Η ζωή του είχε λάμψη, φήμη και δημοσιότητα που συνοδεύτηκε με ιστορίες γεμάτες έρωτα, σεξ και σκάνδαλα. Ο Νουρέγιεφ ήταν ομοφυλόφιλος και ουδέποτε έκρυψε τις σεξουαλικές του προτιμήσεις. Συνδέθηκε ερωτικά με τον Δανό χορευτή Erik Bruhn, ο οποίος υπήρξε ο μεγαλύτερος έρωτας της ζωής του.
Ο Ρουντόλφ Χαμέτοβιτς Νουρέγιεφ, γεννήθηκε στο Ιρκούτσκ στις 17 Μαρτίου του 1938 και πέθανε στο Παρίσι στις 6 Ιανουαρίου του 1993. Σε ηλικία μόλις 55 ετών. Ταταρικής καταγωγής, Ρώσος χορευτής και χορογράφος, από τους κορυφαίους του 20ου αιώνα στο κλασσικό μπαλέτο.
Σ’ ένα βαγόνι της Υπερσιβηρικής αμαξοστοιχίας, μια γυναίκα σχεδόν ετοιμόγεννη με τις τρεις της κόρες ταξίδευε για το Βλαδιβοστόκ, όπου υπηρετούσε στον Κόκκινο Στρατό, ο σύζυγος της. Μέσα στην κούραση και τις ταλαιπωρίες που προξενούσε ένα τέτοιο ταξίδι εκείνη την εποχή, άρχισε να αισθάνεται περίεργα, μέχρι που έσπασαν τα νερά της. Και εκεί μέσα στο βαγόνι κοντά στην πόλη Ιρκούτσκ, έφερε στον κόσμο το τέταρτο και τελευταίο παιδί της μουσουλμανικής στο θρήσκευμα οικογένειάς της, που ήταν αγοράκι.
Το αγοράκι μεγαλώνοντας έδειξε μεγάλη έφεση στο χορό και ξεκίνησε την καριέρα του από τα διάσημα μπαλέτα Κίροφ το 1958 αφού πρώτα σπούδασε στην Ακαδημία Βαγκάνοβα της Αγίας Πετρούπολης έχοντας γίνει δεκτός το 1955, σε ηλικία 17 ετών. Σύντομα αναδύθηκε η τεχνική, η αρμονία και το ταλέντο του, κάτι που συνέτεινε ώστε να γίνει πρωταγωνιστής στους περισσότερους βασικούς ρόλους του κλασσικού ρεπερτορίου.
Το 1961 στο Παρίσι, σε μία περιοδεία των μπαλέτων Κίροφ του Λένινγκραντ, ο 23χρονος τότε Ρούντολφ Νουρέγιεφ, που ήταν πρώτος χορευτής των μπαλέτων, ζήτησε πολιτικό άσυλο στη Γαλλία ενώ ετοιμαζόταν να αναχωρήσει με το θίασο για την Αγγλία. Η ιστορία, με γαργαλιστικές λεπτομέρειες που αφορούσαν την ερωτική ζωή του Νουρέγιεφ, απασχόλησε επί μακρόν τον Τύπο της εποχής. Την απόφαση, πάντως, την πήρε ο Ρώσος χορευτής στο αεροδρόμιο Λε Μπουρζέ όταν τον πλησίασαν δύο πράκτορες της υπηρεσίας πληροφοριών KGB, της οποίας στο μεταξύ είχε γίνει στόχος, και του ζήτησαν να επιστρέψει στη Μόσχα. Εκείνος κάλεσε σε βοήθεια τους Γάλλους αστυνομικούς και οδηγήθηκε στο γαλλικό υπουργείο Εσωτερικών. Έκτοτε έγινε ανεπιθύμητος στη Σοβιετική Ένωση και του απαγορεύθηκε η είσοδος στη χώρα. Κάτι που άρθηκε 28 χρόνια αργότερα (1989), όταν με προσωπική παρέμβαση του τότε ηγέτη της χώρας, Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, του επετράπη η είσοδος προκειμένου να παρευρεθεί στην κηδεία της μητέρας του.
Στο Παρίσι αρχικά συνεργάστηκε με το Μεγάλο Μπαλέτο του Μαρκήσιου de Cuevas, σύντομα όμως (1962) πήγε στην Αγγλία όπου απέκτησε τη Βρετανική υπηκοότητα κι εκεί συνεργάστηκε με τα Βασιλικά Μπαλέτα του Λονδίνου, γνωρίζοντας την επιτυχία ως παρτενέρ της κατά 19 χρόνια μεγαλύτερής του βρετανίδας χορεύτριας, Μαργκότ Φοντέιν. Παρ’ ότι η εκεί συνεργασία του ξεπέρασε την εικοσαετία, ουδέποτε ενσωματώθηκε στο μπαλέτο, προτιμώντας το ρόλο του προσκεκλημένου καλλιτέχνη, τίτλο που διατήρησε στις ανά τον κόσμο εμφανίσεις του.
Κατά τη διάρκεια της καριέρας του, κι ενώ παρέμεινε στο χορό ακόμη και όταν πέρασε τα 50 χρόνια του, συνεργάστηκε ακόμη με τα Βασιλικά Μπαλέτα της Σουηδίας, το Μπαλέτο της Σκάλας του Μιλάνου, το Μπαλέτο του Βερολίνου κ.λπ., ενώ διετέλεσε διευθυντής του Μπαλέτου της Όπερας του Παρισιού από το 1983 έως το 1989. Έχει ανεβάσει περισσότερα από 25 έργα μπαλέτου, ενώ στη δεκαετία του ’70 ασχολήθηκε με την τηλεόραση και τον κινηματογράφο πρωταγωνιστώντας μεταξύ άλλων στην κινηματογραφική εκδοχή του “Δον Κιχώτη”, ενώ αργότερα ερμήνευσε τον Ροδόλφο Βαλεντίνο στην ομότιτλη ταινία.
Ο Νουρέγιεφ ήταν πνεύμα ανεξάρτητο και ανένταχτο. Έκανε παρέα με τους μεγιστάνες του πλανήτη αλλά και με λαϊκά τεκνά. Σύχναζε στα σπίτια, τα κότερα και τις επαύλεις του Ωνάση και του Νιάρχου ενώ την επομένη μπορούσες να τον βρεις σε μπαράκια αμφιβόλου ποιότητας. Ανάμεσα στις συναναστροφές του υπήρξαν πολλά ονόματα του ευρύτερου καλλιτεχνικού χώρου, αλλά και του διεθνούς “τζετ σετ”. Προσβλήθηκε από τον ιό του HIV και πέθανε από AIDS στις 6 Ιανουαρίου του 1993 σε ηλικία 55 ετών. Το μνήμα του βρίσκεται στο ρωσικό κοιμητήριο του Παρισιού και είναι σκεπασμένο με ένα χαλί.
Νίκος Μουρατίδης
Το 1961 δεν δίστασε να φωτογραφηθεί γυμνός στο Παρίσι, όπου προκλήθηκε απίστευτο σκάνδαλο
Με το μεγάλο του έρωτα Erik Bruhn
Με τα πόδια του ασχολήθηκαν οι μεγαλύτεροι φωτογράφοι του πλανήτη και κατόπιν οι μεγαλύτεροι ανατόμοι και ειδικοί του μπαλέτου.
Σχόλια για αυτό το άρθρο