Ανάθεμα την ώρα και τη στιγμή που ξαναεπέτρεψαν το τσιγάρο στα εστιατόρια. Με την κρισάρα οι ιδιοκτήτες έχουν βάλει τόσο νερό στο κρασί του που δεν καταλαβαίνουν πως τα άγρια τελικά θα διώξουν και τα άγρια και τα ήμερα. Προχθές πήγα με αγαπημένους φίλους σε ωραιότατο ασιατικό εστιατόριο όπου παλαιότερα απολαμβάναμε ώρες ατελείωτες το φαγητό και τα ποτά μας. Το εστιατόριο έριξε τις τιμές και επέτρεψε το κάπνισμα. Με το που κάτσαμε οι 5 στους 6 στην παρέα άναψαν τσιγάρο. Εγώ μόνη στη γωνία. Οι αγαπημένοι αυτοί φίλοι στα κυριλέ εστιατόρια του εξωτερικού φυσικά βγαίνουν έξω να καπνίσουν και κονφορμάρουν με τους κυριλέ νόμους βεβαίως βεβαίως. Μου ‘ρθε ένας στούφος – έχω τεράστια απέχθεια και αλλεργία στο τσιγάρο- και άρχισα να γκρινιάζω αλλά με ψιλοκοιτούσαν και περίεργα. Μετά ανέβασα τους τόνους και με κοιτούσαν ακόμα πιο περίεργα την υστέρω τώρα που ορίεται, τι ωραία να τρως μέσα στην κάπνα. Στη συνέχεια άναβαν τα τσιγάρα με βάρδιες αλλά δεν ήταν μόνο η δική μας η παρέα που επιβάρυνε την ατμόσφαιρα αλλά και οι υπόλοιποι θαμώνες οι οποίοι έμπαιναν στο εστιατόριο – που θεωρείται πολύ high- με ύφος και φυσικά κάπνιζαν με στιλ – φου ξε φου στα μούτρα ο ένας του άλλου . Κάνει και καλό στη δίαιτα γιατί κόβει και την όρεξη μεταξύ πρώτου, δεύτερου, τρίτου και ούτω καθεξής πιάτου. Μετά last but not least ξεκίνησαν και τα πούρα! Τα παράθυρα κλειστά και ένας εξαερισμός για τα βασικά. Δάκρυσαν τα μάτια μας και μετά έσκασαν και οι καπνιστές.”Όντως πολύ κάπνα βρε παιδί μου, μήπως να βγούμε έξω να πάρουμε λίγο αέρα!”.
Πιο ζωντόβολα κοινωνικής συμπεριφοράς σε δημόσιους χώρους από τους συμπατριώτες μας δεν υπάρχουν. Στο εξωτερικό παριστάνουν τους λόρδους κι εδώ τους ξεπετιέται ο βλάχαρος που περιμένει τη Στανίση με τα δώρα από μέσα κατευθείαν. Στο εξωτερικό δεν πετάνε σκουπιδια, δεν φωνάζουν, τηρούν τα dress codes και κάνουν τους ευγενικούς στις κυρίες. Εδώ όλα τα αντίθετα. Δε γ@μιέτ@ σε όλα , σου κλείνουν την πόρτα στα μούτρα και η ευθύνη πάντα σε άλλους. Οταν λιγοθύμησαν όλοι λοιπόν από την κάπνα τα έριξαν στον εξαερισμό. Αυτός έφταιγε για όλα! Εγώ πάντως εκεί δεν ξαναπατάω κάτω από αυτές τις συνθήκες. Δεν έχω όρεξη να σκέφτομαι τους πνεύμονές μου σαν ξεραμένα σφουγγάρια και δεν έχω όρεξη να βρωμοκοπάνε τα ρούχα μου σα να είμαι σε τεκέ ντίσκο του 80 ούτε να βήχω το πρωί.
