ΤΩΡΑ |
Lebensraum ή αλλιώς Ζωτικός χώρος. Το έργο του Θανάση Τριαρίδη σε σκηνοθεσία Αντώνη Καραγιάννη, με την Βερόνικα Αργέντζη και τον Βασίλη Κανελλόπουλο, ξεκινάει το ταξίδι του από τη Θεσσαλονίκη, γενέτειρα όλων των συντελεστών. Η πρεμιέρα του έργου είναι προγραμματισμένη στο Θέατρο Αθήναιον την Παρασκευή 1 Μαρτίου 2024 και ώρα 21:00. Το έργο θα παιχτεί για έξι παραστάσεις στη Θεσσαλονίκη πριν συστηθεί στο θεατρικό κοινό της Αθήνας καθώς και σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας.
Ένα μονόπρακτο πείραμα για την καλοσύνη όπως αναφέρει ο συγγραφέας. Ο χώρος του πειράματος μια θεατρική σκηνή. Οι θεατές μέρος του πειράματος. Μια γυναίκα κι ένας άντρας. Ένας παίκτης, ένας χειριστής. Ποιος ο θύτης, ποιο το θύμα; Ποιος επιβάλει τους κανόνες του παιχνιδιού; Μια καθοδηγούμενη σύγκρουση που οδηγείται στα άκρα. Μία κραυγή αγωνίας απέναντι στη φονική σιωπή των «θεατών».
Θέατρο Αθήναιον
Παρασκευή 1 & 8 / Σάββατο 2 & 9 Μαρτίου 2024 στις 21:00
Κυριακή 3 & 10 Μαρτίου 2024 στις 20:00
ΠΡΟΣΟΧΗ: Στην παράσταση χρησιμοποιείται πιστόλι κρότου / λάμψης.
Τρέιλερ: https://www.youtube.com/watch?v=kPk0Sf0MxZI&ab_channel=%CE%91%CE%BD%CF%84%CF%8E%CE%BD%CE%B7%CF%82%CE%9A%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%BD%CE%B7%CF%82
ΖΩΤΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ / LEBENSRAUM
Συγγραφέας:
Θανάσης Τριαρίδης
Σκηνοθεσία:
Αντώνης Καραγιάννης
Πρωταγωνιστούν:
Βερόνικα Αργέντζη και Βασίλης Κανελλόπουλος
Μουσική επένδυση:
Θανάσης Τριαρίδης
Σκηνικά / Κοστούμια / Σχεδιασμός φωτισμών / Κινησιολογία:
Αντώνης Καραγιάννης
Φωτογραφίες:
Χριστίνα Φυλακτοπούλου
Χειρισμός κονσόλας φώτων / ήχου:
Βαγγέλης Ματίκας
Οργάνωση παραγωγής:
Βάνα Βουρτσάκη
Επικοινωνία / Προώθηση παράστασης:
Νταίζη Λεμπέση
Γραφιστικά / Βίντεο:
CreatADV
Διεύθυνση παραγωγής:
Μανώλης Ρίζος
ΘΕΑΤΡΟ ΑΘΗΝΑΙΟΝ
Λεωφόρος Βασιλίσσης Όλγας 35, Θεσσαλονίκη 546 41
Διάρκεια παράστασης 90’
Εισιτήρια στο ταμείο του Θεάτρου και στο more.com
https://www.more.com/theater/zotikos-xoros-lebensraum/
Παραστάσεις:
Παρασκευή 1 & 8 / Σάββατο 2 & 9 Μαρτίου 2024 στις 21:00
Κυριακή 3 & 10 Μαρτίου 2024 στις 20:00
Τιμές Εισιτηρίων:
Κανονικό: 15€
Μειωμένο-Φοιτητικό-Ανέργων-ΑμεΑ: 12€
Σημείωμα σκηνοθέτη
LEBENSRAUM: Γερμανική λέξη, σημαίνει ζωτικός χώρος. Ως πολιτικός όρος χρησιμοποιήθηκε ευρύτατα από τους Ναζί και τον Χίτλερ. Ένα κράτος έχει το δικαίωμα να προσαρτήσει τα εδάφη που του χρειάζονται για να αναπτυχθεί. Αναρωτιέμαι, ο ζωτικός χώρος ως πολιτικός όρος ανήκει μόνο στο παρελθόν; Χειραγώγηση, παρακολούθηση, διασπορά ψευδών ειδήσεων, φόβος, έλεγχος, καθοδήγηση, εξαγορά, απόσπαση ζωτικού χώρου. Η σκληρή πραγματικότητα γύρω μας. Το περιβάλλον του πειράματος. Ένα mind game για γερούς παίκτες και λύτες.
«Οι αληθινοί δολοφόνοι είναι και θα είναι για πάντα οι θεατές», σημειώνει ο συγγραφέας του έργου Θανάσης Τριαρίδης.
Πόσο συνένοχοι είναι κοινό και θεατές, που παρακολουθούν τα «πειράματα» και τα εγκλήματα της κοινωνίας και τελικά όλης της ανθρωπότητας; Πόσο συνένοχοι είμαστε όλοι μας;
Το έργο, ένα μονόπρακτο πείραμα για την καλοσύνη όπως αναφέρει ο συγγραφέας, μπορεί να χαρακτηριστεί ακόμα είτε ως πολιτικό είτε ως ψυχολογικό θρίλερ ή ακόμη και ως μαύρη κωμωδία. Για μένα προσωπικά, είναι μια κραυγή αγωνίας και πόνου απέναντι στην εκκωφαντική σιωπή.
Αντώνης Καραγιάννης
Σημείωμα συγγραφέα:
Η πρώτη μορφή του LEBENSRAUM γράφτηκε τον Μάρτιο του 2014 – άρα ετούτο τον Μάρτιο το έργο συμπληρώνει μια δεκαετία ζωής. Γράφτηκε από μια ευκαιριακή αφορμή – και οφείλω να πω πως δυσκολεύτηκα να το πιστέψω και να το αγαπήσω. Ωστόσο αγαπήθηκε πολύ από τον κόσμο του θεάτρου καθώς υπήρξε το πιο πολυπαιγμένο έργο μου σε αυτή την δεκαετία (πάνω από 15 ανεβάσματα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό) – και, επιπλέον, σηματοδότησε την στροφή μου προς το πολιτικό θέατρο.
Το LEBENSRAUM στα 2014 εξέφραζε την βασική πολιτική μου θέση: Πως το μεγάλα εγκλήματα τα κάνει πάντοτε το σιωπηλό κοινό – και πως δίχως ετούτη την εφιαλτική σιωπή των πολιτών οι εξουσίες δεν θα μπορούσαν να ρημάζουν ανεξέλεγκτα τις ζωές των ανθρώπων.
Σήμερα, δέκα χρόνια αργότερα, η παλιά θέση ισχύει στο ακέραιο -και μάλιστα επαυξημένη. Η πείνα, ο πόνος, η απελπισία, ο θάνατος των άλλων πλέον θεωρούνται φυσιολογικό πεπρωμένο που δεν αξίζει να ενοχλήσει την χορτασμένη μας ευμάρεια. Η εφιαλτική σιωπή έχει κυριεύσει τους πάντες – και τα λόγια μας (τα λόγια ολονών – ακόμη και τα δικά μου) μοιάζουν να την πολλαπλασιάζουν.
Πρέπει να βρούμε μια νέα γλώσσα που να σπάζει την απαίσια φονική σιωπή μας.
Θανάσης Τριαρίδης
Σχόλια για αυτό το άρθρο