ΤΩΡΑ |
Τελικά αυτές οι” Άγριες μέλισσες”- όσο άγριες κι αν φαίνονται- μας εκπλήσσουν διαρκώς και μας κρατούν αμείωτο το ενδιαφέρον και αυτό για πολλούς λόγους. Είναι ένα καλογυρισμένο σίριαλ, αριστοτεχνικά σκηνοθετημένο από τον άξιο Λευτέρη Χαρίτο, με ιδιαίτερης πλοκής σενάριο και υπέροχες ερμηνείες, οι περισσότερες από ηθοποιούς του θεάτρου. Εκείνο, όμως, που με χαροποιεί ιδιαίτερα είναι ότι όλα τα νέα παιδιά- εννοώ τη νέα γενιά των ηθοποιών- που μπαίνουν σε αυτήν την τηλεοπτική σειρά και αναλαμβάνουν καινούργιους ρόλους είναι ένα και ένα από άποψη υπόδυσης, αλλά και μόρφωσης, λες και έχουν εμπειρία χρόνων! Ένα από αυτά είναι ο χαρισματικός και με άστρο, Στάθης Κόικας, απόφοιτος της σχολής του Εθνικού Θεάτρου που μόλις είδα το βλέμμα του και μόνο, όταν εμφανίστηκε ως Αχιλλέας Μεγαρίτης αρχηγός της πολιτικής οργάνωσης Άβαντες, αντιλήφθηκα ότι είχα να κάνω με ένα ταλέντο που έχει πολύ μέλλον και έχει να δώσει πολλά στην Τέχνη του! Θα τον παρομοιάσω σαν ένα ψήγμα χρυσού που μπορείς να εξορύξεις και να το ανακαλύψεις μέσα από ένα χρυσωρυχείο. Το βλέμμα σε έναν ηθοποιό παίζει πολύ μεγάλο ρόλο, εννοείται ότι χρειάζονται και τα άλλα προσόντα του που είναι απαραίτητα και πρέπει να διαθέτει ο ηθοποιός, να καταλάβεις ότι κάποιος είναι ευλογημένος με αυτό το θείο χάρισμα, που ονομάζεται ταλέντο! Το βλέμμα ενός καλού ηθοποιού αντικατοπτρίζει μέσα του τα πάντα: τα εκφραστικά μέσα, τον τρόπο υπόδυσης , την ερμηνεία, ακόμη και τη σκηνική παρουσία. Και εμένα, μου έκανε μεγάλη εντύπωση αυτό το παιδί! Πρόκειται να μεγαλουργήσει σε λίγα χρόνια, θα γίνει μεγάλος ηθοποιός, σπουδαίος ρολίστας και αυριανός πρωταγωνιστής του καλού θεάτρου και όχι μόνο! Θα είναι περιζήτητος σε όλες τις καλές δουλειές γιατί από τώρα επέλεξε τον ποιοτικό δρόμο και είμαι βέβαιος ότι θα τον ακολουθήσει πιστά, όσες δυσκολίες και αν αντιμετωπίσει. Έπαιξε σε αρκετά έργα του ξένου και ελληνικού ρεπερτορίου με ουσία και ποιότητα, έκανε τρεις ταινίες μικρού μήκους και συμμετείχε σε αρκετά επεισόδια της σειράς του Πάνου Κοκκινοπούλου” Ου φονεύσεις”, αλλά η εμπειρία του είναι τεράστια. Το σημαντικότερο όλων, όμως, και του δίνω τα εύσημα είναι, ότι μαζί με τον Στρατή Πανούριο συμμετείχαν το 2018-2019 στο Θεατρικό Εργαστήριο του Εθνικού Θεάτρου και των φυλακών Κορυδαλλού, όπου το 2019 ανέβασαν με τους κρατούμενους το έργο του David Mamet” Οικόπεδα με θέα” στο οποίο συμπρωταγωνίστησε κιόλας! Τους σταμάτησε, όμως, η πανδημία και ελπίζω ότι με τη λήξη της θα συνεχίσουν αυτήν την εποικοδομητική δουλειά. Ο Στάθης Κόικας θα συνεχίσει επίσης, να μας εντυπωσιάζει με τις ερμηνείες του και τις δουλειές του, γιατί με τη δημιουργία και τις σωστές επιλογές του θα εξελίσσεται και θα ανεβαίνει με γοργούς ρυθμούς τα σκαλοπάτια της επιτυχίας. Μπράβο Στάθη! Συνέχισε, έτσι, το μέλλον σου ανήκει. Ένα αστέρι ακόμη γεννήθηκε μέσα από τις” Άγριες μέλισσες” του οποίου η λάμψη θα παραμείνει ασβέστη στο διηνεκές και θα λαμπρύνει το καλλιτεχνικό στερέωμα! Ο αυριανός πρωταγωνιστής Στάθης Κόικας από το Α ως το Ω!
