Λευτέρης Δημηρόπουλος: γενέθλια-έκπληξη κι αποκαλύψεις από το Α ως το Ω

 

Ο Λευτέρης Δημηρόπουλος είναι ένα επικίνδυνο λαμόγιο της εποχής, που διεκδικεί τα πάντα όταν μυρίζεται “ανθρώπινο κρέας” με κάθε μέσο, θεμιτό και αθέμιτο. Όλα αυτά στην παράσταση Του Κουτρούλη ο γάμος του Αλέξανδρου Ρίζου-Ραγκαβή, σε σκηνοθεσία Γιάννη Καλατζόπουλο με τον Γιάννη Βούρο στον ομώνυμο ρόλο, που ετοιμάζεται να κατακτήσει όλη την Ελλάδα το φετινό καλοκαίρι. Ο Λευτέρης υποδύεται τον Σφηκια, έναν εκδότη παρασκηνιακής και βρόμικης εφημερίδας. Στην αληθινή ζωή, ο Λευτέρης Δημηρόπουλος, κάθε άλλο παρά λαμόγιο είναι. Νέος, ταλαντούχος, ωραίος, σεμνός με ήθος κι αξιοπρέπεια, λατρεύει το θέατρο και το ποδόσφαιρο, σήμερα, 4 Ιουνίου, έχει γενέθλια κι όλος ο θίασος του Κουτρούλη, ετοίμασε έκπληξη με τούρτα -δύο για την ακρίβεια- κατά τη διάρκεια της πρόβας. Δείτε αποκλειστικές φωτογραφίες από την έκπληξη και διαβάστε στη συνέχεια, τις αποκαλύψεις του Λευτέρη στο αλφαβητικό ερωτηματολόγιο, από το Α ως το Ω. Προσοχή: κάποιες απαντήσεις θα σας ξαφνιάσουν. Κυρίες και κύριοι, ο εορτάζων Λευτέρης Δημηρόπουλος

Δανάη Αγγελάτου, Θοδωρής Αντωνιάδης, Θάλεια Χαραρά, Άγγελος Μπούρας, ο σκηνοθέτης Γιάννης Καλατζόπουλος, Γιώργος Γιαννόπουλος, Δέσποινα Μπουγατιώτη, Τάνια Τρύπη, Γιάννης Βούρος, Κώστας Φλωκατούλας, γύρω από τον εορτάζοντα

Ο Λευτέρης Δημηρόπουλος από το Α ως το Ω

Αγάπη: κάτι τόσο ιερό για μένα, τόσο άπιαστο που κινδυνεύω να πιστέψω ότι δεν το έζησα και δεν πρόκειται να το ζήσω ποτέ. Ακόμα χειρότερα, ότι δεν μπορεί να το ζήσει και κανείς άλλος γύρω μου

Αμαρτία: η επαναλαμβανόμενη αποτυχία μου σε απεγνωσμένες προσπάθειες να “καθαρίσω” ψυχή και σώμα από κάθε είδους αμαρτία και να φτάσω στον απόλυτο εξαγνισμό. Μου θυμίζει ότι δεν είμαι Θεός και με βάζει στη θέση μου. Την ευχαριστώ που υπάρχει

Βιβλίο: έχω κολλήσει κατά καιρούς με διάφορους συγγραφείς. Λατρεύω τα μυθιστορήματα αλλά οποιαδήποτε μεταφορά βιβλίου σε ταινία, μου φαίνεται καλύτερη και πιο ενδιαφέρουσα.

Βρίσιμο: το έχω πολύ εύκολο. Στο γήπεδο, στη δουλειά, στο σπίτι…Μόνο όμως όταν κάτι με ενοχλεί. Χωρίς να αισθάνομαι περήφανος, με λυτρώνει από τα χειρότερα

Βασανίζομαι: όταν είμαι ερωτευμένος, ψειρίζω την παραμικρή δράση και αναλύω κάθε αντίδραση μέσα μου, μόνος με τον εαυτό μου

Γεννήθηκα: τρελός, αλήτης και αμαρτωλός. Μια Δευτέρα σαν σήμερα, στις 12 το μεσημέρι

Γάμος: είμαι φανατικά παραδοσιακός. Θέλω εκκλησία, νυφικό και κουμπάρο δυνατό. Το μόνο που αναπόφευκτα και βασανιστικά αποδέχομαι, είναι ότι δεν θα έχω κόκκινο σεντόνι να κρεμάσω στο μπαλκόνι το πρωί. Κι όλα αυτά μόνο αν υπάρχει η προοπτική τεκνοποίησης. Διαφορετικά δεν υπάρχει κανένας λόγος

