Η Ελίζα Μαρέλλι είναι ίσως η μοναδική τραγουδίστρια που δημιούργησε ένα μεγάλο όνομα -στις δεκαετίες ’50 και ‘ 60- χωρίς να έχει εμφανιστεί μπροστά σε κοινό. Οι παλιότεροι την θυμούνται σίγουρα, από τα θαυμάσια τραγούδια της. Η φωνή της παραμένει για πολλούς χωρίς πρόσωπο, αφού η καριέρα της ήταν μόνο δισκογραφική και το ραδιόφωνο έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στην καθιέρωσή της.
Σε ηλικία 9 ετών αρχίζει τα μαθήματα στο Ελληνικό Ωδείο, ενώ δύο χρόνια αργότερα έρχονται και τα μαθήματα φωνητικής με τη Δανάη. Η δασκάλα της ήταν εκείνη που αργότερα την ονόμασε «αρχετυπική Dame».
Το ταλέντο της αναδύεται αμέσως, η οικογένεια της όμως αρνείται να ηχογραφήσει το πρώτο της τραγούδι καθώς ακόμα ήταν πολύ μικρή. Ωστόσο νεαρότατη έκανε τον πρώτο της δίσκο. Στα 14 της, η μικρή Μαρέλλι έφερε πάλι στην επιφάνεια το παλιό ελληνικό τραγούδι και το έκανε μόδα. Η φωνή της ήταν στρωτή, γήινη και ταυτόχρονα απλή και ρομαντική. Και κυρίως αναγνωρίσιμη. Ακόμα και όταν ερμήνευε μεγάλες επιτυχίες της Σοφίας Βέμπο, ο κόσμος αναγνώριζε τη φωνή της Μαρέλλι.
Άρχισε να τραγουδά το 1958 και έμεινε στο χώρο μόνο 8 χρόνια, για να αφοσιωθεί μετά στην οικογένειά της. Σε αυτό το διάστημα, ηχογράφησε περισσότερα από 300 τραγούδια σε δίσκους 75 και 48 στροφών και ήταν η πρώτη τραγουδίστρια που έκανε δίσκο Long Play (L.P.)
Ακολουθούν οι μεγάλες προσωπικές της επιτυχίες ενώ παράλληλα δίνει νέα ζωή σε τραγούδια του μεσοπολέμου και τα αναδεικνύει με τη φωνή και τις ερμηνείες της. Ανάμεσα τους τα: «Θα σε πάρω να φύγουμε», «Ας ερχόσουν για λίγο», «Ταμπακιέρα», «Μαραμένα τα γιούλια», κ. ά. Όταν τραγούδησε την περίφημη «Ρεζεντά» η επιτυχία που γνώρισε ήταν τόσο μεγάλη που ο κόσμος την ταύτισε μαζί του και την αποκαλούσε «Ρεζεντά».
Δίνει την πρώτη της συνέντευξη στο περιοδικό «Ντομινό» σε ηλικία μόλις είκοσι χρονών. Η δημιουργία οικογένειας στο κατώφλι της δεκαετίας του ’60 και η απόκτηση τριών παιδιών την κάνουν να μείνει μακριά από τη μεγάλη της αγάπη, το τραγούδι, κάτι για το οποίο ποτέ δεν μετάνιωσε. Τα παιδιά της άλλωστε επιβεβαιώνουν απόλυτα την επιλογή της. Η πρωτότοκη κόρης της σπούδασε Ιατρική, ο γιος της Νομική, ενώ είχε σημαντικές αθλητικές επιδόσεις και η δεύτερη κόρη της, ολοκλήρωσε τις σπουδές της στο Ωδείο και διαπρέπει ως καθηγήτρια Μουσικής.
Η επιστροφή γίνεται πανηγυρικά, καθώς το κοινό ποτέ δεν την ξέχασε, με ένα πολύ επιτυχημένο ρεσιτάλ που έδωσε στο κινηματοθέατρο Παλλάς. Επειδή απέφευγε τη δημοσιότητα γίνεται λόγος για μια «φωνή χωρίς πρόσωπο». Παιδί του ραδιοφώνου η Ελίζα Μαρέλλι έκανε άπειρες ραδιοφωνικές εκπομπές, ενώ επίσης απέφευγε τα κέντρα και εμφανιζόταν μόνο σε συναυλίες.
Οι τιμητικές πλακέτες, οι διακρίσεις και οι βραβεύσεις της αναρίθμητες, έρχονται να επισφραγίσουν το ευρύ κοινωνικό, καλλιτεχνικό της έργο που εκδηλώνεται μέσα από την έντονη φιλανθρωπική της δράση. Τραγουδά επίσης στο Ηρώδειο σε συναυλία αφιέρωμα στον Μιχάλη Σουγιούλ και αποθεώνεται από το κοινό.
Παράλληλα η Ελίζα Μαρέλλι πρωτοστατεί το 2004 στη δημιουργία του συλλόγου «Φίλοι του Ελαφρού Τραγουδιού» θέλοντας να δώσει σάρκα και οστά σε μια ιδέα της Δανάης. Αφοσιώνεται ψυχή τε και σώματι στους στόχους του Συλλόγου που είναι η διάσωση και η διάδοση του ελαφρού τραγουδιού.
Τον τελευταίο καιρό, η ιέρεια του ελαφρού τραγουδιού και κορυφαία εκπρόσωπος του είδους, αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας. Μετά από σύντομη νοσηλεία στο Ναυτικό Νοσοκομείο, πέρασε στην αιωνιότητα, στα 77 της χρόνια…
Αν όμως Ρεζεντά
σε χρονιές περασμένες
και λησμονημένες
δε μου λες γιατί
https://www.youtube.com/watch?v=zzD6H54WWXk
Σχόλια για αυτό το άρθρο