Φέρνοντας στο μυαλό μου τους στίχους από το “Φίλα με” που ερμηνεύει μαγικά ο Σταμάτης Κραουνάκης, σκέφτομαι ότι θα ήταν το ιδανικό τραγούδι, για να περιγράψω την παράσταση ΠόΚα, στην οποία αναζωπυρώνεται ένας έρωτας που εντυπώθηκε στους στίχους των ποιημάτων δύο μεγάλων προσωπικοτήτων της λογοτεχνίας, της Πολυδούρη και του Καρυωτάκη.
Πώς θα μπορούσε να ήταν η σχέση δύο ανθρώπων του πνεύματος; Τι θα μπορούσε να είχε ειπωθεί ανάμεσά τους; Πόσο διαχρονική ήταν η σχέση τους; Ερωτήματα που εν πρώτης φαίνονται αναπάντητα, η Κέλλυ Πήλιουρα, γίνεται το τρίτο πρόσωπο στην σχέση τους και τα απαντά μέσα από τη σκηνοθεσία της.
Μέσα στο ημίφως ενός δωματίου, ξεπροβάλλει μια σχέση, σχεδόν ξεχασμένη, για να μας θυμίσει την ύπαρξή της. Μια αναδρομή στην λογοτεχνική παρακαταθήκη που μας άφησαν οι δύο λογοτεχνικές μορφές, είναι αυτό που εισπράττεις από την προβολή αυτής της σχέσης. Ένας θυελλώδης έρωτας που βγήκε από τα παγωμένα νερά της λήθης, για να ζεστάνει τη μνήμη μας. Αυτό είναι κι ένα από τα ατού της παράστασης, ότι παρελθόν και μέλλον συνομιλούν σε έναν παρόντα χρόνο.
Η Νάντια Πυθαρά και ο Βασίλης Παπαγεωργίου ενσαρκώνουν, για παραπάνω από μία ώρα, την Μαρία Πολυδούρη και τον Κώστα Καρυωτάκη, δίνοντας στα πρόσωπα αυτά, την ευκαιρία να συνομιλήσουν, εκφράζοντας τα πάθη, τις επιθυμίες, τα λάθη και τις αισθήσεις τους, μέσα από την δύναμη που αντλούν από την τέχνη της ποίησης και της φιλοσοφίας. Η Νάντια Πυθαρά ως Πολυδούρη, είναι εκφραστική και “ντύνει” με πάθος το ρόλο της, δυναμιτίζοντας με τις έντονες σωματικές κινήσεις της, τις στιγμές που τα λόγια παραμένουν περιττοί υπότιτλοι. Ο Βασίλης Παπαγεωργίου, ως Καρυωτάκης, διατηρεί ερμηνευτικά τη γοητεία του μυστηριώδους ποιητή, που οι μύχιες σκέψεις του “καθηλώνουν” την σχέση τους, σε ένα κινούμενο αναπηρικό καρότσι, που συμβολίζει το ψυχικό τέλμα στο οποίο έχουν βυθιστεί.
Οι αέρινες χορογραφημένες κινήσεις της Εύας Μιχαλά, δίνουν την ένταση και το πάθος των στιγμών της σκηνικής τους συνεύρεσης και σε συνδυασμό με τη μουσική σύνθεση του μελοποιημένου ποιήματος “Μόνο γιατί μ’ αγάπησες” της Πολυδούρη, που επιμελήθηκε ο Αδαμάντιος Αναστασιάδης, δημιουργούν μια ατμόσφαιρα υποβλητική και ζεστή από το διάχυτο ερωτισμό του έργου.
Εν κατακλείδι, παρακολουθώντας, με την παράσταση ΠόΚα, τον ανεκπλήρωτο έρωτα των Πολυδούρη-Καρυωτάκη να “ξαναγεννιέται”, σε μια κυκλική τροχιά με άξονα τους ίδιους τους πρωταγωνιστές, πείστηκα για την ποιότητα του θεατρικού αποτελέσματος και προβληματίστηκα τόσο για τη διαχρονικότητα αυτής της σχέσης όσο και για την φθαρτότητα της ύλης έναντι του πνεύματος.
(Η Δέσποινα Κορεντίνη είναι κριτικός Θεάτρου και Τέχνης, πτυχιούχος της Φιλοσοφικής Σχολή του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών)
Κείμενο-Σκηνοθεσία Κέλλυ Πήλιουρα
Σύνθεση Μουσικής: Αδαμάντιος Αναστασιάδης
Σχεδιασμός Φωτισμού : Σάκης Μπιρμπίλης
Επιμέλεια σκηνικού : Ντέιβιντ Νεγρίν
Κοστούμια : Βεστιάριο Συρoγιάννη
Επιμέλεια Κίνησης: Εύα Μιχαλά
Φωτογραφία -Σχεδιασμός Αφίσας:Νίκος Καρανικόλας
Video Art: Αυρήλιος Καρακώστας
Σχεδιασμός Προγράμματος: Βίκυ Οικονομοπούλου
Βοηθός Σκηνοθέτη : Κατερίνα Παναγιώτου
Βοηθός Παραγωγής : Δήμητρα Τερρανόβα
Επικοινωνία: Ίρια Κατσαντώνη
Πιάνο: Αδαμάντιος Αναστασιάδης
Ούτι: Ελένη Κοκκάλα
Τραγούδι : Ειρήνη Αραμπατζή
Ερμηνεύουν :
Βασίλης Παπαγεωργίου
Νάντια Πυθαρά
Παραγωγή: Θεατρική Όμαδα Τεχνικό
Κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 21:15
Θέατρο 104
Ευμολπιδών 41 , Γκάζι
Σχόλια για αυτό το άρθρο