Διαβάζω για το «θάνατο του περιζήτητου εργένη της σόουμπιζ» και με πιάνει αηδία. Ουδεμία σχέση είχε ο Γιώργος με τη σόουμπιζ του κ@λου. Ούτε συλλέκτης χαζογκομενών ήταν. Και κανείς που αναζητάει, πάνω από το χαμό του, μερικά κλικς παραπάνω δεν είχε ιδέα για εκείνον. Ο Γιώργος Αράπης ανήκει στους φίλους του. Και οι περισσότεροι που κάνουν ντόρο και χτυπιούνται ούτε που τον ήξεραν. Ναι, ήταν ο ωραιότερος και ο πιο «αλλού».. είχε τα πάντα και δεν του έλειπε τίποτα υλικό.. και ήταν μπαϊλντισμένος από τη δευτεράτζα που ζούμε και πολλούς που συναναστράφηκε και πολλές φορές ευεργέτησε.
Ήταν ευτυχισμένος να μαγειρεύει στην Καλιφόρνια, να πηγαίνει στη θάλασσα, να αράζει σπίτι με φίλους και να βλέπει ταινίες, ποδόσφαιρο, άντε και κανά σινεμά.. Είχε πάθος αλλά ήταν και απών.. Είχε αισθητική όσο κανείς άλλος στα πάντα. Στο σώμα του, στα ρούχα του και στους τρόπους του. Δεν είχε ανάγκη κανέναν. Η καλοσύνη του ήταν παραδειγματική όπως και ο τρόπος που στήριζε τους γύρω του. Η αισθητική αυτού του επιπέδου πήγαινε κόντρα με τους δαίμονες που τον περιτριγύριζαν χρόνια τώρα. Κανείς δεν είναι τέλειος.
Τον αγαπούσα όσο λίγους. Έχουμε περάσει τα πάντα μαζί . Τον είχα θεό και με είχε θεά. Και τελευταία είχαμε ξαναέρθει πολύ κοντά. Σε κομβικά σημεία της ζωής μου, μου είχε αναπτερώσει το ηθικό σαν να ήταν αδελφός μου. Η ατάκα του Γιώργου ήταν η ατάκα της χρονιάς. Κρατάω τα μηνύματά του και τα φυλάω σαν χρυσό. Δεν πρόλαβε τα 50 που συζητούσαμε και λέγαμε μαζί ότι νιώθουμε καλύτερα από ποτέ.
Αν ήταν δικός μου αδελφός θα σκόρπιζα τη στάχτη του πάνω από το Αιγαίο. Δεν είναι στάχτη. Είναι αστερόσκονη. Ο Γιώργος ήταν και θα είναι αστέρι..
Το Φεβρουάριο στο συγκλονιστικό του διαμέρισμα
Σχόλια για αυτό το άρθρο