Άγριες Μέλισσες: Ξεκίνησε ως μια πολλά υποσχόμενη σειρά και νομίζω από τον πρώτο κιόλας κύκλο άρχισε να εκπληρώνει τις υποσχέσεις της. Μια σειρά που μετά από χρόνια έκανε ανθρώπους που δεν έχουν καν τηλεόραση στο σπίτι τους να παρακολουθούν τη σειρά με μεγάλο ενδιαφέρον. Για μένα, οι Άγριες Μέλισσες είναι μια πολύ όμορφη συνάντηση με τους υπέροχους αυτούς ανθρώπους. Κάποιους τους γνώριζα από τη σχολή, με άλλους είχαμε συνεργαστεί και κάποιους τους γνώρισα τώρα και χαίρομαι ήδη γι’ αυτό.
Το κλίμα είναι εξαιρετικά καλό και νομίζω είναι ένα από τα κύρια συστατικά της επιτυχίας της σειράς.
Βλέμμα: Το βλέμμα στη ζωή είχαμε ξεχάσει να του δίνουμε τη σημασία που του αξίζει θεωρώ. Τώρα βλέποντας ανθρώπους με μάσκες παντού, βλέπεις ότι τα μάτια μιλάνε και το βλέμμα ξανακερδίζει τη θέση του. Το βλέμμα είναι πληροφορία, είναι πρόθεση, δύναμη και αδυναμία συνάμα. Μπορείς να ερωτευτείς ή να μισήσεις κάποιον από το βλέμμα του και μόνο. Και αυτό ισχύει στη ζωή, στο θέατρο, στον κινηματογράφο, στην τηλεόραση, παντού. Στη μεγάλη και τη μικρή οθόνη νομίζω ισχυροποιείται ακόμα περισσότερο και είναι ένα μοναδικό εργαλείο-όπλο για τον ηθοποιό.
Γοητευτικός: Μου αρέσει πολύ η γοητεία. Σε όλα. Στους ανθρώπους, στην τέχνη, στον έρωτα, στη ζωή.
Για μένα γοητευτικός είναι ένας άνθρωπος που νιώθει καλά με τον εαυτό του, με τη δουλειά του, με τους γύρω του, με όλα. Καμιά φορά μπερδεύουμε νομίζω τη γοητεία με την εμφάνιση, ενώ θεωρώ πως ένας άνθρωπος συμφιλιωμένος και χαρούμενος με την ύπαρξη του εκπέμπει μια ενέργεια που μεταφράζουμε ως γοητεία.
Δημιουργικός: Η φύση του ανθρώπου. Ρέπουμε προς τη δημιουργία. Από πάντα και ελπίζω και για πάντα.
Η δημιουργικότητα νομίζω είναι πυρηνικό χαρακτηριστικό όλων μας όσο και αν σε περιπτώσεις μοιάζει πιο κρυφό. Είναι προφανές ένας καλλιτέχνης να είναι δημιουργικός, αλλά η δημιουργικότητα δεν υπάρχει μόνο στην τέχνη. Είναι μια συνεχής κίνηση, μια ανάγκη να φτιάξεις είτε με τα χέρια, είτε με το νου.
