ΤΩΡΑ |
“Ήταν εξαιρετικά την Πέμπτη το βραδάκι στο Polis Art Cafe όπου έκανε την πρώτη της εμφάνιση η “Πλατεία Μεσολογγίου” του Βαγγέλη Προβιά, το δεύτερο βιβλίο του με διηγήματα του” περιγράφει σήμερα ο Άρης Δαβαράκης για την παρουσίαση του βιβλίου που όλοι μαζευτήκαμε για να γιορτάσουμε χθες. Ο Άρης μίλησε γι αυτό γι αυτό και αφήνω να συνεχίσει και να αναλάβω το φινάλε..
“Πολύς κόσμος, φίλοι, γνωστοί, άγνωστοι, πρώην υπουργοί, ο κ. Μπαμπινιώτης, άνθρωποι “των γραμμάτων”, ο αληθινός φίλος του Βαγγέλη (και δικός μου!) Παύλος Παπαδόπουλος,η Μίνα, αδερφή του συγγραφέα με τους δυο κούκλους γιους της δέκα και έξη ετών – η παρέα των εκδόσεων ΟΛΚΟΣ, στο πάνελ η Μαρία Φαραντούρη, ο Γιώργος Κιμούλης που διάβασε βέβαια μα-γι-κά, η Μαριλένα Αστραπέλου που έκανε μια άψογη εισαγωγή, ο γενικός συντονιστής Βασίλης Χατζηϊακώβου (ο και “οικοδεσπότης”), ο συγγραφέας που μίλησε πολύ σωστά, απλά και ειλικρινά, και εγώ που κατάφερα επιτέλους να μην φλυαρήσω ασκόπως. Ειπώθηκαν πολλά, αυτό που κρατάω πάντως είναι ένα αίσθημα αρμονικό και – δεν υπάρχει άλλος τρόπος να το περιγράψω, συγχωρέστε με – αγαπησιάρικο: Ξέρω, δεν είναι η πιο ψύχραιμη αναλυτική προσέγγιση η διαπίστωση πως η αγάπη κάνει θαύματα και ουδέποτε εκπίπτει. Το Polis Art Cafe όμως ήταν ολόκληρο συντονισμένο στις συχνότητες της αγάπης, εκεί που δεν υπάρχει ο Φόβος και ανοίγονται καινούργια μονοπάτια – και εγώ αυτό αποκόμισα από την βραδιά. Ψέμματα να πω;”
Ο Άρης ψέμματα δε λέει και ήδη βρίσκομαι στις τελευταίες σελίδες της “Πλατεία Μεσολογγίου”.
Προσωπικά είμαι μονίμως συντονισμένη σε συχνότητες αγάπης και όποιος θέλει να διαβάσει για το Φόβο ας ανατρέξει στα “Νέα” και σε μία ενδιαφέρουσα ανάλυση που έκανε ο Γιώργος Κιμούλης ως guest writer. Στο τέλος της παρουσίασης ο Άρης κάθισε με τη Μελίνα Κανά και τη Μαρία Φαραντούρη. Τα υπόλοιπα θα τα αναλύσει ο Γιώργος Παυριανός σε ένα παύρο κείμενο γιατί λατρεύει το συγγραφέα και δεν υπάρχει ωραιότερο πράγμα από το να γιορτάζεις δουλειές φίλων σου. Τώρα αναμένουμε την ποιητική συλλογή του Γιώργου Ευσταθίου μας!
Η Πλατεία Μεσολογγίου είναι μια πλατεία της Αθήνας όπως όλες οι άλλες πλατείες της και όπως οι πλατείες όλων των άλλων πόλεων της Ελλάδας. Γι’ αυτό, εκτός από πραγματική, είναι ταυτόχρονα συμβολική, προσωπική και αποκαλυπτική. Είναι η πλατεία κοντά στο σπίτι μας, όπου κι αν κατοικούμε, που την ξέρουμε από πάντα χωρίς να της δίνουμε σημασία. Πίσω από το θόρυβο, τα μαγαζιά και τις φωνές των παιδιών, κλείνει μέσα της τις ελπίδες, τα όνειρα και την απέραντη σιωπή, τη δική μας και τόσων άλλων ανθρώπων.
Η Πλατεία Μεσολογγίου είναι το δεύτερο βιβλίο του Βαγγέλη Προβιά μετά Τα μαύρα παπούτσια της παρέλασης (Ολκός, 2014). Είναι ένας κύκλος διηγημάτων για την αχαρτογράφητη ευαισθησία και τις απρόβλεπτες ιστορίες ζωής που έχουν κοινή αναφορά στην πλατεία Μεσολογγίου την πραγματική και την «Πλατεία Μεσολογγίου» τη συμβολική, την πλατεία Μεσολογγίου στο Παγκράτι και την «Πλατεία Μεσολογγίου» κάθε γειτονιάς της Αθήνας και κάθε πόλης της Ελλάδας. Είναι οι ιστορίες που έχει να πει η πλατεία που μας μεγάλωσε, που μας παρακολουθεί, που μας γνωρίζει πιο πολύ από όσο τη γνωρίζουμε εμείς.
Τρέξτε να πάρετε αυτό το υπέροχο βιβλίο!
Βαγγέλης Προβιάς, «Πλατεία Μεσολογγίου», σελ. 192, τιμή 13,00 (χωρίς ΦΠΑ)
Σχόλια για αυτό το άρθρο