Ο ΤΑΖ αρνείται πεισματικά να ενημερωθεί τηλεοπτικά για το τι συμβαίνει εκεί έξω, σε μια Matrix πραγματικότητα που δημιουργείται για να μην ξέρεις την πραγματικότητα.
Έκανα ένα μάλλον ψυχοφθόρο πείραμα να παρακολουθήσω για μερικές συνεχόμενες μέρες ειδήσεις στην τηλεόραση. Η επόμενη μου κίνηση ήταν φυσικά να κλείσω ραντεβού με τον ψυχοθεραπευτή μου. Μπορεί να φταίω εγώ, να είμαι «χαλασμένος» σε έναν κόσμο φυσιολογικών ανθρώπων στον οποίο ο ρεπόρτερ σκαρφαλώνει μάντρες και ζητά την κάμερα από τον τεχνικό για να μας δείξει ακριβώς το δίχτυ στο οποίο έπεσε πριν πεθάνει το άτυχο βρέφος. Γιατί αν δεν δείξεις το δίχτυ τι σόι ρεπορτάζ κάνεις; Όλα τα δελτία στην παραπάνω από ωριαία διάρκεια τους, εδώ και μέρες, παίζουν συγκεκριμένα θέματα: Tη δολοφονία με πολλαπλές μαχαιριές του ζευγαριού στην Κύπρο, το εθνικιστικό παραλήρημα του Ερντογάν, κάποιο άλλο φονικό από παλιά που εξιχνιάστηκε με δολοφόνο έναν Αλβανό, τα μεριά της Μελάνια Τραμπ όπως φαινόντουσαν κατά την επίσκεψη του Γάλλου προέδρου στις Η.Π.Α., το πώς ο Τραμπ έκανε κίνηση φιλίας διώχνοντας από τα πέτο του σακακιού του Μακρόν την πιτυρίδα, το πόσο κομψή βγήκε η Κέιτ Μίντλετον μετά το μαιευτήριο και φτου κι απ’ την αρχή. Τρεις μέρες τα ίδια. Για κάθε ένα από αυτά τα θέματα, χρειάζεται ειδικός ρεπόρτερ που μπαίνει στο πλατό με το μπλοκάκι του να πει ξανά όσα έχει πει ήδη ο παρουσιαστής, αλλά πρέπει να δείξουμε πως έχουμε και ρεπορτάζ.
Μιζέρια, φονικό και μια πρέζα γκλαμουριάς. Ειλικρινά, τι διαφορά έχει πλέον ένα δελτίο ειδήσεων από ένα ψυχαγωγικό – κοινωνικό μαγκαζίνο αφού τα ίδια πράγματα λένε; Με θεατές ένα ζαλισμένο λαό που ψάχνει να βρει από πού θα του έρθει η επόμενη πετριά στο πορτοφόλι του και όχι μόνο, να ξεχνιέται με φτηνά αστυνομικά μυθιστορήματα και πριγκιπικά ρομάντζα. Από το Ίντερνετ στην τηλεόραση, από την τηλεόραση στα περιοδικά, κάπως έτσι ή ανάποδα σε ένα καρουζέλ παράνοιας. Δεν μπορώ να κατηγορήσω τους διευθυντές ειδήσεων. Τι άλλο να παίξουν από την Ελληνική επικαιρότητα; Τις δηλώσεις του Αλέξη, του Κούλη και του Καμμένου; Καήκανε από θεαματικότητα. Όμως αυτό ακριβώς, η αδιαφορία που πλέον προκαλούν οι πολιτικές – κοινωνικές δηλώσεις, δείχνουν ότι κάποιοι που ήθελαν αυτόν το σκοπό, δηλαδή το να αδιαφορεί ο κόσμος απέναντι στις εγχώριες εξελίξεις, το πέτυχαν. Και το πέτυχαν ακριβώς επειδή δεν υπάρχουν εξελίξεις αλλά βαρετές επαναλήψεις.
Και κάπως έτσι, όλοι μαζί, ανοίγουμε τις ειδήσεις για να μάθουμε τι ΔΕΝ μας έχει συμβεί. Γιατί αν μαθαίναμε τι μας έχει συμβεί, αυτό είναι πιο σκληρό θρίλερ κι από τον Σχιζοφρενή Δολοφόνο με το Πριόνι. Μαραζωμένοι σε μια πλαστή πραγματικότητα, νιώθουμε ασφαλείς αφού το φονικό συνέβη σε κάποιον γείτονα κι όχι σε εμάς και ξεχνάμε το φονικό που γίνεται καθημερινά στην αξιοπρέπειά μας. Σαν μια σαπουνόπερα που την έγραψε διεστραμμένος εγκέφαλος, μπερδεύουμε τα χρυσά σερβίτσια στην τάδε εκδήλωση, με τις μπάμιες στο τραπέζι μας. Και θεωρούμαστε εξωγήινοι, αν δεν έχουμε ενημερωθεί για όλα αυτά τα θαυμαστά που δείχνουν οι ειδήσεις – πλυντήριο εγκεφάλων. Σε μια εποχή που υπάρχουν χίλιοι άλλοι τρόποι να ενημερωθείς και να προβληματιστείς και να αναπτύξεις άποψη. Όμως από ότι φαίνεται, τελικά για τον Έλληνα, όσο και αν ξεβλάχεψε (όπως άστοχα είπε ο Κωστόπουλος εφόσον ο Βλάχος έχει συγκεκριμένη ταυτότητα), το μαντρί παραμένει το καταφύγιο του μεταμοντέρνου τσομπάνη που έχει συνδέσει τα πρόβατά του με τηλεκοντρόλ.
******Για μηνύσεις και απλήρωτα δάνεια, στείλτε μήνυμα στο terra_gelida@hotmail.com. Για μαύρες ορχιδέες, δέχομαι παραγγελίες στο www.facebook.com/tazthebuzz
Σχόλια για αυτό το άρθρο