Γενναιδωρία: είμαι υπέρ του να παίρνεις ό,τι αξίζεις. Εμπλουτισμένο με το “και τίποτα παραπάνω” αλλά αν αξίζεις, θα στα δώσω και με το παραπάνω

Δημιουργία: Το Α και το Ω. Όσο περισσότερο καιρό παραμένεις δημιουργικός στη ζωή σου, τόσο πιο απενοχοποιημένα θα καταλήξεις

Δειλιάζω να: δυσκολεύτηκα, έχασα μάχες, έκανα λάθος επιλογές, αλλά δεν δείλιασα ποτέ κι έτσι θα συνεχίσω

Δίκιο έχω: τις περισσότερες φορές που είμαι παρατηρητής. Όταν αγωνίζομαι δεν έχω πάντα καθαρό μυαλό και δυστυχώς υπάρχουν και περιπτώσεις που χάνω το δίκιο μου

Ελλάδα: τη σέβομαι. Είμαι περήφανος γι΄αυτήν. Το πρόβλημά μου έχει να κάνει με τους Έλληνες. Γενιά με γενιά απομακρυνόμαστε όλο και περισσότερο από την Ελλάδα

Ειλικρίνεια: απεχθάνομαι το ψέμα. Όσες φορές υπήρξα ανειλικρινής ήταν για να μην στενοχωρήσω και εκθέσω άλλους ανθρώπους. Δεν είναι μαγκιά η ειλικρίνεια, για όλα υπάρχει τρόπος

Είμαι: συναισθηματικά εσωστρεφής, κοινωνικά εξωστρεφής, επιρρεπής στα θέλω μου

Ζήλεια: δεν τα πάω καλά μαζί της. Ούτε με εκείνους που τα πηγαίνουν καλά. Στις προσωπικές σχέσεις με έντονο το ερωτικό στοιχείο, ζηλεύω αλλά σε πολύ μικρό βαθμό. Τόσο μικρό που με κάνει να φαίνομαι αδιάφορος. Δεν είμαι, παρεξηγημένος είμαι

Ζωή: η ζωή είναι μεγάλη…αρκεί μόνο να τη ζήσεις

Ζήτω: ενθουσιάζομαι πολύ δύσκολα. Η τελευταία φορά που το βροντοφώναξα ήταν στην επέτειο του Όχι, τελευταία τάξη στο Δημοτικό

 

Ηθοποιός: γίνομαι κάθε μέρα. Με πολλά εμπόδια, φυσικά και τεχνητά, θα συνεχίσω να γίνομαι. Ζω κι αναπνέω για την ευλογημένη μέρα που θα μπορώ κι εγώ, να νιώθω ηθοποιός

Ηλικία: στα 31 μου θεωρώ ότι παίζει μεγάλο ρόλο σε όλα…στις σχέσεις, προσωπικές και φιλικές, στις επιλογές, στις αντοχές, στις συνήθειες, στα θέλω, στα πρέπει…Ποτέ όμως δεν κρίνω και δεν παίρνω αποφάσεις για τίποτα, με βάση και μοναδικό κριτήριο την ηλικία

Ηθική: τη συνδέω με τη γυναίκα. Σε έναν ανήθικο άντρα θα έδινα άφεση αμαρτιών. Στη ζωή όλοι κάνουμε λάθη και δικαιούμαστε μια ευκαιρία να επανορθώσουμε. Σε μια ανήθικη γυναίκα δεν θα έδινα ποτέ αυτή την ευκαιρία

Θεός: αφήνω πολλά αναπάντητα ερωτήματα μέσα μου, γιατί κατά βάθος φοβάμαι. Μέσα στην αληθινή αγάπη βρίσκεις το Θεό σου

Θέατρο: αυτό που με κρατάει ζωντανό στα δύσκολα. Την εποχή αυτή όλα είναι δύσκολα, κατά προέκταση και το θέατρο. Εκεί όμως, στα δύσκολα, φαίνεται η αγάπη και η εκτίμηση.

Θλίψη: μπότοξ για την ψυχή μου. Αρκεί να μην το παρακάνω και την παραμορφώσει

Ίντερνετ: φανατικός και συνειδητοποιημένος ιντερνετάκιας, με τα ωραία μου, τα κακά και τα μοιραία μου.

Ισορροπία: από τα πιο σημαντικά πράγματα για μένα είναι η αντιστοίχηση αυτών που κάνω με αυτά που θέλω να κάνω. Δίνω μάχη, κερδίζω, χάνω κι ο πόλεμος συνεχίζεται

Ιδανικά: θύμα κι εγώ της καταναλωτικής εποχής, αναπόφευκτα και υποσυνείδητα απομυθοποίησα ιδεολογίες και ιδανικά. Απογοητεύομαι με αυτούς που τους συμβαίνει το ίδιο αλλά δηλώνουν το αντίθετο. Δεν θα λυτρωθούν ποτέ

Καλοκαίρι: το απολαμβάνω μόνο όταν είμαι μέσα στη θάλασσα….ή όταν πίνω κοκτέιλ σε Κυκλαδίτικα ανεμοδαρμένα μπαρ…κι όταν χιονίζει

Κινηματογράφος: βλέπω 3 με 4 ταινίες την εβδομάδα. Βλέπω και κάνω όνειρα με εμένα και τον κινηματογράφο…Κρυφά όνειρα!

