Ο Χρήστος Γεροντίδης από το Α ως το Ω: “Το χειροκρότημα είναι ωραίος ήχος, αρκεί να είναι γνήσιος”

Ο Χρήστος Γεροντίδης είναι ένας (σχεδόν) κανονικός άνθρωπος. Υπάρχει στον καλλιτεχνικό χώρο κάνοντας πράγματα που τον εκφράζουν, πάντα με αξιοπρέπεια και ήθος, προσπαθώντας να αποφύγει τις κακουχίες της καθημερινότητας και τις αρνητίλες. Αν είστε φανατικοί της Σπείρας Σπείρας και του Σταμάτη Κραουνάκη, τον έχετε δει σίγουρα στις παραστάσεις του. Ο ταλαντούχος Χρήστος Γεροντίδης έχει συνεργαστεί με αξιόλογους ανθρώπους στο χώρο της Τέχνης ως παιδί του θεάτρου. Αυτή την περίοδο, είναι ένα από τα Παιδιά της Σφίγγας -που σκίζουν κάθε Δευτέρα στη Σφίγγα- ενώ βρίσκεται σε εντατικές πρόβες στο Θέατρο Τέχνης Σκηνή Φρυνίχου για το Duende του Federico Garthia Lorca που κάνει πρεμιέρα στις 23 Ιανουαρίου. Πρόκειται για μία διάλεξη μετά μουσικής για την Τέχνη, τον έρωτα και το θάνατο, σε σκηνοθεσία, μουσική, ερμηνεία του Σταμάτη Κραουνάκη, απόδοση στα ελληνικά από την ποιήτρια Ολυμπία Καράγιωργα, όπου τραγουδούν ο Κώστας Μπουγιώτης και ο Χρήστος Γεροντίδης. Για να γνωρίσουμε καλύτερα το …σταυρόλεξο με το όνομα Χρήστος Γεροντίδης, μας αποκαλύπτεται σήμερα από το Α ως το Ω. Χωρίς πολλά λόγια, διαβάστε την ενδιαφέρουσα συνέντευξη και… τσιμέντο!

ΣχετικάΆρθρα

Αγάπη: «… που΄γινες δίκοπο μαχαίρι» όπως λέει και το τραγούδι! Σοβαρά τώρα: Αγάπη… όταν την βρεις να ξέρεις να την εκτιμήσεις. Να συνειδητοποιείς ότι για να πάρεις αγάπη πρέπει να την έχεις προσφέρει ο ίδιος πρώτα.

Βασανίζομαι: Μόνιμα…και από διάφορα! Κυρίως απ’ τον εαυτό μου. Συχνά βασανίζομαι κι από τους άλλους, αλλά γιατί τους έχω δώσει χώρο για να το κάνουν. Άρα, πάλι στο ίδιο καταλήγουμε.

Γεροντίδης Χρήστος: Σταυρόλεξο και μάλιστα για προχωρημένους! Άλλες φορές η λύση είναι απλή, άλλες πάλι τόσο δύσκολη που ούτε οι καλοί στο σταυρόλεξο δεν τα καταφέρνουν.

Δίκιο έχω: Πάντα… αλλά οι άλλοι δεν το καταλαβαίνουν! Μπορεί να φταίει ότι δεν τους το δίνω να το καταλάβουν, αλλά εγώ ξέρω ότι έχω δίκιο. Όταν πάλι δεν έχω, μου παίρνει λίγο χρόνο να το καταλάβω, ε και ζητάω συγνώμη. Μπορεί όχι με λόγια…

Έλευθερία: Μια πολύ καλή μου φίλη. Όντως έχω φίλη μ’ αυτό το όνομα, αλλά και ως έννοια την ελευθερία, την νιώθω πολύ κοντά μου. Δεν τα καταφέρνω πάντα, αλλά το ζητούμενό μου είναι να είμαι ελεύθερος. Να μπορώ να επιλέγω ότι θέλω, όποτε το θέλω.

Ζωή: Φίλη μου κι αυτή! Είναι ωραία γιατί είναι απρόβλεπτη, γεμάτη εκπλήξεις, με τα ωραία της και τα ζόρικά της, με τα γέλια και τα κλάματα, με τα γελοία και τα δραματικά της.

‘Ηθος: Να το έχεις και να το δείχνεις. Το ήθος για τον καθένα θα μου πεις είναι διαφορετικό. Ναι αλλά υπάρχει κι αυτό που λέμε «κοινά αποδεκτό» και είναι σπουδαίο όταν το έχεις και το συναντάς και στους άλλους γύρω σου.

Θέατρο Τέχνης: Σαν ιερό εκκλησίας. Μπαίνεις και νιώθεις δέος. Αν και έχει φύγει ο Κάρολος Κουν είναι εκεί κι αυτό από μόνο του αρκεί. Εμένα με συνδέει και μια σύμπτωση… Στην πρώτη συνεργασία μου με το Τέχνης, στο «Βικτώρ» ο ήρωας που υποδύθηκα λεγόταν Κάρολος.

Ιστορία (της ζωής σου): Όχι κάτι εξαιρετικό. Είμαι (σχεδόν) κανονικός άνθρωπος. Έχω τις παραξενιές μου, τα δύσκολά μου, τα καλά μου. Τις λεπτομέρειες αργότερα… στην αυτοβιογραφία μου.

