Βραβεία ΔΕΣΤΕ 2015: Αυτοί Είναι Οι Έξι Υποψήφιοι!

Το Βραβείο ΔΕΣΤΕ θεσμοθετήθηκε το 1999 και απονέμεται κάθε δύο χρόνια σε έναν Έλληνα ή Κύπριο καλλιτέχνη, που ζει στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό. Στόχος του Βραβείου ΔΕΣΤΕ είναι η ανάδειξη μιας ανερχόμενης γενιάς καλλιτεχνών, που αποτελεί κύριο κομμάτι της πολιτικής του Ιδρύματος για τη στήριξη και την προώθηση της σύγχρονης τέχνης.

ΣχετικάΆρθρα

Οι έξι καλλιτέχνες – Ναταλί Γιαξή, Πέτρος Μώρης, Γιάννης Παπαδόπουλος, Άγγελος Πλέσσας, Σωκράτης Σωκράτους, Μαρία Χασάπη – που έχουν επιλεγεί ως υποψήφιοι για το Βραβείο ΔΕΣΤΕ 2015, θα παρουσιάσουν τη δουλειά τους σε μια έκθεση που θα φιλοξενηθεί στους χώρους του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης και που θα διαρκέσει από τις 28 Μαϊου 2015 έως τις 30 Σεπτεμβρίου 2015. Η συνεργασία αυτή μεταξύ του Ιδρύματος ΔΕΣΤΕ και του Μουσείου εντάσσεται στο πλαίσιο του προγράμματος «Βήμα στους Νέους», με το οποίο το Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης ανοίγει ένα διάλογο με τους νέους, ενημερώνει το κοινό για τη σύγχρονη δημιουργία και ενισχύει ένα δυναμικό περιβάλλον ανταλλαγής ιδεών.

Η επιλογή του νικητή του Βραβείου ΔΕΣΤΕ 2015 θα γίνει από μία διεθνή, εξαμελή Κριτική Επιτροπή και το αποτέλεσμα θα ανακοινωθεί κατά τη διάρκεια τελετής απονομής που θα πραγματοποιηθεί στις 7 Σεπτεμβρίου 2015. Ο νικητής θα λάβει το χρηματικό έπαθλο των 10.000 Ευρώ.

Ας γνωρίσουμε καλύτερα τους έξι υποψήφιους:

Μαρία Χασάπη: Με τα χρόνια, ανέπτυξα μια χορογραφική πρακτική επικεντρωμένη στη σχέση σώματος και εικόνας –καθορισμένη από τη σωματικότητα της γλυπτικής, την εκτεταμένη διάρκεια, και την αισθητική ακρίβεια. Το έργο μου, με μέσο την αφαίρεση, επικεντρώνεται στην ένταση μεταξύ του ανθρώπινου υποκειμένου και του καλλιτεχνικού αντικειμένου, του χορευτή ως περφόρμερ και ως φυσικής οντότητας. Η χρήση της αφαίρεσης μέσω της σταδιακής μείωσης της κίνησης σε σχέση με τον χρόνο δημιουργεί την εντύπωση του σώματος ως κατακερματισμένης φόρμας και τελικά ως επιδραστικής δύναμης. Με τη χαρακτηριστική βραδύτητά της και τη σταδιακή της πρόοδο, η χορογραφία μου δίνει τη δυνατότητα για μια «αναμονή», όπου η φόρμα παγώνει και γίνεται αντικείμενο στοχασμού. Καθώς οι εικόνες εναλλάσσονται, η σχέση μεταξύ χώρου, διάρκειας και κίνησης γιγαντώνεται δίνοντας τη δυνατότητα στον θεατή να μπει σε ένα άλλο επίπεδο συνείδησης και επίγνωσης.

Πέτρος Μώρης.

