
Κάθε φορά που κάνω την ίδια βόλτα, διασχίζω τα πλακόστρωτα σοκάκια και παρατηρώ τα πέτρινα χαμόσπιτα, άλλα νεόδμητα διατηρώντας την παραδοσιακή αρχιτεκτονική με μία τούρκικη χροιά και άλλα παλιά και εγκαταλελειμένα. Καθώς τα πλησιάζω θαρρείς πως οι αναμνήσεις φωνάζουν από μέσα.

Το κάστρο των Ιωαννίνων έχει μία βαριά ιστορία και αυτό το διαισθάνεται κανείς από κάθε τι που αντικρύζει. Ανεβαίνοντας στο Ιτς Καλέ σίγουρα εντυπωσιάζεσαι από το Φετιχιέ Τζαμί που δίπλα φιλοξενεί τον τάφο του Αλή Πασά. Πλησιάζω και ακουμπώ την σιδερένια περίφραξη του μνημείου και νιώθω να με διαπερνά η ιστορία σαν ηλεκτρικό ρεύμα.

Έπειτα κάθομαι στην άκρη των τειχών, κουβέντα, μουσική, νοσταλγία για τις στιγμές που πέρασαν, αγωνία για όσα θα έρθουν με θέα τη λίμνη Παμβώτιδα και το νησάκι όπου σύμφωνα με τους θρύλους έπνιξαν την Κυρα-Φροσύνη.
Μια βόλτα που σας την προτείνω ανεπιφύλακτα
Σχόλια για αυτό το άρθρο