Καλλιτεχνικά σχέδια: Να μπορώ να υπάρχω στο χώρο με αξιοπρέπεια και να κάνω πράγματα που με εκφράζουν, που με γεμίζουν.

Λόρκα: Μέγιστος. Τα πάντα συγκεντρωμένα σε μια προσωπικότητα. Ο λόγος, η ζωή, η μαχητικότητα, το πάθος… Duende!

Μόττο: Τσιμέντο. (Κολλάει παντού: σε συμπεριφορές, σε μυαλά άκαμπτα και σκληρά). Είναι η αγαπημένη μου έκφραση όταν βαριέμαι να εξηγώ αλλά και όταν θέλω να εξηγήσω επακριβώς. Οι φίλοι μου ξέρουν καλά τι εννοώ.

Νεύρα: Όσα θες! Νευριάζω εύκολα, αλλά πάντα έχω την πεποίθηση ότι δεν φταίω εγώ αλλά οι άλλοι. Ναι εντάξει… δεν είναι πάντα έτσι όπως καταλαβαίνετε, αλλά μου παίρνει λίγο χρόνο μέχρι να το καταλάβω.

Ξεκαρδίζομαι: Εύκολα! Όσο εύκολα νευριάζω μπορώ και να γελάσω. Με διάφορες αφορμές. Με ένα αστείο που θα πει κάποιος, με κάτι που μπορεί να σκεφτώ, ακόμα και με τη γάτα μου που με κοιτάει περίεργα και μου κάνει παιχνίδια.

Οικογένεια: Πατέρας, αδελφή, γαμπρός, θείοι, θείες και φίλοι (σαν) οικογένεια. Μένω μόνος μου βέβαια, αλλά οι άνθρωποί σου είναι δικοί σου έτσι κι αλλιώς, άσχετα με το αν μοιράζεστε την ίδια στέγη.

Πείσμα: Μουλαρίσιο. Είμαι πεισματάρης αρκετά και όταν θέλω να καταφέρω κάτι, αλλά και όταν έχω στραβώσει με κάτι. Δεν το ξεχνάω εύκολα.

Ρεπερτόριο: Ευρύ. Μ’ αρέσει και να παρακολουθώ διαφορετικά είδη στο θέατρο και τη μουσική αλλά και να ερμηνεύω αντίστοιχα. Ειδικά στη μουσική που έχω μια μεγάλη ευκολία στην φωνή (και μην με περάσετε για ψώνιο)

Σπείρα Σπείρα και Σταμάτης Κραουνάκης: Συνεργάτες, παρέα, οικειότητα, γέλια, καβγάδες, σκηνή, παρασκήνια, δημιουργία. Έχω κλείσει δέκα χρόνια στην ομάδα και έμαθα πάρα πολλά για αυτό που λέγεται σκηνή.

Ταλέντο: Από μόνο του δεν είναι αρκετό. Θέλει δουλειά πολλή. Πειθαρχία, μελέτη, συγκέντρωση, κόπο και τρόπο. Η φύση δίνει το ταλέντο στον άνθρωπο κι αυτός πρέπει, το χρωστάει στον εαυτό του, να το εξελίξει. Αλλιώς είναι σαν ασέβεια προς τη φύση την ίδια.

Υπάρχω για να…: Απολαμβάνω την κάθε μέρα, με τα ωραία της και τα δύσκολά της. Να επικοινωνώ με τους ανθρώπους, να μαθαίνω νέα πράγματα, να εκτιμάω συμπεριφορές και να απορρίπτω άλλες.

Φθόνος: Μακριά από μένα… Ένα απόλυτα τοξικό συναίσθημα που δηλητηριάζει αυτόν που το νιώθει. Συνειδητά τουλάχιστον δεν έχω φθόνο για κανέναν. Δεν ξέρω αν κάποιος με φθονεί, αλλά αυτό είναι δικό του πρόβλημα.

Χειροκρότημα: Ωραίος ήχος! Αρκεί να είναι γνήσιος. Σιχαίνομαι να γίνεται κλακάρισμα. Συμβαίνει συχνά στη δουλειά μας, να έρχονται συγγενείς, γνωστοί και φίλοι και να χειροκροτούν (υπερβολικά εννοώ) τον δικό τους άνθρωπο. Εντάξει…με ένα μέτρο πια!

Ψυχή: Θέλω να μένει καθαρή και προσπαθώ γι’ αυτό. Θέλω να την κρατάω ανέπαφη από τις κακουχίες της καθημερινότητας, από τις αρνητίλες. Άλλωστε γι’ αυτό νομίζω ότι την ψυχή την περιβάλλει το σώμα. Για να προστατεύεται.

Ωραίο φινάλε: Καθετί που τελειώνει αλλά δεν σβήνει, δεν ξεχνιέται. Για παράδειγμα τελειώνει μια σχέση, ένας έρωτας και είναι ωραίο να μένει ως φινάλε του μια γλύκα. Να μην υπάρχει δίπλα σου αυτός ο άνθρωπος αλλά να είναι συγκάτοικος στις αναμνήσεις σου, τις πιο γλυκές.