Εμβόλιο κορωνοϊού: Αναγκαίο κακό. 100% αναγκαίο, ;; % κακό
Ζέση: Αναγκαίο καλό. 100% αναγκαίο, 100% καλό. Ό,τι και αν κάνει κάποιος θεωρώ πως αν το αγαπάει οφείλει να το κάνει με ζέση, με μεράκι. Αν κάτι πετυχαίνει, σίγουρα έχει γίνει με πολύ ζέση. Στην τέχνη μας όταν υπάρχει αγάπη για αυτό που κάνουμε, υπάρχει και βαθιά ανάγκη να το κάνουμε όσο καλύτερα γίνεται, όσο πιο ολοκληρωμένα.
Ηθοποιός: Πομπός. Παραμυθάς. Κλόουν. Εργάτης. Χορευτής. Τραγουδιστής. Ζογκλέρ. Αυτός που έχει μάθει να παρατηρεί την ανθρώπινη συμπεριφορά, να την αναλύει, να την καταλαβαίνει, να εκτίθεται, να κάνει λάθη, να ξαναπροσπαθεί, να ξανακάνει λάθη, να τα αναγνωρίζει, να τα διορθώνει, να παθιάζεται, να συμφωνεί, να διαφωνεί, να προτείνει, να πράττει, να μελετάει, να τραγουδάει, να χορεύει, να πάλλεται, να ζει, να φωνάζει για το δίκαιο, όχι μόνο το δικό του, να ονειρεύεται κόσμους ιδεατούς όπως στα διηγήματα, τα θεατρικά έργα και τα παραμύθια και να προσπαθεί με πίστη και επιμονή να αλλάξει τον ασπρόμαυρο κόσμο σε έναν κόσμο γεμάτο χρώματα και φως, έναν κόσμο άξιο να γίνει παραμύθι. Να απογοητεύεται, να απελπίζεται και λίγο πριν τα παρατήσει να ξεκινά την απ’ την αρχή.
Θέατρο: Μαγεία. Το θέατρο το γνώρισα σε μεγάλη ηλικία. Δεν ήμουν από τα παιδιά που ήθελαν να γίνουν ηθοποιοί όταν μεγαλώσουν. Όταν πρωτοσυστηθήκαμε, δεν ήξερα πως να του φερθώ, ήταν κάτι τόσο ξένο αλλά και οικείο. Γοητευτικό. Και αφού έγινε στόχος μου, τρομαχτικό. Τρομαχτικό στην ιδέα της αποτυχίας. Μετά τη γνωριμία μας ήρθε η δραματική σχολή με τετράδια, παιχνίδια, άγνωστες λέξεις, μεθόδους, χορούς, χαρά, θυμό, απογοήτευση, ευτυχία. Μετά, η ενηλικίωση, η σκηνή. Πρίγκιπες, ήρωες, φαντάσματα, δράμα, τραγωδία, κωμωδία, Σαίξπηρ και τόσα ακόμα άγνωστα που δεν έχω συναντήσει αλλά και γνώριμα,που περιμένουν τη σειρά τους. Μαγεία.
Ιταμός: Αυτό με ενοχλεί. Η αναίδεια και η θρασύτητα με προλαβαίνουν και δεν έχω κατάλληλο τρόπο να τις διαχειριστώ, τουλάχιστον όταν συμβαίνουν από κάπου που δεν το περιμένω. Σε άλλες περιπτώσεις, αποφεύγω και αποκλείω τέτοιες συμπεριφορές από τον κύκλο μου, αλλά σε κάθε περίπτωση με κάνουν να νιώθω πολύ άβολα και είναι από τα μόνα πράγματα που μπορούν πραγματικά να με εξοργίσουν.