Καταχρήσεις: οι καταχρήσεις δεν καταργούν τις χρήσεις

Λάμψη: Φώσκολος

Λάθη: πολλά…μαθαίνω από αυτά, τα επαναλαμβάνω, τα δουλεύω για να μην κάνω το ίδιο λάθος δεύτερη φορά. Τότε θα είμαι πανευτυχής

Λατρεία έχω: δεν έχω εκφράσει τη λατρεία μου ποτέ. Ίσως δεν μπορώ. Ίσως λατρεία δεν έχω

Μειονεκτήματα: προσπαθώ να κάνω πολλά πράγματα μαζί με αποτέλεσμα πολλές φορές να χάνω την ουσία και να αναλώνομαι σε επιφανειακούς σταθμούς…το δουλεύω κι αυτό. Διορθώνεται…

Μέρα: δεν μου αρέσει να κυκλοφορώ μέρα. Σιχαίνομαι τις βόλτες για καφέ κλπ. Προπονήσεις, γυμναστήριο, μπαλίτσα, δουλειά -όταν υπάρχει- και η μέρα γεμίζει. Όλα τα υπόλοιπα τη νύχτα

Μόττο: Expende Hannibalem (Ιούνιος Ιουβενάλης). Ζύγισε τον Αννίβα. Κοινώς ζύγισε τη ματαιοδοξία σου

Νεύρα: πολλά…κι εύκολα. Και χωρίς απαραίτητα κάποιο σημαντικό λόγο. Πλέον αφού πέρασα τα 30, συνειδητοποίησα ότι τα νεύρα σκοτώνουν πρώτα αυτόν που νευριάζει. Θα χρειαστώ μερικά χρόνια ακόμη πριν γίνω απόλυτα έτοιμος για το Θιβέτ

Νύχτα: την απολαμβάνω περισσότερο μόνος μου αλλά και με παρέα. Διαβάζω, παρακολουθώ ταινίες κι ανθρώπους, γράφω, ερωτεύομαι, διασκεδάζω, ξεμοναχιάζω τον εαυτούλη μου. Κάπως έτσι γίνεται η νύχτα μέρα

Ντροπή: ντρέπομαι να μιλήσω σε άνθρωπο που δεν γνωρίζω. Από τη μια φυσιολογικό, δεν κάνω αυτό που δεν θέλω να μου κάνουν, έστω και λόγω ντροπής. Η ντροπή απέναντι στον ντελιβερά ή στην ταμία του σούπερ μάρκετ όμως, μου δημιουργεί μικροπροβλήματα

Ξεκουράζομαι: δεν θυμάμαι περιόδους στη ζωή μου που να έχω πει “τώρα ξεκουράζομαι”. Ακόμα όμως κι αν το είπα, πάντα έβρισκα κάτι άλλο καινούριο να ασχοληθώ. Γενικά προτιμώ τη γλυκιά κούραση από την ξεκούραση

Ξεχνάω: το κατέχω το άθλημα. Χαρακτηριστικό στη ζωή μου είναι το καθιερωμένο κάτω πάνω με το ασανσέρ. Βγαίνω, κλειδώνω, καλώ ασανσέρ, κατεβαίνω, θυμάμαι ότι κάτι ξέχασα, ξανανεβαίνω, ξεκλειδώνω, το παίρνω Ιαν το βρω) και η μέρα συνεχίζεται

Ξεκαρδίζομαι: με οτιδήποτε ερεθίζει τους δικούς μου αισθητήρες χιούμορ. Δεν υπάρχει κάτι στάνταρ. Από μια απλή καθημερινή γκάφα μέχρι μια παράσταση του Σεφερλή.

