Μαρία Ναυπλιώτου: «Δεν νομίζω ότι είχα ποτέ όνειρα να γίνω μεγάλη σταρ»

ΣχετικάΆρθρα

Μεγαλωμένη με ελευθερία και τη δύναμη να υπερασπίζεται τη γνώμη της, η Μαρία Ναυπλιώτου μπήκε στον χώρο της υποκριτικής με την ωριμότητα ενός ανθρώπου που αφοσιώνεται σε ό,τι αγαπάει.

Η Μαρία Ναυπλιώτου είναι ίσως η πιο όμορφη πρωταγωνίστρια. Γεννημένη με φυσική αρχοντική ομορφιά, δεν προκάλεσε ποτέ με αυτό το όπλο. Με την πειθαρχία της χορεύτριας κατάφερε να συζητιέται και να πολιορκείται επίσης ως η πιο ταλαντούχα. Έχει καταχειροκροτηθεί σε ρόλους όπως της Μπλανς Ντιμπουά, έναν χαρακτήρα που δεν πίστευε ότι θα έπαιζε ποτέ. Το καλοκαίρι θα υποδυθεί την Κλυταιμνήστρα στην Ηλέκτρα του Σοφοκλή, σε μια παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου, ενώ τον χειμώνα θα πρωταγωνιστήσει ως Μαρία Κάλλας στο Master Class του Terrence McNally. Εκτός από περιζήτητη ηθοποιός, έχει και ένα άλλο σοβαρό ατού: Την παραδέχονται οι γυναίκες. H Mαρία εκπροσωπεί την ελληνική ομορφιά, καθαρή, φωτεινή και δωρική, όπως το έντονο λευκό και γαλάζιο ενός κυκλαδίτικου τοπίου. Η κουβέντα μαζί της έγινε αργά το βράδυ Δευτέρας, μόλις κατάφερε να ξεκλέψει λίγο χρόνο.
–Πού ήσουν;

Ήμουν στο εξοχικό μου, στο Θυμάρι. Είναι ένα μαγικό μέρος πριν από το Σούνιο και ήταν η μόνη μέρα που είχα ρεπό και μπόρεσα να πάω. Έκανα δουλειές στο σπίτι και στον κήπο, και ευτυχώς πρόλαβα και μια βουτιά στη θάλασσα.
–Δεν ξέρω γιατί, άλλα έτσι σε φαντάζομαι, με μεγάλο ψάθινο καπέλο σε έναν κήπο, επιμελώς ατημέλητη. Γιατί έχω την εντύπωση ότι έχεις καλή επαφή με τη φύση.

Είναι αλήθεια αυτό! Την αγαπάω, με χαλαρώνει απίστευτα.
–Τι ετοιμάζεις στο θέατρο;

Κάνουμε πρόβες για την Ηλέκτρα του Σοφοκλή, σε σκηνοθεσία του νέου και πολύ ταλαντούχου Θάνου Παπακωνσταντίνου. Εγώ παίζω την Κλυταιμνήστρα με Ηλέκτρα την Αλεξία Καλτσίκη. Θα είμαστε στις 20 και 21 Ιουλίου στην Επίδαυρο.
–Στην Επίδαυρο έχεις παίξει πολλές φορές. Πώς νιώθεις;

