ΤΩΡΑ |
Για τα 50 χρόνια καριέρας της αλλά και τη ζωή της, μας είχε μιλήσει αποκλειστικά η Νόνικα Γαληνέα το 2015. Ας θυμηθούμε εκείνη τη συνέντευξη…
Μερικές γυναίκες είναι τόσο άψογες, τόσο φίνες, τόσο λαμπερές που σε κάνουν να αναρωτιέσαι αν είναι όντως αληθινές. Η Νόνικα Γαληνέα τα έχει όλα! Το κάλλος της έκπαγλο, η προσωπικότητά της έντονη και η comme il faut συμπεριφορά της αδιαμφισβήτητη. Είναι από τις ηθοποιούς, αλλά και τις γυναίκες εκείνες που κοσμούν τη θεατρική σκηνή με την λάμψη τους και το πηγαίο ταλέντο τους.
-Πώς ήταν όλη αυτή η διαδρομή των 50 χρόνων;
Πέρασε σαν ένα ποτήρι νερό που το πίνεις ως την τελευταία του σταγόνα τόσο γρήγορα που μετράω τα χρόνια με τους ρόλους. Δεν θα άλλαζα ποτέ τη ζωή της ηθοποιού με καμιά άλλη στον κόσμο. Είναι αυτή που με κρατάει με τόσες πολλές αναμνήσεις που θα με συντροφεύουν στην υπόλοιπη ζωή μου.
-Τι θα θέλατε να είχατε αποφύγει;
Θα ήθελα να μπορούσα να είμαι καλύτερη επιχειρηματίας ,γιατί δεν υπολόγιζα ποτέ τα έξοδα και δημιούργησα μεν τις παραστάσεις που ονειρευόμουν, αλλά το κόστος ήταν τεράστιο και πολλές φορές οδυνηρό. Είναι πολύ δύσκολο, όμως να είσαι και καλλιτέχνης και καλός επιχειρηματίας. Είναι δυο πράγματα που συγκρούονται μεταξύ τους…
-Σας ικανοποιεί το ρεπερτόριο που παρουσιάσατε όλα αυτά τα χρόνια;
Απολύτως! Όχι, μόνο με ικανοποιεί αλλά και με αντιπροσωπεύει! Και αυτό το ρεπερτόριο είναι που ουσιαστικά με καλλιέργησε ως άνθρωπο και ως προσωπικότητα μέχρι σήμερα. Μέσα από τους 55 ρόλους μου πορεύτηκα, πόνεσα, γέλασα, έζησα, ταυτίστηκα…Οι πιο πρόσφατοι ήταν η Σελεστίνα του Ντε Ρόχας στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και η Ιοκάστη στην Επίδαυρο. Για να μη μιλήσω για τη Blanche Dubois,τη Φαίδρα του Ρίτσου, τον Χορό του θανάτου και τη Ζωή την Πορφυρογέννητη του Άγγελου Τερζάκη στο Βασιλικό Θέατρο Θεσσαλονίκης. Στο βιβλίο μου έχω δανειστεί ένα στίχο του Καβάφη, ο οποίος έχει μεγάλη σημασία για μένα και λέει: «Εμείς της τέχνης κάποτε με ένταση του νου και μόνο για λίγην ώρα δημιουργούμεν ηδονήν που σχεδόν σαν υλική φαντάζει». Αυτά τα λόγια προσδιορίζουν επακριβώς την πορεία ενός καλλιτέχνη…
-Δεν ήρθαν στιγμές που έχετε πει: «Α, θα ήθελα να είχα κάνει κι αυτό;»
«Έχω καιρό μπροστά μου. Τα καλύτερα δεν έχουν έρθει ακόμη….»
-Ποια παράσταση σας στενοχώρησε;
«Δεν θυμάμαι να με στενοχώρησε κάποια παράσταση ιδιαίτερα. Άλλα πράγματα με στενοχωρούσαν κατά τη διάρκεια μιας παράστασης. Κάποιες στιγμές ερχόμουν σε αδιέξοδο με ορισμένους συναδέλφους μου σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπιζαν την παράσταση…Το θέατρο, όταν του δίνεσαι σου δίνεται. Σε αντίθεση με τους ανθρώπους οι οποίοι σου δίνονται πολύ συχνά, ‘όταν μάλιστα δεν τους δίνεσαι…»
-Το θέατρο τι σας έδωσε και τι σας πήρε;
«Μου έδωσε ό,τι του ζήτησα! Θυμάμαι τι έχει κάνει το θέατρο για μένα και όχι τι έχω κάνει εγώ για αυτό…»
-Σας απασχολεί η υστεροφημία σας;
«Ξέρω ότι είναι ουτοπία…Ως εκ τούτου και να με απασχολεί, είναι γνωστό, ότι όταν ¨πέσει η αυλαία¨ η ζωή προχωράει για τους άλλους. Αλίμονο σ΄αυτόν που φεύγει…»
-Τα έχετε όλα! Φήμη, δόξα, χρήματα. Τι άλλο επιθυμείτε πολύ και δεν σας έχει συμβεί;
«Η ζωή ήταν και είναι μαζί μου γενναιόδωρη! Μου έχουν συμβεί τα πάντα! Το μόνο που επιθυμώ, αυτή τη στιγμή, είναι υγεία και αγάπη…»
-Μετανιώνετε για το χαμένο χρόνο;
«Δεν υπάρχει ίχνος χαμένου χρόνου στη ζωή μου…»
-Γιατί δεν εμφανίζεστε στην τηλεόραση. Την αποφεύγετε ως μέσο;
«Όχι, αλλά κάνω αυστηρές επιλογές. Όταν δεν έχω να πω κάτι για τη δουλειά μου, δε θεωρώ ότι υπάρχει λόγος να βγαίνω στην τηλεόραση και να κάνω κοζερί. Άλλωστε, δεν ήμουν ποτέ της τηλεόρασης ή του κινηματογράφου. Ανήκα στο θέατρο!
