Τα Μυστικά του Ντόπινγκ και της Τεστοστερόνης

Διαβάστε ένα ενδιαφέρον κείμενο του Γιώργου Τουλιάτου για το ντόπινγκ και τους κινδυνούς που προκαλεί:

ΣχετικάΆρθρα

Ο άνθρωπος είχε μέσα του το ανταγωνιστικό πνεύμα από αρχαιοτάτων χρόνων, ήθελε να ξεχωρίζει, να υπερέχει, να ειναι καλύτερος. Το πνεύμα του ολυμπισμού με το ρητό: ”πιο γρήγορα, πιο ψηλά, πιο δυνατά”, εμπεριείχε την ευγενή άμιλλα και το θεμιτό συναγωνισμό. Από τους αρχαίους αγώνες στην ιερή Ολυμπία, οι δρομείς αλλά και οι παλαιστές του παγκρατίου έτρωγαν όρχεις ταύρου προκειμένου να αυξήσουν τη δύναμή τους, μέσω της τεστοστερόνης. Κατά τους πρώτους σύγχρονους ολυμπιακούς αγώνες του 20 αιώνα η φαρμακοδιέγερση έκανε τα δικά της πρώτα δειλά βήματα: ποδηλάτης είχε κάνει χρήση στρυχνίνης, ναρκωτικού – αναλγητικού, προκειμένου να εξαλείψει τα συμπτώματα κόπωσης.

Αργότερα, κατά το β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι στρατιώτες του γ’ Ράιχ έκαναν εκτεταμένη χρήση ενέσιμης τεστοστερόνης ώστε να είναι ανθεκτικοί στις κακουχίες αλλά και πιό επιθετικοί στο μέτωπο. Κατά την εποχή του Ψυχρού Πολέμου στο πρώην ανατολικό μπλοκ (Αν. Γερμανία, Σοβιετική Ένωση, Βουλγαρία αλλά και Κίνα αργότερα) εδραιώθηκε η επιστήμη του ντόπινγκ. Μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου οι ‘γκουρού και οι μέντορες’ διέφυγαν στη δύση όπου και μύησαν τους αμερικάνους. Αργότερα, η τεχνολογία των τελευταίων σε συνδυασμό με την τεχνογνωσία των ανατολικοευρωπαίων, δημιούργησε το εξελιγμένο γονιδιακό ντόπινγκ. Το ντόπινγκ στους ολυμπιακούς αγώνες θα βρίσκεται πάντα ένα βήμα μπροστά από το αντι-ντόπινγκ κοντρόλ, παρά τα μεγάλα ποσά που έχουν διατεθεί από τη Δ.Ο.Ε για την καταπολέμησή του. Όμως, πιστεύω ακράδαντα ότι η βελτίωση των επιδόσεων είναι αποτέλεσμα της εξέλιξης της τεχνολογίας, της τεχνογνωσίας, της προπονητικής. Oι θεατές δε θα γέμιζαν τα στάδια, ούτε θα πλήρωναν ακριβά εισιτήρια εάν έβλεπαν μέτριες επιδόσεις. Κατά συνέπεια, οι χορηγοί δε θα έδιναν μεγάλα συμβόλαια-κίνητρα για υπεραθλητές. Συνεπώς, όλα υπάγονται και είναι προιόν της εμπορευματοποίησης. Η έννοια της φαρμακοδιέγερσης ανάγεται σε επιστήμη, όπου το ταλέντο σε συνδυασμό με τη σκληρή δουλειά μπορεί και σπάει τα ρεκόρ.

Όταν ρώτησαν εκατό αμερικανούς αθλητές αν θα έκαναν χρήση φαρμακοδιέγερσης προκειμένου να κατακτήσουν χρυσό ολυμπιακό μετάλλιο, αλλά ύστερα απο πέντε χρονια θα κατέληγαν από τις παρενέργειες-επιπλοκές της υγείας τους, παραδόξως το 55% απάντησε θετικά, κάτι που δηλώνει ότι το κίνητρο του εφήμερου ένδοξου βίου και η ματαιοδοξία είναι πράγματι μεγάλα. Όπως είπε κάποιος ‘καλύτερα πενήντα χρόνια σαν τίγρης παρά εκατό σαν αμνός’. Το θέμα ξεκινά από τους απλούς φιλάθλους και τι προτιμούν, να βλέπουν ένα εντυπωσιακό θέαμα ή να γυρίσουμε στο κλωνάρι ελιάς και το πνεύμα του βαρώνου Πιερ ντε Κουμπερντέν – ”σημασία έχει η συμμετοχή και όχι η νίκη”. Κάποτε ο αθλίατρος Μανώλης Χάτζος στο βιβλίο του για το ντόπινγκ είχε πει ότι ‘η ντόπα καταξιώνει ενώ η πρέζα απαξιώνει’. Ο ολυμπιονίκης βρίσκεται στα σαλόνια του προεδρικού μεγάρου ενώ ο τοξικομανής στις οικοδομές. Ο πρωταθλητής αμοίβεται αδρά ενώ ο χρήστης λιμοκτονεί.