Είναι ένα μεγαλειώδες θέατρο, δεν το συζητώ. Ένα φιλικό μέρος που σε αγκαλιάζει πολύ ζεστά, αλλά συγχρόνως σου προκαλεί και μεγάλο τρόμο. Η αναμέτρηση με το θέατρο αυτό είναι μία μεγάλη ιστορία…Όταν ήμουν πολύ μικρή, κάναμε με τους γονείς μου ελεύθερο κάμπινγκ στην Επίδαυρο, τότε που ακόμα επιτρεπόταν. Το βράδυ μάς πήγαιναν με τον αδελφό μου στις παραστάσεις, στο πάνω πάνω διάζωμα, για να μην ενοχλήσουμε αν τυχόν κλάψουμε. Θυμάμαι που έβλεπα κάτω προς τη σκηνή το πλήθος και οι άνθρωποι μου φαινόντουσαν σαν αυτές τις παλιές καρφίτσες με τα πολύχρωμα κεφαλάκια. Από τόσο ψηλά, έτσι σου φαίνονται. Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα παίξω στην Επίδαυρο, όμως είναι ένας τόπος που έχει συνδεθεί μέσα μου με παιδικές αναμνήσεις, με διακοπές, με το θέατρο, με τους γονείς μου, με το πάνω πάνω πάνω διάζωμα και πάντα έχω αυτή την αίσθηση όταν παίζω εκεί. Αναζητώ με το βλέμμα μου τους αντίστοιχους εμάς, που κάθονται εκεί ψηλά και παρακολουθούν.
–Φαίνεται ότι είχες μια ευτυχισμένη παιδική ηλικία.

Ήμασταν μία πολύ δεμένη οικογένεια, όχι σκορποχώρι. Αυτό το αναγνωρίζω και γι’ αυτό μιλάω πολύ θερμά για τους γονείς μου. Εκτός από την αγάπη, υπήρχε και η αίσθηση της απόλυτης προστασίας. Το ότι ανήκεις κάπου. Αυτό ήταν πολύ σημαντικό και για την παιδική μου ηλικία και για τα χρόνια μετά. Όπως, επίσης, και ότι οι γονείς μας –πέρα από διαφωνίες και αντιρρήσεις– στο τέλος, όταν έβλεπαν ότι επιθυμούσαμε κάτι πάρα πολύ ή ότι με αυτό τον τρόπο θα είμαστε πιο ευτυχισμένοι, μας στήριζαν. Πάντα έπαιρναν το μέρος μας.
–Στήριζαν, δηλαδή, τις επιλογές σας.

Ναι, παρόλο που μπορεί και να διαφωνούσαν. Αυτό το κατάλαβα με τα χρόνια και το εκτίμησα πάρα πολύ.
–Ποια είναι η πιο πολύτιμη συμβουλή που σου έδωσαν;

Η μητέρα μου άνοιξε και σ’ εμένα και στον αδελφό μου την πόρτα της φαντασίας και μας οδήγησε στην Τέχνη. Μας πήγαινε στα μουσεία, στα θέατρα, είχαμε βιβλία και συζητούσαμε. Ο πατέρας μου μας άνοιξε την πόρτα της ελευθερίας, μας έμαθε να μη φοβόμαστε, να λέμε «όχι» χωρίς φόβο και να είμαστε ανεξάρτητοι.

Φόρεμα Avant Garde, Passion Alley. Ρολόι, Folli Follie.
–Πότε ανακάλυψες ότι ήσουν όμορφη;

Στο σπίτι δεν μιλούσαμε για ομορφιές, ίσως γιατί όλοι ήταν ωραίοι – μάλλον γι’ αυτό. Μπήκα στον χώρο του χορού, όπου εκεί δεν έχει καμία σημασία το πρόσωπό σου, αλλά οι γραμμές του σώματος και η τεχνική. Το θέμα με την ομορφιά άρχισε όταν μπήκα στο θέατρο. Ήταν σοκαριστικό για μένα. Δεν καταλάβαινα γιατί όλοι μιλούσαν γι’ αυτό, αφού υποτίθεται πως για άλλο πράγμα επιλέξαμε αυτό το επάγγελμα. Η εκκίνησή μας γίνεται από μέσα προς τα έξω και όχι το αντίθετο. Αυτή είναι η άποψή μου.
–Όμως εμείς, ως θεατές, πάντα εκτιμάμε τις ωραίες και τους ωραίους ηθοποιούς.

