ΤΩΡΑ |
Αν δεν τον αναγνωρίζαμε ως ηθοποιό- γιατί είναι πασίγνωστος πια εξαιτίας της τηλεοπτικής σειράς που σκίζει’’ Άγριες μέλισσες’’ και προβάλλεται από τον ΑΝΤ1- και τον βλέπαμε στο δρόμο ή κοντά σε κάποια εκκλησία με τα ράσα, θα ήμασταν ακράδαντα βέβαιοι ότι είναι ένας πραγματικός παπάς … Ο ταλαντούχος και πολυσχιδής, Κωστής Σαββιδάκης, ερμηνεύει το ρόλο του με τόση πειθώ, βγάζει ψυχή και αλήθεια, είναι ευθύβολος, η φωνή του και ο τρόπος που μιλά είναι πανομοιότυπος με αυτόν των παπάδων, που αναγνωρίζεις στο πρόσωπο του έναν εξαιρετικό ηθοποιό! Αποπνέει πραότητα, μειλιχιότητα, θετική αύρα και είναι ο παπάς του χωριού, ο πάπας της παλιάς εποχής που ζούσε τότε στα χωριά και ήταν γεμάτος καλοσύνη, συνέτρεχε και συμπονούσε και βοηθούσε τους συνανθρώπους του, αν και ο ίδιος βρίσκεται σε ένα χωριό, το Διαφάνι, που βρίθει από’’ άγριες μέλισσες’’… Αλλά και ο χαρακτήρας του δείχνει έναν άνθρωπο ευγενικό, με ταπεινότητα, ήθος και αξίες που διέπουν τη ζωή του. Έχει πάρει μέρος σε αρκετά σίριαλ, ταινίες και σε παραστάσεις, κυρίως του ελληνικού ρεπερτορίου, αλλά ο ρόλος αυτός τον καθιέρωσε , τον έκανε δημοφιλή και ιδιαίτερα αγαπητό στον κόσμο! Τα τελευταία χρόνια μαζί με τον Κωνσταντίνο Κωνσταντόπουλο έχουν δημιουργήσει το θέατρο’’ Συν κάτι ‘’ και κάνει τις παράγωγες και τον βοηθό σκηνοθέτη στα πιο πολλά έργα που ανεβάζουν. Η τελευταία τους δουλειά ‘’ Ο μέγας ιεροξεταστής ‘’ του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι , ήταν ένα ποίημα από υποκριτικής και σκηνοθετικής πλευράς! Μπράβο τους και πολλά μπράβο σε εσένα Κωστή Σαββιδάκη , γιατί βάζετε και εσείς ένα λιθαράκι και συμβάλετε στον πολιτισμό. Ίσως, φαίνομαι μεροληπτικός και υπερβολικός για τους επαίνους μου , αλλά χαίρομαι, όταν γνωρίζω τέτοιους ηθοποιούς που είναι υπηρέτες της Τέχνης τους και τέτοιου είδους ανθρώπους με αρχές , γιατί σπανίζουν στην εποχή μας. Ο πολυτάλαντος και άκρως δημιουργικός Κωστής Σαββιδάκης από το Α ως το Ω!
Άγριες Μέλισσες:
Γλυκές, σαγηνευτικές, έξυπνες, όμορφες, ευλογημένες, ανατρεπτικές, προφητικές, και επικίνδυνες. Έχουν εισβάλει στα σπίτια μας και μας έχουν τσιμπήσει άγρια. Έχουν αλλάξει την καθημερινότητα μας και το τηλεοπτικό τοπίο. Έχουν δείξει και αποδείξει ότι στην Ελλάδα υπάρχουν αξιόλογοι σεναριογράφοι, σκηνοθέτες, ηθοποιοί, διευθυντές φωτογραφίας, σκηνογράφοι, ενδυματολόγοι, casting directors, κ.ά.. Αξιόλογοι άνθρωποι μπροστά και πίσω από τις κάμερες – τόσο δε αξιόλογοι που δεν έχουμε να ζηλέψουμε τίποτα από τις εισαγόμενες τηλεοπτικές και κινηματογραφικές παραγωγές. Και, φυσικά, αξιόλογοι και τολμηροί παραγωγοί, που πιστεύουν και επενδύουν σε μια τόσο απαιτητική παραγωγή. Και, όσο για την εξέλιξη του σεναρίου και της ιστορίας, ειλικρινά, δεν έχετε δει τίποτα ακόμη – τώρα αρχίζουν τα δύσκολα.