Όμως, ενώ η φαρμακοδιέγερση που αποτελεί μονόδρομο για τον εμπορευματοποιημένο πια πρωταθλητισμό είναι μεμπτή και κατακριτέα, οι ναρκωτικές ουσίες είναι της μόδας σε πάρτυ της υψηλής κοινωνίας. Αντιφατικά φαινόμενα μίας υποκριτικής κοινωνίας που ζυγίζει καταστάσεις με διαφορετικά μέτρα και σταθμά. Κάποτε ο καυστικός-πικρόχολος αλλά έγκριτος δημοσιογράφος Φίλιππας Συρίγος είχε πει το εξης οξύμωρο: ”στο βάθρο των ολυμπιακών αγώνων πια, δε θα πρεπει να ανεβαίνουν οι αθλητές, αλλά οι γιατροί μαζί με τις σύριγγες και τα χάπια που τους χορηγούσαν”. Ήταν μια ριζοσπαστική δήλωση, εν μερει αληθινή. Όμως, όπως σε κάθε αγώνισμα – κυρίως ατομικό – δε θα πρέπει να παραβλέψουμε τον παράγοντα ταλέντο και σκληρή προπόνηση – αφοσίωση. Και στην τελική, έτσι όπως κατάντησε το πνεύμα του ολυμπισμού, οι αθλητές ωθούνται για το κάτι παραπάνω (‘πιό γρήγορα, πιό ψηλά, πιό δυνατά’), ενώ στην ουσία είναι τα θύματα ενός διεφθαρμένου συστήματος που ξεκινά απο την πολιτεία και το κάθε κράτος. Είναι γνωστή η προπαγάνδα των πρώην κομμουνιστικών καθεστώτων για άμεση προβολή της χώρας μέσω των ολυμπιακών αγώνων (Κούβα, Κίνα, Σοβιετική Ένωση, Βουλγαρία, Κορέα).

Αν και το άθλημα της σωματοδόμησης προϋποθέτει ένα ρίσκο, μία τρέλα, μία ματαιοδοξία, που όλα τους εγκυμονούν κινδύνους μακροπρόθεσμα, εν τούτoις η υπερβολή και το σκεπτικό ”όσο πιό πολλά, τόσο πιό καλά”, δεν ειναι πανάκεια και δεν εξασφαλίζει την επιτυχία. Οι παρενέργειες από τη χρήση ουσιών είναι άμεσα δοσοεξαρτώμενες. Μία κατάχρηση θα επιφέρει και φθορά – κοινώς θα καείς. Προκειμένου όμως να έχεις διάρκεια, θα πρέπει να είσαι συνετός τόσο στην προπόνηση σου, όσο και στη φαρμακοδιέγερση. Ένας κομήτης ξεχνιέται γρήγορα, το να έχεις διάρκεια είναι το δύσκολο.

Τα ανδρογόνα-αναβολικά στεροειδή, μαζί με τη σωματοτροπίνη μπορούν να αποτελέσουν το ελιξίριο της νεότητας, όταν κάνουμε χρήση τους με λογική, σύνεση, μέτρο και φειδώ. Οι αρθρώσεις πονάνε λιγότερο, το μυικό σύστημα τονώνεται – κατ’επέκταση το λίπος της κοιλιάς ελαττώνεται – το δέρμα γίνεται πιό ελαστικό, η αυτοπεποίθηση αυξάνεται ενώ βελτιώνεται και η ερωτική επιθυμία -γενετήσια ορμή. Tα κόκκαλα δυναμώνουν, η ανάρρωση από τραύματα επιταχύνεται. Οι ιστοί με την αυξητική ορμόνη ανανεώνονται, οι σύνδεσμοι δυναμώνουν, το δερμα καθαρίζει. Όμως η αλόγιστη χρήση και χρόνια κατάχρηση μπορεί να αποβεί μοιραία, σαν ωρολογιακή βόμβα: ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα, οξεία νεφρική ανεπάρκεια, όγκος προστάτου, ψυχωσικές συμπεριφορές, διπολικότητα-μανιοκατάθλιψη, ακμή, παραμόρφωση σκελετού, μεγαλοκαρδία, λευχαιμία, σακχαρώδης διαβήτης. Τη δεκαετία του ‘90 στις ΗΠΑ ένας ασκούμενος πήρε υπερβολική δόση από ένα συμπλήρωμα που είχε φυτική μορφή εφεδρίνης – τη λεγόμενη εφεδρα-mahuang. Το αποτέλεσμα ήταν να καταλήξει από καρδιακή ανακοπή. Το φάρμακο μπορεί να σώσει αλλά και να γίνει και φαρμάκι. Μία ασπιρίνη θα σε σώσει απο το έμφραγμα αλλά δέκα ασπιρίνες θα σου προκαλέσουν γαστρορραγία. Όπως και μια παρακεταμόλη θα σε ανακουφισει απο την ημικρανία, αλλά δέκα θα σου προκαλέσουν φαρμακευτική ηπατίτιδα.

