ΤΩΡΑ |
H αδιαμφισβήτητη βασίλισσα της σάλσα, η Κουβανή τραγουδίστρια Rosanna Mailan, ξεσηκώνει τη νυχτερινή Αθήνα με το συναρπαστικό, αυθεντικό latin show “Palladium” στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο κάθε Πέμπτη μέχρι τις 14 Μαρτίου. Συνοδευόμενη στη σκηνή από μια 10μελή Latin Orchestra, που αποτελείται από τους πιο καταξιωμένους Κουβανούς και Έλληνες μουσικούς του είδους, η Rosanna Mailan με τη σπουδαία ερμηνεία και τη χαρισματική φωνή της, τη σπίθα που έχει έμφυτη, όπως και την αίσθηση ρυθμού που έχει κληρονομήσει από τους Αφρικανούς προγόνους της, παρουσιάζει ένα άκρως διασκεδαστικό πρόγραμμα που δεν θες να τελειώσει. Με πολλές εκπλήξεις και στα τραγούδια και στο σόου γενικότερα, το “Palladium” δεν πρέπει να το χάσετε!
Η Rosanna Mailan ξεκίνησε την ενασχόλησή της με τη μουσική όταν ήταν μόλις 6 ετών με την παρότρυνση του πατέρα της, ο οποίος και είναι και αυτός μουσικός και ασχολήθηκε με την κιθάρα και το τραγούδι. Συνέχισε τις σπουδές της στη μουσική και το τραγούδι. Στην Ελλάδα ήρθε πριν 18 χρόνια κι έγινε ένα από τα πρώτα ονόματα στη λάτιν σκηνή της Αθήνας, αφήνοντας πάντα τις καλύτερες εντυπώσεις στο κοινό, που αυξάνεται όλο και περισσότερο με κάθε εμφάνισή της. Ορόσημο στην καριέρα της, η συνάντησή της με τον Μίμη Πλέσσα το καλοκαίρι του 2019 και η δημιουργία της ισπανικής έκδοσης του κομματιού «Αν είναι η αγάπη αμαρτία», με ισπανικό τίτλο «A Ti Dedicaré Toda Mi Vida». Εντυπωσιακό είναι επίσης, ότι η Rosanna μιλάει και γράφει την ελληνική γλώσσα αξιοθαύμαστα!
Με αφορμή τις εμφανίσεις της στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο κάθε Πέμπτη, η Rosanna Mailan μου μίλησε για το νέο της σόου αλλά και για πράγματα της καθημερινότητάς της και της ζωής της. Χαρείτε την και προγραμματίστε να την απολαύσετε οπωσδήποτε στο “Palladium”.
-Πότε άκουσες πρώτη φορά ελληνική μουσική;
Απ’ τις πρώτες μέρες που βρέθηκα στην Ελλάδα. Η πρώτη επαφή ήταν ο δίσκος ” 40 επιτυχίες του Μίμη Πλέσσα ” -δεν το ξεχνώ αυτό. Μου άρεσε η μελωδικότητα και η λυρικότητα των τραγουδιών. Ήταν τότε ποιοτική ελληνική μουσική ενώ τώρα έχει πολλές επιρροές και με την πολύ “μοντερνιά “. Φοβάμαι μήπως κάποια στιγμή, χαθεί η αυθεντικότητα και η αίσθηση της παράδοσης .
-Πώς ήταν η συνεργασία σου με τον Μίμη Πλέσσα;
Ο Μίμης Πλέσσας είναι ένας αξιοσέβαστος και ταλαντούχος μουσικός με μια μακρά και επιτυχημένη καριέρα. Μέσω του αγαπημένο μου φίλο και συνεργάτη Παύλο Χριστοδούλου (πολύ φίλος της οικογένειας Πλέσσα ) είχα τη μεγαλύτερη μου εμπειρία -θεωρώ- σε αυτή τη χώρα. Καθώς ήξερε ότι είχα ιδιαίτερη αγάπη για τη μουσική του, ειδικά για το τραγούδι “Αν είναι η αγάπη αμαρτία “. Μετά από 15 χρόνια που το άκουσα για πρώτη φορά, δεν φανταζόταν ποτέ ότι θα έγραφα ισπανικούς στοίχους σε αυτό το τραγούδι. Ο Χριστοδούλου με πήγε στην οικία του και εκεί τον γνώρισα και παίξαμε μαζί στο πιάνο του . Αν κάποιος είχε την ευκαιρία να συνεργαστεί μαζί με τον μαέστρο Πλέσσα , πιθανότατα θα είχε μια εμπειρία γεμάτη μάθηση και έμπνευση, καθώς ο Πλέσσας έχει προσφέρει πολλά στο χώρο της ελληνικής μουσικής.
