Ο Γιάννης Κεντ, ο παραγωγός των Θεατρικών Σκηνών που σε λίγες μέρες κάνουν πρεμιέρα στο Παλλάς με το έργο Ζητείται ψεύτης του Δημήτρη Ψαθά σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια, έγραψε το παρακάτω κείμενο στο προσωπικό του blog και καταθέτει τις σκέψεις του για τη διάσωση της αρχικής τους ιδέας:
Αφορμώμενος από τα τόσα σχόλια που έχει εισπράξει αυτή η παράσταση, πριν καν ανέβει στην σκηνή, νομίζω πως έχει έρθει το πλήρωμα του χρόνου να καταθέσω κι εγώ μερικές σκέψεις μου… Οι αναφορές του προηγούμενου διαστήματος γύρω από την επερχόμενη, προσαρμοσμένη διασκευή ενός τόσο διαχρονικά, επίκαιρου έργου, δυστυχώς δεν κατάφεραν να είναι περισσότερες από όσα ειπώθηκαν για την ματαίωση της παράστασης. Αν και νέος στον χώρο αυτό, μόλις τρία χρόνια, έμαθα πως στην συγκεκριμένη δουλειά, καμιά φορά, οι δουλειές ακυρώνονται, πόσο μάλλον πέντε μήνες πριν την έναρξη των παραστάσεων και δυο μήνες πριν τις πρόβες. Κάτι, όμως, που δεν μπορούσα προσωπικά να δεχτώ. Ήταν ένα μεγάλο για εμάς εγχείρημα, το σχεδιάζαμε από καιρό, το αγαπούσαμε και θέλαμε, τόσο εγώ όσο και οι συνεργάτες μου, να γίνει και να πετύχει γιατί πιστεύαμε και πιστεύουμε ότι οι θεατρικές σκηνές, είχαν τον τρόπο να ανεβάσουν μια καινούρια υπερπαραγωγή στο Παλλάς.
Μετά από όσα έγιναν με τον Μάρκο, τον οποίο εκτιμώ ως καλλιτέχνη και την πορεία του ως τώρα και παραμερίζοντας εμπορικές ασυμφωνίες, δεν μου επέτρεπε η συνείδηση μου να ξαναβάλω στο συρτάρι τα σενάρια του έργου – ενός έτοιμου και δουλεμένου σχεδίου από τον εξαιρετικό Πέτρο Ζούλια – και να ανοίξω την πόρτα της εξόδου από το Παλλάς τόσων ηθοποιών και τόσων συντελεστών. Αν και από τα δημοσιεύματα του τύπου κρίθηκε μάλλον πως η παράσταση δεν θα προχωρήσει, όλον αυτό τον καιρό, οι συνεργάτες μου κι εγώ ψάχναμε το «μαγικό κουδούνι» που θα σημάνει τελικά το ανέβασμα του έργου. Ο ίδιος, δεν μπορούσα να αφήσω ξεκρέμαστους 25 ηθοποιούς, 10 συντελεστές, 30 άτομα προσωπικό του θεάτρου και μια άδεια σκηνή.
Άλλο ένα μέλημά μου, ήταν να σταθώ ισάξιος των περιστάσεων και να μην προδώσω την εμπιστοσύνη της κυρίας Μαρίας Ψαθά, κόρη του αείμνηστου Δημήτρη Ψαθά, και αποκλειστικού διαχειριστή των συγγραφικών του δημιουργημάτων, για την οποία τρέφω βαθύτατη εκτίμηση και φυσικά έχουμε συνεργαστεί επιτυχημένα ξανά στο παρελθόν στην παράσταση της Μαντάμ Σουσού.
Αποφασίσαμε λοιπόν, να αναζητήσουμε ένα εναλλακτικό πρόσωπο, αντίστοιχο του έργου που θα μπορούσε να φέρει εις πέρας τις απαιτήσεις αυτού του ρόλου. Και φυσικά η ανακοίνωση για την έναρξη των προβών, μετά από αλλαγές σχεδίων και προσωπικό κόστος, επέφερε τόση ανακούφιση που δεν περιγράφεται με λέξεις! Το θέατρο, γεννημένο για να αποτυπώνει τα στραβά και τα παράλογα του κοινωνικού γίγνεσθαι, δοκιμάζει συναισθήματα τόσο πάνω στο σανίδι όσο και πίσω από αυτό. Με σεβασμό στο θέατρο και τους ανθρώπους του, με πάθος για την δημιουργία, και το ασυμβίβαστο, έχω μάθει να ξεπερνάω τις δυσκολίες, να διδάσκομαι από αυτές και να πορεύομαι με άξιους και καινοτόμους συνεργάτες. Άλλωστε γι’ αυτούς που με γνωρίζουν καλά το μότο μου στην ζωή είναι :’’The journey is the reward’’! Γι αυτό και χαίρομαι τελικά που διασώσαμε την αρχική μας ιδέα, και στήνοντας τις τελευταίες λεπτομέρειες στα σκηνικά της παράστασης, σηκώνουμε και πάλι την αυλαία στις 15 Μάρτη. Η αναβίωση της ιστορίας του ψεύτη που εργάζεται για να καλύψει με ψέματα το πολιτικό κενό πολιτικών προσώπων , 65 χρόνια μετά, επιστρέφει για να θυμίσει τα κοινά σημεία των καιρών και να χειροκροτήσει το αναγνωρισμένο, πια, ταλέντο στην πένα του εμπνευστή του , Δημήτρη Ψαθά.
Αυτό που μπορώ να σας υποσχεθώ είναι οτι τόσο εγώ κι οι συνεργάτες μου, όσο και οι συντελεστές της παράστασης καταβάλαμε σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα την μεγαλύτερη δυνατή προσπάθεια για να προσφέρουμε ένα ακόμη υπερθέαμα στο Παλλάς.
Συνηθίζω να λέω στους συνεργάτες μου »παίξε καλά κι ας χάσεις…»
http://www.johnkent.com/liga-logia-gia-zitite-psevtis/
Σχόλια για αυτό το άρθρο