Το έργο του Πέτρου Μώρη φέρνει σε σύνθεση πρακτικές θεωρητικής, χειρωνακτικής και μετα-βιομηχανικής παραγωγής, ώστε να εξετάσει ιστορικές και σύγχρονες εκφάνσεις εργασίας και οικονομίας, συστημάτων πνευματικής ιδιοκτησίας και συλλογικής δημιουργικότητας. Η καλλιτεχνική πρακτική του αναπτύσσεται μέσω της παραγωγής γλυπτικών εγκαταστάσεων και δισδιάστατων έργων, μέσω της συγγραφής κειμένων και της δημιουργίας καλλιτεχνικών εκδόσεων. Μελετώντας τις υλικές και πολιτισμικές διαδικασίες που μετασχηματίζουν το φυσικό και το τεχνητό περιβάλλον, το έργο του αφορά σε μια επιχείρηση αξιολόγησης και σύνθεσης που μιλά για την μεταλλακτική στιγμή μεταξύ μνήμης και προόδου.

Στην παρούσα εγκατάσταση με τίτλο Copies, Columns, Reconfiguration (2015) κατασκευαστικές και διακοσμητικές πρακτικές έρχονται σε διάλογο με αναλογίες και συμβάσεις επιστημών όπως η συντήρηση και ο μουσειολογικός εκθεσιακός σχεδιασμός, δημιουργώντας ένα χωρικό και εννοιολογικό σύστημα μεταξύ ερείπωσης και εξέλιξης, τάξης και χάους. Διεσπαρμένες στον εκθεσιακό χώρο, τυπολογίες μεταλλικών ενισχύσεων σκυροδέματος κατασκευάζουν ένα κατακερματισμένο τοπίο. Οι σκελετικές αυτές δομές επενδύονται με εκτυπωμένα φύλλα μαύρου μονωτικού λάστιχου. Τα σχέδια που εκτυπώνονται στις μαύρες επιφάνειες αποτελούν ψηφιακές καταγραφές ψηφιδωτών διαφορετικών αρχαιολογικών περιόδων, προερχόμενων από αστικά και αγροτικά περιβάλλοντα της ελληνικής περιφέρειας, γεωμετρικών και απεικονιστικών θεματικών. Αποτυπωμένα με το χέρι μέσω χρήσης σχεδιαστικών προγραμμάτων CAD, τα μονοχρωματικά περιγράμματα των ψηφιδωτών χάνουν τα αναπαραστατικά στοιχεία τους και συστήνονται τελικά ως υβρίδια μεταξύ πινακίδων παρουσίασης, λογισμικών διεπαφών και μη-λειτουργικών οικοδομικών στοιχείων. Σποραδικά, οι αφηρημένες αυτές “ακτινογραφίες” ψηφοθετούνται από περιοχές μαρμάρινων ψηφίδων, επανασυνδέοντας τα σχεδιαγράμματα με τις υλικές και χειρωνακτικές πτυχές των αρχαίων ευρημάτων στα οποία αναφέρονται. Ένα κείμενο που διατρέχει τις εκτυπώσεις, ταυτόχρονα θεωρητικό και ποιητικό σε χαρακτήρα, συμπληρώνει τις χαοτικά φθαρμένες συνθέσεις, ιχνογραφώντας μια καλειδοσκοπική εναλλαγή κλιμάκων του αισθητού, εντροπικών διαδικασιών, φυσικών και τεχνο-πολιτιστικών διαστρωματώσεων.