-Εκτός από τη λάτιν μουσική, ποιο άλλο είδος αγαπάς;
Εκτός από τη λατινική μουσική, αγαπώ την jazz και το RnB. Αγαπώ επίσης τα παλιά ελληνικά τραγούδια και την κλασική μουσική. Η κλασική μουσική έχει ένα μοναδικό τρόπο να εκφράζει συναισθήματα.
-Rosanna, ζεις 18 χρόνια στην Ελλάδα. Τι αγαπάς και τι αντιπαθείς στην Αθήνα;
-Τι παρουσιάζεις στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο;
Ένα αυθεντικό μουσικό χορευτικό πρόγραμμα, μαζί με δεκαμελή λάτιν ορχήστρα αλλά και επαγγελματίες χορευτές με την χορογράφο Στέλλα Κουτσουλίδου, ό, τι καλύτερο για την παράσταση. Επειδή είμαι άνθρωπος που μου αρέσουν οι παλιές εποχές, ψάχνω πάντα να προσφέρω κάτι ιδιαίτερο στις εμφανίσεις που κάνω .
Και ήθελα να κάνω ένα αφιέρωμα στη χρυσή εποχή του “Palladium ”
Για όσους δεν γνωρίζουν, το ιστορικό “Palladium Ballroom” στην East 14th Street, υπήρξε ένα από τα πιο διάσημα nightclubs της Νέας Υόρκης. Ήταν γνωστό ως ένας από τους μεγαλύτερους συναυλιακούς χώρους, διάσημα μουσικά ονόματα να το επιλέγουν συχνά για τις εμφανίσεις τους. Χαρακτηριστικό ήταν το πάντρεμα της αφρολατινικής μουσικής με την τζαζ. Και προφανώς μεγάλες ορχήστρες και χορευτικές εκδηλώσεις. Η επιρροή αυτή της λάτιν τζαζ, έφτασε μέχρι και την Ελλάδα και για αυτό το έβρισκα ιδανικό να δημιουργήσω μια παράσταση-αφιέρωμα για αυτό το μουσικό κύμα που πήγε παντού στον κόσμο. Ένα πρόγραμμα από την εποχή 60’s – 70’s, τραγούδια που δημιουργήθηκαν τότε στη Νέα Υόρκη μέχρι και ελληνικά τραγούδια που είχαν στοιχεία της λάτιν τζαζ. Είναι η πρώτη φορά που γίνεται κάτι τέτοιο στην Ελλάδα. Μετά το κλείσιμο του “Palladium Ballroom” το 1997, λίγοι θυμούνται την ιστορία του και σήμερα την θυμόμαστε ξανά στην Ελλάδα για πρώτη φορά και ίσως σε ολόκληρο τον κόσμο. Είναι μεγάλο γεγονός.
-Ποια είναι η 10μελή ορχήστρα που σε συνοδεύει;
Είμαι πολύ ευγνώμων που οι μουσικοί μου, με έχουν στηρίξει σε κάθε βήμα . Είμαστε συνάδελ-φίλοι (χαχαχα, δική μου λέξη)! Τα μέλη της ορχήστρας είναι μουσικοί που πρωτογνώρισα όταν έφτασα στην Ελλάδα, ειδικά ο Yoel Soto, μπασίστας και μαέστρος της ορχήστρας, με φιλοξένησε στην μπάντα του ως τραγουδίστρια για ένα χρονικό διάστημα το 2007. Με την κρίση όλα τα μουσικά σχήματα που παίζανε λάτιν, σταμάτησαν στα clubs, δεν υπήρχε δυνατότητα να πληρώσουν ένα τόσο μεγάλο σχήμα και ο καθένας έκανε την πορεία του. Πέρασαν τα χρόνια και το πήρα απόφαση να χτίσω ξανά τη λάτιν ορχήστρα, μια καθόλου εύκολη απόφαση, διότι δεν υπάρχει καμία εταιρία παραγωγής να στηρίξει αυτό το έργο. Όλοι όσοι πλησίασα, το έβρισκαν αδύνατον να δουλέψει στην Ελλάδα, με αποτέλεσμα από τραγουδίστρια να γίνω μάνατζερ, σκηνοθέτης και ενδυματολόγος, με λίγα λόγια παραγωγός για μας. Το πιο σημαντικό είναι ότι με τη φαντασία που κουβαλάω και το πείσμα που με κυριεύει, με μηδέν budget αλλά με τη βοήθεια φίλων που μας υποστηρίζουν σε ό,τι μπορούν στην επικοινωνία και με την απέραντη αγάπη και εκτίμηση που έχω από τους μουσικούς μου, κατάφερα να βγάλω την ορχήστρα να παίξει το 2020 στην σκηνή του Baraonda. Από τότε, είμαστε ακόμα όλοι μαζί και έχουμε καταφέρει να παίξουμε σε γνωστές σκηνές όπως το Gazarte, Σταύρος Νιάρχος και σε φεστιβάλ της περιφέρειας Αττικής στο Αττικό Άλσος. Και τώρα στο Γυάλινο Μουσικό Θέατρο . Ο καθένας είναι ένας κι ένας στο είδος λάτιν και τζαζ, άρα ο επαγγελματισμός και η ποιότητα πάνε μαζί σε κάθε δικό μας live. Πλέον έχω και την υποστήριξη του συζύγου μου, Χρήστου Ζαντιώτη, που είναι ο μουσικός παραγωγός και ο ηχολήπτης μας.