-Πιστεύετε ότι η κοινωνία μας χωρίζεται σε καλλιτέχνες και σε κοινούς ανθρώπους;
«Αναμφισβήτητα! Μάλλον για να ακριβολογήσω, πιστεύω ότι ο κόσμος χωρίζεται σε δύο κατηγορίες. Σε ανθρώπους που έχουν ευαισθησίες και σε εκείνους που ¨πατάνε πάνω σου¨ για να προχωρήσουν…Αυτό, φυσικά, αν τους το επιτρέψεις…»
-Σας έχουν πληγώσει ποτέ;
«Μονίμως…»
-Μεγάλο έρωτα έχετε ζήσει;
«Ναι , ασφαλώς. Άλλωστε, στην αυτοβιογραφία μου, μιλάω πολύ καθαρά γι΄αυτόν…»
-Είχαν διάρκεια οι έρωτές σας;
«Ναι…»
-Η ερωτική σχέση μεταξύ ηθοποιών είναι κάτι πολύ… μπερδεμένο;
«Δεν υπάρχει ερωτική σχέση που να μην είναι μπερδεμένη. Τότε δεν λέγεται ερωτική σχέση».
-Τι δεν θα ξεχάσετε από την εποχή της συμβίωσής σας με τον Αλέκο Αλεξανδράκη;
«Πρώτα απ΄όλα την ανωτερότητά του, μετά την ομορφιά του, τη μοναδικότητά του, το ήθος του, την ευστροφία ,το χιούμορ και τη διακριτικότητά του. Ήξερε πώς να δίνεται σε μια γυναίκα. Αισθάνομαι πως έζησα με έναν θεό!..»
-Τι αντιπαθείτε στη συμπεριφορά των αντρών;
«Και στους άντρες , αλλά και στις γυναίκες, αυτό που με ενοχλεί αφάνταστα είναι το θράσος.»
-Σε τι αντιδράτε συνήθως;
«Στη βία…»
-Τι σας ξεκουράζει; Πώς διασκεδάζετε;
«Η μεγαλύτερη μου διασκέδαση είναι να έχω μία μέρα ελεύθερη, χωρίς υποχρεώσεις. Όταν υπάρχει καθημερινά ένα ¨πρέπει¨, παύει να είναι διασκέδαση. Θέλω να διαθέτω το χρόνο μου, όπως μου κάνει κέφι, ανάλογα με την περίσταση και τη στιγμή».
-Ποιες είναι οι ιδιοτροπίες σας;
«Δε θα έφταναν σελίδες για να τις απαριθμήσω. Με ενοχλούν οι άνθρωποι που δε σέβονται το διπλανό τους, από τα πιο ουσιώδη μέχρι τα πιο επουσιώδη. Από το πώς θα βήξει ο διπλανός σου μέσα στο πρόσωπό σου, το πώς θα φυσήξει τον καπνό του την ώρα που εσύ τρως, μέχρι το ότι παρακαλάς τον οδηγό ενός αυτοκινήτου για να μπορέσεις να περάσεις απέναντι. Αυτό ειδικά θα συμβεί, μόνον όταν περάσουν 30 αυτοκίνητα. Τότε θα βρεθεί κάποιος ευγενικός για να σου το επιτρέψει…».
-Ποια είναι τα πιο πολύτιμα αγαθά που έχετε στη ζωή σας;
«Τα παιδιά μου και οι δικοί μου άνθρωποι».
-Τι φοβάστε περισσότερο; Το θάνατο ίσως;
«Το ίσως τι το θέλεις; Περισσότερο όμως από το θάνατο, φοβάμαι την αρρώστια».
-Ποιόν ή τι αγαπάτε πολύ;
«Τη ζωή!»
-Πώς ήταν το περιβάλλον στο οποίο μεγαλώσατε;
«Πολιτισμένο!..»