Παν μέτρον άριστον – μηδέν αγαν έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγόνοι και είχαν απόλυτο δίκιο. Το περιβόητο road rage είναι το αποτέλεσμα των αναβολικών-ανδρογόνων στη συμπεριφορά ενός ατόμου κατά τη χρήση ΑΑΣ. Είναι μια κατάσταση η οποία μπορεί να γίνει χρόνια και να δημιουργήσει προβλήματα συμπεριφοράς του αθλητή στην κοινωνία. Πέρα του ότι είσαι παρεξηγημένος με τη σωματική σου εμφάνιση, καθότι ξεφεύγεις πολύ από το μέσο όρο, η δίαιτα σε συνδυασμό με τη σωματική και ψυχική κόπωση κάνουν έναν εκρηκτικό χαρακτήρα, ο οποίος με τη συνδρομή των στεροειδών πολλές φορές ‘ξεφεύγει’ χάνοντας τον έλεγχο. Έχω μιλήσει σε πολλά παιδιά, λέγοντάς τους ότι τη στιγμή του θυμού τους δε μιλάνε εκείνοι αλλά η χημεία που έχουν μέσα τους. Kαι επειδή η λάθος χημεία εγκεφάλου, οδηγεί σε ψυχικές νόσους είναι πολύ πιθανό να παρεκτραπούν και να οδηγηθούν σε μανιοκατάθλιψη, νεύρωση, ψύχωση, αϋπνία, άγχος, εμμονή. Μετά το πέρας μίας θεραπείας πρέπει να γίνει τόσο σωματική όσο και ψυχική αποτοξίνωση. Χρειάζεται εκτεταμένη δουλειά με τον εαυτό σου, αυτογνωσία, μέσω διαλογισμού ή ψυχοθεραπείας.

Μετά από ένα κύκλο διαπιστώνεις ότι ο ψυχισμός σου, η συμπεριφορά σου, ο ύπνος σου έχουν βρει μιά ηρεμία. Aυτό είναι το τίμημα που πληρώνει κάποιος για να ξεχωρίσει, μαζί με άλλα πολλά βέβαια. Ένας μέγιστος παράγοντας της επιτυχίας είναι το να εισαι απερίσκεπτος, χωρίς παράπλευρες αποσπάσεις από το στόχο σου (γυναίκες, οικονομικά, δουλειά, οικογενειακά). Δεν είναι τυχαίο που πολλοί απομονώνονται και κλείνονται στον εαυτό τους προκειμένου να συγκεντρωθούν στο στόχο τους. Και φυσικά πρέπει να έχεις αυτογνωσία, αυτοέλεγχο, αυτοκριτική ώστε τη δεδομένη στιγμή μίας πρόκλησης να είσαι σε θέση να μη δράσεις παρορμητικά, αυθόρμητα, κάτι που θα σε βάλει σε προβλήματα πάσης φύσεως. Τα ΑΑΣ δεν κατασκευάστηκαν για αθλητές αλλά για συγκεκριμένες ασθένειες-σύνδρομα. Εν παραδείγματι η κακοήθης αναιμία, η γεροντική καχεξία, το μετατραυματικό σύνδρομο, η έλλειψη γενετήσιας ορμής, η οστεοπόρωση και τα κατάγματα, η αυξημένη πηκτικότητα του αίματος, το AIDS, το σύνδρομο klinefelter, η καθηστερημένη ήβη-ανάπτυξη-νανισμός.

Το θέμα είναι ότι οι προπονητές και οι αθλητές-αθλούμενοι, εκμεταλλεύτηκαν τις παράπλευρες ιδιότητες των ΑΑΣ σε σχέση με την αθλητική απόδοση και έκαναν εκτεταμένη χρήση τους σε δόσεις πολλαπλάσιες από τις θεραπευτικές των γιατρών.