ΤΩΡΑ |
Ο Χρήστος Ζαμπούνης και οι εκδόσεις «Φερενίκη» παρουσίασαν στο Zonars, το βιβλίο Τάμα στη Μύκονο. Πρόκειται για το ερωτικό αστυνομικό θρίλερ με γρήγορους διαλόγους και ενδιαφέρουσα πλοκή, που έγραψε ο Χρήστος Ζαμπούνης και εκτυλίσσεται στη Μύκονο, με φόντο την Ελλάδα της κρίσης. Για το βιβλίο μίλησαν ο Ζάχος Χατζηφωτίου, η Χριστίνα Πολίτη και ο Θαλής Πιτούλης, ενώ αποσπάσματα διάβασε ο Χάρης Ασημακόπουλος
Εμπνευσμένο από οικείες καταστάσεις, πρόσωπα και πράγματα, το «Τάμα στη Μύκονο» αποτελεί μια σκληρή αποτύπωση της εποχής, όπου οι δυνάμεις του καλού έχουν να αντιμετωπίσουν καθημερινά τα προσωπικά αδιέξοδα των πρωταγωνιστών. Ποιος θα επικρατήσει τελικά; Πώς το βάσανο που βιώνει η χώρα έχει μεταφερθεί στις ψυχές των κατοίκων της; Μπορεί να είναι ο έρωτας καταφύγιο; Μέχρι πού έχει φτάσει η διαφθορά και ποιοι αντιστέκονται σ’ αυτήν;
Στην παράδοση της κοινωνικής μυθιστοριογραφίας, ο Χρήστος Ζαμπούνης επιχειρεί να χαρτογραφήσει τα ήθη μιας τρικλίζουσας κοινωνίας που ζει οριακά στο χείλος της αβύσσου.
Χριστίνα Πολίτη, Ζάχος Χατζηφωτίου
Χρήστος Νέζος, Γιώργος Μπαλτάς
Μάρα Δεσύπρη, Χριστίνα Πολίτη
Βασίλης Ζούλιας, Περικλής Κονδυλάτος
Ζάχος Χατζηφωτίου, Χρήστος Ζαμπούνης, Θαλής Πιτούλης, Κώστας Ζουράρις
“Tη Μύκονο τη γνώρισα την ίδια χρονολογία που γνώρισα και το Χρήστο Ζαμπούνη. Ηταν το ωραιότερο μέρος που είχα δει στη ζωή μου. Δε θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη φορά που την αντίκρυσα μπαίνοντας με το σαπιοκάραβο Χρυσή Άμμος στο λιμάνι. Σαν κρέμ φρες σπιτάκια να λαμπιρίζουν κάτω από ένα υπέρλαμπρο ουρανό. Ηταν αρχές της δεκαετίας του 80 που όλα μας φαίνονταν κακόγουστα αλλά ήταν τόσο καλόγουστα. Με το Χρήστο είχαμε κοινές παρέες και μετά μία παράλληλη πορεία στα περιοδικά. Εκείνος παρέμεινε βασιλόφρων ενώ εγώ στήριζα την εκάστοτε κυβέρνηση. Ο Ζάχος είχε τότε σπίτι στη Φτελιά και η παλιά φρουρά ακόμα διασκέδαζε εκεί, όμως οι γκρίνες για τις “αλλαγές” είχαν ξεκινήσει. Εμείς απτόητοι διασκεδάζαμε στην πεντάμορφη Μύκονο χωρίς να καταλαβαίνουμε γιατί γκρίνιαζαν αφού ήταν όλα υπέροχα. Μετά το Ζάχο το τσιμπούρι της λεζάντας του κοσμικογράφου το κληρονόμησα εγώ. Το κοινό μου με το Ζάχο είναι πως ανήκαμε στην κοσμική οικογένεια και δεν εισχωρήσαμε ως φαντασμένα εμφυτεύματα. Άρα μάλλον κάπως δικαιούμαστε να γκρινιάζουμε. Οπως γκρινιάζω εγώ πια, που έχω σπιτι στη Φτελιά – στην άλλη μεριά από το πρώην του Ζάχου- και το νησί μου φαντάζει σαν χώρα κανιβάλων πλέον τα καλοκαίρια. Το νησί το ερωτεύτηκα όταν εκπροσωπούσε το μεγάλο πάρτυ μεν αλλά και το καλό γούστο δε. Το υπηρέτησα επαγγελματικά καταγράφοντας την κοσμική ζωή του τα χρόνια της υπέρτατης νεοπλουτιάς και φούσκας. Αυτά τα απομεινάρια περιγράφει ο Χρήστος στο βιβλίο του. Προσωπικά δε θέλω και δεν ήθελα πολλά πολλά με αυτόν τον κόσμο. Οτι έπιασαν έγινε άνθρακας. Αυτό που εύχομαι για το νησί είναι να σταματήσει να ξεπουλιέται στους κακόγουστους τυχάρπαστους της αρπαχτής και να καθαρίσει – και κυριολεκτικά και μεταφορικά. Κάθε χρόνο λέω πως θα την εγκαταλείψω τη Μύκονο και όλο εκεί επιστρέφω. Στον τόπο του εγκλήματος.. που δεν υπάρχει περίπτωση να μην την ερωτευτείς..
Το βιβλίο αυτό περιγράφει όσους αποφεύγω όπως ο διάολος το λιβάνι. Γι αυτό είναι και απολαυστικό..”
Χριστίνα Πολίτη
Με τη Μάρα έχουμε περάσει ατελείωτα καλοκαίρια στη Μύκονο..
Σχόλια για αυτό το άρθρο