Σωκράτης Σωκράτους

Η δουλειά του Σωκράτη Σωκράτους (γεν. 1971 Πάφος, Κύπρος) δεν κατηγοριοποιείται εύκολα καθώς περιλαμβάνει μία πληθώρα εικαστικών εκφραστικών μέσων. Αποδομώντας και εξετάζοντας εξονυχιστικά την συλλογική μνήμη και τους μηχανισμούς της, ο καλλιτέχνης δεν προσπαθεί να «μνημονεύσει» την ιστορία αλλά αντιθέτως να δράσει παρεμβατικά και να εμπλακεί κριτικά σε αυτή. Ο Σωκράτης Σωκράτους χρησιμοποιεί στρατηγικά στα έργα του τεχνάσματα εμπλέκοντας ακόμα και την ομορφιά για να διαπραγματευτεί τα δύσκολα θέματα της απώλειας, της εκτόπισης και της καταστροφής αλλά και για να ανατρέψει τις εθνικές και πολιτιστικές ταυτότητες που κατασκευάζονται από τον χειρισμό της συλλογικής συνείδησης. Πάνω από όλα όμως υπάρχει η πρόθεση του καλλιτέχνη για μία ποιητική και συνάμα πολιτική ενασχόληση με το περιβάλλον του, είτε πρόκειται για μια κοινωνία σε κρίση, όπως αυτή της Αθήνας -την οποία έχει διερευνήσει οπτικά και κριτικά σε μία σειρά έργων από τις αρχές του 2000- ή μία γεωγραφική περιοχή σε σύγκρουση, όπως αυτή της Κύπρου, της χώρας καταγωγής του. O Σωκράτους εκπροσώπευσε την Κύπρο στην 53η Μπιενάλε της Βενετίας (2009), επιμέλεια Sophie Duplaix. Έχει συμμετάσχει στην Μπιενάλε του Riwaq “Gestures in Time”, στην Παλαιστίνη (2012), επιμέλεια Katya Garcia-Anton και Lara Khaldi (2012), στην 3η Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης της Θεσσαλονίκης “A Rock and a Hard Place”, επιμέλεια Paolo Colombo, Mahita El Bacha Urieta και Μαρίνα Φωκίδη, Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Θεσσαλονίκη, (2011), στη 2η Μπιενάλε Σύγχρονης Τέχνης της Θεσσαλονίκης, “Personal/Political”, Κρατικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης, Θεσσαλονίκη, (2009), στην Μπιενάλε των Τιράνων, Αλβανία (2001). Πρόσφατα η δουλειά του έχει συμπεριληφθεί στην έκθεση “This is not my beautiful house” στην Kunsthalle Athena. O Σωκράτης Σωκράτους εκπροσωπείται από την γκαλερί The Breeder.

Ναταλί Γιαξή

Η Ναταλί Γιαξή διερευνά τη μη-θεαματική σφαίρα του καθημερινού, μια σχεδόν παρωχημένη έννοια του 20ού αιώνα που εδώ και καιρό έχουν μονοπωλήσει και καταλάβει οι τεχνολογίες της αγοράς. Η επανα-καθιέρωση μιας συνειδητής σύνδεσης με το καθημερινό, μέσα από μη-Δυτικά ουτοπικά ιδεώδη, όπως η κενότητα, η απουσία και η ατέλεια, μπορεί να επιφέρει μια ριζοσπαστική επανεισαγωγή του καθημερινού, του ημερήσιου, στον 21ο αιώνα∙ μια διάσωση της αυτο-αναπαραγωγής από την κυβερνο-καπιταλιστική-αναπαραγωγή. Οι «υποσυνήθεις» και «ενδοτικές» έννοιες του Περέκ για το καθημερινό αποκτούν μια νέα δυναμική στην εποχή της κοινωνικής δικτύωσης και της παγκόσμιας διασυνδεσιμότητας. Η κενότητα δεν χαρακτηρίζει πλέον τη μείωση, αντίθετα καλεί για συμμετοχή στην κοινωνική και πολιτική συνείδηση. Η μορφή δεν διακρίνει πλέον το περιεχόμενο, ένα βιβλίο μπορεί και πρέπει να κρίνεται από το εξώφυλλό του.

Άγγελος Πλέσσας

Η Αιώνια Ιντερνετική Αδελφότητα, (1-3) είναι μια εγκατάσταση με τη μορφή σταντ προώθησης για το πρότζεκτ «Αιώνια Ιντερνετική Αδελφότητα». Το πρότζεκτ ξεκίνησε το 2012 όταν ο καλλιτέχνης προσκάλεσε online “φίλους” –καλλιτέχνες, ποιητές, αρχιτέκτονες– να κατασκηνώσουν για λίγες μέρες στην Ανάφη, το νησί των Κυκλάδων. Πρόθεσή του ήταν να εγκαταλειφθούν οι υπάρχουσες online κοινωνικές συμβάσεις και να συγκεντρωθούν στη φύση ώστε να δημιουργήσουν ad hoc γεγονότα, προσβλέποντας στη δημιουργία ενός νέου μοντέλου για να βιώνεται η ζωή και η τέχνη. Η συνάντηση έχει ήδη πραγματοποιηθεί στην Ανάφη (2012), στη Χιλίτλα του Μεξικό (2013), και στη Νεκρά Θάλασσα, στην Παλαιστίνη (2014).