Καλοκαιρινά σχέδια: Είμαι άνθρωπος που του αρέσουν τα σχέδια και δεν μιλάω μόνο για τη δουλειά, ο τελευταίος χρόνος όμως και ο τρόπος που τα πράγματα αλλάζουν, μετασχηματίζονται, μετακινούνται και αλλάζουν χώρους και χρόνους με κάνει να έχω αρκετά σχέδια στα ράφια, δεν ξέρω τι, πότε και αν θα πραγματοποιηθεί κάτι από όλα αυτά. Πέρα από τα γυρίσματα για τις Άγριες Μέλισσες το καλοκαίρι θα προσπαθήσω να φύγω από την Αθήνα και να βρεθώ σε μία παραλία με το κουτάβι μου.
Ιδανικά στο τροχόσπιτο μας στην Πελοπόννησο, χρειάζομαι οπωσδήποτε αυτή την ηρεμία και τη θεραπεία που προσφέρει η θάλασσα. Θεατρικά δεν υπάρχει κανένα σχέδιο λοιπόν για το καλοκαίρι, είναι όλα φθινοπωρινά που ξεκινούν την προεργασία τους στο τέλος του καλοκαιριού.
Λευτέρης Χαρίτος: Έχει καταφέρει κάτι εκπληκτικό. Είναι εξαιρετικός άνθρωπος και καλλιτέχνης.
Σίγουρα δεν τον έχω ζήσει τόσο όσο τα παιδιά που είναι από την αρχή της σειράς, αλλά όσο τον γνωρίζω τόσο περισσότερο τον συμπαθώ και τον εκτιμώ.
Άνθρωπος με χιούμορ, αλλά και σοβαρός. Επενδύει στις λεπτομέρειες και νομίζω είναι και ένα στοιχείο που έχει συμβάλλει σημαντικά στο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα της σειράς και φυσικά στην επιτυχία της. Χαίρομαι πολύ που τον συνάντησα στις Μέλισσες και ελπίζω να ξανασυναντηθούμε και σε άλλα πράγματα.
Μεγαλοθυμία: Προσπαθούμε όλοι να την πετύχουμε νομίζω. Χωρίς να είναι αυτοσκοπός βέβαια, αλλά νομίζω σε κανέναν δεν αρέσει ούτε η μικροψυχία ούτε η μικρότητα. Το ζήτημα είναι κατά πόσο το καταφέρνουμε, ή κατά πόσο μπορούμε πραγματικά να είμαστε μεγαλόθυμοι όταν κάτι μας αφορά και χρειάζεται όντως μια ψυχικά μεγάλη μετακίνηση από μέρους μας.
Νοερός: Εκπληκτικό χάρισμα του ανθρώπου. Νοερά μπορούμε να ταξιδέψουμε, να κάνουμε συζητήσεις με ανθρώπους που δεν γνωρίσαμε ποτέ, να κάνουμε έρωτα, να είμαστε κάποιοι άλλοι, να βρεθούμε σε μια σκηνή της ζωής μας που πέρασε και να τη ζήσουμε ξανά, ίσως και να την αλλάξουμε λίγο, να αναπλάσσουμε μια ανάμνηση και να ζήσουμε νοερά αυτό που θα θέλαμε να μας είχε συμβεί. Είναι ένα χάρισμα προς καθημερινή χρήση.
Ξένο ή ελληνικό ρεπερτόριο: Υπάρχουν διαμάντια και στα δύο και μάλιστα σε όλα τα πεδία, θέατρο, μουσική, λογοτεχνία, σινεμά. Μου αρέσει να βρίσκομαι κοντά και στα δυο και να ανακαλύπτω καινούργιες φόρμες.
Ον: Οτιδήποτε ζει, υπάρχει αναπνέει, έχει ψυχή.
Προσηνής: Αν πηγάζει από τον πυρήνα κάποιου η ευγένεια και η φιλική συμπεριφορά του προς ένα σύνολο ανθρώπων τότε είναι στη λίστα με τα πιο θεμιτά χαρακτηριστικά που μπορεί να έχει ένας άνθρωπος κατά τη γνώμη μου. Μπορεί όμως να συμβαίνει και το αντίθετο, κάποιος να θέλει να είναι προσηνής και η συμπεριφορά του και όλη του η ύπαρξη να μην είναι πηγαία άλλα να έρχεται μόνο να ικανοποιήσει μια δική του ανάγκη να είναι αρεστός σε όλους. Καθόλου θεμιτό σε αυτήν την περίπτωση.