Δεν πρέπει να απαξιώνουμε το κάλλος. Είναι ένα δώρο που μας έκανε η φύση και πρέπει να το εκτιμάμε. Απλώς νομίζω ότι στη σημερινή εποχή τού δίνουμε μεγαλύτερη αξία και βαρύτητα από εκείνη που πραγματικά έχει. Γιατί, στο κάτω κάτω της γραφής, δεν κάναμε τίποτα γι’ αυτό.
–Πολλοί κάνουν πολλά γι’ αυτό. Ζούμε σε μια υστερική εποχή που τα πρότυπα της ομορφιάς αλλάζουν και γίνονται όλο και πιο πλαστικά, για μένα τουλάχιστον, έτσι όπως τα παρατηρώ παγκοσμίως.

Νομίζω ότι αυτή είναι η αγωνία των ανθρώπων και ιδιαίτερα των γυναικών καθώς μεγαλώνουμε. Αυτό ποτέ δεν είναι ευχάριστο. Θα πρέπει να κάνουμε ουσιαστική δουλειά με την προσωπικότητά μας για να σταθούμε ώριμα απέναντι στο ζήτημα. Ζούμε σε μια εποχή που προσφέρει πολλά εργαλεία βελτίωσης της εμφάνισης, τα οποία όμως με την κατάχρηση σε παραμορφώνουν. Είναι κάτι πολύ λυπηρό. Η αγωνία αυτή δεν έλειπε από περασμένες εποχές, απλώς έλειπε η πληθώρα των τρόπων.
–Βιώνεις την αγωνία της ρυτίδας;

Χριστίνα μου, έχω αυτές τις φυσιολογικές ανησυχίες και σκέψεις που κάνουμε όλοι. Είμαι όμως πιο ήσυχη απ’ όσο ήμουν δέκα χρόνια πριν. Οι αλλαγές υπάρχουν, τις βλέπω, και θα έρθουν κι άλλες, πολύ πιο εμφανείς. Στην αρχή της δεκαετίας των 40 –που είναι η ωραιότερη ηλικία μιας γυναίκας και καλό είναι να το λέμε– και στη διάρκειά της, πολλές φορές αναμετρήθηκα με αυτά τα κομμάτια, τις ρυτίδες, τη χαλάρωση, τον χρόνο που περνάει. Όμως εγώ, επειδή είμαι πιο ήσυχη, αισθάνομαι και πιο όμορφη. Αυτό που επιθυμώ είναι να μεγαλώσω με αξιοπρέπεια.
–Στην καθημερινότητά σου, στην εμφάνισή σου έχεις πειθαρχία;

Ναι, νομίζω ότι έχω. Και στην εμφάνισή μου έχω πειθαρχία. Δεν έχω παχύνει ποτέ πολύ, 2-3 κιλά. Η αισθητική βεβαίως και παίζει ρόλο, βεβαίως και θέλω να είμαι όμορφη, αλλά για μένα προτεραιότητα είναι η λειτουργικότητα του σώματος, επειδή υπήρξα χορεύτρια. Με ενδιαφέρει το σώμα μου να είναι σε καλή φυσική κατάσταση, έτσι ώστε όταν μου ζητηθεί να κάνω στη σκηνή κάτι που είναι απαραίτητο για έναν ρόλο, να μπορώ να το κάνω χωρίς να το σκέφτομαι.
–Γυμνάζεσαι;

Κάνω γιόγκα και πιλάτες. Μια εποχή έτρεχα σε διάδρομο, αλλά όταν ανακάλυψα τη γιόγκα με ενθουσίασε και αφοσιώθηκα.

Ρολόι, Folli Follie.
–Αν σου έλεγαν ότι θα μπορούσες να γυρίσεις πίσω και να γίνεις μεγάλη σταρ του κινηματογράφου, σε ποια εποχή θα ήθελες να ζούσες;