Βιβλιοφάγος:
Δεν θα το έλεγα! Καλοφαγάς, ναι! Βιβλιοφάγος, όχι. Τα τελευταία χρόνια, λόγω των γυρισμάτων απολαμβάνω τα βιβλία μόνο στην παραλία, στις διακοπές. Ξέρετε, πράγματι, λόγω των γυρισμάτων, τα επεισόδια που μας έρχονται κάθε εβδομάδα είναι αρκετά, οπότε δεν υπάρχει χρόνος.
Γενικός εγκλεισμός:
Απαράδεκτο μέτρο. Απάνθρωπη απόφαση, η στέρηση των προσωπικών μας δικαιωμάτων και η καταπάτηση της ελευθερίας μας. Είναι, απ’ ό,τι λένε κάποιοι συνταγματολόγοι, απολύτως παράνομη η εφαρμογή αυτού του μέτρου –του γενικού εγκλεισμού– και θα έπρεπε μάλλον να δικαστούν και να φυλακιστούν ισόβια αυτοί που το αποφάσισαν και αυτοί που το επέβαλαν αυτό, διαλύοντας έτσι την οικονομία και τον πληθυσμό αυτής της χώρας! Συγχωρέστε με, αλλά είμαι… πολύ θυμωμένος, βλέποντας γύρω μου τα πάντα να καταρρέουν!
Δρώμενο:
Ωραίο, ωραιότατο δρώμενο είναι το να βλέπεις π.χ. ξυλοπόδαρους σε πλατείες, μουσικούς στους δρόμους, κλόουν, ακροβάτες με φωτιές και με μπαλάκια στα φανάρια. Άσχημο, όμως, απεχθές, αηδιαστικό, απαράδεκτο και ντροπιαστικό «δρώμενο» είναι το να βλέπεις αστυνομικούς να χτυπάνε νέα παιδιά στις πλατείες, μόνο και μόνο γιατί βγήκαν να πιουν τον καφέ τους, με τον φίλο τους, μετά από ένα χρόνο παράνομου εγκλεισμού! Μα, γιατί οι αστυνομικοί χτυπούν τους πολίτες; Ποια μάνα τους γέννησε;! Και, πώς ένα κράτος το δέχεται, το ανέχεται και το καλύπτει αυτό το «δρώμενο»;! Ειλικρινά, δεν το χωράει ο νους μου!
Ενσυναίσθηση:
Από μικρός έβαζα τον εαυτόν μου (όπως σας είπα και πριν) στη θέση του άλλου –είτε τον συμπαθούσα είτε όχι– για να τον καταλάβω, και προσπαθούσα όντως να καταλάβω γιατί αντιδρά έτσι, γιατί συμπεριφέρεται έτσι, ή ακόμα ακόμα γιατί δουλεύει έτσι. Κι αυτό, νομίζω ότι με βοήθησε σε αρκετά πράγματα και στη ζωή αλλά και στην εργασία μου. Όταν και εάν, εννοείται, έβγαζα ένα «ασφαλές» συμπέρασμα.
Ζεστασιά (μτφ):
Σε ένα βλέμμα στην γιαγιά που περιμένει στην ουρά του σούπερ μάρκετ, και σε ένα χαμόγελο – δεν κοστίζει δα και κάτι, δεν θα μας το χρεώσουν κι αυτό στο ταμείο. Δεν ξέρουμε αν, σήμερα, αυτή η γιαγιά κάνει την τελευταία της βόλτα, τα τελευταία της ψώνια – αν μη τι άλλο της χρωστάμε, ναι, ένα ζεστό χαμόγελο. Ίσως γιατί (και) σε αυτήν πιθανόν να χρωστάμε την ελευθερία μας. Έχω μεγάλη αδυναμία, ξέρετε, στην τρίτη ηλικία… Τους νοιάζομαι πολύ.
