόκληρη με το πλαστικό;)
Φοράω μάσκα σε όλους τους κλειστούς χώρους. Προτιμώ τη χάρτινη, γιατί αναπνέω καλύτερα, αλλά για λίγη ώρα, χρησιμοποιώ και την πάνινη. Στο μάθημα του χορού, όταν ξαναρχίσαμε, δοκίμασα και τη διαφανή προσωπίδα, που προσφέρει στοιχειώδη προστασία χωρίς να παρεμποδίζει την αναπνοή. Βέβαια, έτσι που πάνε τα πράγματα, σε λίγο θα μας κοιτάζουν περίεργα όσους φοράμε μάσκα, γιατί η πλειοψηφία πλέον συμπεριφέρεται με χαρακτηριστική ανεμελιά.
-Τι σε εκνευρίζει περισσότερο σε αυτή την κατάσταση;
Σ’ αυτή την κατάσταση με εκνευρίζει αφάνταστα αυτό που ανέφερα και προηγουμένως. Η ανεμελιά. Η αδιαφορία της πλειοψηφίας των ανθρώπων για τις συνέπειες της συμπεριφοράς τους. Και επίσης με κάνουν έξω φρενών οι συνωμοσιολογικές θεωρίες και η άρνηση της πραγματικότητας με γελοία επιχειρήματα, τα οποία, αλίμονο, οι πολλοί είναι διατεθειμένοι να πιστέψουν.
-Συμφωνείς να ανοίξουν τα θέατρα;
Τα θέατρα πρέπει να ανοίξουν. Θα ήταν παράλογο, ενώ άνοιξαν τα πάντα, τα θέατρα να μείνουν κλειστά. Το ερώτημα είναι πώς. Πρέπει να λυθεί μια δύσκολη εξίσωση, μεταξύ υγειονομικής ασφάλειας και οικονομικής βιωσιμότητας, με επιπλέον άγνωστο παράγοντα την εξέλιξη της κατάστασης. Νομίζω ότι με τα σημερινά δεδομένα, μόνο ασκήσεις επί χάρτου μπορεί να κάνει κανείς για την επόμενη χειμερινή σεζόν. Όσο για το καλοκαίρι, που οι ανοιχτοί χώροι προσφέρουν μια κάποια λύση, εμείς πάμε τον Κήπο μας περιοδεία, ελπίζοντας να ανθίσει!
-Αν την ώρα που παίζεις στη σκηνή κάποιος βήξει στην πρώτη σειρά τι θα κάνεις;
Τα υγειονομικά πρωτόκολλα είναι σαφή, ότι πρέπει να υπάρχει απόσταση ασφαλείας μεταξύ σκηνής και πλατείας άρα αν βήξει κάποιος, θα συνεχίσω την παράσταση, και θα ευχηθώ από μέσα μου, για το καλό όλων μας, να είναι απλώς τσιγαρόβηχας.
-Κάνεις σχέδια για το άμεσο μέλλον;
Αν προ κορωνοϊού ήταν μια φορά δύσκολο να κάνεις σχέδια σ‘ αυτή τη δουλειά, τώρα είναι δέκα. Προς το παρόν λοιπόν με απασχολεί το καλοκαίρι και η περιοδεία του Κήπου. Ελπίζω να πάνε όλα καλά και να μην έχουμε κάποια αναζωπύρωση μέσα στο καλοκαίρι και τρέχουμε όλοι μαζί. Με την ίδια ελπίδα προσδοκώ να ανέβει το φθινόπωρο μια παράσταση που σκηνοθετώ, τα Μικρά Συζυγικά Εγκλήματα του Ερίκ Εμανυέλ Σμιτ, στο θέατρο Αλεξάνδρεια, και η οποία πήρε αναγκαστική αναβολή από τον Απρίλιο για τον Οκτώβριο. Αυτά για το άμεσο μέλλον, κορωνοϊού επιτρέποντος.
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Θεσσαλονίκη, την οποία δεν αποχωρίζομαι ποτέ. Αγαπώ με πάθος το θέατρο (γι'αυτό θα μπορούσα να γίνω ηθοποιός ή σκηνοθέτης) καθώς επίσης και τον κινηματογράφο. Εκτιμώ την ευγένεια, την ειλικρίνεια και τους καλούς τρόπους συμπεριφοράς στους ανθρώπους και με ενοχλεί το ψέμα, η αχαριστία, η αγνωμοσύνη και το ''δήθεν'' στις κοινωνικές συναναστροφές. Κάποτε έκανα εύκολα φιλίες, αλλά μετά από πολλές απογοητεύσεις, τις επιλέγω με περισσότερη αυστηρότητα.
Σχόλια για αυτό το άρθρο
Κλείστε διακόπες με σκάφος απο την BednBlue.com και λάβετε έκπτωση χρησιμοποιώντας το κούπονι: cosmopoliti
Σχόλια για αυτό το άρθρο