Πραγματικά δεν ξέρω. Με αιφνιδιάζει αυτή η ερώτηση. Δεν νομίζω ότι στην πραγματικότητα είχα ποτέ όνειρα να γίνω μεγάλη σταρ. Αν γύριζα πίσω, μάλλον θα ήθελα να ζήσω –πέρα από το θέατρο– στους περίφημους μυθικούς χρόνους, όταν υπήρχαν πρόσωπα όπως ο Οδυσσέας, ο Έκτορας, η Κλυταιμνήστρα, ο Αγαμέμνονας, ο Αχιλλέας… τόσο παλιά. Με ηλεκτρίζει πάρα πολύ, γιατί για αυτούς τους ανθρώπους, που είναι η μυθολογία μας και η απαρχή όλων, δεν έχουμε τίποτα. Δεν ξέρουμε αν έζησαν, αν ήταν αποκυήματα της φαντασίας, αν ήταν υπαρκτοί, αν τα πράγματα έγιναν έτσι όπως τα διαβάζουμε. Μάλλον θα ήθελα να γυρίσω εκεί.
–Οι γυναίκες, όμως, τότε περνούσαν πιο δύσκολα. Εσύ θα μπορούσες να περιμένεις έναν άντρα να γυρίσει, όπως η πιστή Πηνελόπη;

Με τα μυαλά που έχω τώρα, στην εποχή και στην οικογένεια που μεγάλωσα, που με υποστήριξαν στο να είμαι ελεύθερη και να έχω τη δύναμη να υπερασπίζομαι τη γνώμη μου, όχι, δεν θα μπορούσα. Την επιλογή της χρονικής περιόδου την έκανα περισσότερο από επιστημονική περιέργεια.
–Μιλώντας για ελευθερία, θεωρείς τον γάμο και τα παιδιά μεγάλη δέσμευση;

Είναι δύο διαφορετικά πράγματα. Ναι, η οικογένεια, ο γάμος και τα παιδιά είναι μια μεγάλη δέσμευση. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι σου στερεί τη χαρά. Εγώ από μικρή είχα ένα πρόβλημα: να μη βρεθώ μόνη μου μέσα σε μια σχέση. Μεγαλώνοντας και μπαίνοντας στο παιχνίδι των σχέσεων, επιβεβαιώθηκε αυτό που αισθανόμουν. Δεν πιστεύω ότι όλοι οι γάμοι είναι έτσι, σαφώς θα κάνεις και υποχωρήσεις, αλλά είναι πιο λίγοι οι γάμοι που ο άλλος δεν σου στερεί την ελευθερία σου.
–Μπορείς να είσαι καλή μαμά και πρωταγωνίστρια συγχρόνως;

Μπορείς. Υπάρχουν γυναίκες στον χώρο μου που το έχουν πετύχει αυτό. Ωστόσο, ακόμα και στη δική μας εποχή, νομίζω είναι δύσκολο να ανταποκριθεί μια εργαζόμενη γυναίκα και ως μάνα, γιατί δεν υπάρχουν οι υποδομές να στηρίξουν κάτι τέτοιο. Οι εργαζόμενες γυναίκες καθημερινά βιώνουν μαραθώνιο για να μεγαλώσουν παιδιά και να είναι παραγωγικές και δημιουργικές στη δουλειά τους.
–Είσαι ζεν άτομο; Φαίνεσαι σαν να είσαι συνέχεια ήρεμη.

Όχι, δεν είμαι συνέχεια ήρεμη. Θυμώνω, και μάλιστα πάρα πολύ, αλλά μεγαλώνοντας έχω καταφέρει να διαχειρίζομαι τους θυμούς μου και να παίρνω το θετικό από μια δύσκολη κατάσταση. Πίστεψέ με, όμως, θυμώνω και θυμώνω με πολλά πράγματα.

Total look Μ Missoni, Linea Imports. Ρολόι και βραχιόλι, Folli Follie.
–Έβλεπα την ταινία Τέλειοι ξένοι, για την οποία πήρε και βραβείο σκηνοθεσίας ο Θοδωρής Αθερίδης. Θα μπορούσες να κάνεις στη ζωή σου αυτά που έκανες στην ταινία, στον ρόλο της ευαίσθητης ψυχιάτρου η οποία απατούσε τον άντρα της με τον καλύτερό του φίλο;