Ηθοποιός:
Κάποιος που ψάχνει μέσα από ρόλους, χαρακτήρες, κείμενα, παραστάσεις, να βρει τις αλήθειες της ζωής – με την ελπίδα και την ευχή να γίνει τουλάχιστον ένας καλύτερος άνθρωπος.
Θέατρο:
Ένας κόσμος που θα μπορούσε να είναι όχι μόνο μαγικός, αλλά και «επαναστατικός». Δεν θα μπορούσε ίσως να δώσει λύσεις, αλλά θα μπορούσε σίγουρα να συμβουλέψει, να προτείνει, να αφυπνίσει συνειδήσεις! Δεν μπορεί να είναι τυχαίο το γεγονός ότι χτυπάνε τον πολιτισμό, το ίδιο θέατρο. Δεν μπορεί να είναι τυχαίο ότι μας έχουν κλείσει και αποκλείσει από τα θέατρα εδώ και ένα χρόνο. Δεν θέλουν, μάλλον ξύπνιους ψηφοφόρους. Δεν θέλουν ξύπνιους πολίτες. Τους τρομάζει, μάλλον, αυτό.
Ιατρικό εμβόλιο κορωνοϊού:
Είναι πολλά τα λεφτά (απ’ ό,τι λένε, και απ’ ό,τι μαθαίνουμε κι εμείς) που δια-κινούνται πίσω από αυτή την «επιχείρηση»! Ναι, σύμφωνοι, υπάρχει μια γρίπη που ονομάζεται «κορωνοϊος»! Ναι, έχουν νοσήσει άνθρωποι. Ναι, έχουν «φύγει», δυστυχώς, και αρκετοί… Ας κοιτάξουμε, όμως, πόσοι «φεύγουν» κάθε χρόνο από τη γρίπη, και ας συγκρίνουμε τα νούμερα. Ας σταματήσει, επιτέλους, αυτός ο πανικός και αυτή η τρομοκρατία. Τι δεν καταλαβαίνουμε;! Ναι, να το κάνουμε το εμβόλιο, σύμφωνοι, όπως άλλωστε και κάθε εμβόλιο που είναι για το καλό της υγείας μας, και της ανθρωπότητας, αλλά να είμαστε σχετικά σίγουροι ότι είμαστε στοιχειωδώς ασφαλείς… Να ξέρουμε ότι το εμβόλιο έχει πρώτα τσεκαριστεί, και ότι μόνο καλό θα μας κάνει. Αλλά, δυστυχώς, το εμβόλιο που οι κυβερνήσεις μας υποχρεώνουν να κάνουμε, δεν είναι ένα οποιοδήποτε εμβόλιο, και δεν είμαστε σίγουροι και για το πόσο ασφαλές είναι για την υγεία μας. Για να είναι σίγουροι ότι ένα εμβόλιο είναι ασφαλές, πρέπει (απ’ ό,τι λένε οι επιστήμονες) να έχουν περάσει το λιγότερο 5-6 χρόνια κλινικών δοκιμών. Ε, δεν μπορεί ένα εμβόλιο, που δεν έχει τσεκαριστεί ούτε χρόνο στα εργαστήρια, να μας το χορηγούν έτσι, λες και οι άνθρωποι είναι πειραματόζωα – αυτό είναι έγκλημα!
Καλοκαιρινά σχέδια:
Πολλά… Αλλά, όταν δεν ξέρεις τι θα σου ξημερώσει, κρατάς μικρό καλάθι. Αρχικώς, περιμένουμε να ανοίξουν οι κινηματογράφοι και τα θέατρα. Να πάρει, επιτέλους, μια γενναία απόφαση το Υπουργείο Πολιτισμού και να ασχοληθεί και λίγο (πιο) ουσιαστικά με τον πολιτισμό.
