Ο Γιώργος Κωνσταντίνου είναι από τους πιο χαρισματικούς Έλληνες ηθοποιούς, με πολλούς και διαφορετικούς ρόλους τόσο στο θέατρο όσο και στον κινηματογράφο αλλά και την τηλεόραση. Μ΄ αυτό το άρθρο θα προσπαθήσω να σκιαγραφήσω το πορτραίτο του και την πορεία του στην ζωή και στην τέχνη.
Είναι σχεδόν ακατόρθωτο να χωρέσεις μια τόσο πλούσια ζωή και καριέρα σε ένα αφιέρωμα, μια που όπως είπα, έχουμε να κάνουμε με έναν απ’ τους πιο δημοφιλείς και δημιουργικούς ηθοποιούς μας. Τον γνώρισα το 2002 στο θέατρο Ήβη, όταν έκανα τη μουσική επιμέλεια στην παράσταση του Λάκη Λαζόπουλου «Τα λέμε», στην οποία έπαιζε ο Γιώργος Κωνσταντίνου και ο ανερχόμενος τότε Αλέξης Γεωργούλης. Έκτοτε, όποτε συναντιόμαστε χαιρετιόμαστε με θέρμη.
Επειδή μου αρέσουν οι βιογραφίες, όταν πριν δύο χρόνια κυκλοφόρησε το βιβλίο του Showtime, το πήρα και το ρούφηξα. Έτσι έμαθα πολλά πράγματα που δεν ήξερα. Δεν ήξερα ας πούμε για το πάθος του με τα τυχερά παιχνίδια. Κάτι είχε πάρει το αφτί μου, αλλά ο ίδιος το ανέδειξε σε μείζον θέμα. Στο βιβλίο του εξομολογείται για πρώτη φορά τη μάχη του με τον τζόγο και τα εφιαλτικά βράδια που πέρασε εξαιτίας του εθισμού του. Ενός εθισμού που αποδείχθηκε καταστροφικός για εκείνον. «Μου άρεσαν τα τυχερά παιχνίδια. Και, τελικά, μου έγινε ένα καταστροφικό πάθος που δεν μπόρεσα να ελέγξω. Δεν ήμουνα από τους τυχερούς παίκτες. Και ποιος είναι άλλωστε;»
Ο Γιώργος Κωνσταντίνου γεννήθηκε 26 Οκτωβρίου 1934 στην Αθήνα, συγκεκριμένα στην πλατεία Βάθη. Μια περιοχή που βρισκόταν ανάμεσα στην καθώς πρέπει αστική γειτονιά και απ΄ την άλλη, γεμάτη οίκους ανοχής. Ο πατέρας του Μιχαήλ Κωνσταντίνου ήταν τενόρος και η μητέρα του Νίτσα Φιλοσόφου ηθοποιός και τραγουδίστρια της οπερέτας. Από μωρό λοιπόν βρέθηκε μέσα στο θέατρο. Από την εφηβεία λοιπόν είχε παίξει σε πολλούς ερασιτεχνικούς θιάσους προτού αποφασίσει να γίνει επαγγελματίας ηθοποιός μετά από προτροπή της μητέρας του. Και έδωσε εξετάσεις για την Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, που τον απέρριψαν ως “εντελώς ατάλαντο”. Δεν πτοήθηκε. Πήγε στο θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν, όπου τον δέχτηκαν αμέσως.
Κοντεύει τα 60 χρόνια πορείας στο καλλιτεχνικό χώρο, και ακόμα είναι «ζωντανός» σαν νεαρός. Στον κινηματογράφο τον απολαύσαμε και τον αγαπήσαμε σε κλασικές ταινίες και αξέχαστους ρόλους. Από τον γκρινιάρη και φωνακλά Αντωνάκη («Η γυνή να φοβήται τον άνδρα»), τον κακόμοιρο υπάλληλο («Ξύπνα Βασίλη»), τον δασκαλάκο αγγλικών στα κορίτσια της Τρούμπας («Καλώς ήλθε το δολάριο»), τον καθηγητή ιδιωτικών μαθημάτων της Αλίκης (Χτυποκάρδια στο θρανίο), μέχρι τον μικροαστό σύζυγο της Ξένιας Καλογεροπούλου στα «Καθημερινά» του Γιάννη Δαλιανίδη.
Αυτό που ίσως δεν είναι γνωστό, και που θα εκπλήξει πολλούς, είναι η σχέση του με την νεαρή καλλονή ηθοποιό…
Η συνέχεια εδώ https://bit.ly/2pZF1Uz
Σχόλια για αυτό το άρθρο