Οι Μόντι Πάϊθον συναντάνε τον Καζαντζάκη..

Aποτυχία σε κριτική και εισιτήρια

ΣχετικάΆρθρα

Ο ΤΑΖ ΜΕΤΡΑΕΙ: 58.080 EIΣΙΤΗΡΙΑ ΣΕ 117 ΑΙΘΟΥΣΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΤΕΤΡΑΗΜΕΡΟ ΠΕΜΠΤΗ – ΚΥΡΙΑΚΗ. ΔΗΛΑΔΗ 41 ΑΤΟΜΑ ΚΑΘΕ ΠΡΟΒΟΛΗ . ΜΕ ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΜΗΔΕΝ; ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΟΡΘΩΜΑ

(Πως μαντάμ Χριστίνα να εκφραστώ εγώ για τον Καζαντζάκη του Γιάννη Σμαραγδή; Πόσο σαλονάτα να το πάω; Και με τι κομματική κατεύθυνση;)

Πάλι καλά που με τον ΣΥΡΙΖΑ δεν γύρισε βιογραφία του Βελουχιώτη με τον Λαζόπουλο πρωταγωνιστή. Προτίμησε όμως τον Καζαντζάκη κι ήταν όπως ο ίδιος είπε, καρμικό (ή καρμίρικο;) γιατί τα σπίτια τους στο Ηράκλειο τα χωρίζουν 300 μέτρα.

Με τον Καζαντζάκη δεν του έκατσε. Ήρθε η ώρα που η κριτική τον έθαψε και το κοινό αδιαφόρησε. Λέω ήρθε η ώρα για την κριτική, επειδή τόσα χρόνια, όλοι γελούσαμε μαζί στις δημοσιογραφικές προβολές αλλά μετά έβλεπα κάτι τριάστερα στη βαθμολογία από ανθρώπους που τον χλεύαζαν και δεν το πίστευα…

Τον Καβάφη τον έβγαλε μουγκό και με γκέι φαντασιώσεις διαφήμισης από αφρόλουτρο. Τον Γκρέκο καψούρη με την Ματσούκα να του λέει με αυτή την προφορά «άι γουόντ γιου του πέιντ μάι πόρτρετ). Τον Βαρβάκη ντυμένο με αποκριάτικα από βεστιάριο στη Ρώσικη αυλή με την Κατρίν Ντενέβ να κοιτάζει το ρολόι της για να τελειώσει το δεκάλεπτο του ρόλου της να πάρει το αεροπλάνο να φύγει. Σόρι .. αλλά με τον Καζαντζάκη τα πράγματα δεν ήρθαν τόσο εύκολα.

Γιατί ο λόγος του είναι η αιώνια πάλη ψυχής και σάρκας, ανθρώπινου και θείου, βασανιστική και αποθεωτική ταυτόχρονα. Αν δεν το έχεις νιώσει, 300 μέτρα απόστασης από το σπίτι του δε σε σώζουν.

Ο Σμαραγδής εδώ έχει κάνει ένα δράμα πέντε δωματίων στα οποία βλέπουμε τον Καζαντζάκη- Οδυσσέα Παπασπηλιόπουλο να γράφει τύπου κονστιπέ, σαν να χρειάζεται φάρμακο να απελευθερωθεί από το βάσανο και τη σύζυγό του Ελένη – Μαρίνα Καλογήρου να τα δακτυλογραφεί με βλέμμα σταχτομαζώχτρας συν τον Άγγελο Σικελιανό – Νίκο Καρδώνη να κάνει τα Καλουτάκια απαγγέλοντας ποιήματα. Α και ένα τέταρτο με τον Ζορμπά – Θοδωρή Αθερίδη να δίνει τουριστίκ ζάλη στην πεντοζάλη σαν αρσενική Έλενα Ναθαναήλ στο Επιχείρηση Απόλλων. Πολιτικοκοινωνικό υπόβαθρο, βουτιά στην ψυχή του συγγραφέα, όλα μηδέν. Κι όταν αυτό επιχειρείται να γίνει, μοιάζει με ταινία των Μόντι Πάιθον από την μεγαλοστομία και τη φανφάρα. Πόλεμοι, δικτατορίες, τα ταξίδια του Καζαντζάκη, όλα σαν απλές αναφορές. Με μπόλικα κομπιούτερ γκράφικς να δείχνουν ψηφιακά τρένα να διασχίζουν την κοιλάδα των Πόκεμον για να δείξουν πλουσιάδα. Του φτωχομάγειρα το πανηγύρι δηλαδή με έναν Σμαραγδή εμφανώς ανίκανο να κατανοήσει το αντικείμενο του έργου του. Επιτάφιο γύρισε ο άνθρωπος, όχι βιογραφία, για παιδιά δημοτικού. Ότι μαθαίνεις, ότι ακούς είναι από τα λόγια των ηρώων, όμως το σινεμά δεν είναι λογοτεχνία. Που είναι οι πράξεις, που είναι οι εμπειρίες; Ο τρόπος με τον οποίο τα λεγόμενα – γραφούμενα του ήρωα στο χαρτί, που σου ταράζουν την ψυχή εδώ στην ταράζουν σαν πολυμίξερ βαρεμένης νοικοκυράς που την έχουν προσλάβει οι Μόντι Πάιθον για σατιρική απαγγελία. Για κάποιον που δεν ξέρει τον Καζαντζάκη στην ταινία απλώς δεν δυμβαίνει τίποτα και η Ασκητική γίνεται Ξεσκητική για να μην πω Ύβρις. Η αυταρέσκεια του Σμαραγδή καπελώνει τα πάντα, τα λεφτά δεν υπάρχουνε όσο κι αν προσπαθούν να σε πείσουν για υπερπαραγωγή και το αποτέλεσμα σου λαβώνει την ψυχή.

Γιατί το «Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα, είμαι ελεύθερος» που είναι γραμμένο στον τάφο του θείου Νικόλα, εδώ μεταφράζεται σε «τα είδα όλα, δεν κατάλαβα τίποτα, έχω ωραίο μαλλί».

ΕΙΔΟΣ: Βιογραφικό Δράμα Περιόδου
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ: Γιάννης Σμαραγδής
ΚΑΣΤ: Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος, Μαρίνα Καλογήρου, Νίκος Καρδώνης, Αλέξανδρος Καμπαξής, Στέφανος Ληναίος, Αργύρης Ξάφης, Θοδωρής Αθερίδης, Μαρία Σκουλά, Αμαλία Αρσένη, Γιούλικα Σκαφιδά, Ζέτα Δούκα, Αλέξανδρος Κολλάτος, Στάθης Ψάλτης
ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 121′
ΔΙΑΝΟΜΗ: AUDIO VISUAL / ODEON