Ρόλοι: Δύσκολοι. Μακρινοί, κοντινοί, προσιτοί, απαγορευμένοι, παρεξηγημένοι. Θα ήθελα να συναντηθώ με πολλούς. Να προσπαθήσω να τους κατανοήσω, να τους μεταφέρω είτε στη σκηνή, είτε στο σινεμά και την τηλεόραση. Ρόλοι υπάρχουν γύρω μας παντού, και εγώ ρόλος είμαι για κάποιον. Ένας ρόλος είναι ένα συνονθύλευμα κειμένων, σωματικών συμπεριφορών, σκέψεων, πράξεων ή και απραξίας. Συνδυάζουμε κινήσεις, πράξεις, ήχους και φανταζόμαστε έναν άλλον άνθρωπο, κουβαλάμε για λίγο τα βάρη του και αφήνουμε τα δικά μας. Μπορεί να είναι από εξαντλητικό μέχρι και και απόλυτα λυτρωτικό.
Συνείδηση: Αυτή πρέπει να την έχουμε πάντα καθαρή.
Τηλεόραση ή θέατρο: Δύσκολο αυτό πολύ. Το θέατρο το έχω ερωτευτεί. Η τηλεόραση έχει μια άλλη δύναμη και μια άλλη γοητεία. Δεν θα άφηνα ποτέ το θέατρο για την τηλεόραση αλλά ούτε το αντίθετο.
Ευτυχώς δεν χρειάζεται να είναι ή το ένα ή το άλλο. Εάν έπρεπε να διαλέξω μόνο ένα νομίζω θα κέρδιζε το θέατρο αυτή τη μάχη. Αυτή η σχέση του ζωντανού θεάματος, η πραγματική σχέση και σύνδεση του ηθοποιού με το κοινό την ώρα της παράστασης είναι πράγμα αναντικατάστατο τόσο για τον ηθοποιό όσο βέβαια και για τον θεατή. Και γι’ αυτό πιστεύω πως όταν τα θέατρα ανοίξουν, επιτέλους, ο κόσμος θα βρεθεί εκεί για αυτή τη μαγική συνάντηση που ως τώρα έμενε ζωντανή ως μνήμη από μαγνητοσκοπημένες παραστάσεις ή live streaming.
Υπερπέραν: Το άγνωστο. Μυστήριο. Υπερφυσικό. Κενό. Επανεκκίνηση.
Φανατισμός: Έχω γνωρίσει φανατικούς οπαδούς, φανατικούς με τη θρησκεία, φανατικούς ενός τρόπου ζωής, φανατικούς φασίστες, φανατικούς αριστερούς, φανατισμένους υποστηρικτές της τάδε ή της δείνα ιδεολογίας.
Νομίζω ότι για να υπάρξει ο φανατισμός ως προς κάτι, πρέπει να δημιουργηθεί ή να υπάρχει ήδη μέσα μας χώρος, αλλά όχι με θετικό πρόσημο. Ο φανατισμός απαιτεί πολλή ενέργεια και όταν του επιτρέψουμε να γεννηθεί, κλέβει ενέργεια από αλλού. Ο φανατισμός καταλαμβάνει πολύ χώρο μέσα μας. Έρχεται και γεμίζει ένα κενό. Εκεί βρίσκει το χώρο του, όταν υπάρχει ένα κενό που δεν έχουμε καταφέρει να γεμίσουμε με κάτι άλλο. Βρίσκει αυτό το κενό, όσο μικρό κι αν είναι και το ανοίγει μέχρι να γεμίσει όλο μας το είναι και να μην υπάρχει τίποτε άλλο. Γιατί νομίζω πως ο ακραίος φανατισμός αυτό κάνει. Ένας άνθρωπος έντονα φανατικός δεν μπορεί να κάνει ούτε μισή συζήτηση χωρίς να αναφερθεί στο κέντρο του φανατισμού του. Δεν έχει χώρο για τίποτε άλλο.
