“Aντε, κουνήσου, πεινάω σαν λύκος!” μου λέει ανυπόμονος ο Γιώργος Πανόπουλος. Έχουμε έρθει στο Εlectra Metropolis,το καινούργιο στολίδι της Αθήνας κι εγώ χαζεύω τo τεράστιο ταμπλό του Αλέκου Φασιανού που στολίζει την είσοδο. Ασημένια πουλιά πετάνε ανάμεσα από ασημένια λουλούδια, σε ένα μπλε ελεκτρίκ φόντο. Το Electra Metropolis άνοιξε πριν λίγες μέρες, το προσωπικό, χαρούμενο και ευγενικό, ανεβοκατεβαίνει τους ορόφους να εξυπηρετήσει τους πελάτες, “σε ποιόν όροφο είναι το εστιατόριο;” ρωτάω, “στον 10ο” μου απαντούν, μπαίνουμε στο ασανσέρ και βγαίνουμε… στην Ακρόπολη! Από την τεράστια τζαμαρία του εστιατορίου, τη βλέπουμε να λάμπει λευκή, κάτω από το φως του φεγγαριού, νομίζεις ότι θα απλώσεις το χέρι σου και θα την πιάσεις.
Η αίθουσα είναι γεμάτη κόσμο, τα γκαρσόνια πηγαινοέρχονται, η Χριστίνα και ο Κώστας έχουν ήδη παραγγείλει, “Τι θα πάρεις;” “Κάτι νηστίσιμο”, λέω. “Από σήμερα αρχίζει η νηστεία των Χριστουγέννων” ” Η νηστεία των Χριστουγέννων; Tι είναι αυτό;” με ρωτάνε και οι τρεις με μια φωνή. Σαν Pavripedia που είμαι αναλαμβάνω να τους ενημερώσω: “Eκτός από τη νηστεία του Πάσχα, υπάρχει και η νηστεία των Χριστουγέννων. Ξεκινάει στις 14 Νοεμβρίου και κρατάει 40 μέρες, μέχρι τις 24 Δεκεμβρίου. Νηστεύουμε το κρέας, τα γαλακτοκομικά και τα αβγά. Το ψάρι επιτρέπεται όλες τις μέρες εκτός από Τετάρτη και Παρασκευή. Το κρασί και το λάδι επίσης επιτρέπονται όλες τις μέρες εκτός από Τετάρτη και Παρασκευή…”
” Δεν καταλαβαίνω γιατί χρειάζεται η νηστεία” μου λέει η Χριστίνα. “Για πολλούς λόγους: για άσκηση, για να καταπολεμήσουμε τη λαιμαργία μας, για να συμπαρασταθούμε πνευματικά σε όσους δεν έχουν να φάνε, για να απαλλάξουμε τον οργανισμό μας από τροφές που βλάπτουν την υγεία… Μην ξεχνάμε ότι σκάβουμε το λάκκο μας με τα κουτάλια και τα πιρούνια μας!” “Αυτό θα κάνω κι εγώ σήμερα και θα παραγγείλω ένα ωραιότατο φιλέτο” λέει αποφασιστικά ο Γιώργος και φωνάζει τον σερβιτόρο. “Παύρη μου, γιατί δεν παίρνεις κι εσύ ένα φιλετάκι να δυναμώσεις, πέρασες πνευμονία…” επιμένει η Χριστίνα. “Ασθενής και οδοιπόρος δεν νηστεύει” συμπλήρωσε ο Κώστας.
Έβλεπα τους σερβιτόρους μέσα στη σάλα να πηγαινοέρχονται με τα “αμαρτωλά” πιάτα, κάτι ζουμερές rib eye μου έκλειναν το μάτι, o Kώστας άρχισε να τρώει το υπέροχο ταρτάρ, “δεν είναι ούτε η μέρα, ούτε το μέρος για να ξεκινήσω τη νηστεία” σκέφτηκα και παράγγειλα κι εγώ ένα ωραιότατο φιλέτο…
Έφαγα και ήπια χωρίς κανένα ταμπού και ενδοιασμό. Η νηστεία αναβλήθηκε για την επομένη. “Πάντως αν θέλεις να νηστέψεις, έχω αυτό για σένα” μου λέει ο Κώστας και βγάζει και μου δίνει το βιβλίο της Ντίνας Νικολάου με τα καλύτερα νηστίσιμα. Αργά το βράδυ, κι αφού όλοι οι πελάτες είχαν φύγει, σηκωθήκαμε κι εμείς, κάναμε μια βόλτα τους ορόφους και στο λόμπι και βγήκαμε στη Μητροπόλεως. Άλλη μια προσπάθεια να γίνω γέροντας Παυρίσιος είχε αποτύχει…
Σχόλια για αυτό το άρθρο