Λογοπλάστης:
Υπάρχουν ήδη τόσες πολλές όμορφες ελληνικές λέξεις, και τόσες πολλές άγνωστες ακόμα και σε εμάς τους ίδιους, τους Έλληνες, οπότε… θα προτιμούσα να ασχοληθώ με τα ήδη υπάρχοντα ελληνικά, και να μάθω περισσότερο και καλύτερα τη μητρική μου γλώσσα μου, παρά να αποτολμήσω να «λογοπλάσω» νέες λέξεις… Η αργκό, βέβαια, παραμένει πάντα ένας χαριτωμένος πειρασμός, στον οποίο ενίοτε… ενδίδω.
Μονόλογος:
Δυστυχώς, δεν υπάρχει άνθρωπος στην Ελλάδα που να μην μονολογεί τους τελευταίους μήνες, με όλα αυτά που περνάμε. Πριν αρχίσουμε, λοιπόν, και… να πετροβολάμε, θα πρότεινα να διαβάσουμε έναν από τους ωραιότερους μονολόγους που έχουν ποτέ γραφτεί: «Ο Μέγας Ιεροξεταστής» του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι. Ο μέγιστος αυτός συγγραφέας, τα έχει δει όλα και τα έχει πει όλα – ας το αναζητήσετε.
Νοιάζομαι:
Ναι νοιάζομαι, για όλους και για όλα. Αλλά, κατ’ αρχάς για εμένα… Γιατί, εάν εγώ είμαι καλά, τότε… μπορώ να είμαι και χρήσιμος, και να φροντίσω και να νοιαστώ ουσιαστικά για όλους και για όλα γύρω μου. Ναι, Νοιάζομαι – πολύ!
Ξένοι σκηνοθέτες:
Υπάρχουν πάρα πολλοί, και εξαιρετικοί. Αλλά με τα τόσα χρήματα που επενδύονται στις ξένες παραγωγές, και οι Έλληνες σκηνοθέτες θα είχαν καλύτερες ιδέες, καλύτερη ματιά, καλύτερα αποτελέσματα. Δεν υστερούμε… σε ταλέντο. Το οικονομικό είναι το τεράστιο αγκάθι και στον χώρο της τέχνης.
Ορθολογιστής:
Δεν θα το έλεγα, πως είμαι ορθολογιστής. Το συναίσθημά μου είναι ισχυρότερο, τις περισσότερες φόρες. Και μάλλον (εκ του αποτελέσματος πάντα κρίνοντας) είναι και αλάνθαστο… – οπότε το ακολουθώ με εμπιστοσύνη.
Πίστη:
Όλοι κάποια στιγμή θα περάσουμε από το ταμείο για να πληρώσουμε τη ζημιά που κάναμε όσο ήμασταν εδώ, σε αυτό το «κέντρο» που λέγετε… ζωή. Είτε στο πρώτο τραπέζι καθόμασταν, είτε στο τελευταίο, είτε στο μπαρ… θα τον πληρώσουμε το λογαριασμό. Τώρα, λοιπόν, εδώ, θα πρέπει να τα βάλουμε κάτω και να δούμε, ποια και πού ήταν τα κεράσματα, ποια τα σπασίματα, πού πετάξαμε γαρύφαλλα, πού ανοίξαμε σαμπάνιες, πόσο ουίσκι κάψαμε στην πίστα, πόσα τραπέζια αναποδογυρίσαμε, και τέλος-τέλος πόσα ζεϊμπέκικα χορέψαμε. Γιατί, όπως λέει ο λαός, «όλα… εδώ πληρώνονται». Και δεν θεωρώ τυχαίο ότι, εκτός από τον πολιτισμό και τα θέατρα, χτυπάνε και τη θρησκεία, την Εκκλησία, την παράδοση, τα ήθη και τα έθιμά μας. Το πιστεύω ακράδαντα: αυτό, δεν είναι τυχαίο!