-Το καλό γούστο και το στυλ είναι δυο διαφορετικά πράγματα;
«Στιλ χωρίς καλό γούστο δεν υπάρχει…»
-Τόσα χρόνια είστε λαμπερή και όμορφη. Πώς το επιτυγχάνετε;
«Μακάρι να ήξερα. Νομίζω, ότι αυτά εκπέμπονται εκ των έσω, γιατί αν με βλέπατε στις μαύρες μου, δεν θα μου κάνατε αυτή την ερώτηση. Είναι θέμα διάθεσης, πάνω από όλα, και πώς αισθάνεσαι μέσα σου…»
-Θεωρείστε μια από τις πιο κομψές Ελληνίδες. Τι σημαίνει κομψότητα για εσάς;
«Κομψότητα σημαίνει αυτογνωσία, αίσθηση του μέτρου, τόλμη και ικανότητα του να επιβάλλεις μέσα από τον τρόπο που εμφανίζεσαι τη δική σου προσωπικότητα. Με άλλα λόγια το πρώτο που πρέπει να αποφεύγεις είναι το να είσαι μιμητικό ον. Για κάθε γυναίκα, από την πιο αδύνατη ως την πιο παχιά και από την πιο κοντή ως την πιο ψηλή, υπάρχουν λύσεις! Αν δεν αγαπήσουμε τον εαυτό μας αυτές τις λύσεις δεν θα τις βρούμε ποτέ, γιατί θα προσπαθούμε να είμαστε κάτι άλλο».
-Η μόδα γίνεται αρρώστια;
«Αν δεν ξέρεις να χειριστείς σωστά τη μόδα, γίνεσαι γελοίο άτομο, ακολουθώντας την πιστά. Είναι σαν να βρίσκεσαι στην κόψη του ξυραφιού. Θυμάμαι κάποτε στο Harrods είχα βρει μια καρτ ποστάλ που απεικόνιζε μια κακόγουστη γυναίκα και έγραφε:’ Δεν έχετε ιδέα πόσο μπορεί να κοστίζει το να είσαι τόσο κακοντυμένη».
-Πώς πρέπει να ντύνονται οι γυναίκες για να είναι κομψές;
«Να έχουν επίγνωση το τι τους πάει. Δεν έχει σημασία το πόσο ακριβό μπορεί να είναι ένα ρούχο σε σχέση με το αν είναι κομψό ή όχι».
-Η σύγχρονη γυναίκα έχει χάσει τη θηλυκότητά της;
«Δεν είναι δίκαιο να το γενικεύουμε. Εγώ, πιστεύω, ότι οι γυναίκες έχουν μάθει να προβάλλουν την θηλυκότητά τους, γιατί το επιβάλλει, άλλωστε, και η εποχή. Παλαιότερα οι εποχές δεν τους το επέτρεπαν αυτό, γιατί επικρατούσε ο συντηρητισμός. Η σύγχρονη γυναίκα δεν κινδυνεύει από έλλειψη θηλυκότητας. Σαφώς, όμως, υπάρχουν λιγότεροι άντρες…»
-Ποια θεωρείτε την πιο πολύτιμη αρετή σε μια γυναίκα;
«Την εξυπνάδα…»
-Ποιους σχεδιαστές προτιμάτε;
«Μου αρέσει ο Tom Ford, o Gian Franco Ferrre, o οποίος πέθανε, μου αρέσει, επίσης, πολύ η Channel και ο Yves Saint Laurent, που δεν υπάρχουν πια…Δεν σου κρύβω όμως ότι αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει κάποιος που να με ξετρελαίνει…»
-Το αγαπημένο σας κόσμημα;
«Τα faux bizoux!»
-Η καλύτερη αγορά που κάνατε πρόσφατα…
«Ένα γούνινο παλτό, που δεν φαίνεται ότι είναι γούνα!»
-Αγαπημένα αξεσουάρ. Αγαπημένη πόλη για shopping.
«Παρά το γεγονός ότι βρίσκομαι συνέχεια στο Λονδίνο και στο Παρίσι, για μένα το ωραιότερο shopping είναι στην Ιταλία. Όταν βλέπω στις βιτρίνες χιλιάδες τσάντες, χιλιάδες παπούτσια, χιλιάδες από όλα, ξαφνικά δεν θέλω τίποτε! Παραμένω πιστή στις κλασσικές γραμμές. Προτιμώ μια τσάντα Hermes ή Channel που έχει παλιώσει, από μια αντίστοιχη καινούρια Fendi και από όλα αυτά τα ¨φίδια¨ που κυκλοφορούν σε τσάντες και παπούτσια..»
-Ένα κτίσμα που θα θέλατε να υπάρχει για πάντα.
«Το θεατρικό μουσείο. Θα ήθελα όμως να επανδρωθεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και να επεκταθεί. Στη σημερινή του μορφή είναι πάρα πολύ μικρό και τα καμαρίνια των ¨ιερών τεράτων ¨ που έχουν υπηρετήσει το θέατρο πολύ στενά. Εκεί, επειδή όλοι αυτοί οι ηθοποιοί έχουν γράψει ιστορία, η υστεροφημία επιβάλλεται..»
Νόνικα Γαληνέα: Ο δεύτερος γάμος στο Λονδίνο & η δεξίωση στη Μεγάλη Βρετανία
Σχόλια για αυτό το άρθρο