ΤΩΡΑ |
Tα Χανιά είναι λιγοθυμητικά ωραία.. ειδικά η παλιά τους πόλη. Και άκρως ρομαντίκ. Η περατζάδα στο λιμάνι είναι μαστ και απαιτεί στάση στο μοδάτο Παλλάς και τη θεαματική ταράτσα του.Το κτίριο που στεγάζει το ΠΑΛΛΑΣ είναι τοποθετημένο σε ένα από τα ωραιότερα σημεία της πόλης, χτίστηκε το 1830, υπήρξε σπίτι για τον Αλή Πασά, τελωνείο, και τμήμα της περιοχής που ονομαζόταν Piazza Magazine.
Προτίμησα όμως ένα ποτό στο Κλειδί κάτω από τα θεόρατα πλατάνια της πλατείας Σπλάντζια.Η Σπλάντζια ήταν η κατ’ εξοχήν τουρκική συνοικία. Στα παλιά σχεδιαγράμματα αναφέρεται ως “Ponte de Viari” κι ήταν για τους Τούρκους ό,τι ήταν για τους Χριστιανούς το Σαντριβάνι. Στο Κλειδί δεσπόζουν οι βίδες του κεραμίστα Μανούσου Χαλκιαδάκη – για τον οποίο ετοιμάζεται ειδικό αφιέρωμα.
Τα πάντα μου αρέσουν στα Χανιά! Ακόμα και το Starbucks τους. Ξεχωριστά το εστιατόριο Ταμάμ και τα μαγαζάκια δίπλα όπως και το γκλόριους ξενοδοχείο Casa Delfino. Στις ταμπέλες των δρόμων της πόλης αποκάτω ακολουθεί πάντα επεξηγηματική λεζάντα για το ποιος είναι. Η παλιά οχυρωμένη πόλη σε προσκαλεί να χαθείς μέσα στην κίνηση των μαγαζιών, της αγοράς, των εστιατορίων, των μπαρ και τη ζωή των σοκακιών. Τα Χανιά είναι ένα πανέμορφο πάζλ Μινωικής, Ενετικής και Τουρκικής αρχιτεκτονικής που τονίζεται από κρυμμένες συνοικίες. Καθολικά μοναστήρια, ορθόδοξοι ναοί και μιναρέδες συνθέτουν την εικόνα της πόλης, ενώ ανάμεσα τους απλώνονται νωχελικές οι καφετέριες, οι ταβέρνες, τα μαγαζάκια με τα είδη λαϊκής τέχνης, καθώς και τα μουσεία. Κάθε σοκάκι έχει τη δική του ομορφιά και χαράκτηρα.
Εκεί που έκανα ένα στοπ για ρακομελογευσία ήταν στην οδό Σκρυδλώφ .Είναι ένας από τους πιο εμπορικούς δρόμους που φημίζεται για τα χειροποίητα προιόντα από δέρμα που παλαιότερα λεγόταν Στιβανάδικα καθώς οι ντόπιοι κατασκεύαζαν μόνο μπότες -στιβάνια. Ο Σκρυδλώφ ήταν ρώσος ναύαρχος και εκεί βρίσκεται το κατάστημα της οικογένειας Κασιμάτη που λειτουργεί ως κάβα γεμάτη παραδοσιακά προιόντα σε ιδιόκτητο βενετσιάνικο λιθόκτιστο κτίριο 700 χρόνων, στο νούμερο 50 . Μας υποδέχτηκε ο σούπερ φιλόξενος Μιχάλης Κασιμάτης , ντυμένος παραδοσιακά – είναι και ο ίδιος brand αφού η φωτογραφία του είναι παντού πάνω σε όλα τα προιόντα τους. Το πόσες παραλλαγές τσικουδιάς ήπιαμε ούτε εγώ θυμάμαι. Με πορτοκάλι, με λεμόνι, με φράουλα και στο τέλος σκέτη που είναι και η αγαπημένη μου. Μετά άρχισαν τα κρασιά. Φύγαμε με εξαιρετικά λάδια και κρέμες για το σώμα, όλα φτιαγμενα με αγνά υλικά από την Κρήτη. Ολα αυτά ντάλα μεσημέρι. Αλλά με το κεφάλι πάντα τζάμι!
(Ιδιαίτερη πατρίδα της μαμάς Ρέθυμνο.. here we come!)
Σχόλια για αυτό το άρθρο