O TAZ παρασύρεται από την πιο γλυκιά χαρμολύπη και αγαπάει ξανά τους ανθρώπους σε μία από τις ταινίες της χρονιάς
Μια γλυκά μελαγχολική ταινία που ξεπερνάει τα σύνορα, τις πολιτισμικές διαφορές και τις σεξουαλικές επιλογές, ενώνοντας τους ανθρώπους μέσα από μια βασική τους ανάγκη, την τροφή η οποία ταυτόχρονα είναι και μια ιεροτελεστία απόλαυσης και συνύπαρξης. Βασική ανάγκη όπως είναι και η επικοινωνία, μοίρασμα συναισθημάτων όπως η χαρά και η θλίψη σε ένα τραπέζι συναισθημάτων, τραυμάτων, ανακαλύψεων και συγχώρεσης.
O Tόμας είναι ένας ταλαντούχος Γερμανός gay ζαχαροπλάστης που έχει μια κρυφή σχέση με τον παντρεμένο Ισραηλινό Όρεν ο οποίος επισκέπτεται συχνά το Βερολίνο. Όταν ο Όρεν σκοτωθεί σε ένα τροχαίο, ο Τόμας αποφασίζει να ταξιδέψει στο Ισραήλ προκειμένου να μάθει περισσότερα για τον αγαπημένο του, προσεγγίζοντας τη γυναίκα του, ζητώντας της δουλειά στο καφέ που έχει. Τα γλυκά του κάνουν θραύση, το καφέ γεμίζει όμως εκείνος έχει κάνει δύο λάθη. Δεν χρησιμοποιεί κοσέρ υλικά και η σχέση του με τη χήρα είναι απρόβλεπτη.
Ο σκηνοθέτης Οφίρ Ραούλ Γκράιτσερ, που έχει ασχοληθεί με video αρτ, ντοκιμαντέρ αλλά και διδασκαλία μαγειρικής, δένει την ταινία με έναν ήρεμο ρυθμό, όπως είναι η επούλωση ενός τραύματος, χωρίς ποτέ όμως να γίνεται αργός ή βαρετός ενώ κινηματογραφεί σχεδόν φετιχιστικά τις σκηνές που ο Τόμας πλάθει το ζυμάρι, σαν να πρόκειται για κάτι έμψυχο. Το βλέμμα της χήρας, της Ανάτ έχει μια υπόγεια θλίψη που την ενώνει με τα βλέμμα του Τόμας. Και οι δύο ψάχνοντας μια αλήθεια, θα ανακαλύψουν αλήθειες που κρύβουν μέσα τους και θα κληθούν να τις διαχειριστούν ο κάθε ένας με τον τρόπο του.
Μια πανέμορφη και χωρίς καλλιτεχνική επιδειξιμανία, πραγματικά ανθρώπινη ταινία που φέρνει την κάμερα στο ύψος των ηρώων της παρακολουθώντας τα δρώμενα μέσα από τη δική τους ματιά και τις συναισθηματικές τους μεταπτώσεις. Ένα πραγματικά γλυκό κινηματογραφικό σπάνιο δώρο, που ελέγχει απόλυτα το δραματικό του στοιχείο χωρίς να παρασύρεται στιγμή από το μελό και σε αφήνει χορτάτο με την κρυφή του συνταγή.
Σχόλια για αυτό το άρθρο