Τώρα, να πω ναι, να πω όχι; Κανείς δεν πρέπει να λέει ότι δεν θα έκανε ποτέ τίποτα. Αυτό όμως που θα σου πω είναι ότι εγώ δεν θέλω να κάνω πράγματα που δεν θα ήθελα να μου κάνουν οι άλλοι. Υπάρχει μια αρχή μέσα μου που με εμποδίζει να κάνω πράγματα όπως, για παράδειγμα, να κοιτάξω τον άντρα μιας άλλης γυναίκας. Επίσης, δεν έχω ψάξει ποτέ κινητό, γιατί ακόμα κι αν δεν το καταλάβει ο άλλος, εγώ θα ξέρω ότι το έχω ψάξει.
–Έχεις τόσο αυστηρές αρχές, δηλαδή;

Ναι, τις έχω. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν ζηλεύω, δεν επιθυμώ ή δεν θέλω αποκλειστικότητα. Εννοείται! Τα θέλω όπως όλοι οι άνθρωποι. Καλό είναι να επιτρέπεις και στον άλλον, όμως, έναν χώρο που θα επιθυμούσες και για σένα.
–Εσένα σε έχουν ζηλέψει, έχουν ψάξει κινητό;

Τι να σου πω, δεν ξέρω. Μπορεί να το έχουν κάνει. Ζήλια έχω βιώσει. Έχω όμως σπαταλήσει τόσο πολύ χρόνο στη ζωή μου όταν ήμουν νεότερη προσπαθώντας να καταλάβω γιατί κάνει κάποιος κάτι… Σταμάτησα να προσπαθώ να «ψυχαναλύω» τους άλλους ανθρώπους και τα κίνητρά τους. Είναι χαμένος χρόνος.
–Είσαι πιο cool, δηλαδή;

Δεν «τσιμπάω» πια. Κι όσο δεν τσιμπάς, γίνεται κάτι μαγικό. Ακυρώνονται οι προσπάθειες των άλλων.
–Σου έχουν ριχτεί τόσο έντονα, ώστε να νιώσεις ασφυξία;

Πολλές φορές κάποιοι άνθρωποι δεν μπορούν να κρατήσουν το μέτρο. Αυτό μου έχει συμβεί. Όχι όμως σε εγκληματικό επίπεδο. Δεν μου έχει επιτεθεί κάποιος δηλαδή.
–Από τη δουλειά σου, που έχει ανοδική πορεία, παίρνεις την καταξίωση και τα χρήματα που αξίζεις;

Υλικά πράγματα δυστυχώς όχι. Η δουλειά του ηθοποιού δεν μπορεί ούτε να κοστολογηθεί ούτε να εκτιμηθεί στην πραγματικότητα. Από την άλλη μεριά, όμως, όπως και σε όλα τα επαγγέλματα, πατώντας στην κρίση, μιλάμε για εξωφρενικά χαμηλά ποσά, με τα οποία δεν μπορεί κανείς να υπάρξει αξιοπρεπώς. Βιώνουμε μία πολύ δύσκολη περίοδο. Παρ’ όλα αυτά, εγώ δεν έχω παράπονο. Η πορεία μου μέσα στην τέχνη και οι επιλογές που έχω κάνει μου έχουν δώσει χαρές και μου έχουν προσφέρει την αποδοχή και του χώρου και του κοινού. Εγώ δεν ανήκω σε κάποια παρέα για να με «προστατέψει». Επειδή από μικρή ήμουν χορεύτρια, έζησα μέσα σε αυτόν τον σκληρό χώρο της Τέχνης κι έμαθα πολλά πράγματα πολύ νωρίς. Όταν μπήκα στο θέατρο, ήξερα πού ήθελα να βρίσκομαι. Κι έτσι νομίζω ότι διένυσα μια πορεία τίμια και ο κόσμος το κατάλαβε αυτό. Δεν χρησιμοποίησα άλλα μέσα πέρα από τη βαθιά μου επιθυμία να υπηρετήσω με αγάπη αυτό που κάνω.

—Μετά την πρεμιέρα στην Επίδαυρο, η «Ηλέκτρα» θα περιοδεύσει ανά την Ελλάδα έως τις 19/09, www.n-t.gr