Ρένος Χαραλαμπίδης: «Είμαι στην εποχή που αναθεωρώ»

O Ρένος Χαραλαμπίδης δεν χρειάζεται συστάσεις. Τριάντα χρόνια έχουν περάσει από την πρώτη του εμφάνιση και συνεχίζει να είναι ανατρεπτικός, πολυμήχανος και πολυτάλαντος. Ένας καλλιτέχνης που ψάχνει πάντα το καινούργιο, εκείνο που θα του δώσει λόγο ύπαρξης στη σκηνή. Όπως συνέβη με την παράσταση “Αποκριάτικη νυχτιά” στο Θέατρο Τέχνης Κ. Κουν – Σκηνή Φρυνίχου που ξεκίνησε ως μια «αποκριάτικη γιορτή» με άξονα τα διηγήματα του Παπαδιαμάντη και λόγω μεγάλης επιτυχίας, πήρε παράταση και για τις Τετάρτες του Μαρτίου. Ο Ρένος Χαραλαμπίδης μαζί με μια μεγάλη ομάδα από νέους ηθοποιούς- μαθητές και μαθήτριες της Δραματικής Σχολής του Θεάτρου Τέχνης έστησαν μια μουσική-θεατρική γιορτή που ζωντανεύει το λόγο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη και φέρνει στη σκηνή μουσικές και τραγούδια της παλιάς Αθήνας με την Μαρίνα Χρονοπούλου στο πιάνο. Κι αν σας φαίνεται ξεπερασμένο αυτή την εποχή να δείτε μια παράσταση με θέμα τις απόκριες, θα σας εκπλήξει! Γιατί ο Ρένος Χαραλαμπίδης, μέσα από το χιούμορ και την αμεσότητα που τον διακρίνουν, συνδιαλέγεται με τη χαμένη αθωότητα της νιότης, του έρωτα αλλά και της ίδιας της Αθήνας. Μια νοσταλγική βόλτα στο παρελθόν με τον ταλαντούχο Ρένο Χαραλαμπίδη στο τιμόνι. Απολαύστε τον σε αποκλειστική συνέντευξη από το Α ως το Ω.

ΣχετικάΆρθρα

Aποκριάτικη νυχτιά: Ο σκοτεινός και υπέρλαμπρος καρνάβαλος που κρύβεται μέσα μου.
Bιβλία αγαπημένα: Ανακαλύπτω ξανά το « Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά» ομολογώ με μια διάθεση αμφισβήτησης.
Γάμος: Γράμμα που δεν έχω παραλάβει. Ίσως και να μην γράφτηκε για εμένα.
Δράμα ή κωμωδία: Δεν υπάρχει καμία διαφορά. Είναι θέμα οπτικής γωνίας.
Είδωλα (όταν ήσουν μικρός): Ο Ρόκι.
Ζωή: Η ζωή θα βρει το δρόμο της. Σαν τα ποτάμια που θα βρουν τη θάλασσα τους.
Η πρώτη παράσταση που είδες στο θέατρο: Θέατρο «Ποταμίτης». Θυμάμαι ένα πανί που παρίστανε ένα ποτάμι.

Θέατρο Τέχνης: Ο πυρήνας μου.
Ιδεολογία: Εδώ και τώρα. Όχι επενδύσεις στο μακρινό μέλλον.
Καθημερινότητα: το νόημα της ζωής.
Λατρεία έχω…: Είμαι στην εποχή που αναθεωρώ.
Μεγάλη οθόνη: Μεγάλη περιπέτεια.
Νυχτερινός εκφωνητής: Προσωπικός και νικηφόρος. Από το Μάιο συνεχίζει στα καλοκαιρινά σινεμά.
Ξένοι κι Έλληνες ηθοποιοί αγαπημένοι: Έλληνες την εποχή αυτή ο Χορν. Ξένοι παραμένω αποσβολωμένος μπροστά στον Μπράντο.

Όμορφες αναμνήσεις: Ο «Ιούλιος Καίσαρ» στο θέατρο Τέχνης. Ήταν ένα προσωπικό στοίχημα με εμένα και τον Σαίξπηρ. Μέχρι και σήμερα εισπράττω καλλιτεχνική ηδονή.
Παπαδιαμάντης Αλέξανδρος: Συχνάζουμε και οι δύο στη Δεξαμενή. Αν τον δω αυτές τις μέρες θα τον καλέσω στην παράσταση τις επόμενες Τετάρτες του Μαρτίου.
Ρόλος απωθημένο: Βασιλιάς Λιρ. Και δεν θέλω να ακούω ότι είναι νωρίς.
Σχέδια επόμενα καλλιτεχνικά: Φουλ οι μηχανές σε όλα. Αυτή είναι η άποψη μου. Πάντα και για πάντα.
Τηλεόραση: Οφείλω να εμφανιστώ . Το οφείλω κυρίως σε εμένα.

Υστεροφημία: Ατίθαση. Κανείς δεν ξέρει τι τελικά θα γράψει η ιστορία. Αν βέβαια γράψει.
Φιλία: Πιο σπουδαία και από τον έρωτα
Χρόνος: Πανδαμάτωρ.
Ψηφιακή εποχή: Την απολαμβάνω .
Ωραίες παραστάσεις που θυμάσαι: « Μετά το φόνο». Κάποτε στις αρχές του ‘90. Από τον Κακλέα στο Παγοποιείο Φιξ . Ακόμα δεν έχω απομαγευτεί.