Ο ρόλος μου στις Μέλισσες είναι ένας τέτοιος άνθρωπος, που έχει γεμίσει τα κενά του με φανατισμό, ο οποίος όσο μένει εκεί αρχίζει να καταλαμβάνει όλο και περισσότερο χώρο. Αυτό δεν είναι πάντα απλό, μια απώλεια, μια προδοσία δημιουργεί πάντα τις προϋποθέσεις για ένα κενό, το πως θα το καλύψουμε είναι αυτό που καθορίζει ποιοι είμαστε. Όχι τα κενά μας, αλλά με τι καταφέραμε να τα γεμίσουμε.
Χριστός: Δύσκολα μου βάζεις εδώ. Η πίστη είναι ένα πράγμα πολύ προσωπικό. Ο άνθρωπος έχει ανάγκη να πιστεύει σε κάτι. Σε κάτι που καταλαβαίνει ή σε κάτι που του είναι εντελώς άγνωστο και ακατανόητο. Όσο σου γράφω ακούγεται από το άλλο δωμάτιο η τηλεόραση να παίζει το «Ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ» του Τζεφιρέλι, οπότε το μόνο που θα σου γράψω είναι: Ρόμπερτ Πάουελ.
Ψυχολογία: Δεν θα άλλαζα ποτέ τη δουλειά μου αλλά εάν δεν ήμουν ηθοποιός θα ήθελα πολύ να είχα ασχοληθεί με την ψυχολογία. Το ανθρώπινο μυαλό είναι ένα υπέροχο και τρομακτικό πράγμα, τόσο πολύπλοκο και βαθύ που μόνο ενδιαφέρον βρίσκω στο να το μελετά κάποιος, να προσπαθεί να το κατανοήσει και να οδηγήσει κάποιον έξω από ένα λαβύρινθο που ίσως έχει μπει. Με ένα τρόπο όσον αφορά τη μελέτη της συμπεριφοράς, και η τέχνη μας αγγίζει μερικά πράγματα που έχουν να κάνουν με την ψυχοσύνθεση ενός χαρακτήρα, το βιογραφικό του, τα τραύματα του, ο τρόπος που τα λύνει ή τα κρύβει. Νομίζω ότι είναι το φοβερά σημαντικό όλοι οι άνθρωποι να φροντίζουμε την ψυχολογία μας και την ψυχική μας κατάσταση, να αναγνωρίζουμε τις πληγές μας, τα λάθη μας και να δουλεύουμε για αυτά. Είναι ο μόνος τρόπος να εξελιχθούμε, νομίζω.
Ωραία ζωή: Είχα και συνεχίζω να έχω μια ωραία ζωή, με τις δυσκολίες της, της αναποδιές της άλλα καταφέρνω πάντα να βλέπω το φως μέσα σε ένα χώρο ακόμα και αν προέρχεται από μια τόση δα τρυπούλα στον τοίχο. Νομίζω αυτό είναι το πιο χρήσιμο απ’ όλα στη ζωή, να συνειδητοποιείς, όσο σκοτάδι κι αν έχει γύρω σου, από που έρχεται το φως και μόλις βρεις την πηγή, αρχίζεις να την τροφοδοτείς για να μεγαλώσει και να δεις που βρίσκεσαι και με ποιους. Στο φως όλα είναι καθαρά. Θα ήθελα να συνεχίσω να βρίσκω το φως στη ζωή μου, μέσα από τη δουλειά μου, την οικογένεια μου, τους φίλους μου, τις σχέσεις μου. Όταν όλα αυτά παίρνουν το φως που τους αναλογεί χωρίς το ένα να δημιουργεί σκιές στο άλλο δημιουργούν για μένα μια πανέμορφη ζωή.
Σχόλια για αυτό το άρθρο