Ποιος φοβάται τον Μάρκο Σεφερλή στο Παλλάς; Ένα μικρό σκάνδαλο ενδεικτικό για τον χαρακτήρα όλων μας

Ο ΤΑΖ έχει αποθεώσει και έχει μαλώσει με τον Μάρκο Σεφερλή. Αυτό όμως που δεν ανέχεται είναι η υποκρισία της μαντάμ ντε κομπανί στα μίντια που μπερδεύει τα ρόλεϊ στα μαλλιά της με το τρόλεϊ.

ΣχετικάΆρθρα

Δεν θυμάμαι ποια χρονιά ήταν, αλλά γυρνάω και λέω στη συντακτική ομάδα του Nitro, “ρε παιδιά, υπάρχει εκεί έξω ένας ακούραστος άνθρωπος που κόβει τα εισιτήρια του αιώνα στο θέατρο του, ο κόσμος τον λατρεύει αλλά τα μίντια τον σνομπάρουν σαν λαϊκό. Πήγα και τον είδα στο Δελφινάριο κι από κάτω γινόταν πάρτι. Μετά από τη δημοσίευση του άρθρου μου στο Nitro, είδα από το Αθηνόραμα μέχρι τον Γεωργουσόπουλο να αποθεώνουν την αριστοφανική παρουσία του Μάρκου. Το δεδομένο είναι ένα: O κόσμος αγαπάει τον Μάρκο (το έχω ζήσει με τον ίδιο για μια ώρα εξαντλημένος μετά την τρίωρη παράσταση να υπογράφει αυτόγραφα) κι ο Μάρκος αγαπάει τον κόσμο με μια σχεδόν παιδική αφέλεια. Οι και καλά πρωτοκλασάτοι κριτικοί, τον έχουν πάντα στον πάτο.

Έλα όμως που ένα από το ομορφότερα θέατρα της Αθήνας κι ένας σκηνοθέτης με μεγάλο όνομα, ο Πέτρος Ζούλιας, τον παίρνουν να παίξει στο κλασσικό Ελληνικό έργο του Δημήτρη Ψαθά Ζητείται ψεύτης. Πανικός στο γιουσουρούμ και κουτσομπολιό της περιπτερούς. Από ποιους; Από αυτούς που υπηρετούν με φρικιαστικό αποτέλεσμα το λεγόμενο «ποιοτικό» θέατρο; Μια γερασμένη παλιακιά, πεθαμένη στην ουσία ομάδα ανθρώπων που κακοποιούν κλασσικά έργα για να αποδείξουν το ταλέντο τους πριν το γηροκομείο; Άκουσα πως διάφοροι και μάλλον αδιάφοροι τελικά ηθοποιοί φρίκιασαν όταν τους είπαν να παίξουν μαζί με τον Μάρκο στη συγκεκριμένη παράσταση. Συγγνώμη αδελφέ, αλλά σε έχω δει να παίρνεις τενεκέ με φέτα από το θεατρώνη για να βγάλεις την εβδομάδα σου αντί πληρωμής. Ποιος ορίζει την ποιότητα και τη μη ποιότητα; Άλλαξαν οι καιροί. Ακόμα και ο Πέτρος Κωστόπουλος ανέβηκε στο σανίδι ως αφηγητής στο Grease. Oι υπόλοιποι τρέχουν από το ΔΗΠΕΘΕ της Σαλαμίνας σε αυτό της Ελασσόνας μπας και τους κάτσει η Μήδεια ακόμα και με ρούχα γεμάτα πούλιες και αστέρια.