Και μιλώντας για γκρικ συμπεριφορές σχεδόν τα έχασα- γιατί τίποτα δε με εκπλήσει πια στον trash αυτόν χώρο – όταν μου διηγήθηκαν ένα παραμύθι χωρίς όνομα :
Tα μεγαιρέ τερτίπια πασίγνωστου μοντέλου .που στάζει μέλια κατά τα άλλα (και φυσικά στο εξωτερικό στα ντεφιλέ κάθεται σούζα – και κομπάρσο να τη βάλουν) σε πρόσφατο μεγάλο σόου μόδας-μουσικής. Το τι έκανε λέει δε λέγεται. Ακουσα ιστορίες με μπράβους να ανοίγουν δρόμο, να φυλάνε τα ρούχα στο καμαρίνι, να μη θέλει να βγει αν δεν εξαφανιζόταν η μπάντα από τη σκηνή, να κάνει σαρδάμ για να μπερδεύει συναδέλφους σε συμπαρουσιάσεις, να ουρλιάζει και να χτυπάει λεκτικά εκεί που πονάνε τους συνεργάτες της. Η Βασίλισσα Παλάβω είναι σύνηθες φαινόμενο. Ζει και βασιλεύει πάντα στην Ελλάδα. Στο ίδιο ψωροπαλάτι. Εχω γνωρίσει πολλές σαν και αυτήν . Κορίτσια συνοικίας με φιλοδοξία κοινωνικής-σταρουμπίστικης αναρρίχησης, ομορφιά και τεράστια υποχθόνια αναίδια κρυμμένη σε αγγελικά χαμόγελα και σοβαροφανείς φιλοσοφημένες ατάκες. Οταν κάποιος-α τους πατήσει τον κάλο βέβαια θα απολαύσει απειλητικές κατινιές αισχίστου είδους..
Αχ λατρεμένη Πηνελόπη Δέλτα με τα προφητικά παραμύθια σου..
Και ο Βασιλιάς, με την κορώνα γερμένη στη φαλάκρα του και με σχισμένο μανδύα, παρουσιάστηκε στην πόρτα. Τα δυο αδέλφια σηκώθηκαν και ακολούθησαν τον πατέρα τους στο δωμάτιο, όπου ήταν μαζεμένη όλη η οικογένεια. Εμπρός σ’ ένα ραγισμένο καθρέφτη κάθουνταν η Βασίλισσα Παλάβω. Δυο παρακόρες έπλεκαν λουλούδια και ξεθωριασμένες κορδέλες ανάμεσα στα ψαρά της μαλλιά, ενώ γυρνώντας τη ράχη η μια στην άλλη, στις δυο άκρες της κάμαρας, κάθουνταν οι Βασιλοπούλες με κρεμασμένα πρόσωπα και χείλια πεταμένα, θυμωμένες και κατσουφιασμένες.
– Να ομορφιά και φαμελική χαρά, είπε ο Βασιλιάς σταυρώνοντας τα χέρια του, και κοιτάζοντας μια τη Ζήλιω, μια την Πικρόχολη. Όλη μέρα έτσι τα πάμε, η μια να ξεφωνίζει άσπρο και η άλλη να στριγλίζει μαύρο!
– Τι είναι αυτά μπροστά σε κείνα που τραβώ εγώ, η δύστυχη! κλαύθηκε και είπε η Βασίλισσα Παλάβω. Εσύ δεν έχεις παρά τις κόρες σου. Τι να πω εγώ που έχω και σένα που με ξεκουφαίνεις, και το γιόκα σου που ξεπορτίζει ίσα-ίσα την ώρα που τον θέλω να πάγει να μαζέψει λουλουδάκια…
Μα έξαφνα, βλέποντας πως τα κλάματα κοκκίνιζαν τη μύτη της, σταμάτησε, χαμογέλασε του καθρέφτη της, και σοβαρά βάλθηκε να στερεώσει στη ζώνη της ένα μεγάλο τενεκεδένιο άστρο. Ο Βασιλιάς σηκώθηκε και χτύπησε το κουδούνι. Μα κανένας δεν παρουσιάστηκε. Ξαναχτύπησε, και πάλι κανένας δεν ήλθε. Τότε θύμωσε και βγήκε στο κατώφλι και άρχισε να βροντά τα πόδια του στο πάτωμα και να φωνάζει με θυμό:
– Στο διάβολο, τέτοιοι υπηρέτες σαν τους δικούς μου! Θα σας κόψω ολωνών το κεφάλι!
Παραμύθι χωρίς όνομα
Συγγραφέας: Πηνελόπη Δέλτα
Β’. Παλάτι και παλατιανοί
Σχόλια για αυτό το άρθρο