Σάκης, Ένας Αρχαίος Έλληνας Θεός

Δεν έτυχε ποτέ να δω τον Σάκη με φούστα ή να κατεβαίνει ως άγγελος από τον ουρανό. Ένιωσα, όμως, και από απόσταση, την υστερία των θαυμαστριών του και το χλευασμό για τις «ρουβίτσες». Το ρεπερτόριο του είχε καλές και ατυχείς στιγμές. «Αίμα, Δάκρυα & Ιδρώτας», αλλά και «μακαρόνια με κιμά». Η καριέρα του είχε επιτυχημένες συνεργασίες, αλλά και λάθη, όπως κάθε καλλιτέχνη. Πανταχού παρούσα: η υπερβολή. Ακραίος θαυμασμός, δηλητηριώδη σχόλια. Τι ήταν ο Σάκης; Ένα υπερβολικά ωραίο παιδί, αλλά ατάλαντο και ακαλλιέργητο, που έκανε καριέρα με την εμφάνισή του; Μια βιομηχανία παραγωγής κερδών βασισμένη στο ταπεινό ένστικτο της ηδονοβλεψίας για γυναίκες και gay; Μια κακιά απομίμηση ξένων pop σταρ; “Τιμήθηκε” για όλα, επανειλημμένα. Η… εξόφθαλμα αχίλλειος πτέρνα του, η αδυναμία εκφοράς συντεταγμένου λόγου στις προφορικές συνεντεύξεις, “πατήθηκε” όσο δεν πήγαινε…Πέραν αυτών, μια υπερβολή στην κινησιολογία επί σκηνής και μια ιδιαίτερη προφορά στην ερμηνεία με απέτρεψαν να τον δω live για χρόνια. Είχα ακούσει τα αναμενόμενα με την είδηση της απόφασης του Δημήτρη Λιγνάδη να διανείμει ένα ρόλο αρχαίας τραγωδίας σε έναν pop σταρ. Για τη “μόλυνση” της Τέχνης από τη “χρυσόσκονη” του star system και τις γαρδένιες της πίστας. Η απόφαση ήταν τολμηρή και εξ αρχής καταδικασμένη από κάποιους, ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Το ήξερε σίγουρα ο Λιγνάδης, το ξέραμε όλοι. Πώς να είχε φανταστεί, όμως, τον θεό Διόνυσο ο Ευριπίδης το 407 π.Χ., που έγραψε τις «Βάκχες»; Οι «Βάκχες» είναι το μοναδικό έργο της αρχαιότητας που στη σκηνή πρωταγωνιστεί ένας ανθρωποιημένος θεός! Ένας αιώνιος έφηβος, που λατρευόταν για τον εκπληρωμένο έρωτα, τη γονιμότητα, την πόση του οίνου και τη βλάστηση. Ο Σάκης, εμφανισιακά, προσωποποίησε τη μυθολογική οντότητα. Το αποτέλεσμα δε θα έλεγα ότι ξεπέρασε τη φαντασία του μεγάλου τραγικού ποιητή, όχι γιατί είναι υπερβολή, αλλά γιατί δεν την ξεπέρασε. Απλώς την πραγματοποίησε. Αμφιβάλλω αν άλλος άντρας στα 2420 χρόνια από τότε θα μπορούσε να ενσαρκώσει καλύτερα την εικόνα ενός αρχαίου θεού με αυτά τα μυθολογικά χαρακτηριστικά. Η ερμηνεία του δεν απέπνεε την ποπ αισθητική, όπως ήταν ο μεγάλος κίνδυνος, ούτε ήταν ανεπαρκής. Ο Σάκης εξαφάνισε τον μεγάλο κίνδυνο και διέψευσε τις αρνητικές προβλέψεις. Δεν ήταν απλά ένας κούκλος που το δέρμα του έλαμπε και στο κορμί του διαγράφονταν οι γραμμώσεις. Ήταν αναμφίβολα κι αυτό! Όπως ήταν και στο πρόσφατο παρελθόν του. Πολλές/πολλοί θεατές μπορεί να παρασύρθηκαν και να εστίασαν στο ημίγυμνο του ενσαρκωμένου θεού – είναι η αλήθεια. Ο Σάκης, όμως, ερμήνευε καταπληκτικά με τα μάτια – κάποιες στιγμές και μόνο με αυτά. Σπινθηροβόλο βλέμμα, που στριφογυρνούσε υπηρετώντας την αρχαία τραγωδία…Οι «ρουβίτσες»; Δεν έτρεξαν στη σκηνή για να τον αγκαλιάσουν. Το ρόλο αυτό, αυτή τη φορά, κράτησαν οι «Βάκχες»! Οι θαυμάστριες, σίγουρα, είδαν –λόγω του Σάκη και μόνο– μια αρχαία τραγωδία του Ευριπίδη που δνε θα έβλεπαν ποτέ, υπό άλλες συνθήκες. Αναμφισβήτητη “νίκη” κι αυτή της επιλογής του Λιγνάδη.

No Result