Ρόλοι:
Άπειροι – όλοι αυτοί που υποδυόμαστε όλοι στη ζωή μας, μέχρι να βρούμε τον δικό μας άνθρωπο, τον άνθρωπό μας. Αυτόν που μας ταιριάζει γάντι, αυτόν που κουμπώνει καλά πάνω μας, αυτόν που δεν μας στενεύει, αυτόν που δεν μας χτυπά… όπως ένα παπούτσι που δεν είναι στο νούμερό μας. Αν καταφέρουμε να τον βρούμε… ε, τότε… θα είμαστε τυχεροί, ειλικρινείς, όμορφοι, ξεκάθαροι με τα «θέλω» μας από εκεί και πέρα. Αν, όμως, νιώσουμε ότι κάπου κουτσαίνουμε, ότι κάτι μας στενoχωρεί και μας στενεύει και δεν ξέρουμε τι… ε, τότε… ας συνεχίσουμε να ψάχνουμε… τους «ρόλους», γιατί αυτός ο άνθρωπος με τον οποίον είμαστε τώρα και ο οποίος μας στενεύει, δεν είναι… ο δικός μας.
Συν κάτι:
Το «θέατρο “ΣΥΝ ΚΑΤΙ”» για εμάς είναι το σπίτι μας, είναι ο χώρος που ξέρουμε ότι θα βρεθούμε με κάποιους ανθρώπους που μιλάμε την ίδια γλώσσα και συνεννοούμαστε – γεγονός που στις μέρες μας ακόμα και αυτό είναι, δυστυχώς, πολυτέλεια, το να μπορείς δηλαδή να συνεννοηθείς ακόμη και για τα αυτονόητα. Ευτυχώς, λοιπόν, εμείς (Κωνσταντίνος Κωνσταντόπουλος, Άννυ Ζερβού) σε συνεργασία με την ομάδα συγγραφής και συνανάγνωσης «ΕΑΡΠHΓΩΝ» (Ματίνα Μόσχοβη, Παναγιώτης Λακιώτης) αλλά και άλλοι φίλοι… είμαστε από τους τυχερούς, μιας κι έχουμε καταφέρει μετά από αρκετά χρόνια, και μετά από αρκετές θεατρικές παραγωγές, να δημιουργήσουμε μια παρέα, μια συντροφιά ανθρώπων, που αν μη τι άλλο, ταιριάζουν οι ανησυχίες και τα χνώτα μας , κι αυτό είναι πολύ σημαντικό.
Τηλεοπτικές σειρές:
Πολλές οι «κακές», λίγες οι καλές. Υπάρχει, όμως, υλικό για πολύ ωραίες σειρές. Ευτυχώς, το έχουν καταλάβει αυτό τα κανάλια και οι παραγωγοί, οπότε ευελπιστούμε να σταματήσουν πια να υποτιμούν την νοημοσύνη των τηλεθεατών.
Υποκρισία:
Τη ζούμε και τη βιώνουμε, ιδιαιτέρως δε τα τελευταία χρόνια, από αυτούς που μας κυβερνούν – τι υποκριτές! Και τους οποίους αυτούς… εμείς… τους κατηγορούμε –ω, τι υποκρισία!– εμείς που τους ψηφίσαμε, εμείς που τους δώσαμε την ελευθερία να διαφεντεύουν τις ζωές μας… Γενικώς: τι υποκρισία!
Φιλαλληλία:
«Αγαπάτε αλλήλους» – Αυτό θα ανοίξει άλλα παράθυρα, κι ίσως καθαρίσει η ατμόσφαιρα, κι έτσι… ίσως αρχίσουμε να αναπνέουμε καλύτερα. Σε κάθε περίπτωση: «αγαπάτε αλλήλους»!
Χρόνος:
Σημαντικός, ανεκτίμητος. Κι όσο μεγαλώνεις δεν τον σπαταλάς άσκοπα, γιατί… ε, «μετράει» διαφορετικά.
Ψυχή:
Πάντα καθαρή – γιατί μόνον έτσι μπορείς να έχεις ήσυχη την συνείδηση σου… Και πάντα… «βαθιά» – γιατί μόνον έτσι μπορείς να οραματίζεσαι έναν καλύτερο κόσμο.
Ωραίες δουλειές:
Ωραίοι άνθρωποι, άρα! Γιατί, οι ωραίοι άνθρωποι ομορφαίνουν τους πάντες και τα πάντα!
Σχόλια για αυτό το άρθρο