Ο Μάρκος ήταν πάντα συνεπής σε αυτό που έκανε και κάνει, κόβει χοντρά εισιτήρια και ποτέ δεν ζήτησε τη βοήθεια κανενός ούτε κακολόγησε κανέναν (εκτός από μένα όταν άδικα του επιτέθηκα). Είναι ένας πραγματικός θεατράνθρωπος που αφιερώνει ψυχή και σώμα σε αυτό που κάνει. Το αν σου αρέσει ή δεν σου αρέσει, είναι δικαίωμα σου, αυτό όμως που δεν είναι δικαίωμα σου, είναι το να κρίνεις αν είναι ικανός ή όχι. Έχει κάνει στραβοπατήματα όπως όλοι μας, όμως δείχνει μια στα όρια της αντοχής, επιμονή να υπηρετήσει αυτό που τον ευχαριστεί κι ευχαριστεί και τον κόσμο. Η εμφάνισή του στο Παλλάς, είναι μια τεράστια δικαίωση την ώρα που από την Επίδαυρο και το Ηρώδειο έχουν περάσει τέρατα, απλά όλοι μας το βουλώνουμε επειδή θεωρούνται «ιερά» τέρατα. Είναι ακριβώς αυτά τα τέρατα που τραβάνε τα μαλλιά τους σαν μαινάδες, απέναντι στο γεγονός του ότι ο Σεφερλής θα πρωταγωνιστήσει στο Παλλάς.

Ας θυμηθούν μερικοί από αυτούς τις αρπαχτές εμφανίσεις τους και τον πρωταγωνιστικό τους ρόλο σε βιντεοκασέτες της κακιάς ώρας. Κι αν δεν το θυμηθούν, έχω αποσπάσματα από τις εμφανίσεις τους να τα ανεβάσω στο Internet όποτε θελήσουν. Σε μια αθηναϊκή θεατρική χώρα γεμάτη από υπερθεάματα μιούζικαλ του να μην πω τι, κάποιοι σοβαροί επιχειρηματίες κι ένας αναγνωρισμένος σκηνοθέτης, αποφάσισαν να ποντάρουν πάνω στον Σεφερλή σε ένα από το ομορφότερα θέατρα της Αθήνας. Οι άνθρωποι που έκαναν αυτήν την επένδυση δεν είναι τυχαίοι, σκάνε φράγκα και περιμένουν να τα πάρουν πίσω. Αυτοί που είναι τυχαίοι είναι όσοι νομίζουν ότι ο Σεφερλής είναι «λαϊκή απογευματινή». Σου έχω νέα μάγκα, επειδή πηγαίνω πολύ συχνά στο θέατρο, ακόμα και στα πιο σοβαρά έργα, οι μαντάμες θεατές της απογευματινής, άλλοθι ζητάνε και δεν καταλαβαίνουν γρι από το έργο. Απλά να έχουν να λένε αύριο στο κομμωτήριο. Ο πόλεμος απέναντι στον Σεφερλή είναι ξεκάθαρα ρατσιστικός απέναντι στο τι μας πλασάρουν σαν ποιότητα και τι εμείς καταπίνουμε σαν τέτοια. Ο άνθρωπος θα πρωταγωνιστήσει σε μια αγαπημένη λαϊκή κωμωδία, δεν μας δουλεύει με κάτι άλλο. Και είναι από τους καλύτερους που μπορούν να αποδώσουν μια κλασσική ελληνική κωμωδία. Όλοι οι υπόλοιποι ας περιμένετε το καλοκαίρι, μπας και μας έρθει κανένας Ζεράρ Ντεπαρντιέ ντίρλα στο αλκοόλ, να κάνει τον Σιρανό της Μπερζιέρας.

Όσο για αυτούς που αρνήθηκαν και καλά μη χαλάσει το αφρολέξ στο καραφλό κεφάλι τους, να παίξουν μαζί με τον Μάρκο για λόγους ποιότητας, ας θυμηθούν το παρελθόν τους. Το πρόβλημα τους βασικά είναι ότι ο Σεφερλής, χωρίς να συμφωνώ με όλες του τις επιλογές, όσο κι αν κάποιοι το προσπάθησαν, δεν έγινε ποτέ παρελθόν. Είναι κάτι ανάμεσα σε Μόντι Πάιθον και Μπένι Χιλ, προσαρμοσμένο στην αισθητική που εσείς νομίζετε πως είστε ικανοί να αντιληφθείτε, αλλά υπάρχει και κάτι πολύ περισσότερο. Ένας ακούραστος εργατικός άνθρωπος, που γελάει όταν σας κάνει να γελάτε.