Η Αιώνια Ιντερνετική Αδελφότητα, (1-3) είναι μια αναπαραστασιακή πλατφόρμα επικοινωνίας για το ετήσιο πρότζεκτ και στοχεύει να αποτελέσει έναν εφήμερο γεννήτορα για την επανεξέταση της ζωής σε αστικές περιοχές και των φαινομένων υπερσυνδεσιμότητας και μοναξιάς. Η εγκατάσταση θα περιλαμβάνει επίσης προωθητικό και αρχειακό υλικό, καθώς και την αυτοδιακήρυξη-ηχητικό μανιφέστο της προσεχούς έκδοσης που θα γίνει τον Ιούλιο στο ιστορικό Κάστρο Μαλασπίνα στην Ιταλία. Πέρα από αυτό, όμως, η Αιώνια Ιντερνετική Αδελφότητα, (1-3) θα «φιλοξενήσει» και μια σειρά από μικρο-δράσεις από επισκέπτες και φιλοξενούμενους, που θα ενθαρρυνθούν να διαμορφώσουν το μέλλον της Αιώνιας Ιντερνετικής Αδελφότητας, ως κοινωνίας (ή κοινότητας) ανοιχτής σε απεριόριστα μέλη.

http://eternalinternetbrotherhood.com/

Γιάννης Παπαδόπουλος

Εξάντληση είναι ο τίτλος της εγκατάστασης του Γιάννη Παπαδόπουλου στο Μουσείο Κυκλαδικής Τέχνης για το Βραβείο ΔΕΣΤΕ 2015. Ο καλλιτέχνης ξεκινά από την ομώνυμη μέθοδο υπολογισμού εμβαδών στα Μαθηματικά, την περιεργάζεται με πολλαπλούς τρόπους ως προς τα νοήματά της και τις δυνατότητές της στα υλικά και τον χώρο. Την επιστρέφει στον θεατή σαν μια κατάσταση που περισσότερο ερωτά παρά απαντά. Το έργο είναι ένα στοχαστικό παιχνίδι μεταξύ του καλλιτέχνη, του επισκέπτη και των συνθηκών θέασης. Η ισορροπία μεταξύ της αδιάσειστης μεθόδου και των ποιητικών προσδοκιών βρίσκεται στην κομψότητα των λύσεων. Αυτές οι λύσεις θα επιχειρηθεί να βρεθούν στον χώρο του Μουσείου.

Επιτροπή Επιλογής Βραβείου ΔΕΣΤΕ 2015:

Ανδρέας Αγγελιδάκης – Καλλιτέχνης, Αρχιτέκτονας, Επιμελητής

Δάφνη Βιτάλη – Ιστορικός Τέχνης, Επιμελήτρια, ΕΜΣΤ

Αντρέ Ζιβανάρη – Διευθύντρια, Point Centre for Contemporary Art, Λευκωσία

Ευαγγελία Λεδάκη – Επιμελήτρια, Κριτικός Τέχνης

Δημήτρης Πασσάς – Συλλέκτης

Κώστας Σαχπάζης – Καλλιτέχνης, νικητής του Βραβείου ΔΕΣΤΕ 2013

Κριτική Επιτροπή Βραβείου ΔΕΣΤΕ 2015:

Δάκης Ιωάννου – Πρόεδρος, Ίδρυμα ΔΕΣΤΕ

Bernard Blistène – Διευθυντής, Centre Georges Pompidou, Παρίσι

Thelma Golden – Διευθύντρια και Επιμελήτρια, The Studio Museum in Harlem, Νέα Υόρκη

Max Hollein – Διευθυντής, Schirn Kunsthalle Frankfurt, Φρανκφούρτη