ΤΩΡΑ |
Ο ΤΑΖ προσπαθεί να είναι σεβαστικός σε μια σειρά που υπεραγάπησε αλλά σιγοτραγουδάει «μαραμένα τα γιούλια και οι βιόλες».
Την αφορμή, μου την έδωσε η Χριστίνα με ένα post που έγραψε. Στην αρχή είπα να την βρίσω αλλά δεν το έκανα γιατί και στο σάιτ της γράφω και όμορφη είναι. Τελικά δεν ήταν αυτός ο μόνος λόγος που δεν την έβρισα. Το προ 25ετίας Twin Peaks υπήρξε μια από τις θρυλικά αγαπημένες μου σειρές. Κάτι πρωτόγνωρο και μαγικό. Από τα μισά του δεύτερου κύκλου και μετά όμως που αποκαλύφτηκε ο δολοφόνος της Λόρα Πάλμερ τα πράγματα άρχισαν να γίνονται εντελώς κουλά ντε παρί. Εξωγήινοι, στοιχειά του δάσους, έμποροι ναρκωτικών, μαθήτριες που το βράδυ γινόντουσαν πόρνες και ζούσαν διπλή ζωή, οράματα σε κόκκινες βελούδινες κουρτίνες, νάνοι που μιλούσαν ανάποδα, μια γριά με ένα κούτσουρο που του μίλαγε και της έλεγε τα μελλούμενα, παρτούζες ανηλίκων, σε μια ατμόσφαιρα προχωρημένης μετασαπουνόπερας με ίντριγκες αλλαξοκωλιές, και επιχειρήσεις. Οκ, στην αρχή όλα αυτά ήταν μια μαγεία σκέτη αλλά μετά έβλεπες πως ο Λιντς δεν είχε ιδέα που το πάει το πράγμα, απλά έφτιαχνε ένα δήθεν σοφιστικέ κολάζ του παραλόγου για να ιντριγκάρει περισσότερο καταφέρνοντας να σε νυστάζει περισσότερο στο όνομα του προσωπικού του σουρεαλισμού. Ο οποίος έγινε σήμα κατατεθέν, μοσχοπουλήθηκε κι από τότε όποτε βλέπουμε κάτι που δεν καταλαβαίνουμε το ονομάζουμε Λιντσικό. Η τελευταία του ταινία, το Inland Empire to 2006 ήταν ένα τρίωρο πρώτης τάξεως δείγμα για το πώς ο Λιντς είχε εγκλωβιστεί βασανιστικά για τον θεατή πλέον, μέσα στον εγκέφαλό του. Δεν είναι τυχαίο πως τα επόμενα χρόνια ο μύθος του, σχεδόν εξαφανίστηκε μέσα από τα διάφορα προχώ καλλιτεχνικά του πρότζεκτ.
Όταν ανακοινώθηκε η επαναφορά του Twin Peaks, 25 χρόνια μετά το μη φινάλε του (εφόσον το δίκτυο έκοψε τη σειρά που είχε ξεφύγει εντελώς) τα συναισθήματα ήταν ανάμικτα. Υπήρχε λόγος ή ήταν απλά μια εμπορική κίνηση απελπισίας για να ξαναβρεθεί ο σκηνοθέτης στην πρώτη γραμμή; Οι δηλώσεις του μας προετοίμασαν για ένα έπος παραλόγου που θα δώσει απαντήσεις σε ό,τι άφησε αιωρούμενο η σειρά και θα επαναφέρει τους παλιούς χαρακτήρες και ηθοποιούς. Έκατσα και είδα τα πρώτα 6 ωριαία επεισόδια (σύνολο είναι 18) μαζί με την μάνα μου που λάτρευε τη Λόρα Πάλμερ και πραγματικά διπλασίασα την ημερήσια ποσότητα βότκας που καταναλώνω. Ρυθμοί πιο αργοί κι από το περπάτημα ενός σαλιγκαριού. Βουητά, παλιοί χαρακτήρες γερασμένοι και αταίριαστοι στο να παίζουν την ίδια μανιέρα κι όχι ένας, αλλά τρεις πράκτορες Κούπερ. Ο ένας έχει μπει λέει μέσα του το φάντασμα του Μπομπ, έχει μακριά μαλλιά, δολοφονεί και διακινεί ναρκωτικά. Ο άλλος ένας κακόμοιρος υπαλληλάκος, ο Νταγκ που πηδιέται με μια μαύρη πόρνη αλλά είναι παντρεμένος και με τη Ναόμι Γουότς και ο τρίτος ο πραγματικός πράκτορας Κούπερ που είναι φυλακισμένος στη μαύρη στοά, αυτή με τις κόκκινες κουρτίνες και το νάνο και το μονόχειρα που μιλάνε ανάποδα και την πεθαμένη Λόρα Πάλμερ.
Το Twin Peaks σαν πόλη και ατμόσφαιρα σχεδόν πουθενά. Εξωγήινες οντότητες κάνουν την εμφάνιση τους και σφαγιάζουν κόσμο κι ο Κούπερ πρέπει να δραπετεύσει από τη μαύρη στοά, κάτι που κάποια στιγμή γίνεται και μπαίνει στο σώμα του Νταγκ αλλά μιλάει σαν αυτιστικός και κερδίζει εκατομμύρια στο καζίνο. Λίγο πριν περιπλανηθεί στο διάστημα με οδηγό μια Κινέζα που έχει ραμμένα τα μάτια της και του λέει προφητείες. Ντάξει, η μάνα μου το αντέχει μόνο χάρη στη δική μου εμμονή. Η δική μου εμμονή όμως ποια είναι; Πιθανότατα το να υποφέρω το ναρκισσισμό του Λιντς για 18 επεισόδια περιμένοντας να βρω απαντήσεις σε ένα παιδικό μου παραμύθι την ώρα που ο σκηνοθέτης γελάει μαζί μου. Αλλά πραγματικά, παρά την εξαίρετη ατμόσφαιρα, το στιλιζάρισμα, τη σκηνοθεσία, τον παράγοντα «νοσταλγία» και το στήσιμο των σκηνών, έχω αρχίσει κι εγώ να υποφέρω. Μακάρι να βγω ψεύτης και η σειρά να προκύψει αριστούργημα, αλλά έχει διανύσει ήδη το ένα τρίτο της σε απίστευτη βαρεμάρα. Γιατί πολύ απλά για να έχεις μυστήριο πρέπει να έχεις μια ρεαλιστική βάση δόμησής του, κι εδώ δυστυχώς όλα είναι όλα έπεα πτερόεντα
Σχόλια για αυτό το άρθρο