Οικογένεια: ο απόλυτος προορισμός του ανθρώπου…και δικός μου φυσικά

Ομορφιά: ένας όμορφος άνθρωπος, εντός, εκτός κι επί τα αυτά, μπορεί να με κάνει να δωθώ ολοκληρωτικά

Όνειρα: δικαίωμα στα όνειρα έχουν μόνο όσοι τολμούν. Είμαι ένας από αυτούς και θα συνεχίσω να είμαι..να τολμώ και να ονειρεύομαι κόντρα στη στασιμότητα της εποχής

Πολιτική: παρακολουθώ από απόσταση. Αν και όταν επαναπροσδιοριστούν πολιτικές ιδεολογίες θεωρώ χρέος κια τη δική μου ενεργή συμμετοχή

 

Παγίδες: ίσον γυναίκες! Ο Θεός να μας φυλάει

Πανικός: δεν έχω. Ψυχραιμία…για όλα υπάρχει λύση κι όλα γίνονται για κάποιο λόγο

Ρυτίδες: δεν με έχουν απασχολήσει ποτέ. Ούτε αν θα τις έχω, ούτε αν θα τις βλέπω

 

Ρόλος: νιώθω ευλογημένος και ευγνώμων για τους ρόλους που μου εμπιστεύτηκαν στο θέατρο, τα τέσσερα χρόνια που ζω στην Αθήνα. Ρόλος ζωής, ο συνονόματος Λευτέρης στο ‘Γάλα” δίπλα στην Άννα Βαγενά

Ρίσκο: ρισκάρω συνέχεια…στον έρωτα, στο θέατρο, στο πρακτορείο ΟΠΑΠ! Δεν υπάρχει εξέλιξη χωρίς ρίσκο
Σεβασμός: πρώτα από όλα στον εαυτό μας. Αυτομάτως, επεκτείνεται στη δουλειά μου, στους δασκάλους μου, στην τέχνη μου, στην επιστήμη μου, στους φίλους μου, στην οικογένειά μου, στους έρωτές μου, στην καθημερινότητα

Σεξ: το απολαμβάνω, χωρίς να είναι το Α και το Ω στη ζωή μου

Σχέσεις: προτιμώ τη μοναξιά από την κακή παρέα. Κατ’ επιλογή μοναχικός και δύσκολος στις προσωπικές μου σχέσεις. Το αναγνωρίζω και όταν αξίζει, προσπαθώ να το διαχειριστώ ανάλογα

Ταλέντο: λάμψη, ικανότητα, μετριοφροσύνη (Γιώργος Λεμπέσης)

Τηλεόραση: δεν βλέπω σχεδόν καθόλου. Παίρνω μια ιδέα από κάθε νέα παραγωγή αλλά μου τη δίνουν οι διαφημίσεις. Έβλεπα φανατικά σίριαλ του Μανουσάκη, του Κουτσομύτη και του Μαρκίδη. Αν ξαναγίνει κάτι παρόμοιο, δεν κρύβω ότι θα ήθελα να συμμετάσχω

Τεμπελιά: δεν υπήρξα ποτέ τεμπέλης. Μερικές φορές οι ρυθμοί μου, κυρίως μέσα στο σπίτι, μπορεί να παρεξηγηθούν. Την τεμπελιά όμως την απεχθάνομαι

Υπάρχω για να: δεν έχω υπαρξιακές ανησυχίες, ούτε αφετηρίας, ούτε τέλους. Κάθε μέρα είναι ξεχωριστή και όταν περάσει, θέλω να ξέρω ότι έχω κάνει κάτι για τον Λευτέρη

Υστερία: σπάνια. Μόνο αν αδικηθώ επαναλαμβανόμενα

 

Υποσχέσεις: δίνω και προσπαθώ να τις τηρώ.

Φαγητό: έχω πολύ καλή σχέση με το φαγητό΄αν και δεν είμαι γκουρμεδιάρης. Λάτρης των ζυμαρικών

 

Χρήμα: καθόλου καλή διαχείριση. Όταν έχω τα τρώω όλα, πάντα με παρέα, και στο τέλος μένουν μόνο κόκκαλα

Χειμώνας: η εποχή μου!

Χρώμα: λευκό (και γαλάζιο)

Ψέμματα: τα απεχθάνομαι. Κάποιες φορές όμως είναι προτιμότερο να πεις ένα ανώδυνο ψέμα από μια επώδυνη αλήθεια. Στο βωμό της ψυχικής υγείας του δικού σου ανθρώπου

Ψάχνω: τον εαυτό μου κι έχω ακόμη δρόμο μπροστά μου

Ψυχανάλυση: επιστήμη. Αν όλοι ήταν θετικοί στην ψυχανάλυση, τα προβλήματα θα ήταν λιγότερα

Ώρα να: ξαναδιαβάσω τι έγραψα παραπάνω

Ωραίο τέλος: το τέλος της Οσκαρικής ταινίας “Omar”. Στιγματίζει

https://cosmopoliti.com/a%CF%85%CF%84%CF%8C%CF%82-%CE%BF-%CE%B3%CE%AC%CE%BC%CE%BF%CF%82-%CE%B8%CE%B1-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CE%B3%CE%B5%CE%B3%CE%BF%CE%BD%CF%8C%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%BA%CE%B1/