-Η Κούβα σου λείπει;
Αν μου λείπει; Έχω μεγαλώσει μακριά από την οικογένεια μου, δεν είναι μικρό ταξίδι ούτε φτηνό, γι ΄αυτό δεν μπορώ να πάω συχνά για να τους δω .
-Ως παιδί είχες είδωλα;
Τώρα που το σκέφτομαι στην Κούβα είναι τόσο περιορισμένα στα ραδιόφωνα η ξένη μουσική, ειδικά οι αμερικάνικες παραγωγές, που δεν είχα ποτέ στο μυαλό μου μια εικόνα από κάποιον καλλιτέχνη συγκεκριμένο. Θυμάμαι όμως ότι τα κοντάρια για σκούπες ήταν οι καλύτερες βάσεις μικροφώνου που είχα ποτέ, χαχαχαχχα! Εγώ η ίδια έφτιαχνα τη δική μου εικόνα στο μυαλό μου.
-Χωράει προσωπική ζωή στο πρόγραμμά σου;
Η ερώτηση που μου κάνω συχνά είναι: “Πότε θα έχω χρόνο για τους δικούς μου;” Είναι σημαντικό να διατηρείς μια ισορροπία μεταξύ εργασίας και προσωπικής ζωής, ακόμη και κατά τις φορτισμένες περιόδους. Δυστυχώς βάζω μεγάλους στόχους με αποτέλεσμα να είμαι πολύ συγκεντρωμένη στη μελέτη τους, ρίχνω πολύ τρέξιμο για να καταφέρω αυτό που θέλω, είμαι συνεχώς σε ένα κουραστικό κυνήγι. Λείπω ώρες απ’ το σπίτι και όταν γυρνάω, είμαι τόσο κομμάτια που θέλω απλά ένα μπάνιο και να κοιμηθώ. Θέλω πάρα πολύ να αφιερώσω χρόνο κάθε μέρα ή εβδομάδα για δραστηριότητες που μου φέρνουν χαρά και χαλάρωση, όπως άθληση, ανάγνωση, χορό ή χρόνο με φίλους και οικογένεια και να διαχειριστώ καλύτερα τον ελεύθερο χρόνο μου. Όπως ανέφερα προηγουμένως, αν έχω γίνει τα πάντα για να χτίσω την καριέρα μου, είναι επειδή δεν έχω άλλη επιλογή. Θα ήθελα να φτάσει η μέρα που απλά θα βγω στη σκηνή για να τραγουδήσω ή να παίξω πιάνο.
-Ποια είναι τα επόμενα καλλιτεχνικά σου σχέδια;
Η δημιουργία ενός άλμπουμ είναι μια σημαντική επιθυμία που κουβαλάω μέσα μου. Αυτό είναι το μεγαλύτερο μου σχέδιο για το 2024. Ήδη υπάρχουν πολλά τραγούδια γραμμένα, αν τα ξεχωρίσω βγαίνουν 2 άλμπουμ άνετα. Ένα πιο ακουστικό και ένα άλλο, πολύ κεφάτο και χορευτικό. Η δημιουργία αυτή απαιτεί χρόνο, προσήλωση και αφοσίωση. Είμαι έτοιμη να δουλέψω σκληρά για να φέρω στο φως το έργο μου .
Σχόλια για αυτό το άρθρο